RACE ON ¼ ll แรงเขย่าใจร้ายเขย่ารัก

ลำดับตอนที่ #1 : Race00 ll เหตุผลที่เป็นติ่ง {อัพ100%} ชีวิตระทมของติ่ง

Prologue

-บทนำ-

I don't love a woman because you're beautiful
but you're beautiful because I love you

ผมไม่ได้รักคุณเพราะความสวย แต่คุณสวยเพราะผมรักคุณไปแล้วต่างหาก

เวลา 23.55 น.

ภายในลานจอดลอดชั้นดาดฟ้าของห้างสรรพสินค้าชื่อดังอย่าง ‘Paradise Mall’ ถูกกระหน่ำด้วยเสียงเพลงจังหวะอัดบีทหนักๆ สลับดังกับเสียงเบิ้นเครื่องยนต์ซึ่งถูกโมดิฟายมาอย่างดี พลอยให้จากลานจอดรถแสนธรรมดาของลูกค้าห้างดังปรับเปลี่ยนเป็นที่นัดรวมตัวของเหล่าวัยรุ่นซึ่งหลงใหลนเรื่องของความเร็ว รถแต่ง จนรวมไปถึงเครื่องยนต์ที่แรงและเร็ว และพวกเขาเหล่านั้นเรียกสถานที่แห่งนี้ด้วยชื่อใหม่ว่า ‘สนามแข่ง’

ทุกคืนวันศุกร์-เสาร์ คือวันรวมตัวของพวกขาซิ่งจากทั่วทุกสารทิศในมารวมตัวกัน 

บ้างก็มาเพื่อสนุกกับเสียงเพลงจังหวะคึกคัก บ้างก็มาเพื่ออวดรถคันสวยซึ่งถูกตกแต่งมาอย่างดี  บ้างก็มาเพื่อหาคู่นอนชั่วคราว

พวกผู้หญิงจึงมักแต่งตัวตามแฟชั่นนิยมสไตล์ฮิพฮอพ ด้วยเสื้อผ้าน้อยชิ้น เอวลอย ขาสั้น เปิดเผยเนื้อหนังมังสา ในขณะที่วัยรุนชายมักจะแต่งกายด้วยเสื้อผ้าดูดีมีราคา ล่อตาล่อใจเหล่าผีเสื้อผู้หลงใหลและชื่นชอบสิ่งที่คล้ายๆ กันให้ติดกับ อาจเพราะต้องการตุ๊กตาน่ารถ รักสนุกแบบไม่ผูกพัน หรือจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตามแต่ยังไงเสียที่นี่ก็ไม่ได้กำหนดกฏเกณฑ์ของผู้ที่จะย่างกรายเข้ามาอยู่แล้ว

แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีคนบางจำพวกมาเพื่อเหตุผลอื่น...

เวลา 00.00 น.

ทันทีที่เวลาเคลื่อนเข้าสู่วันใหม่ เสียงเบิ้นเครื่องยนต์ของเหล่าวัยรุ่นบางกลุ่มก็ดังกระหึ่มขึ้นอย่างพร้อมเพรียง เพื่อเตรียมพร้อมทำจุดประสงค์ของตัวเองบนลานจอดห้างดัง

‘ฮัลโหลวัยรุ่นน คืนนี้พร้อมจะไปซิ่งด้วยกันหรือยัง!!’

‘เฮ! เฮ!’

เสียงของโฆษกจำเป็นดังผ่านลำโพงขนาดใหญ่ซึ่งถูกติดตั้งไปทั่วลานจอดรถกว้าง เรียกเสียงโห่ร้องของผู้ที่คลั่งไคล้ความเร็วและแรงของรถแข่งได้เป็นอย่างดีและนั่นยิ่งเร่งให้เสียงคำรามของเครื่องยนต์ดังขึ้นอีกเท่าตัว

ทุกทีบนโลกล้วนแล้วแต่ต้องมีสิ่งที่ดีและน่าสนในที่สุดสุดซุกซ่อนอยู่เสมอ และเช่นกันบนสนามแข่งชั่วคราวภายในลานจอดรถแห่งนี้ก็เช่นกัน

ถึงแม้จะมีรถแข่งซึ่งถูกตกแต่งและโมดิฟายเครื่องจำนวนหลายสิบคัน ถึงอย่างนั้นก็ยังมีบางคันตกเป็นจุดสนใจของทุกสายตาได้มากที่สุดอยู่ดี

‘เฮ! เฮ! เฮ!’

