STORY OF } PLuT♡ *CLose

ลำดับตอนที่ #1 : [1] 7罪と & 7美徳

O W E N TM.

O W E N TM.

Application

[ The lady of Kindness ]

- หมายเหตุด้วยรักส์ -

หลักการดูสีในการแก้ไขของทางนี้

-สีปกติ [ เป็นข้อมูลที่เพิ่มมาอยู่แล้ว ]

- สีแดงๆ ม่วงๆ ชมพู ๆ [ เป็นข้อมูลเพิ่มเติมที่เพิ่มมาในครั้งแรก ]

- ส่วนสีโทนเขียว ๆ [ เป็นข้อมูลที่เพิ่มล่าสุดค่ะ ]

[ She is the best ladies in life of you ]

[ And she is promise not you sad ]

[ เธอคือผู้หญิงที่ดีที่สุดในชีวิตของคุณ

และ เธอสัญญาว่าเธอจะไม่ทำให้คุณเสียใจ ]

ชื่อ – นามสกุล :: อิจิโกะ  อายาเมะ  [ Ichigo Ayame ] | อายาเมะ  [ Ayame ]

ความหมายของชื่อ ::  อิจิโกะ - ในชั่วชีวิตหนึ่ง (ในอีกความหมายหนึ่งอิจิโกะแปลว่าสตรอว์เบอร์รี่ค่ะ แต่ทางนี้ใช้ความหมายที่กล่าวมาในข้างตนดีกว่าเนอะ--) , อายาเมะ - ม่านตา (ในอีกความหมายอายาเมะแปลว่าดอกไอริสนะคะ แต่ทางนี้ขอเลือกใช้ความหมายที่เป็นม่านตาแทน) [ ดวงตาแห่งชั่วชีวิตหนึ่ง ]

สัญชาติ :: ญี่ปุ่น [ เชื้อชาติ ญี่ปุ่น - ไอริช ]

อายุ :: 22 ปี

ลักษณะรูปร่างหน้าตาของตัวละคร :: เธอเป็นหญิงสาวผู้มีเรือนผมสีดำอ่อนจนออกไปทางสีน้ำตาลหยักศกที่ดูแลให้นุ่มสลวยเบามืออยู่ตลอดเวลาที่ส่วนใหญ่จะถูกปล่อยให้ยาวไปตามสายลมแผ่วเบาของโลกา นานๆทีจะจับขึ้นมามัดลวบ หรือ ถักเปีย เธอไม่ชอบที่จะใส่ที่คาดผมเสียเท่าไร เจ้าตัวจึงมักใช้ที่หนีบผมสีอ่อนๆ หนีบเอาไว้ ผิวสีขาวราวหิมะแรกของเดือนฤดูหนาวเย็นยะเยือก แก้มสองข้างมีสีชมพูหวานน้อยกว่าเพียงกลีบของซากุระเพียงแค่นั้น ใบหน้าของเธอสวยหวานราวกับเทพธิดา เรือนร่างสวยสมสตรีทั่วไป ท่วงท่าการกระทำแสดงออกล้วนเหมือนผู้เป็นสตรีชั้นสูง ริมฝีปากอวบอิ่มดูน่าลิ้มรสสัมผัส  เล็บมือสีอ่อนถูกตัดอย่างสะอาดสะอ้านแลเห็นถึงความสะอาดของเจ้าของเป็นอย่างดี นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนสุกใสเป็นประกายงามชวนสะกด เมื่อดวงตาจ้องผู้ใดและสะท้อนถึงผู้นั้นกลับไป เหมือนติดอยู่ให้ห้วงของอัญมณีที่ไร้ทางสิ้นสุดได้

ส่วนสูง/น้ำหนัก :: 168.2 / 46.3

นิสัย :: หากกล่าวถึงความดีงาม นิยามที่คุณจะตั้งมันขึ้นมาคืออะไร ? สิ่งที่อิจิโกะ อายาเมะ จะตั้งนิยามของมันออกมา นิยามที่เธอตั้งให้แก่มันคงจะเป็นนิยามที่สวยงามที่สุดเลยก็ว่าได้ อายาเมะตั้งนิยามความดีงามไว้ว่า "บ่อเกิดของความดีงาม หล่อเลี้ยงหัวใจให้สมบูรณ์ หล่อเลี้ยงจิตวิญญาณให้ใสสะอาจดุจแก้วไร้พิษเจือปน ความดีงามมลายสิ้นทุกความเลวร้าย" เธอเป็นเสมือนนางฟ้าเดินดิน ไร้พิษภัย ใบหน้ามีรอยยิ้มอ่อนจางเบาบางมอบให้แด่ผู้พบเห็นเป็นที่น่าประทับใจยิ่งเสมอ การกระทำวางตัวของอายาเมะ มักจะเท่าเทียมกันเสมอ เธอไม่แบ่งแยกฐานะ เงินทอง หรืออะไรก็ตามที่สังคมนี้แบ่งแยก คงจะไม่แปลกใจนัก หากอิจิโกะ อายาเมะ จะเป็นผู้หญิงที่ใครต่อใครล้วนรักใคร่ พร้อมให้ความช่วยเหลือยามที่ตัวเธอเองเดือดร้อนเอาเสียเสมอ

   แต่เพราะความดีที่สั่งสมมันมากเกินไป ทำให้ใครบางคนรังเกียจ และ มั่นใจในความคิดของพวกเขาว่าสิ่งที่อิจิโกะ อายาเมะ ผู้นี้ทำคือความเสแสร้งอันลวงโลก แต่หากความจริงอายาเมะมิได้คิดเสแสร้งอะไรเลยแม้แต่น้อย เธอหมดความคิดที่จะนึกถึงด้านแย่ ๆ ของโลกใบนี้ไปเสียหมดแล้ว ถามว่าเจ้าตัวเป็นคนมองโลกในแง่ดีหรือไม่ ก็มองโลกในแง่ดีพอสมควรนะ มองทุกคนในด้านดี ไม่ค่อยเอาข้อเสียอะไรมาพูดถึงเสียเท่าไร เป็นผู้หญิงที่พร้อมให้ความช่วยเหลือทุกคนเสมอ เธอมีจิตใจเมตตาไม่ถือโกรธ หรือ ถือสาใครต่อใครมากมายนัก และ เพราะท่าทางที่ไม่รู้สึกโกรธใครนั่น ทำให้หลาย ๆ คนรู้สึกผิดต่อตัวเธอเสียเอง

