ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
อิชิโร่ เด็กหนุ่มผู้เติบโตขึ้นมาโดยปราศจากความรักของผู้เป็นแม่ ต้องมารับภาระหน้าที่ดูแลซาเอะ เด็กสาวกำพร้าที่แม่ของเขาอุปการะเอาไว้ก่อนตาย อีกทั้งยังมีกิจการอันยิ่งใหญ่ให้บริหาร แม้จะรู้สึกเหน็ดเหนื่อย แต่ด้วยความผูกพันธ์ระหว่างเขาและเธอทำให้ชายหนุ่มได้รู้ซึ้งถึงคำว่า อบอุ่น อีกครั้ง แต่ต่อมาก็พบว่าตัวเขาเองเป็นโรคหัวใจ เขาพยายามอย่างมากที่จะไม่เปิดเผยให้ซาเอะรู้ แม้ตัวเองจะรู้สึกกลัวอยู่คนเดียวก็ตาม เพราะพื้นฐานที่ไม่เติมเต็มของทั้งสองฝ่ายทำให้พวกเขาไม่เข้าใจกันอยู่บ่อยครั้ง จนเกือบจะถึงวินาทีสุดท้ายของชีวิต ทั้งคู่จึงตระหนักว่าการใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันได้อาศัยเพียงแค่คำว่า รัก เพียงอย่างเดียว แต่ต้องอาศัยอย่างอื่นประกอบด้วย...
S. Q.
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
แวะทักทาย>_<
เด็กกลุ่มที่ชนซาเอะนั่นก็เหลือเกินจริง ๆ เล่นอะไรไม่รู้จักระวังบ้างเลย
ถ้าซาเอะสมองกระทบกระเทือน ความจำเสื่อมไปจะทำยังไงเนี่ย
แล้วก็ไม่น่าเชื่อว่าซาเอะจะเกลียดไข่ตุ๋นเข้าไส้ขนาดนั้น ดูดิ ฝากรักให้อิชิโร่เต็ม ๆ เลย อิอิ
สงสัย ๆ คุณโยชิคาวะจะนัดอิชิโร่ให้หาทำไมนะ
หรือว่า เขาคิดจะฮุบกิจการทั้งหมดเอาไว้เอง มีความเป็นไปได้แฮะ
อีตาอิชิโร่เนี่ยนะ เอาแต่ใจตัวเอง+เผด็จการชะมัดเลย
ถ้าชอบ+รักซาเอะขนาดนั้น ก็หัดอ่อนโยนกับเธอ+เอาใจเธอให้มันมากกว่าที่เป็นอยู่หน่อยสิ
นี่อะไรกัน ตีหน้ายักษ์ใส่ไม่พอ แถมเวลาพูดกับเธอก็ชอบทำในแนวออกคำสั่งเสียด้วยสิ
เฮ้อ ก็เข้าใจอ่ะนะ ว่าแสดงความรู้สึกไม่เก่ง แล้วก็เข้าใจด้วยว่า ต่อหน้าคนที่ชอบน่ะ ไม่มีใครไม่ใจเต้นหรอก
แต่อย่างน้อย การกระทำกับความรู้สึกภายส่วนลึกของหัวใจน่ะ ขอให้มันไปในทิศทางเดียวกันหน่อยนะ
เฮ้อ ต้องรับผิดชอบชีวิตตัวเองและกิจการของครอบครัวตั้งแต่ยังเด็ก ๆ เลยเหรอเนี่ย
เด็กหนุ่มอายุ 17 ที่ต้องโตเกินวัยเพราะความจำเป็นบังคับ น่าสงสารเหมือนกันนะ
แทนที่จะใช้ชีวิตวัยรุ่นเหมือนเด็กอายุ 17 ทั่ว ๆ ไป แต่ก็ไม่สามารถทำได้
แล้วก็ ดูเหมือนว่า จะตกหลุมรักเด็กสาวในความดูแลของตัวเองเข้าแล้วล่ะสิ รักแรกพบเสียด้วย
ไรวะ แค่พิมพ์ว่า "พ่อ-ตาย" แค่เนี้ย ต้องปิดปากกันด้วย
เซ็งจิต
แค่บทนำนะเนี่ย เศร้าซี้ดได้มากมาย
อะไรจะโชคร้ายสำหรับเด็กวัยห้าขวบปานนั้น
แล้วไหนจะต้องรับเด็กกำพร้าวัยเดียวกันมาอยู่ด้วยอีก