『OC』✎ S t o r a g e .

ลำดับตอนที่ #1 : [OC] Court Of Final Appeal || ผู้พิพากษาอยุติธรรม :: Johan Griffiths

APPLICATION

JUDICIARY

WRITE THE NAME OF SOMEONE YOU HATE ON YOUR PAPER,

AND SEE WHAT HAPPENS.

" ทั้งๆที่อำนาจในการฆ่าอยู่ในมือพวกแกแท้ๆ ก็หัดใช้มันเสียซะสิ หึๆ "

=================================================================

- JOHAN GRIFFITHS -

Click to view full images.

v

                    

" ไม่อยากฆ่าด้วยตัวเอง? งั้นก็ยืมมือคนอื่นฆ่าซะสิ. "

ผู้พิพากษา คนที่ 1

ชื่อ-นามสกุล :: โยฮัน กริฟฟิธส์ || JOHAN GRIFFITHS

ชื่อเล่น :: โจ || JOE

อายุ :: 18 ปี

เพศ :: ชาย

อาชีพ :: นักศึกษาปีที่ 1

น้ำหนัก/ส่วนสูง :: 1.78 เมตร || 67 กิโลกรัม

รูปร่างหน้าตา :: เจ้าของใบหน้าเรียวรูปไข่เข้ากับเรือนเกศาสั้นซอยระต้นคอขาวสีปีกกา ผิวกายขาวสะอาดเกลี้ยงเกลาที่บางคราก็ดูขาวซีดราวกับไม่เคยต้องเเสงอาทิตย์ กรอบหน้าคมคายหล่อเหลาที่แฝงด้วยสเน่ห์อันตรายที่สะกดให้ผู้มองนั้นยากที่จะละสายตาได้ เส้นคิ้วเรียงยาวเป็นเส้นสวย เนตรเรียวคมสีทับทิมเข้มเปรียบดั่งสีของหยาดโลหิตแดงฉานดูลึกลับน่าค้นหา ดั้งจมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากหยักเป็นเส้นชัดเจน รูปร่างของเด็กหนุ่มนั้นสันทัด ไม่ได้ดูล่ำสันอุดมด้วยกล้ามเนื้อแข็งแรง แต่ก็ไม่ได้ผอมบางมากจนเกินไป สรีระดูปราดเปรียวคล่องแคล่ว ลาดไหล่ไม่หนาอย่างนักกีฬา แต่ก็กว้างพอให้ดูสง่า สเน่ห์ของชายหนุ่มนั้นจะอยู่ที่ไหปลาร้าและมือแกร่งทั้งสองข้าง หลังมือแสดงเส้นและข้อกระดูกอย่างเห็นได้ชัด อีกทั้งยังเป็นคนมือใหญ่ จึงกลายเป็นจุดดึงดูดสายตาของผู้คนได้ดีเลยทีเดียว

ลักษณะนิสัย ::

เต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมและกลโกง

          เขาเหมือนคุณหมาป่าเจ้าเล่ห์ที่จะคอยตักตวงและเเย่งชิงผลประโยชน์เข้าหาตัวเสมอ เพื่อให้ได้สิ่งที่ตนเองต้องการ ต่อให้ต้องลำบากเท่าไหร่ หรือต้องใช้แผนสกปรกที่สุดเกินกว่าที่ผู้คนจะรับได้ เขาก็สามารถทำได้อย่างไม่มีข้อแม้ สายตาของเขานั้นเฉียบคม มองเห็นช่องว่างหรือรายละเอียดเล็กๆที่คนมักจะขาดตกบกพร่อง สามารถอนุมานสิ่งต่างๆได้อย่างแม่นยำ แต่อาจจะไม่ร้อยเปอร์เซนต์หรือเพอร์เฟคอะไรขนาดนั้น เป็นคนตั้งสมมติฐานได้เก่ง ชอบพูดจี้จุดทำให้ผู้ฟังเสียหน้าแล้วค่อยตะล่อมให้อีกฝ่ายติดกับ โยฮันเสี้ยมคนเก่ง เป่าหูใครคนนั้นก็เชื่อตาม ซึ่งบนโลกนี้ไม่ได้สวยเหมือนอย่างในนิทาน ต่างก็ต้องแย่งชิงเพื่อที่จะได้ครอบครองสิ่งที่ตัวเองต้องการ มนุษย์ที่โง่และขี้ขลาดจะต้องถูกเหยียบย่ำโดยคนที่ฉลาดกว่า มีความสามารถเหนือชั้นกว่า ส่วนเขาก็เป็นเหมือนผู้กำกับที่คอยควบคุมและดูภาพความขัดแย้งและการเข่นฆ่ากันระหว่างมนุษย์อยู่เบื้องหลังนั่นเอง