   เจ้าตัวเป็นคนใจเย็น อดทนอดกลั้น ไม่แสดงอารมณ์ขุ่นมัวใด ๆ ให้ผู้อื่นเห็น เป็นคนมีสตินึกคิดอยู่ตลอดเวลา คิดอะไรมักจะรอบคอบ เป็นคนละเอียดละอ่อนต่อความรู้สึกของคนอื่น อายาเมะใส่ใจเรื่องความรู้สึกของผู้อื่น นั่นทำให้เป็นจุดแข็งในการมองคนของอายาเมะ เจ้าตัวสามารถเอาใจใส่คนอื่นได้เป็นอย่างดี เพราะการปรับตัวเข้ากับคนอื่นได้อย่างง่ายดาย เป็นผู้หญิงรักความสงบ ความสันติ และ ความอิสระ เธอรักในความสงบ ไม่ชอบให้ใครต้องทะเลาะเบาะแว้งกันแม้แต่น้อย เป็นผู้หญิงที่มักจะพูดไกล่เกลี่ยให้แต่ละฝ่ายหยุดการทะเลาะกัน รักในสันติ ชอบให้คนปรองดองกันมากกว่าเป็นศัตรูต่อกันเสียอีก รักในความอิสระ แต่ไม่ได้รักอิสระจนออกนอกลู่นอกทาง เพราะตัวเธอเป็นคนค่อนข้างเคร่งต่อกฎข้อบังคับต่าง ๆ นา ๆ

   เป็นผู้หญิงมีเหตุผลไม่งี่เง่า ทำอะไรมักจะมีเหตุผลมารองรับเสมอ ๆ ไม่ชอบโหวกเหวกโวยวายอะไรเท่าใดนัก คุณจึงไม่เห็นท่าทีแย่ ๆ ของอายาเมะออกมา อายาเมะถูกเลี้ยงอบรมมารยาทต่อสังคมมาเป็นอย่างดี ให้สงบเสงี่ยม ให้เรียบร้อย ให้ดูสง่า และ ดูแพงมีราคา เธอจึงแสดงออกได้อย่างเหมาะสม พื้นฐานนิสัยของอายาเมะถูกปลูกฝังมาให้เรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้ เธอจึงเรียบร้อย สง่าทุกท่วงท่าการกระทำ เป็นผู้หญิงที่เก่งในด้านการเย็บปักถักร้อย และ งานบ้านหมดแทบทุกอย่าง อายาเมะสามารถทำอะไรได้มากมาย ซึ่งเป็นสิ่งที่สตรีพึ่งมีแทบทุกอย่าง

   คำพูดคำจาอ่อนหวานไม่กระโดกกระดาก ไม่หยาบคายขึ้นคำวัยรุ่น คำพูดมักจะอ่อนหวาน เธอไม่ใช่ผู้หญิงพูดน้อย หรือ พูดมาก แต่พูดเมื่อมีคนชวนขึ้นมาพูด หากเป็นเรื่องที่คุยกันถูกคอก็สามารถพูดได้ยาวนานเลยล่ะนะคะ บางครั้งอาจเป็นคนพูดเปิดบทสนทนาบ้างเป็นเวลา เรื่องที่คุยกันส่วนใหญ่ที่ถูกคอจะเป็นเรื่องของดนตรี เรื่องของปรัชญามนุษย์ ซึ่งเจ้าตัวดูจะให้ความสนใจเป็นพิเศษ

   ฉลาดในระดับพอดี เป็นคนฉลาดที่ไม่อวดอ้างความฉลาดของตนเองให้ใครผู้ใดเห็น ให้เขาตัดสินเราด้วยสายตาที่เขาเห็น เธอเป็นคนฉลาดในตำรา แถมทั้งมีความขยัน มุมานะ เสาะหาในความรู้ ไม่หยุดนิ่ง เป็นคนที่ชอบอ่านหนังสือสารคดีมนุษย์ ปรัชญาโลกอะไรแบบนี้เป็นกิจวัตรประจำวัน หากแต่ฉลาดทางด้านไหวพริบ ยังไม่ค่อยมีไหวพริบทันเล่ห์เหลี่ยมของใครเสียเท่าใดนัก แต่ก็ไม่ได้เสียเหลี่ยมอะไรนักหนา อาจเป็นเพราะค่อนข้างเป็นคนดูแลตัวเองดีด้วยล่ะนะ ค่อนข้างจะเตรียมพร้อมแทบทุกสถานการณ์ เห็นมองโลกในมุมสวย ๆ แต่ไม่ใช่ว่าจะไม่ระแวงอะไรไม่เป็นเสียหน่อย คิดมากก็เป็นนะคะ คิดมากกลัวจะเจอสถาการณ์อะไรที่ตัวเองจะตั้งรับไม่ได้แบบในข่าวที่ออกครึกโครมถมเถไป

     นับถือตัวเองให้มากที่สุดคือคำสอนของบรรพบุรุษของตระกูลที่สอนมา สอนให้เป็นคนที่นับถือตัวเอง อย่าไปหวังต่อโชคชะตาที่ไม่มีวันแนวแน่ หรือ เที่ยงแท้ อย่าหวังต่อพระเจ้าหรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์มากมาย เพราะการหวังอะไรไว้มากๆ บางครั้งมันก็เจ็บปวดกว่าที่ใครจะคาดคิด หากเราหวังที่จะได้สิ่งต่างๆ โดยที่ไม่ทำอะไรเลย ก็จะไม่มีวันได้สิ่งใดเลยแม้แต่น้อย

     อายาเมะไม่ชอบการร้องไห้หรือมีน้ำตา เธอเป็นคนที่มักจะไม่ร้องไห้อะไร เธอมักจะยิ้มรับเสมอๆ แม้ว่าจะเศร้าเสียใจขนาดไหน อายาเมะก็ไม่มีน้ำตาหรือร้องไห้ออกมาให้ใครเห็นอย่างเด็ดขาด ต้องยิ้มรับแม้จะเจ็บปวดแค่ไหน ในเมื่อเกิดมาเพื่อเสียสละให้คนอื่นก็จงห้ามร้องไห้เด็ดขาด...

   เป็นผู้หญิงอ่อนโยน ไม่คิดจะแค้นใครพยาบาทใครเลยแม้แต่น้อย เป็นคนที่รักษาสัญญา เธอรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับทุกคนเสมอ แต่เพราะเช่นนั้น อายาเมะจึงมักไม่สัญญากับใครง่าย ๆ เธอจะคิดแล้วคิดอีกก่อนเอ่ยปากสัญญากับใครออกไปทุกครั้ง อายาเมะเป็นคนซื่อสัตย์ต่อเจ้านาย เธอเป็นผู้หญิงที่ซื่อสัตย์ สุจริตทำอะไรตามอยู่ในกฎหมาย ไม่ชอบการคดโกงใด ๆ ทั้งสิ้น อายาเมะไม่ใช่ผู้หญิงถือตัว เธอจึงให้คนอื่นพูดกับเธอเยี่ยงไรก็ได้โดยไม่ถือโทษโกรธาเลยแม้แต่น้อยนิด เธอเผื่อใจไว้กับทุกเรื่อง ไม่ว่าจะเรื่องของชีวิต เรื่องของความสุขที่สักวันอาจไม่มี