ไม่นานเสียงเพลงจังหวะสนุกก็ได้เงียบหายลงไป จนเหลือแต่เสียงโห่ดังขึ้นพร้อมผ้าเช็ดหน้าสีแดงซึ่งถูกโบกเหนือหัวไปมาโหมดังขึ้นอีกครั้งอย่างคึกคัก 

‘TW! TW! TW!’ เมื่อรถยี่ห้อ Mazda RX-7 ชุดแต่ง Veilside สีแดงสดเลี้ยวโฉบมาหยุดจอดบริเวณจุดสตาร์ทก่อนเจ้าของเครื่องจะเริ่มเบิ้นเครื่องยนต์บ้าง

‘เฮ! เฮ! เฮ!’ การกระทำเช่นนั่นยิ่งเร่งเสียงเชียร์ของผู้ชมให้โหมดังยิ่งเข้าไปใหญ่

‘TW! TW! TW! TW!’ พร้อมกันนั้นพวกเขาก็ต่างตะโกนขายชื่อย่อนามแฝงของเจ้าของรถคันหรูสีสดคันดังกล่าวไม่หยุด

ทันทีที่รถแต่งทุกคันเข้าประจำที่กันอย่างเรียบร้อย ลานจอดก็ได้ถูกเปลี่ยนเป็นสนามแข่งขึ้นแทบจะในวินาทีนั้น

‘รถทุกคันพร้อมประจำที่กันแล้วนะครับ!’ เสียงของโฆษกเหมือนเป็นเชื้อเพลิง เร่งความเลือดร้อนของสิงความเร็วให้เต้นรัวอย่างบ้าระห่ำ 

บรืนน บรืนนนน

โดยเฉพาะเมื่อทางลาดขาลงของลานจอดรถปรากฏร่างของหญิงสาวชาวลูกครึ่งในชุดท่อนเป็นบิกินี่ลายธงชาติอเมริกาเข้ากันดีกับกางเกงยีนขาสั้นที่เธอสวมอยู่

‘รถทุกคันประจำที่!’ เสียงกระกาศของโฆษกดังขึ้นเป็นหนสุดท้าย ก้องไปทั่วสนามแข่งจำเป็น พร้อมกันนั้นผ้าเช็กหน้าลายตางหมากรุกสีขาวสลับดับในมือสาวชาวลูกครึ่งก็ถูกชูขึ้นเหนือหัวเช่นกัน

บรืนน บรืนนนน

เสียงโห่ร้องยังคงดังแข่งกับเสียงเร่งเครื่องยนต์ไม่หยุด แม้ว่าโฆษกกำลังเริ่มประกาศนับถอยหลัง

‘3’

‘2’

‘1’

‘Ready’

‘Goooooooo!’ ทันทีที่เสียงประกาศปล่อยตัวนักแข่งเงียบลงไปพร้อมกับผ้าเช็กหน้าลายตารางหมากรุกในมือของหญิงสาวชาวลูกครึ่ง

บรรดาขาซิ่งเลือดร้อนผู้เข้าร่วมการแข่งขันประลองความเร็วก็เริ่มคันเร่งสปีดเครื่องยนต์ของตัวเองขึ้นนำ เลี้ยวดริ๊ฟลงไปตามทางโค้งลาดยาวไปจนสู่ชั้นล่างสุดของห้างสรรพสินค้า พร้อมด้วยเสียงโห่ร้องเชียร์

ผู้ชมบางคนรีบขึ้นรถแข่งของตัวเองแล้วขับตามผู้เข้าแข่งขันออกจากลานจอดรถแห่งนี้เพื่อเกาะติดสถานการณ์ และนี่คืออีกหนึ่งเหตุผลที่พวกเขาพากันมารวมตัวที่ลานจอดในคืนนี้

ผลแพ้ชนะของขาซิ่งเลือดร้อนทุกคันที่ลงสู่สนามมีผลกระทบอย่างใหญ่หลวงต่อตัวเจ้าของรถ หากแพ้เขาและรถที่ลงแข่งจะตกเป็นพวกหางแถวและไม่ได้รับการยอมรับทันที

แต่หากชนะทั้งเขาและรถจะกลายเป็นที่จดจำของคนในเมือง ตลอดไป…

-KARAMARE TALK-

:: ชีวิตของติ่ง ::