ชื่นชอบที่จะทรมาณผู้อื่น

          ไม่มีคำปลอบประโลมจากเด็กหนุ่มผู้นี้นอกจากคำพูดเสียดสีและเย้ยหยัน เขาชอบที่จะเหยียบย่ำความรู้สึกของมนุษย์ให้ด่ำดิ่งสู่ความเศร้าโศก โยฮันคือวายร้ายในละครชีวิตของมนุษย์ เขาไม่ใช่ตัวร้ายที่แสร้งเป็นคนดี....จริงๆอาจจะมีบ้างไว้หลอกคนอื่น เขาเสเเสร้งเก่ง พูดความเท็จให้กลายเป็นจริงให้ผู้คนหลงเชื่อได้อย่างง่ายดาย แต่สุดท้ายแล้ว เรื่องราวก็จะจบอยู่ที่เขานั่งดูตัวเอกในเรื่องต้องทรมาณกับความเจ็บปวดในตอนท้าย เขาชอบสีหน้าของผู้คนก่อนที่พวกเขาจะตาย ชอบจิตใจดำมืดที่เต็มไปด้วยบาปและกิเลสต่างๆ เขาไม่ชอบฆ่าใครแล้วปิดจ๊อบหายไปแบบดื้อๆหรอกนะ แต่ต้องทรมาณให้เจ็บปวดถึงที่สุด ปล่อยให้พัก แล้วทรมาณต่อแล้วพักแบบนี้สลับไปเรื่อยๆแล้วค่อยเชือดทิ้งเสียมากกว่า เขาอาจจะไม่ใช่คนที่โหดเหี้ยมฆ่าไม่ยั้งเหมือนผู้พิพากษาคนอื่นๆ แต่ทว่าการที่ต้องตายด้วยน้ำมือของโยฮันนั้นถือเป็นเรื่องน่าสลดและน่าสยดสยองเลยที่สุดก็ว่าได้ 

มักถูกปิดกั้นโดยสังคมรอบข้าง

          ไม่ใช่เพราะไม่อยากเข้าสังคม แต่เรียกว่าสังคมไม่ค่อยยอมรับจะดีกว่า เพราะนิสัยเจ้าเล่ห์เชื่อถือไม่ได้ พูดจาปลิ้นปล้อนตลบแตลงคอยยั่วยุให้ผู้คนหัวหมุนอยู่ตลอดเวลา ถ้าคนที่เชื่อ ก็จะเชื่อคำพูดของเขาอย่างสุดใจ แต่สำหรับผู้พิพากษาด้วยกันเองนั้นถือว่าเป็นบุคคลที่น่ารังเกียจ หลายคำพูดของเขามักปลุกไฟโทสะของใครหลายๆคน และเขาเองก็ชอบที่จะเห็นมันเสียด้วย เขาเป็นตัวอันตรายในกลุ่ม ไปที่ไหนก็จะมีแต่ความฉิบหายเกิดขึ้นที่นั่นตลอด แต่แน่นอนว่าต้องมีคนจำใจยอมคบค้าสมาคมด้วยเพราะความฉลาดปราดเปรื่องแฝงด้วยเล่ห์กล เขาอาจจะไม่ใช่คนที่ฉลาดที่สุด ไม่ใช่คนที่รู้หมดรอบด้าน แต่ถ้ารับรู้ถึงกิตติศัพท์กลโกงและนิสัยเบื้องลึกของเขา อาจพูดได้เต็มปากว่า 'เขา' อันตรายที่สุด อย่าข้องเกี่ยว อย่าถามถึง อย่าซอกแซกเกี่ยวกับเรื่องราวของเขาจะเป็นการดีที่สุด การตีสนิทกับเขาอาจเป็นเรื่องที่ง่าย แต่จะเอาตัวรอดยังไงไม่ให้กลายเป็นหมากตัวหนึ่งบนกระดานที่เขาหลอกใช้หรือไม่ให้โดนแทงข้างหลังนั้นเป็นเรื่องยากมากเลยล่ะ