      ผู้หญิงที่มักจะเสียสละเสมอ ๆ เธอเป็นผู้หญิงที่จิตใจถูกสรรสร้างมาเพื่อให้เป็นผู้ที่จะเสียสละและปกป้องทุกสิ่งทุกอย่าง เกิดมาเพื่อปกป้องทุกสิ่งทุกอย่าง เกิดมาเพื่อปกป้องคนอื่น และ เกิดมาเพื่อเสียสละ เธอไม่ได้เกิดมาเพื่อการชิงดีชิงเด่นกับใครต่อใคร เรียกได้ว่า เธอคือผู้หญิงที่พระเจ้ามอบหมายภารกิจหน้าที่อันยิ่งใหญ่ให้เกิดมาเพื่อเสียสละให้แก่ผู้คน ด้วยจิตใจของความเมตตาของเธอ ทำให้เป็นคนที่ไม่กล้าจะไปปฏิเสธใครต่อใคร แต่หากเมื่อปฏิเสธตัวเธอก็ปฏิเสธคุณอาจต้องเริ่มคิดพิจารณาตัวเองใหม่เสียกระมัง...

     เป็นคนที่เวลามีเรื่องอะไรไม่สบายใจของคนอื่น จะเป็นผู้รับฟังที่ดีและผู้ให้คำแนะนำปรึกษาที่ดีคนหนึ่ง นับว่าเป็นข้อดีของอายาเมะเลยก็ว่าได้ แต่เวลามีเรื่องอะไรที่เจ้าตัวไม่สบายใจ อายาเมะกลับเก็บเงียบไม่อธิบายอะไรให้ใครฟังหรือเล่าอะไรให้ใครฟังเลยแม้แต่น้อยนิด

      อายาเมะเป็นผู้หญิงที่มีความเป็นผู้ใหญ่สูงเอาเสียมาก เธอค่อนข้างมีความคิดที่เรียกได้ว่าโตแล้ว ไม่คิดอะไรแบบเด็ก ๆ

     เชื่อในสายตาของคนอื่น และ ให้สายตาของคนอื่นตัดสินตัวเธอ ไม่ตัดสินตัวเอง อาจดูเป็นคนที่เหมือนไม่ได้มั่นใจในตนเองเลยก็ว่าได้เพราะความที่ไม่ตัดสินในตัวเองได้ แต่ก็ไม่ใช่ไม่แสดงออก เธอแสดงออกสำหรับเรื่องบางเรื่องออกมา เธอเป็นคนที่ค่อนข้างแคร์สายตาของคนรอบกาย เขาจะมองยังไง อะไรแบบนั้น มองเรื่องของความมีกาลเทศะด้วย

   แต่กระนั้น ผู้หญิงที่ใจดีเกินไป ก็ไม่ได้เพรียบพร้อมเสมอ เธอไม่ใช่คนเด็ดเดี่ยว และ ไม่ได้ขี้กลัว แต่เพราะความที่ไม่เด็ดเดี่ยว ไม่สามารถตัดสินอะไรใครใด ทำให้จิตใจของเธอมีความลังเล เมื่อมีความลังเล ก็ก่อเกิดความสับสน สับสนในใจของตัวเอง ว่า สิ่งใดกันแน่ที่จะถูกต้อง สิ่งใดกันแน่ที่หากทำแล้วจะผิดพลั้งไป แม้อิจิโกะ อายาเมะจะเป็นผ้าขาวที่สะอาดไร้มลทิน แต่หากเประเปื้อนเพียงเล็กน้อย ผ้าขาวก็สลายหายไปได้ในทันที มุมบางมุมของนางฟ้า ไม่ได้ดีเสมอไป

  เป็นผู้หญิงที่ชอบนั่งเย็บปักถักร้อย ชอบดื่มชาอุ่น ๆ ร้อน ๆ ด้วยความรู้สึกว่าการกระทำเช่นนี้จะทำให้ปลอดโปร่งสมองสามารถคิดวิเคราะห์สิ่งต่าง ๆ ออกมาได้อย่างดี เธอจึงชอบดื่มชานั่นเอง เธอชอบในเรื่องของภาษาดอกไม้โดยเฉพาะดอกสึบากิอันแปลว่าความรักที่อ่อนน้อม เธอชอบอาหารญี่ปุ่นจำพวกซูชิ แต่ไม่ชอบวาซาบิเพราะมันเผ็ดเกินไปหน่อย อ่า เจ้าตัวกินเผ็ดไม่เก่งนัก กินทีรู้สึกว่าน้ำตาตัวเองจะไหลแปลก ๆ เธอจึงกินของเผ็ดไม่ค่อยได้ จึงต้องกินเผ็ดน้อยกว่าคนทั่วไปเสียอีก ไม่ชอบสุรา และ บุหรี่ สุราในความคิดของเธอทำให้เกิดความยับยั้งสติ แต่ถ้าจิบนิดจิบหน่อยพอเป็นพิธีก็ได้อยู่ บุหรี่ทำเธอสำลักควันของมัน อายาเมะกลัวสัตว์จำพวกแมงมุม ตะขาบ แมงป่อง เอาเสียมาก เห็นแล้วดวงตาอาจเบิกกว้าง และค้างไปชั่วขณะ

   มีหัวด้านศิลปะโดยเฉพาะศิลปะในด้านของการขับร้อง น้ำเสียงหวานทำให้ใครหลายคนต่างตกอยู่ในภวังค์ของเสียงที่เธอเปล่งออกมา อิจิโกะ อายาเมะ จึงมีน้ำเสียงที่ไพเราะจับจิตใครหลายคน เธอค่อนข้างประสบความสำเร็จในการเลี้ยงเด็ก เป็นคนเลี้ยงเด็กเก่ง อาจเป็นเพราะว่า อิจิโกะ อายาเมะ หนึ่งเป็นคนใจเย็น สองมีจิตใจที่อ่อนโยน ยอมโอนอ่อนต่อใครหลายคน และยังมีนิสัยปรับตัวเข้ากับคนง่าย ใส่ใจรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ เข้าใจจิตใจผู้อื่น ไม่ชอบบ่นหรือดุใคร เธอจะออกแนวพวกพูดปรามๆ สอนๆ อย่างมีสติ ด้วยความไม่จู้จี้ ใครก็อยากได้เธอขึ้นมาเป็นแม่หมดน่ะแหล่ะ

   นางฟ้าที่ถูกปั้นสรรค์ขึ้นโดยมนุษย์อยู่ในกฎอยู่ในกรอบอยู่ในระเบียบมาโดยตลอด ผ่านพ้นความอิจฉา ผ่านพ้นทุกสิ่งทุกอย่าง หากวันใดที่ความดีของท่าน จิตใจของท่านสลายไป อิจิโกะ อายาเมะ ท่านจะยังเป็นคนเดิมหรือไม่กัน ?เพราะถูกปลูกฝังสิ่งที่มนุษย์ควรมีจึงถูกกักเก็บเอาไว้ นิสัยของเธอเองก็มีความร้ายกาจซ่อนอยู่ ใบหน้าที่มีรอยยิ้มหวานประดับใจแก่ผู้พบเห็นทุกท่านให้ได้ชม

