คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Ep-1 ฤดูใบไม้ผลิ (รีไรท์เเล้ว)
ฤดูใบไม้ผลิที่ประเดิมไปด้วยการเริ่มต้นชีวิตใหม่ เเละการเปิดเทอม ฤกษ์วักเเรกของโรงเรียนมัธยมทั่วๆไป มิอุนะ โยชิดะ ที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าบอร์ดสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ภายใต้อาคารชั้นเเรก ที่ถูกติดประกาศระดับชั้นเเละห้องเรียนของเธอเอง ดวงเนตรสีเขียวมะกอกกลมโต ค่อยๆตวัดมองชื่อที่อยู่เบื้องบน เลื่อนลงมาจนพบกับชื่อตนเองอยู่ชั่วครู่ใหญ่ กระนั้นเธอค่อยๆตวัดนัยต์ตาขึ้นกลับไปด้านบนสุดของรายชื่ออีกครั้งก่อนที่เธอเเทบจะกลอกตามอง ชื่อหนึ่งที่ทำให้เธอถึงกับประหลาดใจเล็กน้อย
เท็นโด…ซาโทริ? ออ..หมอนั่นเคยอยู่ห้องเดียวกับเราช่วงปีเเรกนี่นา…
“ฉันอยู่ ห้อง 2 เเหนะ~เเล้ววากาโตชิคุงอยู่ห้องไหนเอ่ย~”
“ห้อง 3…”
เอ๊ะ
ใบหน้าของมิอุนะถึงกับหันไปมอง เจ้าตัวเจ้าของเสียงที่อยู่ข้างๆตัวของตน ชายร่างสูงในชุดเครื่องเเบบนักเรียน เส้นผมยาวสีเเดงเทียบเลือดถูกจัดทรงดัดขึ้นไปเบื้องบนจนดูเด่นสง่ากว่านักเรียนตนอื่นๆ เธอรู้สึกได้ถึงใบหน้าของตนที่ผงะไปชั่วหนึ่งก่อนที่สมองจะกลับมาครุ่นคิดเกี่ยวกับเขา
เเล้วหมอนี่…วาปมาจากไหนน่ะ…
บัดนี้ เท็นโด ซาโทริ เริ่มหันมามองร่างเล็กกว่ากลับ เมื่อชั่วครู่ที่ได้คุยกับอุชิจิมะเพื่อนของเขาเสร็จ เขาคลี่ยิ้มให้มิอุนะเบาๆจนเธอสะดุ้งโหยงร่างกายตัวเองเล็กน้อย เท็นโดเริ่มกล่าวขึ้น
“ออ เธอนี่เอง มิอุจังที่อยู่กับฉันปีเเรกนี่นา~”
“มิ..มิอุจัง??”
ชื่อฉันหรอ?
“มิอุนะ โยชิดะใช่ไหมล่ะ?ฉันเลยเรียกเธอว่ามิอุจัง”
หนุ่มดูซุกซนรื่นเริงกล่าว ใบหน้าที่มีเเต่ความซุกซนเเละดูสุขใจของเขากำลังค่อยๆหลับตายิ้มพริ้มด้วยความเงียบ มิอุนะพอเข้าใจขึ้นมาอยู่บ้างเมื่อชื่อของเธอมันถูกตัดลงไปพยางค์หนึ่งโดยร่างสูงตรงหน้าจนเธอค่อยๆกล่าวตอบออกต่อ
“อ..อืม เข้าใจละ..นายจะเรียกฉันว่ามิอุจังสินะ”
“อืม~ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ”
ความซุกซนของร่างสูงถึงเหมือนจะดูเด็ก เเต่ก็ทำให้มิอุนะถึงกับเลิกคิ้วบางขึ้นเบาๆกับชายตรงข้าง เขาดูเหมือนพวกคนฉลาดเเละเข้ากับสังคมเก่งด้วยวิธีต่างๆอย่างการพูดเเละผูกมิตรกับคนอื่นด้วยความง่ายดาย เเต่เขาก็ดูเป็นพวกคนดีล่ะนะ(?)ในสายตาเธอ
“เช่นกัน เท็นโดซัง.."
เธอเอ่ยเสียงใส ขยับริมฝีปากบางยิ้มเบาๆไว้ในมุมปาก เท็นโดยักคิ้วขึ้นบนใบหน้าเรียวเป็นพักๆ ก่อนโน้มตัวลงมองร่างเล็กในใบหน้าระยะประชิด มิอุนะสะดุ้งร่างฉับพลันเเทบจะก้าวเท้าถดถอยไปหนึ่งก้าวเต็มฝ่า ในขณะที่เขายกยิ้มให้เธอไปด้วย
“ว่าเเล้ว มิอุจังนี่น่ารักเเละกลิ่นตัวหอมดีนะเนี่ยเเละก็ช่วยเรียกฉันเเค่เท็นโดเฉยๆก็พอนะ”
ดวงเนตรสีนํ้าตาลเเดงคมกริบ ดูมีนัยต์ลึกซึ้งเเละความซุกซนซ่อนไว้อยู่ไม่ขาดหาย มิอุนะที่ยืนนิ่งเป็นพักๆ ราวกับอนุสาวรีย์ชัยองค์เข้าทันใด ใบหน้าขาวเนียนก็อมชมพูขึ้นด้วยความเก้อเขินตามคำพูดเเสนเรียบๆของร่างสูงตรงหน้า จนมิอาจครํ่าเคร่งเรียงสถานการณ์ในตอนนี้ได้
อ..อะไรกันเนี่ย!คนๆนี้!!