เป็นคนที่มีความคิดแปลกแยกจากคนอื่น ทำตัวขวางโลก

          เปรียบเสมือนปลาที่ชอบแหวกว่ายทวนกระแสน้ำ ไม่ชอบการที่ต้องทำตามคำสั่งของใคร ชอบเป็นนายตัวเอง ทำอะไรตามใจตัวเอง และความคิดของเขาไม่ได้ไปในทางที่ดีเลย มันไม่ได้สร้างสรรค์ แต่มันกลับแสดงถึงความบิดเบี้ยวและจิตใจอันต่ำทรามของผู้คิดเอง เขาชอบอะไรที่มันน่าสนใจ น่าตื่นตาตื่นใจ เร้าใจ และเรื่องตื่นเต้นที่ทำให้อะดรีนาลีนในร่างกายนั้นตื่นตัว หนึ่งในนั้นก็คือการคิดวิธีการสังหารผู้คนอย่างเลือดเย็น มันไม่ใช่การตัดคอหรือการแทงทะลุส่วนต่างๆของร่างกาย วิธีแบบนั้นใครๆก็ทำได้ เขาชอบใช้วิธีการเด็ดปีกเหยื่อ ทำทุกอย่างที่ทำให้เหยื่อทุกข์ทรมาณก่อนจะถึงวาระสุดท้ายของชีวิต ทำทุกอย่างเพื่อให้เหยื่อจมอยู่กับความสิ้นหวังที่แท้จริง ชอบเล่นกับจิตวิทยาทำให้เข้าลึกถึงอารมณ์ของผู้คน การที่มองคนกำลังจะตายมันก็สนุกอยู่หรอก แต่สิ่งที่น่าสนใจและน่าสนุกกว่ามากคือการเห็นท่าทีของผู้เคียดแค้นที่ต้องทุกข์ทรมาณกับการที่ไม่ได้ไปเกิด สรุปก็คือเขาได้รับความสนุกแบบคูณสอง ได้เห็นการตายอย่างน่าเวทนาของผู้ถูกฆ่า และได้เห็นความทรมาณของผู้ต้องการฆ่าเสียเอง

การกระทำที่ทำเป็นประจำ :: ยิ้มมุมปากเจ้าเล่ห์ || ยักคิ้วข้างเดียว [ข้างซ้ายหรือขวาก็ได้] || ควงมีดพับ

ลักษณะการพูดจา :: น้ำเสียงของโยฮันนั้นติดเย้ยหยันเล็กๆอยู่ทุกคำพูด เขามีเสียงที่แหลมแหบ แต่ก็สามารถปรับให้ทุ้มต่ำได้อย่างที่เจ้าตัวต้องการ เขาจะแทนตัวเองว่า 'ฉัน' และเรียกทุกคนที่เป็นทั้งมนุษย์หรือผู้พิพากษาด้วยกันเองว่า 'แก' คำพูดของเขามักเชื่อถืออะไรไม่ค่อยได้ ชอบแสร้งตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จจนผู้พิพากษาต่างเอือมระอา

❖ ถ้าเขาอารมณ์เฉยๆธรรมดาก็จะพูดด้วยน้ำเสียงเนือยๆ ไร้ชีวิตชีวา ตีน้ำเสียงเรียบกับคู่สนทนา

" ไม่เอาน่า....แบบนั้นมันน่าเบื่อจะตาย "

" พูดอะไรส่อสันดานตัวเองจัง.....อุ้ย ลืมไป เข้าตัว..... "

