บันทึกจากใจให้ Comic Boyz

เนื้อเรื่อง

“Comic Boyz” อยากบอกให้รู้ไว้ว่าพวกนายทุกคนมีความหมายต่อพวกเรา CBTF. มาก  เพราะเมื่อใดก็ตามที่เราเหงา เศร้า หรือเครียดจากการเรียน พวกนายก็ทำให้เรารู้สึกสบายใจขึ้นได้จากเพลงเพราะๆของพวกนายแล้วก็จากรอยยิ้มอันสดใสในภาพของพวกนาย สิ่งเหล่านี้เปรียบเป็นพลังอันยิ่งใหญ่ให้เราทุกคนสู้ต่อไป ก็เหมือนอย่างที่พวกนายได้ฝ่าฝันกันมายังไงล่ะ
    ก็อย่างที่รู้ๆกันอยู่ว่ากว่าที่พวกนายทั้ง 5 คนจะมาร่วมกันทำอัลบั้มนั้น ต้องผ่านการคัดสรรมามากมาย จาก 11 คน ช่วงนั้นพวกนายหลายคนก็คงต้องเหนื่อย และท้อกันบ้าง ซึ่งก็เป็นธรรมดา แต่ในท้ายที่สุดพวกนายทั้ง 6 คน (ปัจจุบันเหลือ 5 คน) ก็สามารถชนะใจแฟนคลับที่ไต้หวันจนได้ นั่นแสดงให้เห็นถึงว่าพวกนายไม่ได้มีดีแค่หน้าตา  แต่ความสามารถของพวกนายต่างหากล่ะที่เป็นเครื่องพิสูจน์ความสำเร็จตรงนี้ได้ดี  ไม่ว่าใครจะว่าอะไรพวกนาย พวกนายไม่ต้องไปถือสาหรอกนะ เพราะอย่างน้อยๆก็มีพวกเรา CBTF. ที่เข้าใจพวกนายทุกคน
    สำหรับพี่คิงวัน ต้องบอกว่าตอนนี้พี่ได้เข้ามาทำหน้าเป็นพี่ใหญ่แทนพี่เอ็ดดี้อย่างเต็มตัวแล้ว  ซึ่งถ้าหากขาดพี่ไปน้องๆทั้ง 4 คน ก็คงจะวุ่นวายกันมาก เพราะซนกันเหลือเกิน (เหอะๆ) พี่คิงเปรียบเหมือนน้ำแข็งที่คอยประคบและดับปัญหาต่างๆได้ดี  ซึ่งพี่คิงก็จะคอยดูแลทุกคนในวงเป็นอย่างนี้ ใครที่ขาดอะไรก็จะคอยช่วยเสริม คอยแนะนำอะไรต่างๆให้  ถ้าดูจากภายนอกแล้วหลายคนอาจจะมองว่าพี่คิงเป็นคนขรึมๆ แต่จริงๆแล้วพี่เขาต๊องมาก ไม่เชื่อก็ลองหารายการ The Adventure of B – kidz มาดูสิ จะรู้ได้ถึงความต๊องแบบน่ารักของพี่เขา
    ส่วนนายฟิกาโร่ ก็หน้าหวานและเสียงดี ก็จะคอยช่วยเหลือและให้คำแนะนำในเรื่อง ภาษาอังกฤษกับแอรอย เพราะเขาทั้งคู่มักต้องเดินทางออกนอกประเทศไปถ่ายทำรายการด้วยกันอยู่บ่อยๆ ซึ่งนั่นก็ทำให้พวกเขาทั้งคู่ทำงานเข้าขากันได้ดี  ถึงแม้ว่าดูภายนอกเขาจะเด็กๆ แต่ความคิดของเขาก็เป็นผู้ใหญ่นะ