          [TRANS :: SWAG] ประเทศไทยอากาศดี อยากกินทุเรียนทอด -จอนอุนมยอง-

[TRANS :: SWAG] เหนื่อยน่าดูเลย ร้อนๆๆ แต่มีของกินก็สู้ไหว ยั่มยั่มยั่มยั่ม –ลีโอ-

[TRANS :: SWAG] ผมอยากกลับไทยๆๆๆๆมานานแล้ว อย่าลืมดูพวกเราด้วย -วอร์-

Cr.ขุ่นแม่กาละแมร์ {อย่าลืมดูสัมภาษณ์อปป้ากันนะคะ เวลา 15.25 น. วันนี้}

ฉันนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่หลังจากปล่อยบทสัมภาษณ์แปลไทยไปยังแอคทวิตเตอร์แฟนด้อม[1]วง SWAG พลางลดโทรศัพท์ในมือลงเพื่อดูเวลา

เข็มสั้นของนาฬิกาชี้ไปยังเลข 2 ส่วนเข็มยาวชี้ไปยังเลข 6 เห็นแบบนี้ก็ค่อยโล่งใจหน่อย เพราะมันยังเหลือเวลาให้ฉันทำธุระส่วนตัวภายในบ้านได้เสร็จก่อนที่สัมภาษณ์สดของวงไอดอลที่ฉันรักอย่าง ‘SWAG’ จะเริ่ม

ถึงอย่างนั้นก็ประมาทไม่ได้...

ฉันรีบลุกพรวดออกจากห้องนอนส่วนตัวซึ่งรายล้อมไปด้วยอลบั้มเพลงและภาพถ่าย ร่วมไปถึงโปสเตอร์ศิลปินวงที่ฉันหลงรัก เพื่อเตรียมตัวพร้อมสู้ศึก เท้าเร่งจ้ำด้วยความไวเกินกว่าที่ร่างกายจะทนไหว แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ทำ

ทันทีที่ลงมายังชั้นสองของบ้านได้สำเร็จสายตาก็กวาดมองหาอุปกรณ์สำหรับสำหรับใช้ดูการสัมภาษณ์

‘รีโมท!’ ไม่รอช้าฉันรีบกระโดดขึ้นโซฟาตัวยาวเพื่อจัดการประชับพื้นที่และยึดรีโมทมาไว้ในครอบครอง แต่ดูเหมือนจะช้าไป!

ฟึ่บ!

“วันนี้มีบอลดูป่ะวะ?” เสียงเข้มของผู้พิชิตรีโมทเอ่ยขึ้นแบบไม่ได้สนใจฉันที่หน้าคะมำทิ่มอยู่ที่โซฟา มิหนำซ้ำยังกดเปิดทีวีเลื่อนหารายการฟุตบอลดูอย่างเสียมารยาท

เขาคนนี้ชื่อ ‘ทอร์ช’ เป็นหนึ่งในสมาชิกเด็กบ้านพักหลังใหญ่ที่ฉันพักอยู่

อ้อ! ลืมแนะนำตัวไป ฉันชื่อ ‘กาละแมร์’ ค่ะ เรียกสั้นๆ ว่า ‘แมร์’ ตอนนี้เรียนอยู่ปี 3 มหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง สิ่งที่ชอบที่สุดในโลกใบนี้คือ ‘ผู้ชาย’ ค่ะ แต่ต้องเป็นผู้ชายจากแดนกิมจิในนามของวง ‘SWAG’ เท่านั้นนะ!

วง SWAG เป็นวงศิลปินเกาหลีที่มีสมาชิกมีทั้งหมด 5 คน ที่น่าประทับใจสุดๆ ก็คือหนึ่งในสมาชิกวงมีคนหนึ่งเป็นคนไทย เขาชื่อ ‘วอร์’ หรือที่แฟนด้อมเดียวกันเรียก ‘วอร์อปป้า’ นับตั้งแต่วงนี้เริ่มเดบิ้วต์ออกสู่สายตาประชาชนทั่วโลก ราวๆ 3 ปีก่อน ชีวิตฉันก็เปลี่ยนไป