   เข้มแข็ง อ่อนโยนแต่ไม่อ่อนแอ จิตใจมั่นคง แม้จะไม่ได้เด็ดเดี่ยวก็เถอะ แต่ใจของอายาเมะมั่นคง เธอเป็นคนเข้มแข็งเอามาก ๆ ความอ่อนโยนคืออาวุธที่ดีที่สุดของตัวอายาเมะ ใช้ความอ่อนโยนเข้าหาผู้อื่น เปิดรับทุกคนด้วยรอยยิ้มสว่างไสวประหนึ่งนางฟ้านางสวรรค์

  อายาเมะซื่อสัตย์ ไม่หักหลังหรือแทงใครข้างหลังเด็ดขาด

  แม้จะเป็นคนดีเอาเสียมาก แต่ก็ไม่ได้ความว่าจะต้องเป็นคนดีตลอดไป จิตใจที่สว่างไสวครั้งหนึ่งเคยดำมืดบอดประหนึ่งกระเรียนสีดำ ริษยาผู้คนมากมาย แม้ว่าตัวนางเองกำลังยิ้มอยู่แบบทุกวันนี้ แต่ความอิจฉาก็คือสิ่งหนึ่งที่มนุษย์หลีกหนีไม่พ้น เป็นคนที่อดกลั้นอารมณ์เก่งจึงไม่มีผู้ใดผิดสังเกตใดทั้งสิ้น เธอริษยา เป็นคนที่เวลาจะอดกลั้นอารมณ์ทางลบจะแสดงออกมาให้เห็นโดยการเม้มกัดริมฝีปากของตัวเอง

   อายาเมะสู้คนนะ เห็นว่าอ่อนโยน แต่ก็สู้คน แต่ไม่ได้สู้กลับแบบตลาด ๆ เธอจะสู้กลับแบบพวกผู้ดี เฉือดเชือนด้วยคำพูด กระทำต่างๆ อย่างแผนซ้อนแผน ทำอะไรก็ได้ให้อีกฝ่ายสมควรว่าไม่ควรมายุ่งกับเธอ อนึ่ง อายาเมะไม่ได้มีลุคมาดราชินีหรือนางพญา เธอจึงแสดงออกมาในรูปลักษณ์ของความร้ายกาจแบบทั่วไป หากอายาเมะอคติต่อใคร คนผู้นั้นก็จะไม่ได้รับอะไรเลย ไม่ได้รับแม้แต่ความหวังดีของอิจิโกะ อายาเมะ เธอพูดคำสุภาพกับพวกเขา แต่หากน้ำเสียงแสดงออกว่าไม่อยากพูดคุยด้วยเลยแม้แต่น้อยนิด ทำอะไรอาจขัดหู ขัดตาของอายาเมะไปเสียหมด

   เสแสร้ง ความดีที่ออกมาทั้งหมด กลายเป็นความเสแสร้งหลอกลวงอันใหญ่โต เหมือนบทละครแห่งการโกหกเรื่องหนึ่ง คนที่ดีที่สุด จะร้ายกาจที่สุด คนที่ไม่คิดอะไร ล้วนจะคิดอะไรอยู่ตลอดเวลา เธอร้ายกาจแบบไม่แสดงออก ไม่ไปแสดงออกให้ใครต่อใครเห็น เธอจะทำเพียงยิ้มอยู่เฉย ๆ เพราะเป็นเช่นนี้

  อิจิโกะ อายาเมะ ถือคติใครมาดีก็ดีกลับ ใครร้ายมาร้ายกลับ

  อายาเมะไม่ได้ใสซื่อขนาดที่ไม่เข้าใจโลกของความรัก แต่เพราะมีความคิดที่เป็นผู้ใหญ่แล้ว อายาเมะจึงไม่ได้คิดถึงความรักที่ฉาบฉวยของชายหญิง เธอคิดว่าเรื่องความรักเป็นเรื่องละเอียดอ่อนค่อยเป็นค่อยไป ไม่ต้องรีบร้อน ความรักในอุดมคติของอิจิโกะ อายาเมะเป็นเช่นนั้น อิจิโกะ อายาเมะ ไม่ใช่ผู้หญิงที่ให้ความหวังชายหนุ่ม เธอไม่อยากให้เขาคิดไปเองมากกว่า ถ้าอายาเมะไม่ได้คิดอะไรจริง ๆ เธอคงต้องบอกให้ไม่ต้องรอเธอพร้อม เพราะเธอไม่ได้คิดอะไรต่อเขา มากไปกว่าความเท่าเทียมที่ให้คนอื่น แต่ถ้าหากคุณรักอายาเมะ และ อายาเมะรักคุณตอบ คุณต้องรอเธอคิดอะไรเพียงเล็กน้อยก่อน รอเธอให้เวลาเธอสักประเดี๋ยว เป็นผู้หญิงใจแข็งแตกต่างจากความอ่อนโยนจริง ๆ ไม่ได้ปากไม่ตรงกับใจ แต่เพราะว่าต้องการที่จะใช้เวลาคิด ทบทวน

  ความรักที่แท้จริงจากอิชิโกะ อายาเมะ เป็นสิ่งที่จะให้คุณ

  อายาเมะมีความรักที่ซื่อสัตย์และเพราะซื่อสัตย์จึงไม่ต้องการให้เขาเป็นของใคร เธอเป็นพวกให้ความสำคัญกับรักแรกแต่ไม่ใช่รักแรกแบบแรกพบ และ เพราะฉะนั้นอายาเมะจึงมักจะค่อนข้างออกไปทางหึงหวงอยู่บ้าง ใจของคนเราหนอคนเรา เธอเป็นคนเห็นแก่ตัว เธอไม่ต้องการใช้คนรักร่วมกับใคร คนรักของเธอก็ต้องเป็นของเธอเพียงผู้เดียว เธอไม่ยอมที่จะให้คนรักของเธอเป็นคนของคนอื่น อายาเมะดูโหดร้ายขึ้นมาก จิตใจที่เปรียบเสมือนนางฟ้าดูขุ่นมัว ใบหน้าหวานที่มักมีรอยยิ้มเสมอ ๆ หากเจอเหตุการณ์เช่นนี้ ใบหน้ารอยยิ้มกลับมลายหายไป กลายเป็นใบหน้านิ่งสนิท ดวงตาหวานแข็งกร้าวดูกระด้าง คำพูดสุภาพแต่เชือดเฉือนจิตใจคนฟังต่างๆ นาๆ

     นอกเหนือจากความรักของตัวเองกับผู้อื่น สิ่งหนึ่งที่มาเป็นอันดับแรกของอายาเมะคือสิ่งเล็กๆที่เรียกว่าครอบครัว ครอบครัวได้ชื่อว่าเป็นสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจของมนุษย์อย่างหนึ่ง อายาเมะก็เช่นกัน และเพราะเช่นนั้น สถานที่อันทำให้อายาเมะรู้สึกอุ่นใจทุกครั้ง ก็คือ สิ่งหนึ่งที่เรียกว่า บ้าน อายาเมะเป็นคนรักครอบครัว และ มีจิตใจที่บริสุทธิ์ต่อครอบครัวเอาเสียมาก หากใครคิดร้ายต่อครอบครัวของเธอ อายาเมะแม้จะเป็นจะเป็นคนดีแค่ไหน เธอพร้อมที่จะลุกขึ้นมายืนหยัดเพื่อครอบครัวของตัวเอง  หากใครคิดร้ายต่อครอบครัวของเธอ อายาเมะก็จะไม่ขอญาติดี…

     หากผู้คนนับล้านบอกให้คนใดคนหนึ่งของครอบครัวเธอต้องตายเพื่อชดใช้อะไรบางอย่าง อายาเมะจะเป็นคนยอมที่จะก้าวแล้วโดดเข้าไปในกองไฟที่ร้อนนระอุนั่น เพราะ สิ่งสำคัญที่สุดของอายาเมะ คือครอบครัว เธอเกิดมาเพื่อจะเสียสละ หากนั้นเป็นการเสียสละเพื่อผู้มีพระคุณ อายาเมะก็จะทำ

ประวัติ :: คุณหนูตระกูลใหญ่ของญี่ปุ่น อิจิโกะ อายาเมะ มีศักดิ์เช่นนั้น เธอได้ถูกขึ้นชื่อว่าเป็นเทพธิดาลงมาเกิดบนโลกใบนี้ ขึ้นชื่อว่าเป็นสมบัติล้ำค่าที่เทพีทำตกไว้ อิจิโกะ อายาเมะ ถูกยกย่องเช่นนี้มาโดยตลอดเวลา เพราะเป็นเช่นนั้น ทุกคนก็ล้วนให้เกียรติเธอในฐานะของนางฟ้าเช่นกัน แต่นั้นคือหลังจากที่ชีวิตของอิจิโกะ อายาเมะ ต้องเดินข้ามผ่านทุกสิ่งทุกอย่างมา เพื่อมาในถึงจุดที่เรียกได้ว่า ความดีงามทั้งหลาย ทุกสิ่งทุกอย่างมันก็เป็นเพียงจุดเริ่มต้น

   ในอดีตหากย้อนกลับไปในวัยเด็กทารกออกมามองโลกได้ไม่ถึงสองสัปดาห์ แม่ของเธอผู้เป็นชาวไอริชก็ทิ้งเธอใส่ตะกร้าไว้หน้าบ้านของอิจิโกะ ทั้งๆที่นางเป็นลูกสะใภ้ของตระกูลแท้ ๆ แต่นางก็เลือกที่จะหนีไป นางทนไม่ไหวกับสามีหรือก็คือพ่อของอิจิโกะที่ป่วยด้วยโรครุมเร้า นางเลือกที่จะหนีหายไปกับคนใหม่ของนาง เสียงร้องงอแงของทารกในตะกร้า เรียกให้คนรับใช้ของตระกูลอิจิโกะ มาพบเจอเข้า ส่งมอบเธอเมื่อเห็นโน้ตที่แนบติดกันมากับตะกร้า

   ถึง คุณพ่อ เซนโซ และ คุณแม่ มาเอรุ

       ก่อนอื่นฉันต้องขอโทษจริง ๆ ที่ฉันไม่สามารถมีเลี้ยงเด็กคนนี้ด้วยตัวคนเดียวได้ เด็กที่เป็นลูกแท้ๆ ของฉัน อิจิโกะ อายาเมะ คนนี้ ฉันไม่สามารถเลี้ยงเธอ หวังว่าพวกคุณจะเข้าใจ เมื่อโคงะล้มป่วยด้วยโรครุมเร้า ฉันเสียเงินไปมากมายกับเขา ตอนนี้ผลทางการแพทย์ออกมาว่าเขาไม่มีสิทธิ์ที่จะรอด เงินที่ฉันจะเลี้ยงเด็กคนนี้ไม่มีอีกแล้ว หวังว่าพวกคุณจะเข้าใจ

       ฉันใช้เวลาคิดอยู่เป็นอาทิตย์กับการตัดสินใจครั้งนี้ ฉันพบคนรักคนใหม่ของฉัน เขาบอกฉันว่า เขาจะมอบชีวิตใหม่แก่ฉัน แต่ฉันต้องไม่พาเด็กคนนี้ไปด้วย เขาจะไม่ยอมรับเด็กคนนี้ ฉันจำเป็นและฉันคิดว่านี้เป็นทางเลือกที่ดีที่สุดของฉัน

เอลิเซีย

7/3/xx

   จดหมายเต็มไปด้วยความเห็นแก่ตัวของผู้เป็นแม่ ไร้ความรักเป็นที่สุด ปู่ของเธอขยำจดหมายนั่นทิ้ง มองดวงตา มองสีผม ที่ได้มาจากผู้เป็นพ่อ มากกว่า ผู้เป็นแม่ เห็นจะได้ก็คงเป็นเพียงสีผิวที่ออกไปทางแม่เสียมากกว่า แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาอะไร พวกเขาไม่คิดจะเอาความอะไรกับเด็กทารกที่ไม่รู้ประสีประสา เด็กนี้ก็แค่เกิดมา เกิดมาโดยที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไร

   หลังจากวันนั้น ทั้งปู่และย่าของอายาเมะก็ไปเยี่ยมพ่อของเธอที่โรงพยาบาลหลังจากไม่ได้เจอกันมาหลายปี หลังจากที่เขาแต่งงานกับเอลิเซีย ย่าของอายาเมะอุ้มอายาเมะอย่างรักใคร่ ร้องเพลงกล่อมเพื่อไม่ให้รบกวนผู้ป่วย พ่อของเธอกำลังนอนอยู่บนเตียงของโรงพยาบาล มือนั้นพยายามที่จะเอื้อมมาจับร่างของเด็กหญิงทารกตัวน้อย

   “อายาเมะ….”

   เพียงคำพูดของชายผู้ขึ้นชื่อว่าพ่อดังกึกก้องในใจของเด็กทารกตัวน้อย

   “ลูกรัก..”

   เพียงแค่นั้นมือที่ยังไม่ทันได้แตะร่างของเด็กทารกตัวน้อย ก็ร่วงหล่น เป็นการจากลา...

