จำเลยรักจอมแดนเถื่อน : สนพ.ซิมปลี้บุ๊ก

type="text/javascript">

จำเลยรัก จอมแดนเถื่อน

โดย...รัชริล

                นี่มันห้องหอ หรือค่ายกลกันแน่วะ

เอลิกาถามตัวเองเป็นรอบที่ร้อยหลังจากพยายามหาทางออกจากห้องที่คนพวกนั้นพาเธอมากักไว้ในนี้แต่เช้า ทำได้เพียงนั่งฟังเสียงงานเฉลิมฉลองรื่นเริงข้างนอกนั่นด้วยความรู้สึกเจียนจะคลุ้มคลั่ง แต่ก็ยังหาทางออกไปจากที่นี่ไม่ได้

                เรือนร่างแบบบางสมส่วนในชุดคาฟตานสีทองอร่ามรุ่มร่ามกรุยกรายนั่นทำให้เธอทำอะไรไม่ถนัดเอาเสียเลย จะเดินเหินไปมาก็ต้องถกชายกระโปรงที่ยาวเฟื้อยลากเลื้อยนั่นไปด้วยตลอดเวลา...จะบ้าตาย

                เธอไม่ปรารถนาจะแต่งชุดบ้าๆนี่เลยแม้แต่นิด ถึงแม้มันจะดูสวยงามมาก พอใส่ออกมาแล้วคลับคล้ายคลับคลาว่าเหมือนเจ้าหญิงก็ตามเถอะ เท่านั้นยังไม่พอพวกเขายังจับเธอเพ้นท์เฮนน่าทั้งมือและเท้าจนลายเป็นตุ๊กแกอีกด้วย

เพราะคำสั่งของหมอนั่นเพียงคนเดียว...ผู้ชายที่เธอขนานนามให้ว่า จอมคนโฉดแห่งแดนเถื่อน

โธ่เว้ย! จะออกไปได้ยังไงเนี่ย เธอทิ้งตัวลงนอนลงบนเตียงที่ปูด้วยผ้าทอมือลวดลายสวยงามอย่างหมดหนทางและเรี่ยวแรงทั้งๆที่ตั้งปณิธานแต่แรกว่าจะไม่มีวันสัมผัสกับเตียงสี่เสากรุผ้าม่านโปร่งบางนี่แน่ๆ

ดวงตากลมเบิกค้างมองเพดานรูปทรงโดมกรุกระจกแก้วหลากสีสันงดงามวิจิตรระยิบระยับตาแล้วก็ได้แต่ กะพริบตาปริบๆ หัวคิ้วขมวดยุ่ง คิดหาหนนทางหนีทีไล่จนหัวแทบแตก

เสียงเปิดประตูผัวะเข้ามาอย่างง่ายดาย ทั้งที่เธอพยายามงัดมันมาแต่เช้า ส่งผลให้ใบหน้างามหันขวับไปมองอย่างตกใจระคนตื่นตะลึง

ร่างสูงใหญ่ที่ก้าวเข้ามาในห้องยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ ดวงตาหมายมาดชัดเจน ใบหน้าแดงก่ำบอกให้รู้ว่าอยู่ในอารมณ์ที่ความหื่นกำลังขึ้นหน้าเต็มที่ กลิ่นเหล้าที่โชยจากเรือนกายใหญ่โตทำให้คนที่นอนบนเตียงถึงกบสะพรึงขนลุกซู่กรูเกรียวขึ้นมา

อดใจรอฉันไม่ไหวถึงขนาดกระโดดขึ้นไปนอนรอบนเตียงเชียวหรือ

คนบนเตียงรีบเด้งตัวลุกจากที่นอนโดยเร็วขึ้นมายืนตัวตรงอย่างระแวงระวัง ดวงตากลมเบิกค้างมองแขกที่ไม่ได้รับเชิญชนิดไม่ยอมกะพริบตา เท้าพร้อมก้าวถอยหาทางหนีทีไล่  คุณเข้ามาทำไม?

เสียงหัวเราะอย่างหยามหยันจากใบหน้าเข้มคร้ามของคนที่ยืนตระหง่านหน้าประตูที่ปิดลงอีกครั้ง ดวงตาลึกคมเจือแววหวานที่เธอเคยแอบชื่นชมก่อนหน้านี้จ้องมองสำรวจอย่างหมายมาดในบางสิ่งที่ทำให้เธอถึงกับประหวั่นพรั่นพรึง

เธอไร้เดียงสาขนาดนั้นเชียวหรือ? ถึงไม่รู้ว่าฉันเข้ามาในนี้ทำไม?

