คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Happening - END
[OS] Happening
jaebeom x youngjae ,2jae
.
.
“แจบอม ถ้าอีกห้านาทีนายยังไม่มาถึงที่นี่ละก็..”
“เออๆ รู้ละน่า”
“เดี..”
ติ้ด..
ร่างสูงตัดสายทิ้งทั้งๆที่ปลายสายยังพูดไม่ทันจบ มันน่ารำคาญ เซ้าซี้อยู่ได้..
แจบอมเดินทอดน่องไปเรื่อยๆตามไหล่ทางเดิน ไม่ได้สนใจรีบเร่งไปยังจุดหมายอย่างที่ควรจะเป็น
เบื่อ.. เบื่อชีวิตแบบที่ต้องปั้นหน้าอยู่หน้ากล้อง
เบื่อที่ต้องเจอแต่พวกใส่หน้ากากเข้าหากัน
เบื่อที่ไม่มีใครจริงใจ
เบื่อที่ทุกอย่างรอบตัวทำให้เขากลายเป็นคนแบบนี้
แจบอมที่แสนจะเย็นชา..
กลายเป็นคนไร้ความรู้สึก..
กลายเป็นคนที่ไม่แคร์คนรอบตัว เหล้าและบุหรี่ถูกใช้เพื่อคลายความเครียดอยู่บ่อยๆหลังฉาก
ฉากหน้าที่สวยงาม นักแสดงเจ้าเสน่ห์ อิมแจบอม หึ..
สายตานิ่งยังคงมองตรงไปไม่ได้ให้ความสนใจกับสิ่งไหนเป็นพิเศษ
ขับรถออกมาเดินเล่นนอกเมืองแบบนี้ไม่ค่อยมีใครจำได้มาก
อยากจะพักผ่อนบ้าง ในวันที่ทุกๆอย่างเริ่มอิ่มตัว
ปึกก!!
“อ้ะะ!”
เสียงหวานดังขึ้นจากด้านหลัง พร้อมกับแรงกระแทกและไอเย็นๆ คนตัวโตหันหลังไปหาต้นเหตุแทบจะทันที
“อ๋าา.. ผมขอโทษ..”
คนตัวเล็กกว่ายืนทำตาโต ในมือถือไอศรีมสีหวานฉ่ำ..
นั้นหมายความว่า เสื้อเชิตสีขาวของแจบอมมันต้องกลายเป็นสีแดงสดไปแล้วแน่ๆ
“นี่..สนใจแต่ไอติมบ้านี่รึไงถึงไม่เห็นว่าฉันเดินอยู่”
ร่างเล็กละสายตาออกจากไอศรีมสีสด แก้มป่องพองออกแทบจะทันที เพราะสายตาแข็งๆดูไม่เป็นมิตรตรงหน้า
“อะไรอะ.. ทำไมต้องว่ากันด้วยเล่า”
“เห็นไหมว่าเสื้อฉันเปื้อนน่ะ..”
“ใครใช้ให้นายเดินช้าเล่า”
ไอ่เด็กนี่..
แจบอมไล่สายตามองคนตัวเล็กตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้า
หมวกไหมพรมสีแดง.. เสื้อยืดสีขาว กางเกงยีนส์สีซีดถูกพับขึ้นมาโชว์ข้อเท้าเล็กๆ
ปากอิ่มสีแดงนั่น.. มันแดงเพราะกินไอติมสินะ
ที่สำคัญ ไอ่เด็กนี่กล้าเถียงอิมแจบอม..
“ชื่ออะไรน่ะนาย..”
“ฉันจำเป็นต้องบอกนายด้วยหรอ”
คนตรงหน้าทำท่าจะเดินหนี เพราะไม่สบอารมณ์กับคนท่าทางอารมณ์ไม่ดีแบบนี้
แต่ก็ช้ากว่ามือหน้าที่คว้าเอาคอเสื้อของไอ่เด็กปากดีเอาไว้ได้ก่อน
“นี่! จะไปไหนของนายมานี่เลย”
“อ๋าาา ปล่อยน้าาาา~”
มีเรื่องสนุกๆทำแล้วสิ..
“คิดว่าทำผิดแล้วจะหนีได้ง่ายๆงั้นหรอ”
ร่างโปร่งลากคอเสื้อในมือให้เบี่ยงหลบเข้ามาใต้ต้นไม้ภายในสวนสาธารณะก่อนจะดันไหล่บาง
ให้มาประจันหน้ากับตัวเองตรงๆ สีหน้าคนตัวเล็กดูไม่พอใจขึ้นมาทันที
“ทีนายละ คิดว่าเดินอยู่ในเอ็มวีอกหักรึไง”
“เท่าที่ดูฉันแก่กว่านายแน่ๆ จะพูดให้มันเพราะๆหน่อยได้ไหมห้ะ เอ่อ.. แล้วก็บอกชื่อนายมาด้วย..”