   อายาเมะเติบโตมาเรื่อย ๆ โดยการเลี้ยงดูของผู้เป็นปู่และย่า เลี้ยงดูเธอด้วยความอ่อนโยน เธอพยายามอย่างยิ่งที่จะทำทุกอย่างให้พวกเขามีความสุข นอกจากทั้งสองคนจะเลี้ยงเธอให้โตมาแล้ว ยังมีอีกคนหนึ่งที่เลี้ยงเธอขึ้นมา นางเป็นแม่นมที่ถูกจ้างเข้ามาเลี้ยงดูเธอ

   เมื่อโตขึ้นมาอีก จนอายุได้ 7 ขวบ ด้วยความหลงระเริงในความเป็นคุณหนูจากตระกูลใหญ่เพียงคนเดียว ทำให้อายาเมะ เป็นคนที่นิสัยไม่ดีเสียเท่าไร นางมีความอิจฉาริษยาในหลายๆผู้คนเป็นอย่างมาก และ นางอิจฉาลูกพี่ลูกน้องที่เป็นลูกสาวของคุณอา เด็กคนนั้นเกิดมาก็แย่งความรักจากผู้เป็นปู่กับย่าของเธอไปหมดสิ้น

   แม่นมก็เกลี่ยกล่อมเธอเสียเหลือเกิน สนับสนุนเข้าไป มือสีขาวสะอาดของเด็กเจ็ดขวบ เปื้อนความผิด ทั้งๆที่เธอไม่ได้ก่อ เมื่อเธอไม่กล้าที่จะโยนลูกพี่ลูกน้องของตัวเองลงหน้าผา ในวันหยุดที่ไปเที่ยวผา แม่นมบอกเธอว่า

   “จะลังเลอะไรอีกหรือเจ้าคะ คุณหนู”

   “คุณหนูเกลียดเด็กนี้ ก็ฆ่านางสิค่ะ”

   เกิดการยื้อแย่งเด็กทารกขึ้นมา อายาเมะไม่สามารถสู้แรงของนางได้ นางแย่งลูกพี่ลูกน้องผู้มีศักดิ์เป็นน้องสาวของอายาเมะคนหนึ่งไป และนางโยนเด็กทารกตกหน้าผาไป แม่นมพยายามจะทำร้ายอายาเมะเช่นเดียวกัน

   “คุณหนูรู้ไหมคะ”

   “ว่าคนที่เกิดมามีพร้อมแบบคุณหนูไม่เข้าใจอะไรหรอก”

   ความอิจฉาริษยา…

   สุดท้ายรู้ตัวอีกทีอายาเมะก็ผลักนางตกหน้าผาไป เสียงร้องไห้ของอายาเมะเรียกให้คุณปู่ต้องวิ่งมา เขาปลอบเธอ เขาสงสารเธอ เขายังคงรักเธอไม่มีวันเปลี่ยน อายาเมะเล่าเรื่องทั้งหมดให้ผู้เป็นปู่ฟัง

   มันกลายเป็นตราบาป…..

   ต่อให้เติบโตมา เธอจะเป็นคนดีขนาดไหนก็ตาม

ชอบ ::

• ดื่มชาอุ่น ๆ ร้อน ๆ - เธอจะรู้สึกสงบค่ะ ใจดูเหมือนจะอุ่นขึ้นด้วย

• ซูชิ - เธอบอกว่ามันอร่อยดีค่ะ

• ความสงบ - ไม่ค่อยชอบอะไรที่ดูวุ่นวายน่ะค่ะ

• ศิลปะ - เพราะเธอเป็นคนที่มีความสามารถในเรื่องของศิลป์

• ร้องเพลง - เป็นศาสตร์ทางดนตรีที่อายาเมะรุ่งสุดค่ะ

• อ่านหนังสือ - สามารถทำให้เธอเพลิดเพลิน

• การพูดเรื่องของปรัชญามนุษย์ - เป็นคนที่ให้ความสนใจในเรื่องนี้พอสมควรค่ะ

• ครอบครัว - จัดได้ว่ารักเลยค่ะ

• ดอกสึบากิ - เธอชอบในความหมายของมันเอาเสียมาก

ไม่ชอบ/เกลียด ::

• วาซาบิ และของเผ็ดต่าง - กินเผ็ดไม่ค่อยได้ค่ะ

• สุรา - เป็นต้นเหตุของการเสียสติก็ว่าได้ ถ้ากินเป็นพิธีก็ได้อยู่

• บุหรี่ - เพราะเธอแพ้ค่ะ

• ความวุ่นวาย - ชอบความสงบล่ะนะ

• คนที่ทำร้ายครอบครัวของเธอ - เพราะความรักของเธอมีต่อครอบครัวมากค่ะ

กลัว ::

• สัตว์จำพวกงู ตะขาบ มีพิษทั้งหลายค่ะ [ สาเหตุก็เป็นเพราะว่าเธอเคยอ่านข่าวเจอคนโดนสัตว์เหล่านี้ทำร้ายบ่อยๆ ]

• หน้าผาสูง [ มันเป็นสิ่งที่ฝังใจมาเลยค่ะ ในอดีต ]

• จิตใจที่อิจฉาริษยาของตัวเอง [ เพราะมันคือสาเหตุแห่งบาปที่เธอได้กระทำในอดีต ]

แพ้/ภูมิแพ้ ::

• บุหรี่ - เกิดการสำลักควันอย่างรุนแรง [ อาการของเธอมันเกิดขึ้นครั้งแรกตอนอายาเมะอายุได้ 12 ปี ค่ะ คือวันนั้นแขกที่มาเยี่ยมคุณปู่เขาสูบบุหรี่แล้วควันบุหรี่ก็ทำให้อายาเมะสำลักไม่หยุด ]

• กินของเผ็ดไม่ได้ - เกิดการน้ำตาไหลขึ้นมาอย่างหยุดยั้งไม่ได้ [ อาการเป็นตั้งแต่เด็กค่ะ คือ ทานของเผ็ดไม่ได้มาตั้งแต่เด็กแล้ว ]

งานอดิเรก ::

• เย็บปักถักร้อย [ ในตอนเด็กคุณย่ามักจะให้อายาเมะเย็บพวกผ้าต่างๆค่ะ พอโตขึ้นมาก็เลยมีอารมณ์แบบต้องเย็บผ้าแทบเป็นงานอดิเรก ]

• อ่านหนังสือ [ มักจะชอบอ่านหนังสือต่างๆ เพื่อคลายเครียดให้ตัวเองค่ะ เป็นหนังสืออะไรก็ได้ อายาเมะอ่านได้หมด ]

• การพูดคุยเรื่องปรัชญาของมนุษย์ [ จะพูดกับปู่ของเธอประจำค่ะ พูดแล้วแสดงความเห็นคลับคล้ายเป็นการโต้วาทีระหว่างปู่กับหลานก็มิปาน ซึ่งสลับกันชนะกันแพ้ไป ]