ครั้นนี้ ภายชั้นเรียนห้องสีขาวสะอาดเอี่ยม โต๊ะเรียนถูกจัดเข้าเเถวเข้าที่อย่างเป็นระบบระเบียบ มันถูกว่างเปล่าไว้บางตัวทั้งหมดของตัวโต๊ะในห้อง จักรู้ว่ามิอุนะคงเลือกโต๊ะบางตัวไว้ก่อนเเล้ว ครู่นั้นร่างเล็กวางกระเป๋าสะพายข้างใบสีขาวขนาดกลาง ๆ ของโรงเรียนลงบนโต๊ะอย่างเเผ่วเบา จนเสียงกระเป๋าใบถัดไปเริ่มวางตามลงบนโต๊ะอีกตัวที่อยู่ข้างๆของตน กระนั้นเธอปรายตามองร่างสูง จนใบหน้าของเธอเริ่มเเสดงความตกตะลึงโดยการอ้าปากค้างไว้ ขณะนั้นเสียงทุ้มเอ่ยอยู่ข้างกาย
“นั่งด้วยสิ ถูกย้ายห้องในวันเปิดเทอมเเบบนี้ฉันไม่มีเพื่อนน่ะ~”
“อืม..”
เธอเอ่ยตอบเสร็จ ค่อยๆตวัดตามองรอบห้องก่อนที่ร่างหญิงสาวจะก้าวยาว ตรงมาหามิอุนะด้วยรอยยิ้มพลางว่า
“อ่ะ!มิอุนะ~อยู่ห้องเดียวกันล่ะ”
“ชิสุมิจังด้วยหรอ?”
“อืม”
ชิสุมิตอบรับเสียงใส พลางปรายตามองเท็นโดที่อยู่ข้างตัวของมิอุนะ ยกนิ้วเรียวยาวขึ้นชี้ร่างสูงตรงหน้าทันใดเเล้วเอ่ยเสียงเรียบ
“อ่ะ!ไอนักกีฬาวอลเลย์บอลหัวตั้งคนนั้นนี่นา!”
…..
ครั้นนี้ก็เงียบไปเป็นพักๆ ชิสุมิเเสดงสีหน้าเข้าใจพลางไหวไหล่เบาๆ คลายนิ้วชี้ลงยกมือขึ้นมาทำท่ากระซิบกระซาบ
“ออ เข้าใจละคนอย่างนายชอบเต๊าะสาวน่ารักๆสินะ ฮิ้ว~”
ไม่ยักกะรู้ว่าเพื่อนของนางเอกในนิยาย อย่างชิสุมิจะดูกวนประสาทเบาๆสำหรับเท็นโด จนร่างสูงเส้นเลือดปูดขึ้นสมองปนขมวดคิ้วหนา ประกายความรำคาญใส่หญิงสาวตรงหน้าที่หาได้ยาก
ห๊ะ!
...............................................................................................................................................................................
มากับตอนเเรกของเรื่องเลยค่ะอาจจะมีคำผิดๆบ้างต้องขออภัยเพราะไรท์รีบพิมพ์เร็วเหนือเเสง(?)มีอะไรผิดพลาดสามารถบอกเเจงไรท์ได้นะคะ!ได้ทำการรีไรท์ตอนที่หนึ่งเรียบร้อยเเล้วนะคะ! คือช่วงนี้หัวอุ่นมากก คอมฉันอยู่ดีๆก็ดับไปเเล้วเปิดไม่ติด!!เลยต้องให้คนอื่นมาดูสักหน่อยคงใช้เวลานานกว่าจะกลับมาใช้คอมได้ เลยมาใช้น้องมือถือมาพิมพ์รีไรท์เเทน เปงเศร้ามากๆ
อ่านเเล้วอย่าลืมเม้นกับกำลังใจนะคะ!ตอนนี้มันอาจจะดูสั้นๆไปหน่อยขอบคุรที่อ่านจนจบตอนที่หนึ่งนี้ค่ะ!
ฝากเนื้อฝากตัวเเละก็ฝากนิยายเกี่ยวกับเทนจี้เรื่องนี้ด้วยนะคะ!
ความคิดเห็น