ไม่ว่าจะยามกิน ยามนอน ยามไม่มีเงินใช้ ฉันต้องมีเสียงเพลงของบรรดาอปป้าเกาหลีวงนี้ดังอยู่ในหูเสมอ และไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ฉันผลันตัวเองเป็นคนคอยส่งข่าวคราวเกาะติดสถานการณ์การเคลื่อนไหวของวงนี้อย่างใกล้ชิด รู้อีกทีรอบตัวไม่ว่าจะหายใจเข้าหรือออกก็มีแต่สิ่งของที่เกี่ยวข้องกับวง SWAG ไปเสียแล้ว

เพราะชอบ รัก และคลั่งไคล้มาก คนส่วนใหญ่เลยไม่ค่อยเรียกชื่อฉันเท่าไหร่ ส่วนใหญ่จะเรียกว่า…

“นี่ติ่ง...ซักเกงในให้หน่อยดิ” ค่ะ! พวกเขาเรียกฉันว่า ‘ติ่ง’

“ไม่มีมือซักเองหรือไงล่ะ ฉันไม่ใช่เบ๊นายสักหน่อย” ฉันสะบัดหน้าเชิดแบบไม่แยแส แต่อีกฝ่ายดันแทรกขึ้นมาว่า

“เหลือเวลาอีกครึ่งชั่วโมงก่อนสัมภาษณ์สดจะเริ่มนี่ใช่ป่ะ” พอเขาทักขึ้นมาแบบนี้จากที่สะบัดหน้าเชิดใส่ก็มีอันต้องอ่อนลง โดยเฉพาะเมื่ออีกฝ่ายพูดขึ้นเป็นหนที่สอง “เอ...เวลาเดียวกับบอลชิงถ้วยเลยนี่หว่า”

คุณพระน้ำตาติ่งจะไหล... นอกจากจะพลาดไม่ได้ไปให้กำลังใจอปป้าในห้องส่งแล้ว ฉันยังจะโดนมารร้ายขัดขวางทางสว่างอีกเรอะ!?

“นี่ทอร์ช ขอเถอะฉันต้องดู...” เมื่อรู้ตัวว่าใกล้ชวดและนกเต็มที ฉันจึงเปลี่ยนแผนเป็นการอ้อนวอน

“ซักเสื้อผ้าให้หน่อยดิ” พอได้โอกาสคนนิสัยเจ้าเล่ห์อย่างเขาก็รีบตั้งแง่ทันที “ซักเสร็จก็ได้ดู แล้วฉันก็มีของแถมให้ด้วยนะ...”

ฉันทำตาปริบๆประหนึ่งแมวน้อยน่าสงสารเมื่อถูกอีกฝ่ายเหลือบมองจากทางหางตา ทอร์ชกระตุกยิ้มก่อนใช้มือหยิบของบางอย่างจากกระเป๋ากางเกงขึ้นมาโชว์ต่อสายตาแล้วพูด

“บัตร Staff สำหรับเข้างานแฟนไซน์[2]แรกในไทยของ SWAG วันเสาร์นี้ สนมะ?” เขากำลังใช้บัตรสต๊าฟเข้างานแฟนไซน์ของวงศิลปินที่ฉันรักแลกกับการเป็นนังแจ๋วส่วนตัวซักผ้ายันกางเกงในงั้นเรอะ!?

“บัตรสต๊าฟได้ใกล้ชิดสมาชิกวงโดยไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายเลยนะ สนป่ะติ่ง~” เขาคิดว่าคนอย่างนังกาละแมร์ซื้อด้วยของพวกนี้ได้หรือไง ดูถูกกันเกินไปแล้ว!

หมับ!

ฉันพุ่งมือจับข้อมือทอร์ชแน่นเพื่อให้อีกฝ่ายหยุดพูดและมองค้อนเขากลับไปอย่างไม่สบอารมณ์ ส่วนปากก็เอ่ยถาม

“คิดว่าของพวกนี้ซื้อฉันให้ซักกางเกงในนายได้เหรอ?” พอถูกถามตรงๆ อีกฝ่ายก็เงียบลงทันทีแถมยังนั่งนิ่งจนฉันเริ่มจะเกรี้ยวกราด ตวาดเสียงออกไป “ดูถูกกันเกินไปแล้วนะทอร์ช!”

“…” ฉันมองจ้องเข้าไปในแววตาอีกฝ่ายที่เพื่อให้เขารู้ตัวสักทีว่าไม่ควรนั่งนิ่งแบบนี้

ดูสิ! พูดขนาดนี้แล้วยังจะทำนิ่งอยู่อีก เห็นแล้วมันก็อดตะคอกเสียงสั่งไม่ได้

“ตะกร้าผ้านายอยู่ไหน ไปหยิบมา!!!”