• ร้องเพลง [ เป็นผู้หญิงที่หากมีเวลาว่างได้อยู่คนเดียวก็จะร้องเพลง ฮัมเพลงเงียบๆค่ะ ]

• การทำงานศิลปะ [ก็วาดรูปอะไรไปเรื่อยเปื่อย ณ จุดนี้ ]

• การจิบชา [ จิบชาอุ่นๆร้อนๆในเวลายามบ่ายค่ะ ]

จุดอ่อน ::

• ความเด็ดเดี่ยว [ เพราะไม่สามารถตัดสินใจอะไรได้อย่างเด็ดขาด ]

• ความลังเล โลเล [ จิตใจเกิดความสับสนก่อให้เกิดความลังเลในจิตใจ ]

• ความไม่ได้นับถือในพระเจ้า [ ไม่ได้ลบหลู่นะแค่ไม่ได้นับถืออะไรมากมาย และ เมื่อวันใดวันหนึ่งเกิดท้อแท้ขึ้นมา อายาเมะจะไร้ที่พึ่งทางจิตใจ ]

• เสียสละ [ มักจะชอบเสียสละให้คนอื่นได้ไป แม้มันจะเป็นสิทธิ์ของเธอก็เถอะนะ ]

จุดแข็ง ::

• สติ ความใจเย็น ความอดทนอดกลั้น [ เพราะพื้นฐานทางนิสัยที่ถูกปลูกฝังขึ้นมา ]

• ฉลาดในตำราโดยเฉพาะด้านปรัชญามนุษย์ [ ชอบอ่านหนังสือเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้ ]

• คำพูด [ เป็นพรสวรรค์อย่างหนึ่งของนางเลยก็ว่าได้ค่ะ ]

• การเป็นที่ปรึกษาให้ใครหลายๆคน [ เพราะการอ่านเรื่องปรัชญาของมนุษย์ ]

• การกักเก็บอารมณ์ขุ่นมัวของตัวเอง [ เพราะการถูกปลูกฝังให้เป็นคนเรียบร้อย และ ผู้ดี ]

• ความจำดีมาก สามารถจำอะไรได้มากมาย [ จึงเลือกที่จะเรียนกฎหมายที่เน้นการจำ ]

• แม้จะไม่เด็ดเดี่ยวแต่เป็นคนที่เคร่งครัด [ ทำให้ในเรื่องของหน้าที่ทางการงานเธอจะไปรอดอย่างแน่นอน เพราะหากเธอเคร่งครัดในหน้าที่การงาน แม้นิสัยของเธอจะไม่เด็ดเดี่ยว แต่หากเธอเคร่งครัดเธอก็สามารถตัดสินคนได้ด้วยกระบวนการทางข้อบังคับของสังคม ]

• เป็นคนที่นับถือในตัวเอง [ เมื่อนับถือตัวเองแล้วเธอก็จะสามารถทำอะไรโดยคิดว่านั้น มาจากความต้องการและการตัดสินใจของเธอได้ ]

ของพกติดตัว ::

• พัดสีอ่อนมีลวดลายหงส์ประดับไว้อย่างปราณีต [ พัดนี้เป็นพัดที่พ่อของเธอสั่งทำพิเศษให้แก่ผู้เป็นแม่ แต่เมื่อผู้เป็นแม่ไม่ต้องการจึงทิ้งมันใส่มาในตระกร้าพร้อมเธอค่ะ ]

• กระดิ่งสีขาวเล็กๆ มักจะห้อยติดอยู่กับข้อมือ [ กระดิ่งถือเป็นเครื่องรางประจำตัวของตระกูลอิจิโกะค่ะ ]

• กระเป๋าสตางค์ทั่วไปที่ในกระเป๋าจะมีของจำพวกเงิน แล้วมีภาพของพ่อที่เสียไปค่ะ [ อนึ่งกระเป๋าสตางค์ต้องพกก่อนออกจากบ้านอยู่แล้วเนอะ ]

• โทรศัพท์มือถือ [ พกติดตัวเพื่อชีวิตที่ปลอดภัยไว้ค่ะ คุณปู่สอนไว้ (?) ]

• บัตรร้านซูชิ [ อนึ่งนางชอบทานซูชิมากค่--- ]

สถานที่ที่อยากไป :: ไปสวรรค์---- #ล้อเล่นค่ะ 555555 สถานที่ที่อยากไปที่สุดของนางไม่อาจระบุได้ค่ะ แต่ดูเหมือนนางอยากจะไปที่ไหนก็ได้ อยากไปอยู่แทบชนบทอากาศร่มเย็น สดชื่น ไปอยู่ในบ้านหลังเล็ก ๆ ในทุ่งหญ้าเขียวขจีค่ะ สถานที่ที่อยากไปก็คือชนบทน่ะแหล่ะ เหตุผลสำหรับการอยากไปอยู่ชนบท มันเป็นความสงบค่ะ อย่างน้อยก็อยากจะสงบในวาระสุดท้ายของชีวิต

                    แต่หากกล่าวถึงที่ๆอยากไปโดยที่เธอไม่ได้เพ้อฝันหรือคิดไปเอง อายาเมะอยากไปยังที่ไหนก็ได้ที่สามารถเห็นดอกสึบากิบานสะพรั่งค่ะ ไม่จำเป็นต้องเป็นสวนดอกไม้ใหญ่ ๆ เป็นสวนดอกไม้ขนาดเล็ก ไม่เป็นที่รู้จักก็ได้ เนื่องจากอายาเมะชอบดอกสึบากิเอาเสียมาก

ลักษณะการพูด พร้อมตัวอย่าง :: เจ้าของน้ำเสียงอ่อนนุ่มนวล สดใสชวนน่าฟังเป็นนิจ น้อยครั้งที่น้ำเสียงจะดูกระด้าง เธอมักจะพูดจาสุภาพกับผู้พบเห็น มักเรียกแทนตนว่า "ดิฉัน / ฉัน" แล้วแทนคนอื่นด้วยคำว่า " (ชื่อ) ซัง" ออกไป หรือไม่ก็เรียกแทนคนอื่น ๆ ด้วย "(นามสกุล)ซัง" หรือบางทีก็ใช้คำว่า “คุณ” ทั้งนี้ทั้งนั้นในคำพูดไร้คำหยาบคายเจือปน คำพูดของเธอมักจะสุภาพ อ่อนหวาน ให้คนอื่นเรียกแทนตัวเธอว่า "อายาเมะ / อิจิโกะ"ก็ได้แล้วแต่เจ้าตัวต้องการ อายาเมะมักจะชอบพูดลงท้ายหางเสียงด้วยล่ะนะคะ

  *1*สถาการณ์เกลี่ยกล่อมคน ให้เลิกทะเลาะกัน

  "ใจเย็นกันก่อนนะคะ ค่อย ๆ พูดค่อย ๆ จากันจะดีกว่า ทะเลาะกันไปจะทำให้เรื่องมันบานปลายไปมากกว่าเดิมเสียอีกนะคะ"

