วิวาห์พระจันทร์ - นิยาย วิวาห์พระจันทร์ : Dek-D.com - Writer
×

    วิวาห์พระจันทร์

    เพราะหัวใจเดาะกระทันหัน นลินจึงหอบสัมภาระมาพักร้องที่บ้านเรือนแพ แต่เรื่องวุ่น ๆก็เกิดขึ้นเพราะเธอซุ่มซ่ามทำรองเท้าสีแดงเปื้อนดินหล่นใส่ภาพวาดสุดรักสุดดวงใจของนายปวาฬ - -โดนเชือดแน่เลยมะนาว =[]=!!!~

    ผู้เข้าชมรวม

    27,457

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    86

    ผู้เข้าชมรวม


    27.45K

    ความคิดเห็น


    215

    คนติดตาม


    86
    จำนวนตอน : 83 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  16 ธ.ค. 64 / 20:30 น.

    อีบุ๊กจากนิยาย ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ





    วิวาห์พระจันทร์

    โดย สลิลโรส


    ว่ากันว่า... ในคืนที่พระจันทร์เต็มดวง สามารถขอพรให้ความรักสมหวังได้ นลิน ที่อกหัก จึงขอพรจากพระจันทร์ เธอขอ งานวิวาห์จากพระจันทร์ในตอนที่เธอเมา!

    ก็ไม่รู้พระจันทร์หมั่นไส้เธอ หรือเปล่า ถึงได้ส่ง ปวาฬ น้าชายของเพื่อนสนิทให้เข้ามาในชีวิตเธอ

    หากความรักของเธอจะราบรื่น คงดีหรอก แต่มันก็ไม่เป็นเช่นกัน! เจอหน้ากันครั้งแรก เธอกับเขาก็ไม่ลงรอยกันเสียแล้ว

    พระจันทร์เจ้าขา... เธออยากได้ คู่รัก ไม่ใช่ คู่กัด

    มันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ ๆ

     



    เพราะอกหักจาก ภาณุมาศ พี่ชายบุญธรรม จึงทำให้ นลิน ตัดสินใจหลบไปรักษาแผลใจที่เรือนแพของ ปวาฬ 

    น้าชายของ รักษ์สิกา เพื่อนตัวดีที่แอบหวังไว้ลึกๆ ว่าจะต้องทำให้นลินลงเอยกับน้าชายมาดกวนของตนเองให้ได้

     

    แต่จนแล้วจนรอดความสัมพันธ์ระหว่างหนุ่มสาวคู่นี้ก็ดูท่าจะไม่มีวี่แววตกล่องปล่องชิ้นกันได้เสียที

    กลับกลายจะเป็นไม้เบื่อไม้เมากันเสียมากกว่า

     

    ปวาฬหรี่ตามองวงหน้าหวานที่บอกบุญไม่รับและท่านั่ง สุดแสนจะร้อยเรียบ ด้วยใบหน้าเรียบสนิท

    “ใส่กระโปรงนั่งแบบนั้นจะดีเหรอ?”

    “มันเรื่องของฉัน”

    “งั้นฉันจะถือว่าเธออ่อย” ชายหนุ่มบอกหน้านิ่ง

    นลินเลยรีบเปลี่ยนอิริยาบถเป็นนั่งพับเพียบทันที “พูดมาสิ ฉันรอฟังอยู่”

    ข้อแรก... ฉันต้องการความสงบ เพราะกลางวันฉันทำงานที่นี่

    นลินพยักหน้า เขาจะทำงานอะไรก็ช่าง ไม่เกี่ยวกับเธอทั้งนั้น เพราะสิ่งที่เธอต้องการ คือความสงบเช่นกัน “รับรองว่าฉันไม่ทำเสียงดังรบกวนสมาธิของคุณแน่”

    ดี งั้นก็ถอดมันออกซะ คนออกคำสั่งชี้นิ้วไปที่ข้อเท้าเธอ

    ถอดไอ้เนี่ยเหรอ นลินย้อยถามอย่างไม่แน่ใจ เพราะสร้อยข้อเท้าห้อยลูกกระพรวนไม่ได้เสียงดังสนั่นน่ารำคาญอะไร แต่ปวาฬก็พยักหน้าแล้วให้เหตุผล

    รำคาญเสียงลูกกระพรวน

    คนถูกออกคำสั่งเม้มปากอย่างขัดใจ เพราะสร้อยข้อเท้าเป็นหนึ่งในเครื่องประดับที่เธอชื่นชอบ และไม่เคยคิดที่จะถอดมันออกเลย

    คุณบอกว่าต้องการความสงบ เพราะกลางวันจะทำงานที่นี่ใช่มั้ย?

    “ใช่”

    ตอนนี้คุณยังไม่ทำงาน และไม่ใช่กลางวันด้วย ฉันถอดพรุ่งนี้คงไม่มีปัญหา หญิงสาวยักคิ้วให้กวน ๆ ทำเอาปวาฬถอนฉุน เขามองหญิงสาวด้วยความไม่พอใจ แต่นลินก็แกล้งทำไม่รู้ไม่ชี้

    ไม่มีปัญหา ถ้าเธออยากงัดข้อกับฉัน

    นลินแอบเบ้ปาก ปวาฬเลยบอกเงื่อนไขข้อต่อไป

    ข้อสอง ห้ามเธอพาคนนอกเข้ามาวุ่นวายที่นี่เป็นอันขาด

    รักษ์สิกาล่ะ คุณนับเธอเป็นคนนอกด้วยหรือเปล่า?