ลำคอแห้งผากยิ่งกว่าทะเลทรายซาฮาร่าขึ้นมาในทันทีที่สิ้นประโยคยอกย้อนแสนกำกวมนั่น ร่างหนาใหญ่ดั่งขุนเขาก้าวเข้ามาช้าๆ และถ้าเธอไม่รู้จริงๆ ฉันก็จะบอกให้

รอยยิ้มบนใบหน้าเข้มคมล้อมกรอบไปด้วยหนวดเคราที่ได้รับการตัดแต่งเอาใจใส่อย่างดี ไม่ทำให้เอลิการู้สึกดีขึ้นซักนิด ตรงกันข้าม...ความหวาดระแวงกำลังเข้าระดมโจมตีอย่างหนัก เมื่อระลึกได้ว่า วันนี้คือวันมงคลของผู้เป็นเจ้าของคฤหาสน์ใหญ่โตแห่งนี้ และเจ้าสาวของเขาก็ยังมาไม่ถึง

                ถ้าวันนั้น พี่ชายเธอยังไม่พาคู่หมั้นฉันมาคืน เธอต้องเป็นเจ้าสาวของฉันแทนไอนาส

คำข่มขู่ก่อนหน้านี้ก้องสะท้อนอยู่ในหัว เท้าเล็กๆก้าวถอยหลังสะเปะสะปะ กลืนน้ำลายเหนียวหนึบลงคอ สมองอันชาญฉลาดคิดหาวิธีต่อกรกับเขา ถึงจะสู้ไม่ได้ อย่างน้อยก็ต้องยืดเวลาออกไปให้ยาวนานที่สุดเท่าที่จะทำได้

หยุดอยู่ตรงนั้นนะ เสียงแหลมหวานตวาด ร่างใหญ่ชะงักเมื่อเห็นคนตัวเล็กก้าวถอยร่นไปจนแผ่นหลังชิดผนังห้องหอ เขาเห็นแววตื่นกลัวเหมือนลูกกวางตัวน้อยตระหนกเมื่อรู้ว่ากำลังจะตกเป็นเหยื่ออันโอชะของเจ้าป่า

คิดว่าเธอเป็นใครถึงมาออกคำสั่งกับฉัน...ฮึ! ชีคออสมาเพยิดหน้าถามดวงตาคมเต็มไปด้วยความขุ่นใจ ไม่เคยมีใครออกคำสั่งกับเขา ด้วยเสียงตวาดอย่างนี้ นอกจากหล่อนคนเดียว...ทั้งๆที่ตกอยู่ในฐานะของจำเลยแท้ๆ

เธอเป็นใคร....นั่นสิ เธอเป็นใคร? มีสิทธิ์อะไรไปออกคำสั่งกับเขา เอลิกาทบทวนคำถามกับตัวเอง เมื่อต้องมาอยู่ในชุดบ้าๆ ห้องหอบ้าๆ กับผู้ชายท่าทางคุ้มดีคุ้มบ้าตอนนี้

ชีคออสมากล่าวหาว่าพี่ชายเธอเป็นคนพาคู่หมั้นของเขาหนีไป...เลยจับตัวเธอมาเพื่อต่อรองแลกเปลี่ยนกับเจ้าสาวตัวจริง ที่ไม่รู้ว่าป่านนี้พี่ชายเธอพาผู้หญิงคนนั้นหนีไปไกลสุดหล้าฟ้าเขียวที่หนแล้ว...แต่ถึงอย่างไรก็ตามแต่ เธอไม่มีวันยินยอมเป็นเจ้าสาวแก้ขัดให้เจ้าชีคบ้านี่แน่ๆ หัวเด็ดตีนขาดยังไงก็ไม่ยอม ให้กัดลิ้นดิ้นตายสิเอ้า

เสียงหัวเราะหึๆเขย่าขวัญสั่นประสาทเอลิกาไม่น้อย คิดจะหนีไปไหนหรือสาวน้อย คำถามเมื่อเห็นลูกตาดำกลมบ็อกบนหน้านวลใสกลอกกลิ้งไปมาสำรวจหาทางรอด

ชีคหนุ่มนึกเวทนาและขบขันไปเสียพร้อมๆกัน จนกระทั่งมาถึงวันนี้แล้ว แม่กวางเปรียวจอมพยศนี่ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะเชื่องลงแม้แต่นิด โดยไม่รู้ซักนิดว่านั่นยิ่งท้าทายให้เขานึกสนุกอยากจะเอาชนะหล่อนให้ได้เสียจริงๆ

ดวงตาคมแดงระเรื่อด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์จ้องมองความงามของผู้หญิงตรงหน้าอย่างพึงพอใจเสียยิ่งกว่าพอใจ รูปร่างสมส่วนแม้อยู่ในชุดคาฟตานสีทองของเจ้าสาว ดวงหน้านวลสีระเรื่อ ดวงตาดำกลมใส ทุกอย่างที่เอลิกามี ล้วนตรงข้ามกับผู้หญิงที่ผ่านมาของเขา...หล่อนเรียกเร้าให้ชีคออสมาอยากชิมลิ้มลองรสชาติแปลกใหม่

ผู้หญิงของชีคออสมา ไม่เคยมีใครยุ่งยาก เพียงแค่ปรายตามอง ไม่ว่าหล่อนคนไหนก็พร้อมจะยอมคลานมาหมอบศิโรราบอยู่แทบเท้า ด้วยรู้ดีว่า หากทำให้เขาพอใจเสียแล้ว ผู้ยิ่งใหญ่แห่งมูอาซาซสามารถบันดาลความสุขสบายทุกอย่างให้เจ้าหล่อนได้...