“โถ๊ะ! ทำเป็นเข้ม” เขาหัวเราะในลำคอและยอมลุกจากโซฟาไปหยิบตระกร้าผ้าให้ตามคำสั่งเด็ดขาดที่ได้รับ

เอาจริงๆแล้วทอร์ชน่ะ แค่เป็นพวกขี้แกล้งไปอย่างนั้นเอง ประมานว่าได้กวนประสาทคนอื่นแล้วมีความสุขก็ว่าได้ ถึงแม้เขาจะชอบแกล้งหรือเรียกฉันว่าติ่งแทนชื่อเล่นจริงๆ ฉันก็ไม่เคยโกรธเขาหรอก เพราะว่าลึกๆแล้วทอร์ชน่ะเป็นคนที่ใจดีมากคนหนึ่งสำหรับฉันน่ะนะ

เห็นทอร์ชเป็นคนแบบนี้แต่บอกเลยว่าเขาไม่ธรรมดา ดูอย่างบัตร Staff ที่เขาเอามาโชว์สิ คนธรรมดาจะหามาได้ที่ไหน เหตุผลที่ทอร์ชได้มาเพราะเขาเป็นถึงนักแข่งรถที่มีชื่อเสียงระดับหนึ่งของประเทศ แถมครอบครัวยังทำธุรกิจเกี่ยวกับด้านการจัดการด้วย คาดว่าผู้จัดน่าจะเป็นเครื่อข่ายครอบครัวของทอร์ชนี่แหละ

ที่สำคัญอีกไม่กี่เดือนเขาก็ต้องลงแข่งระดับโลกด้วยเจ๋งใช่ไหมล่ะ?

และการมีทอร์ชเป็นเพื่อนมันก็ดีอยู่อย่าง เนื่องจากเขาไม่ชอบออกงานสังคม บัตรสิทธิพิเศษต่างๆ รวมถึงบัตร Staff งานแฟนไซน์จึงมักตกเป็นของฉันทุกครั้ง แต่ส่วนใหญ่ก็ไม่ได้มาฟรีหรอก...

20 นาทีต่อมา...

ฉันยกมือขึ้นปาดคราบเหงื่ออย่างลวกๆ หลังจากจัดการซักเสื้อผ้าของทอร์ชและตากจนเสร็จสิ้น พอมองดูเวลาก็เฉียดเข้าเส้นตายก่อนสัมภาษณ์สดจะเริ่มพอดี เห็นดังนั้นฉันจึงไม่รอช้า รีบพาตัวเองเข้าสู่ห้องโถงใหญ่และจัดการกระชับพื้นที่เป็นหนที่สอง

ทว่า คราวนี้ สิ่งที่เจอกันน่ารักกว่านั้น เมื่อรีโมททีวี ถูกเตรียมไว้ให้เสร็จสรรพวางทับไว้บนบัตรสต๊าฟที่ทอร์ชใช้เป็นข้อแลกเปลี่ยน ส่วนหน้าจอโทรทัศน์ยังเปิดช่องรายการที่ฉันจะดูอีกต่างหาก

เห็นไหมล่ะฉันบอกแล้วว่าทอร์ชน่ารัก... (แค่บางครั้งน่ะนะ)

(วันนี้แฟนๆ มารอกันอย่างเหนี่ยวแน่นเลยนะคะ ถ้างั้นของเสียงปรบมือให้กับหนุ่มๆวง SWAG ด้วยค่า!!) สติสัมปชัญญะทั้งหมดถูกทำให้หยุดนิ่ง เมื่อเสียงของพิธีกรสาวประการต้อนรับอปป้าทั้งห้าชีวิตที่พากับมาเหยียบอยู่ในพื้นแผ่นดินไทยเป็นครั้งแรก

เสียงปรบมือและเสียงกรี๊ดดังลั่นไปทั่วห้องส่งผ่านลำโพงโทรทัศน์ทำเอาฉันที่ไม่ได้เข้าร่วมรู้สึกใจสั่นและเสียงดายไปในคราวเดียวกัน

(ทูล เซด อัน นยอง ฮา เซ โย We’re SWAG!) เสียงแนะนำตัววงแสนคุ้นหูพร้อมเสียงปรบมือเกรียวกราวทำฉันกระเถิบตัวไปนั่งหน้าชิดติดจอโทรทัศน์อย่างห้ามไม่ได้ มือพลางหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเพื่อเตรียมที่อัพข่าวสารจากการสัมภาษณ์สด