    ไม่นับยัยสิกา

    นลินไหวไหล่ เรื่องนี้คุณสบายใจได้ ฉันไม่พา ตัวภาระ มาเพิ่มให้คุณได้รำคาญลูกตาแน่

    ดี

    แค่นี้ใช่ไหมข้อตกลงของคุณ

    ปวาฬส่ายหน้าช้า ๆ ข้อสาม เธอต้องช่วยดูแลความสะอาดบ้านหลังนี้

    เฮ้ย! มากไปหรือเปล่า ฉันไม่ใช่คนรับใช้ของคุณนะหญิงสาวผลุดลุกขึ้นทันที

     


    E-book วิวาห์พระจันทร์


    วิวาห์พระจันทร์
    สลิลโรส
    www.mebmarket.com
    ว่ากันว่า... ในคืนที่พระจันทร์เต็มดวง สามารถขอพรให้ความรักสมหวังได้ นลิน ที่อกหัก จึงขอพรรักจากพระจันทร์ เธอขอ ‘งานวิวาห์’ จากพระจันทร์ในตอนที่กำลังเมาหนัก!ก็ไม่รู้พระจันทร์หมั่นไส้เธอ หรือเปล่า ถึงได้ส่ง ปวาฬ น้าชายของเพื่อนสนิทให้เข้ามาในชีวิตเธอหากความรักของเธอจะราบรื่น คงดีหรอก แต่มันก็ไม่เป็นเช่นกัน! เจอหน้ากันครั้งแรก เธอกับเขาก็ไม่ลงรอยกันเสียแล้วพระจันทร์เจ้าขา... เธออยากได้ ‘คู่รัก’ ไม่ใช่ ‘คู่กัด’ มันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ ๆ  ปวาฬหรี่ตามองวงหน้าหวานที่บอกบุญไม่รับและท่านั่ง ‘สุดแสนจะร้อยเรียบ’ ด้วยใบหน้าเรียบสนิท“ใส่กระโปรงนั่งแบบนั้นจะดีเหรอ?”“มันเรื่องของฉัน”“งั้นฉันจะถือว่าเธออ่อย” ชายหนุ่มบอกหน้านิ่งนลินเลยรีบเปลี่ยนอิริยาบถเป็นนั่งพับเพียบทันที “พูดมาสิ ฉันรอฟังอยู่”“ข้อแรก... ฉันต้องการความสงบ เพราะกลางวันฉันทำงานที่นี่”นลินพยักหน้า เขาจะทำงานอะไรก็ช่าง ไม่เกี่ยวกับเธอทั้งนั้น เพราะสิ่งที่เธอต้องการ คือความสงบเช่นกัน “รับรองว่าฉันไม่ทำเสียงดังรบกวนสมาธิของคุณแน่”“ดี งั้นก็ถอดมันออกซะ” คนออกคำสั่งชี้นิ้วไปที่ข้อเท้าเธอ“ถอดไอ้เนี่ยเหรอ” นลินย้อยถามอย่างไม่แน่ใจ เพราะสร้อยข้อเท้าห้อยลูกกระพรวนไม่ได้เสียงดังสนั่นน่ารำคาญอะไร แต่ปวาฬก็พยักหน้าแล้วให้เหตุผล“รำคาญเสียงลูกกระพรวน”คนถูกออกคำสั่งเม้มปากอย่างขัดใจ เพราะสร้อยข้อเท้าเป็นหนึ่งในเครื่องประดับที่เธอชื่นชอบ และไม่เคยคิดที่จะถอดมันออกเลย“คุณบอกว่าต้องการความสงบ เพราะกลางวันจะทำงานที่นี่ใช่มั้ย?”“ใช่”“ตอนนี้คุณยังไม่ทำงาน และไม่ใช่กลางวันด้วย ฉันถอดพรุ่งนี้คงไม่มีปัญหา” หญิงสาวยักคิ้วให้กวน ๆ ทำเอาปวาฬถอนฉุน เขามองหญิงสาวด้วยความไม่พอใจ แต่นลินก็แกล้งทำไม่รู้ไม่ชี้“ไม่มีปัญหา ถ้าเธออยากงัดข้อกับฉัน”นลินแอบเบ้ปาก ปวาฬเลยบอกเงื่อนไขข้อต่อไป“ข้อสอง ห้ามเธอพาคนนอกเข้ามาวุ่นวายที่นี่เป็นอันขาด”“รักษ์สิกาล่ะ คุณนับเธอเป็นคนนอกด้วยหรือเปล่า?”“ไม่นับยัยสิกา”นลินไหวไหล่ “เรื่องนี้คุณสบายใจได้ ฉันไม่พา ‘ตัวภาระ’ มาเพิ่มให้คุณได้รำคาญลูกตาแน่”“ดี”“แค่นี้ใช่ไหมข้อตกลงของคุณ”ปวาฬส่ายหน้าช้า ๆ “ข้อสาม เธอต้องช่วยดูแลความสะอาดบ้านหลังนี้”“เฮ้ย! มากไปหรือเปล่า ฉันไม่ใช่คนรับใช้ของคุณนะ” หญิงสาวผลุดลุกขึ้นทันที

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    คำนิยม Top

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    คำนิยมล่าสุด

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    ความคิดเห็น