" แล้วไงต่อ? "

" อืมๆ.....พูดต่อไปนะ อย่าหยุดด้วย "

❖ ถ้าเขาอารมณ์ดี เขาก็จะเริ่มมีน้ำเสียงที่มีชีวิตชีวาขึ้น แต่ท่าทีก็ยังคงความนิ่งเอาไว้ แต่แววตากลับเผยอารมณ์ออกมาได้ดี

" ไอเดียนี้ดีนะ เก็บไว้ในสมองแกซะ อย่าให้มันหายล่ะ "

" หืม...น่าสนใจดีนี่ "

" ฮะๆๆ ชักถูกใจแกซะแล้วสิ เอ.....หรือที่เข้ามานี่เพราะอยากตีสนิทฉันกันแน่นะ? "

" เจอเรื่องสนุกมาน่ะ...หึๆ "

❖ เวลาพูดกับพวกมนุษย์ ท่าทางและคำพูดจะดูผยองขึ้นมาเท่าตัว

     ❖ กับมนุษย์ที่ตัวเองต้องฆ่า

     " หืม....ศัตรูคู่อาฆาตแกมันรอบทิศเลยนี่ แกคงทำเลวกับคนพวกนั้นไว้เยอะล่ะสิ หึๆ "

     " ใช่ มีคนอยากให้แกตาย......แต่คนที่สั่งประหาร คือฉันต่างหาก :) "

     " ฉันชอบกลิ่นเลือดนะ มันหอมดี แกคิดว่าไง? "

     " โลกของแกอาจจะมีพวกผู้พิพากษาในศาลยุติธรรม....แต่พวกฉัน คือผู้พิพากษาในศาลอยุติธรรม "

     " โถ....น่าสงสารจริงๆที่แกต้องตายอย่างน่าเวทนา....ไม่เป็นไรนะ แค่ทนเจ็บนิดหน่อยแกก็จะสบายแล้ว ฮะๆ "

     ❖ กับมนุษย์ที่ต้องการฆ่า

     " โลกนี้มันโสโครกอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง เอ้า! รีบๆเผยสันดานเร็วๆสิ แค่เขียนชื่อของมันแล้วแกก็จะได้ในสิ่งที่แกต้องการน่ะ "

     " ฮะๆๆๆ ทุกทางเลือกย่อมมีผลที่ตามมา! และนั่นก็คือผลกรรมที่แกได้รับ!! "

     " เกลียดอยู่แค่เนี้ยะ? ตาแก่ ถ้าแกว่างมากนักไปทำหน้าที่เป็นพ่อที่ดีเหมือนในละครน้ำเน่าเถอะ "

     " น่าเบื่อ....ร่ายจบยัง? ฉันจะได้ไปทำงานต่อสักที "

❖ ไม่เคยมีใครเห็นเขาโกรธ จึงไม่รู้ว่าเขามีท่าทีอย่างไรนอกจากหายตัวไปตามจับไม่ได้

ประวัติ :: โยฮันเกิดมาจากความต่ำทรามของมนุษย์ ส่วนเลวภายในเบื้องลึกของจิตใจของผู้คนที่พยายามปกปิด ความรู้สึกนึกคิดของเขาทั้งหมดจึงเป็นความคิดที่โหดร้ายและชั่วช้า ตัวเขาเกิดจากความริษยา ความโกรธ ความโลภ ความกระหายในสิ่งต่างๆที่เป็นทั้งรูปธรรมและนามธรรมและความรู้สึกนึกคิดที่เป็นบาปมารวมตัวกัน แล้วสร้างเป็นตัวเขาขึ้นมา ซึ่งเขาก็ทำหน้าที่ถ่ายทอดตัวตนของบาปได้ดี จากที่มีความต่ำทรามของมนุษย์เป็นทุนเดิม การที่ได้พบเห็นโลกภายนอก การที่ได้อยู่ในโลกมนุษย์มันทำให้เขาซึมซับนิสัยต่างๆที่เป็นด้านลบเข้ามาอีก มันทำให้พฤติกรรมเขาเริ่มประหลาดขึ้น ความหลงใหลในกลิ่นของคาวเลือดและเสียงร้องโหยหวนก็ยิ่งมีมากขึ้น แล้วเขาก็สร้างวังวนอันบิดเบี้ยวขึ้นมาเพื่อให้มนุษย์หน้าโง่นั่นตกหลุมพรางของเขาในที่สุด