(วันนี้เป็นการมาที่ประเทศไทยครั้งที่ 2 แล้วใช่ไหมคะ?) ตาน่ะมองจ้องหน้าจอโทรทัศน์แต่มือกำลังพิมพ์คำสัมภาษณ์ของพิธีกรสาวซึ่งมีล่ามภาษาเกาหลีช่วยแปลซ้ำประโยคเดิมให้สมาชิกคนอื่นในวงเข้าใจไปด้วย

แน่นอนว่าการพิมพ์ของฉันระดับเทพและแม่นยำ ทั้งหมดนั่นก็เพราะไม่อยากคาดสายตาไปจากอปป้าแม้แต่วินาทีเดียว ซึ่งมันก็เหมือนทุกครั้ง คนที่มักถูกเลือกตอบคำถามแทนสมาชิกในวงก็คือ Leader (หัวหน้าวง) อย่าง ‘วอร์อปป้า!!’

แม่ขาหนูอยากจะเลียหน้าเขาจังงง งื้อออ T^T

(ครับนี่ก็เป็นครั้งที่สองแล้วที่พวกเรามีโอกาสได้มาที่ประเทศไทย) วอร์อปป้าไม่ได้พูดภาษาเกาหลีเหมือนอย่างตอนให้สัมภาษณ์ที่อื่น ก็อย่างว่าแหละ เขาเป็นคนไทยนี่

(ปาเทดทายอุ่นโอบจนรอนมาก) เสียงหัวเราะและเสียงกรี๊ดดังขึ้นอีกครั้งเมื่อเสียงของมักเน่ ‘จอนอุนมยอง’ พูดแทรกขึ้นมา และนั่นพานให้ทุกคนในห้องส่งหัวเราะกันทั้งหมด รวมถึงสมาชิกในวงทุกคนแล้วก็ฉันที่นั่งอยู่หน้าจอแก้ว

(มีแฟนๆสงสัยกันมากว่า SWAG จะมีคอนเสิร์ตในประเทศไทยอีกครั้งเมื่อไหร่เหรอคะ?)

(คอนเสิร์ตเหรอ? ก็น่าจะเร็วๆ นี้มั้งครับ)

(มีอะไรอยากบอกแฟนๆ ในห้องส่งเรื่องงานแฟนไซน์วันเสาร์นี้ไหมคะ?)

(แล่วเจอกันคราบ!) นั่นน่ะไม่ใช่เสียงของวอร์อปป้าหรอกแต่เป็นเสียงของสมาชิกอีกคนซึ่งกำลังทำท่าทางน่ารักใส่กล้อง จนฉันที่เห็นพลอยหลุดขำไปด้วย แต่ใครจะคิดล่ะ ว่าเสียงหัวเราะอย่างมีความสุขของฉันเวลานี้กำลังจะถูกทำลายลงด้วยคำถามพิเศษที่ไม่มีใครรู้มาก่อน

(ยังค่ะๆ มีคำถามพิเศษหนึ่งจากแฟนๆ ฝากดิฉันมาถามคุณวอร์เป็นคำถามสุดท้าย) คนฟังทำหน้าฉงนพอๆ กับฉันที่เริ่มรู้สึกลุ้นระทึกกับคำถามที่พิธีกรเตรียมไว้ (มีแฟนคลับส่วนหนึ่งพูดกันว่าคุณวอร์ชอบการขับรถแข่งจริงหรือเปล่าคะ?)

(ครับใช่ ชอบมากพอๆ กับการร้องเพลงเลย)

(คำถามที่ตามมาก็คือ คุณรักการขับรถแข่งเพราะผู้หญิงในดวงใจชอบนักแข่งรถใช่ไหมคะ?) เสียงฮือฮาของบรรดาแฟนคลับดังขึ้นทันทีราวกับลุ้นคำตอบ หากแต่คำถามดังกล่าวกลับทำฉันเกือบหยุดหายใจ

มือที่ตั้งใจพิมพ์รายงานสถานการณ์สัมภาษณ์สดหยุดชะงักลงไปพร้อมกับท่าทางของอปป้าในจอแก้ว แม้ว่าสมาชิกคนอื่นยังคงยิ้มทะเล้น และคอยแหย่ให้เขาเขินก็ตาม แต่ว่าฉันกลับไม่ได้มีอารมณ์ร่วมกับสิ่งที่เห็นเลยสักนิด โดยเฉพาะในตอนที่วอร์อปป้าให้คำตอบ