แจบอมกดเสียงต่ำขู่พลางยกแขนทั้งสองข้างกันไอ่แสบเอาไว้ติดต้นไม้ไม่ให้หนีไปไหนได้
ไอศรีมในมือเล็กเริ่มจะละลายพร้อมๆกันใบหน้าหวานที่เริ่มจะบูดบึ้ง
“ไม่เอาหรอก! นี่แหนะ! อ้ะะ!”
เพราะจู่ๆเจ้าของเสียงใสแสบหูก็ทำท่าจะปาไอศรีมในมือใส่ โชคดีคนตัวโตยึดข้อมือเล็กเอาไว้ได้ก่อน
“แสบนักรึไงหะ.. เราน่ะ..”
“ปล่อยนะ! นายเป็นใครใหญ่มาจากไหนถึงมาบังคับให้คนอื่นทำนู้นทำนี่น่ะห้ะ! ปล่อยยย~!”
อ่าา.. ให้ตายสิ ขี้โวยวายชะมัด หูจะพังไหมว่ะเนี่ยไอ่เด็กคนนี้
แต่น่าแปลก ไม่รู้จักอิมแจบอมซะด้วย...
“แค่บอกชื่อนายมา แล้วฉันจะปล่อยนายไป”
แจบอมพูดเสียงนิ่งเพื่อให้อีกคนยอม ร่างเล็กนิ่งเงียบไปเหมือนพยายามคิดอะไรบางอย่าง
แต่ก็ยังทำท่าอยากจะพุ่งเข้ามาต่อยเขาให้ได้
“เร็ว”
“…..”
ดวงตาเรียวเล็กจ้องมองคนตรงหน้าอย่างเอาเรื่อง แจบอมจึงจ้องกลับด้วยสายตาที่ยียวนไม่แพ้กัน
“ว่าไง?”
“..ยองแจ”
ยองแจงั้นหรอ..
แจบอมไล้สายตาสำรวจคนตรงหน้าอีกครั้งจนยองแจเผลอเม้มปากเข้าหากันเป็นเส้นตรง
“จะปล่อยได้รึยัง”
เพราะรู้สึกว่าคนตัวโตเขยิบเข้ามาใกล้เกินไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ บวกกับไอศรีมที่มันละลายไหลลงมาเปื้อนเต็มมือ
และไหนจะคนอื่นที่เดินผ่านไปผ่านมาอีก หมอนี่ยังไงกัน คิดว่าตัวเองเป็นเจ้าชายมาจากไหนรึไงนะ..
“ยัง”
“อะไรอะ! ไหนบอกว่าบอกชื่อแล้วจะปล่อยไง!”
“เรียกฉันว่าพี่ก่อนสิ พี่แจบอม..”
“ห้ะ!! ไม่เอาหรอกกก ปล่อยยยย~!”
ร่างสูงหัวเราะออกมาน้อยๆที่เห็นอีกคนโวยวาย ความจริงไม่ได้อยากจะแกล้งหรอก แต่เห็นแล้วมันน่าแกล้ง
ปากอิ่มพะงาบๆทำท่าจะดาสแต่เหมือนคิดคำด่าไม่ออก แก้มอูมๆดูน่าฟัดนั้น..
‘กริ้งงงง...’
เสียงโทรศัพท์ดังขัดเสียกสติแจบอมคืนมา ทำให้ยองแจอาศัยจังหวะนี้ดิ้นหนีออกแต่ก็ตามเคย
แจบอมรีบคว้าเอาเรียวคอขาวเข้ามาติดตัว ร่างสูงกอดคอคนตัวเล็กเอาไว้จากด้านหลังก่อนจะกดตัดสายที่โทรเข้ามาทิ้งไป
“วันนี้ฉันเบื่อๆ..ไปเที่ยวกับฉันหน่อยละกันนะ”
“ห้ะ! อะไรอะ! ไม่นะ ปล่อย~~~!!! ผีเข้ารึไงนายเนี่ยยย ปล่อยยยยยยยยยยย~!!!!”
- END -
มาแบบงงๆ จบแบบงงๆ 55555 สั้นๆเปิดบล็อคสำหรับ 2jae แห่ง GOT7
ต่อจากนี้ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ >< หรือทวิตมาเม้ามอยด้วยกันได้ @gotyj น้าา
ความคิดเห็น