ริมฝีปากหยักคมเต็มไปด้วยรอยยิ้มพอใจปนขบขันกับการดิ้นรนแม้ไม่มีหนทางของเจ้าหล่อน

ฉันให้เวลาเธอมาทั้งวันแล้ว ถ้าจะไปจริง เธอคงออกไปนานแล้วล่ะ ไม่มานอนระทวยรอฉันอยู่บนเตียงอย่างเมื่อกี้นี้หรอกใช่มั้ย?

คนเลว...คุณสร้างห้องนี้อย่างกับค่ายกล ต่อให้มีปีกฉันก็หนีออกไปไม่ได้หรอก ริมฝีปากอิ่มสีกุหลาบพ่นคำประณามอย่างเจ็บแค้นแสนคับข้องใจ ในชีวิตของเอลิกา ไม่เคยจนตรอกหาทางออกให้ตัวเองไม่ได้เช่นเวลานี้มาก่อน

ดวงตาคมกร้าวขึ้นมาในทันทีเมื่อวาจาหยามเหยียดนั่นกระทบใจ ร่างใหญ่พุ่งทะยานเข้ามาหมายจะตะครุบไว้ แต่เอลิการะวังตัวอยู่แล้ว หล่อนจึงผลุบตัวก้มลอดออกมาได้อย่างหวุดหวิด หน้าผากของคนจู่โจมชนผนังเสียงดังลั่น เล่นเอาเจ้าตัวมึนงงจนแทบสร่างเมา ใบหน้าแดงก่ำสำแดงฤทธิ์ของความโกรธขึ้นมาจริงๆหันขวับมาจ้องหน้าคนที่โผผินหนีอย่างเคียดขึ้ง มือใหญ่ชี้ข้อนิ้วแกร่งมาตรงหน้า ประกายตาคมกร้าววาวโรจน์

รู้ว่าหนีไม่ได้ เธอก็น่าจะยินยอมแต่โดยดี อย่าให้ฉันต้องโมโหไปมากกว่านี้

ฝันไปเถอะ ถ้อยคำสวนกลับมาอย่างรวดเร็วชนิดไม่ต้องคิดให้เสียเวลาเลย

ผู้ชายกักขฬะ....โหดร้าย....ใจดำ....ไร้มนุษยธรรม.... อย่างเขา ไม่มีทางที่เธอจะยอมให้แตะต้องได้แม้แต่ปลายก้อย ถ้าให้ตกเป็นเมียคนอย่างเจ้าชีคบ้านี่ เธอยอมตายเสียดีกว่า แม้จะรู้ว่าการกลั้นใจตาย หรือกัดลิ้นดิ้นตายเป็นเรื่องที่ทำได้ยากและเธอเองคงไม่สามารถจะฆ่าตัวตายด้วยวิธีพิสดารเช่นนั้นได้ แต่ยัยชะเอมคนนี้ก็จะขอต่อสู้กับชีคโฉดตรงหน้า เพื่อปกป้องศักดิ์ศรีลูกผู้หญิงของตัวเองจนยิบตา คอยดูต่อไปสิ

สันกรามแกร่งกัดกรอดนูนขึ้นมา คิดว่าเธอกำลังท้าทายใครอยู่ฮะ ดวงตาคมของคนตัวใหญ่ลุกวาวโรจน์อย่างโกรธจัดแล้วกระโจนเข้าหาเธออย่างรวดเร็ว ราวกับสิงโตเจ้าป่ากำลังตะครุบล่าลูกกวางน้อย

กรี๊ด........................... เสียงหวีดร้องดังสุดเสียงเมื่อร่างนั่นโถมเข้ามาหาเธอเต็มกำลัง

" จำเลยรักจอมแดนเถื่อน " อยู่ในขั้นตอนรีไรท์นะคะ
จะออกเป็นรูปเล่ม กับ สำนักพิมพ์ ซิมพลี้บุ๊กเลิฟโนเวล วางแผงเดือน มีนาคม 2553 ค่า


-  ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นต์ที่เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่า
ขอให้ทุกคนมีความสุขกับการอ่านนะคะ

รัชริล

จำเลยรักจอมแดนเถื่อน