(ครับ ชอบการแข่งรถเพราะมีผู้หญิงในใจ ฮ่าๆ) เสียงกรี๊ดดังลั่นไปทั่วห้องส่งเมื่อคนให้คำตอบทำท่าน่ารักชี้ใส่กล้องและแฟนคลับประหนึ่งว่า ผู้หญิงในดวงใจที่เขาพูดถึงคือแฟนคลับที่รู้ถึงความชอบของเขา

แต่ฉันไม่ได้คิดอย่างนั้น!

ตอนนี้ในหัวฉันมีคำถามนอกเหนือจากของพิธีกรเยอะแยะเลยรู้ไหม

คำถามพวกนั้นก็คือมีใครเคยบอกอปป้าบ้างไหมคะว่า...

อปป้าจะออกพร้อมกันกี่อลบั้มก็ได้หนูจ่ายไหว

จะออกอลบั้มภาพเป็นร้อยหนูก็พร้อมเปย์

อปป้ามีข่าวเสียหายกับชะนีกี่คนหนูไม่ว่า

แต่ถ้าอปป้าจะมีเมีย อปป้ามาฆ่าหนูดีกว่า!!

หนูรักของหนูมาตั้งนานอปป้าจะมาขยี้ใจหนูด้วยชะนีคนอื่นอย่างนี้ไม่ได้!!!!!!

To Be Continued...

เข้าใจไหม อปป้าอย่าขยี้ใจหนูด้วยชะนีคนอื่น!!!!!!!!!

หมายเหตุ

[1] แฟนด้อม หมายถึง กลุ่ม แฟนคลับของศิลปินนั้นๆ ซึ่งจะมีชื่อเรียกที่ต่างกันไปเช่น อาร์มี่ (บังทัน) มิวยู (Fx) เอ็กโซแอล (Exo) Elf (Super Junior) เป็นต้น

[2] แฟนไซน์ คือ งานแจกลายเซ็ต เงื่อนไขแล้วแต่ทางผู้จัดกำหนด

ชอบก็เม้นไว้ ถูกใจเรื่องนี้อย่าลืมโหวตเต็ม100%

1เม้น1กำลังใจเนอะ ขอบคุณที่ติดตามนิยายเรื่องนี้นะครับ

ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคอมเม้นและโหวตดีๆในหน้านิยาย

ติดแท็กในทวิต #ชีวิตติ่งยิ่งกว่าเจ็บ

แก๊งลูกเทพ¼ 

 จิ้มซะจะได้ไม่เป็นธุระของพ่อกับแม่! 

    

ll Character ll

“แม่ขาหนูอยากได้สามีเป็นคนในโปสเตอร์!”

กาละแมร์ {Karamare}

Cast by : An Sohee

“ลองชิมเราแทนอปป้าได้นะ แล้วจะรู้ว่าเราแซ่บกว่าเยอะ!”

เทวินทร์ {Taewin}

Cast by : Jimin BTS

“เก่งให้ได้เหมือนปากก่อนไหม?”

วอร์ {War}

Cast by : Sugs BTS

“พี่เข้าใจ พี่ก็เคยเป็น...”

แบมแบม {Bambam}

Cast by : Unknow

“วางยา...ฆ่าปิดปากเลยสิ”

กระถิน {Kartin}

Cast by : Luna F(x)

“ไปกับกูไหม?”

ทอร์ช {Torch}

Cast by : J-Hope BTS

“บ้านรวยจะกลัวไร ปล้ำเลยดิ!”

กั้ง {Kang}

Cast by : Beakhyun EXO

“เฮียมึงจับ...เดี๋ยวผมกระทืบ”

หม่อง {Mhoang}

Cast by : Ilhoon Btob

“กูไม่สนใจผู้ใหญ่...สนใจแค่เด็ก”

ธูป {Tube}

Cast by : G-Dragon

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ติดตามเรื่องนี้จิ้มเน้นๆที่หน้าเทวินทร์!

^

 รักกันชอบกันกดติดตามข้างบน 

 ส่งฟีดแบ็กทางทวิต เพจ คอมเม้น

 หรือโหวตข้างล่างเต็ม100นะเออ 

v