รอยสัก :: [CLICK] อยู่บนหลังมือด้านซ้าย

พลัง : -

อาวุธ :: มีดพับ [CLICK] || สามง่าม [CLICK]

ลักษณะการแต่งตัว :: 

❖ ชุดไปรเวท :: โยฮันชอบสวมเสื้อคอวีแขนยาวสีเทาหรือสีขาว หรือบางครั้งก็สวมเสื้อคอเต่าสีเทาแล้วสวมเสื้อแจ็คเก็ตหนังสีดำทับ เขาสวมกางเกงขาเดฟสีดำหรือสีอินดิโกสลับกัน แล้วสวมรองเท้าบู้ทหุ้มข้อสีดำ

♚    ♚

❖ ชุดพิพากษา :: เปลี่ยนจากแจ็คเก็ตเป็นโค้ทยาว แต่การแต่งกายที่เหลือยังคงเหมือนเดิม

♚

งานอดิเรก :: เล่นหมากรุก || นั่งดูคนตาย || ทรมาณมนุษย์เล่น

ชอบ ::

❖ กลิ่นคาวเลือด = เขาว่ามันก็หอมดีนะ

❖ เสียงโหยหวน = เสียงเร้าใจดี ความชอบมันไม่มีผิดไม่มีถูกสักหน่อย

❖ หนังสยองขวัญ = ถึงพล็อตจะซ้ำๆเข้าอีหรอบเดิมก็เถอะ แต่แค่ได้เห็นเลือดและใบหน้าหวาดผวาของนักแสดงและได้ยินเสียงกรีดร้องก็โอเคแล้ว

ไม่ชอบ :: 

❖ เรื่องราวเพ้อฝัน = แหวะ จะอ้วก คิดว่าตัวเองอยู่ในโลกสีชมพู ขี่โพนี่มีเพื่อนบ้านเป็นลุงหมีหรือไง

❖ พวกผู้พิพากษา = ไม่รู้สิ แค่รู้สึกว่าพวกนั้นมันน่ารำคาญแปลกๆ โดยเฉพาะคู่แฝดอะไรนั่นก็ยิ่งไม่ชอบ

แพ้/กลัว :: 

❖ เรียกว่าเบื่อน่าจะดีกว่า เขาเบื่อความจำเจ ความซ้ำซาก การที่ต้องเดินตามรอยเท้าคนอื่น มันเป็นสิ่งที่เขาไม่อยากให้มันมาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิต

สิ่งที่อยากทำมากที่สุด :: ทำให้ผู้คนทรมาณด้วยน้ำมือของเขาเอง

เพิ่มเติม ::

❖ CV [Character Voice] :: CLICK

❖ โยฮันไม่สนเรื่องความรัก เรียกได้ว่าเขาไม่รู้จักเลยดีกว่า ไม่เคยรักใครและไม่เคยถูกรัก หนำซ้ำเขาคิดว่าความรักก็เหมือนบ่วงที่คอยรั้งเขาให้อยู่ในวังวนของความอ่อนแออีกต่างหาก

❖ เป็นนักศึกษาปีหนึ่งที่แทบไม่มาโผล่หน้าให้ใครเห็น ไม่เข้าร่วมกิจกรรม จะเห็นเขาอีกทีคือตอนสอบ แต่ทุกครั้งที่เขาเข้ามหา'ลัย แทบไม่มีใครกล้าเดินเฉียดใกล้เขาเลยแม้แต่เซ็นเดียว ถึงจะหน้าตาดีพอให้สาวหลง แต่ออร่ามืดมนฟุ้งขนาดนี้ทุกคนก็เซย์กู้ดบายไปตามๆกัน

(c)                 Chess theme