  *2*  สถานการณ์เสนอความคิดเห็น

  "ฉันคิดว่าแบบนี้ก็โอเคนะคะ”

  *3*

  "บางครั้งคนเราก็ไม่รู้หรอกค่ะ….ว่า บางครั้งเราอาจทำผิดไป แต่ถ้าหากเรารู้ว่าสิ่งที่เราทำมันผิด ฉันเชื่อนะคะ ว่า คุณจะไม่ทำมันเด็ดขาด”

  *4*

เวลาไม่ต้องการจะพูดคุยกับใครอะไรมากมาย

  "ดิฉัน..อยากจะอยู่คนเดียวสักครู่ ขออภัยนะคะ”

  *5*

คำพูดที่อยากจะบอกกับคุณอาของเธอมาโดยตลอด

  "ฉันอยากบอกคุณนะคะ ว่า ตั้งแต่เหตุการณ์วันนั้น ฉันเสียใจมาตลอดค่ะ”

  *6*

คำพูดที่อยากจะขอโทษกับน้องสาวของตัวเองเอาเสียมาก

  "ถ้าพี่ย้อนเวลากลับไปได้ พี่จะไม่คิดอิจฉา แล้วทำให้เธอต้องตายไป ทั้งๆทีเธอไม่ได้ผิดอะไรเลย..."

คู่ :: OC ของไรท์ค่---- อากิฮิโกะซัง--- #โบกป้ายFCแรงๆ

เพิ่มเติม ::

• ปัจจุบันผู้เป็นอาของเธอเกลียดเธอเอาเสียมากค่ะ

• อาของเธอเป็นผู้ชายค่ะ ชื่อว่า “อิจิโกะ สึบาสะ” ค่ะ และ น้องสาวลูกพี่ลูกน้องที่เสียชีวิตไป ชื่อว่า "อิจิโกะ อาซามิ" ค่ะ

• ปัจจุบันอายาเมะยังคงเรียนมหาลัยอยู่นะคะ เธอเรียนมหาลัยในคณะนิติศาสตร์ สาขากฎหมายระหว่างประเทศ ปี 4 ค่ะ--

• อายาเมะเป็นผู้หญิงกรุ๊ปเลือด A

• อายาเมะเป็นสาวราศีตุลย์ เนื่องจากวันเกิดเธออยู่ในวันที่ 23 ตุลาคม ค่ะ

• อายาเมะเป็นคนถนัดซ้ายนะคะ

• การแต่งกายของอายาเมะ ส่วนใหญ่เธอจะแต่งกายเรียบร้อย และถูกกาลเทศะเสมอ ๆ เธอจะสวมเสื้อสีขาว สีฟ้า หรือสีอ่อน ๆ กระโปรงก็เช่นกัน กระโปรงของเธอยาวคลุมเข่าเสมอ แต่ไม่ลากพื้น สวมเข็ดขัดสีแดง หรือสีดำ ในบางครั้ง สวมนาฬิกาข้อมือ ผมมักจะถูกปล่อยแล้วหนีบผมไว้ด้วยที่หนีบผม

• อนึ่งทุกวันนี้ที่เธอเรียนนิติศาสตร์สาขากฎหมายระหว่างประเทศ เพื่อไม่ให้คุณอาของเธอมองเธอเป็นศัตรู ทั้งๆที่เธออยากเรียนคณะนิติศาสตร์ สาขาธุรกิจ ใจจะขาด แต่เพราะมีข้อจำกัดที่ครอบครัวเธอทำธุรกิจนั่นเอง แม้ว่าจะรักความยุติธรรม เทิดทูนความยุติธรรมเหนือชีวิต แต่อายาเมะก็รักครอบครัวของตัวเองมากกว่าอยู่ดี

บทสัมภาษณ์ผู้ปกครอง

-สวัสดีค่ะ ไรท์ชื่ออัสเตรียนะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ

(ตอบ) สวัสดีค่ะ ทางนี้ชื่อแมวน้ำค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ

-ทำไมถึงมาสมัครเรื่องนี้เหรอคะ?

(ตอบ) อ่า....ชอบแนวดาร์ก ๆ ค่ะ พยายามหาอยู่ ฟฟฟฟ

-อยากส่งมากี่คนกันคะ?

(ตอบ) อยากส่งอีกสองคน แต่ไม่แน่ใจว่าจะมีเวลาว่างรึเปล่าค่ะ กลัวว่ามันจะไม่ยาวด้วยแหล่ะค่ะ 55 คือกลัวตัวเองปั่นไม่ดี แหะ ๆ

-ทำไมถึงส่งคู่กับคนนี้กันคะ? (คนที่คู่ด้วย)

(ตอบ) อืม... ทางนี้ค่อนข้างสนใจในบาปริษยาค่ะ แล้วก็อยากมาลุ้นด้วย ว่า OC ของไรท์เตอร์จะเป็นยังไง อ่า.... เหตุผลหลักๆก็ประมาณนี้ อันที่จริงอยากเขียนตัวละครคนดีค่ะ คือชอบเขียนตัวละครสีขาว มากกว่า ดำหรือเทา 55555

-เรื่องนี้มีความดาร์ก โหดและส่อเสียดสังคมนะคะ พอรับได้ไหมหากเรื่องนี้มีความดราม่าและความดาร์กเต็มพิกัด

(ตอบ) รับได้ค่ะ ไม่คิดมาก ปกติชอบอ่านแนวดาร์กเสียดสีอยู่แล้ว

-อาจมีการดองยาวเกิดขึ้นเพราะฟิคนิยายอีกเรื่องของไรท์นะคะ แต่ไรท์อัพแน่นอนแต่อาจช้าไปหน่อยน้าาา

(ตอบ) เข้าใจค่ะ

-ถ้าติดอาจมีการเปลี่ยนแปลงข้อมูลตัวละครนิดๆหน่อยๆนะคะ อนุญาติไหมค้าาาา?

(ตอบ) อนุญาตค่ะ ถ้าเป็นเล็กๆน้อยๆเนอะ แต่บางเรื่องก็ถ้าเปลี่ยนหมดยกแผง ทางนี้คงคิดว่าตัวละครจะเสียเสน่ห์ไปหน่อย เอาเป็นว่าแล้วแล้วแต่ทางอัสเตรียซังเลยค่ะ

-ถ้าไม่ติด จะว่าไรท์ไหมคะเนี่ย ToT?

(ตอบ) ปกติรับได้นะคะ ถ้าหากไรท์เตอร์เห็นสมควรเนอะ... มีคนอื่นที่เขียนดีกว่าทางนี้ก็รับได้ค่ะ ไม่คิดมาก 55

-ขอให้ผ่านนะค้าาาาาา ❤

(ตอบ) ช่วยเอ็นดูเราด้วยนะค----- #ใครปาปากกามา (?)