    นายโชน เรียกได้ว่าเป็นคนที่พูดมากที่สุดในวง  แต่คำพูดของเขาทุกคำมันก็ให้ความหมายที่ดีและลึกซึ้ง  ซึ่งก็มีบ้างที่นายอาจจะพูดแบบไม่ทันได้คิด แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก คนเราบางครั้งมันก็ต้องมีผิดพลาดกันได้  ก็ต้องบอกเลยว่าถ้าไม่มีนายอยู่ในวง ก็คงจะเงียบเหงาไปเยอะเลยนะ เพราะนายเป็นอีกคนหนึ่งที่สร้างสนุกสนานให้กับทุกคนได้เป็นอย่างดีแล้วก็เป็นคนที่นำพูดได้ดีด้วย
    มาถึงนายหมวกหรือ นายหัวหอมของพวกเรา แอรอย ชื่อนี้เมื่อได้ยินก็เรียกเสียงฮาให้ได้แล้ว เพราะนายจะมีอะไรที่แบบตลกๆมาให้พวกเราได้ขำกัน รอยยิ้มของนายก็เป็นยิ้มที่สดใส (ใช่ไหมจ้ะ เจ๊นก) ก็เป็นอีกสีสันหนึ่งของวงนี้
    สุดท้าย คือ ปีเตอร์ น้องเล็กสุดของวงนี้ ต้องขอบอกเลยว่าช่วงแรกๆ เตอร์ก็อาจจะมีงอแงบ้าง  แต่รู้สึกตอนนี้เขาเริ่มมีความเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น เตอร์ก็ยิ้มง่ายและเป็นกันเองดี ด้วยท่าทางในแบบฉบับของเขา (ชู 2 นิ้ว สู้ตายครับ) ก็ถือว่าเป็นน้องเล็กที่มาเติมเต็มให้วงมีความอบอุ่นมากยิ่งขึ้นและก็ยังทำให้วงนี้ได้อิ่มกันด้วย เพราะเตอร์มักจะทำอาหารอร่อยๆให้เพื่อนวงในวงและทีมงานไต้หวันได้ทานกันอยู่บ่อยๆ (เฮ้อ! อยากทานอาหารฝีมือเตอร์บ้างจัง)
    พวกเรา CBTF. ทุกคนก็อยากบอกว่ายินดีต้อนรับพวกนายทุกคนสู่เมืองไทยอีกครั้ง (คือ พวกเขาเคยมาถ่ายรายการที่เมืองไทยนานแล้ว ตั้งแต่ตอนที่ยังไม่ดังในไทย) เอาเป็นว่าขอเริ่มเหตุการณ์ในวันงานแจกลายเซ็นต์เลยนะ
    ก่อนอื่นต้องขอเกริ่นนำก่อนว่า แตงน่ะรู้ว่าคอมมิค บอยซ์จะมีงานแถลงข่าวจากพี่ตาล (พี่ทีมงานในโซนี่) ซึ่งตอนแรกพี่ตาลเขาก็แบบเหมือนต้องการจะหาแฟนคลับ 2 คนเข้าไปสัมภาษณ์ในงานแถลงข่าว ซึ่งก็ปรากฏว่าเมื่อวันที่พี่ตาลเขาเมลล์มา วันนั้นแตงกลับบ้านดึกเพราะเลิกเรียนเย็นมาก และพอได้เปิดเมลล์ดู ก็เลยรีบติดต่อเขาไป ก็ปรากฏว่า เขาบอกว่าเสียใจด้วยที่ติดต่อมาช้า เพราะเขาหาคนขึ้นไปสัมภาษณ์แล้ว ซึ่งทั้ง 2 คนนั้นก็ไม่ใช่แฟนคลับคอมมิค แบบพันธุ์แท้ ก็รู้สึกเสียใจมากเหมือนกัน ก็พยายามคิดว่าแตงคงบุญไม่ถึงมั้ง ถึงไม่มีโอกาสไปสัมผัส รึพูดคุยกับเขา ทั้งๆที่เรารู้จักเขามาปีกว่าแล้ว เรารอพวกเขามานานมาก ช่วงนั้นยอมรับว่าเจ็บๆเหมือนกัน  แต่ก็พยายามทำใจ ก็ตอนหลังพี่อัน (พี่ทีมงานที่ดูแลคอมมิค) ก็ติดต่อกลับมาว่า พี่เขาจะให้สิทธิพิเศษกับพวกเรา CBTF. ในการที่จะไปขอลายเซ็นต์เป็นกลุ่มแรก แตงก็รู้สึกใจชื้นขึ้นมาหน่อย แต่ก็ยังแอบกังวลว่าเขาเปลี่ยนใจไม่แจกล่ะ จะทำยังไง ซึ่งแตงก็ทำใจเผื่อไปแล้ว เผื่อรับความผิดหวังระลอก 2  ซึ่งแตงเมื่อรู้เรื่องงานแถลงข่าวและแจกลายเซ็นต์ แตงก็รีบๆโทร.รายงานเพื่อนๆในกลุ่มเลย ซึ่งก็ตกลงว่าแยกมาเป็น 2 ส่วน คือ ส่วนหนึ่ง (หมิว เจน) จะไปเจอกันที่อิมแพคในวันจันทร์ตอนบ่าย 3 คือ ตามกำหนดการงานแจกลายเซ็นจะมีช่วง 4 โมงไง และอีกส่วนหนึ่งคือ เจอกันตอน 11.30 น. ที่แมคฯสยาม (กลุ่มก้อย) ซึ่งพวกเราต่างคนต่างก็ตั้งตารอคอยกันมาก จนกระทั่งเมื่อถึงวันงาน…
    วันนั้นเป็นวันจันทร์ที่ 30 สิงหา แตงก็รีบออกจากบ้านตั้งแต่ 8 โมง เพราะแตงต้องไปเอาของจากน้องโอที่จะฝากให้ฟิกาโร่ ที่โรงเรียนเซนโยฯ ตอนช่วงพักเช้า ตอน 9.20 น. พอเจอโอก็คุยกันเล็กน้อย โอไม่กล้าคุยนานเพราะเดี๋ยวจะโดนอาจารย์เป่าปี๊ด(อิอิ) แต่โอน่ารักดีอ่ะ เรียบร้อย(ผิดปกติ)ดี  มาเข้าเรื่องต่อดีกว่า ก็พอเสร็จจากโอ แตงก็ไปรอก้อยที่สยาม พอช่วงสัก 10 โมงกว่าๆ แตงก็โทร.ไปหาก้อย ซึ่งก้อยก็บอกว่าสมัครเอนท์เสร็จแล้ว ให้แตงไปเจอก้อยที่เดอะเบรนด์เลย แตงก็รีบวิ่งไป  และเมื่อได้เจอก้อยและเพื่อนๆแล้ว พวกเราทั้งหมด 7 คนก็อัดกันนั่งแท็กซี่ไปที่โรงแรมดุสิตธานี ซึ่งเป็นที่จัดงานแถลงข่าวของ Comic Boyz ก็เมื่อไปถึงแตงก็โทร.หาพี่หนึ่ง(เวปมาสเตอร์ของเจย์) ให้ช่วยลงมารับของ เพราะพี่เขาได้รับเชิญเขาไปในงานไง ก็จะได้ฝากเขาไปสะดวกกว่า
เราก็ขึ้นไปหาพี่เขาที่ข้างบน เกือบถึงห้องแถลงข่าว พอส่งมอบของเสร็จแล้ว น้องๆเพื่อนก้อยก็จะให้ของ F4 ด้วย ก็เลยฝากให้พี่หนึ่งช่วยไปคุยกะพี่โจ๊ก(F4 ไทยแลนด์)ให้ที  ส่วนพวกเราก็นั่งรอกันอยู่ สักพักก็มีพี่บอดี้การ์ดรูปหล่อมาทัก บอกว่า “น้องๆมานั่งทำอะไรกันครับ”  พวกเราก็ตอบว่ารอเพื่อนค่ะอยู่ในงานแถลงข่าวข้างบน  พี่ชายคนนั้นก็เชิญแตงให้ขึ้นไปคุยกับพี่หนึ่งให้เสร็จๆ เพราะเขาไม่ต้องการให้มานั่งรอที่เก้าอี้ซึ่งเป็นเก้าอี้ที่รับรองแขกของทางโรงแรม   แตงก็เลยเดินขึ้นไปกะเขา พอเข้าไปถึงในห้องก็แบบ โห! สื่อมวลชนเพียบ ซึ่งก็มีแฟนคลับนั่งกันอยู่บ้าง (ไม่ใช่แฟนคลับคอมมิค) ก็คิดในใจทำไมเขาไม่เชิญพวกเราเขาไปเนี่ย ก็แบบพอหลังจากคุยธุระกับพี่หนึ่งเสร็จแล้ว แตงก็เดินออกมาข้างนอก แล้วก็เจอกับพี่อันก็เลยขอร้องเขาว่าอยากเข้าไปดูข้างในด้วย ซึ่งพี่อันก็บอกว่าคงไม่ได้เพราะที่เต็มแล้ว  แตงก็เลยเดินลงมาข้างล่าง และช่วงที่เดินนั่นเอง แตงก็ได้เดินสวนกับปีเตอร์ คือแตงก็หันไปมองไง เห็นแบบตัวสูงๆ ก็เฮ้ย! เตอร์นี่ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไปนะ เพราะมีทีมงานเขาอยู่ แต่แบบน่ารักมาก สูงขาว หล่อเลยล่ะ  จากนั้นก็เดินลงมาเล่าให้ก้อยและเพื่อนๆฟัง  อืม! ก็สรุปคือ แตงก็ฝากของที่จะให้คอมมิค ให้กับพี่หนึ่งไป (ซึ่งเขาก็ได้ให้กับมือคอมมิคเลย)  หลังจากนั้น แตงกับเพื่อนก้อยทั้ง 5 คน (อีก2 คนไม่ได้ไปด้วย) ก็นั่งแท็กซี่ไปที่อิมแพคกันเลย เพื่อรอที่จะได้เจอคอมมิค ในงานแจกลายเซ็นในช่วงเย็นนั้น
    พอไปถึงก็ประมาณเที่ยงกว่าๆเราก็ไปนั่งรอแถวโออิชิที่ประตู 1 ซึ่งเป็นสถานที่ที่คอมมิค จะมาแจกลายเซ็นก็นั่งคุยกันไปสักพักก็ขยับขยายไปนั่งที่ศูนย์อาหาร แล้วสักพักน้องเจนก็ตามมาสมทบ แตงกะเพื่อนก้อยก็ไปหาข้าวกินกัน พออิ่มได้ที่แล้วเราก็หลับ เฮ้ย! ไม่ใช่ เราก็ออกไปรอที่โออิชิกันต่อ ช่วงนั้นเองพี่ทีมงานเริ่มตั้งเวทีกัน  พวกเราก็ไปถ่ายรูปบนเวทีคอมมิคกันใหญ่ แล้วก็ถ่ายกับโปสเตอร์คอมมิคด้วย และแล้วสักพักหนึ่งน้องหมิวกับคุณแม่และคุณพ่อก็มาถึง  ต้องบอกเลยว่าคุณแม่และคุณพ่อน่ารักมากเพราะช่วยพวกเราในหลายๆเรื่อง ซึ่งพวกเราก็ขอกราบขอบพระคุณไว้ ณ ที่นี่ด้วยนะคะ    
    เมื่อถึงเวลาสักประมาณบ่าย 4 โมงตามกำหนดการ ก็ปรากฏว่าคอมมิคยังไม่มาสักที แตงก็เลยลองโทรติดต่อพี่อัน พี่อันบอกว่ากำลังซ้อมคอนเสิร์ตอยู่ คงออกมาช้าหน่อย พวกเราก็รอต่อไป แล้วสักพักก็ได้เจอพี่อันอีกครั้ง พี่อันก็มาหาแล้วก็บอกให้พวกเราแฟนคลับเข้าไปยืนต่อคิวเป็นลำดับแรกเลย ก็เลยได้ยืนอยู่แถวหน้าสุดกันหมดทุกคน ก็ขอบคุณพี่อันด้วยนะคะสำหรับสิทธิพิเศษนี้  สักพักก็เริ่มมีเกมส์มาให้เล่นกัน โดยมีพิธีกร คือ พี่ตุล ก็มาถามคำถามเกี่ยวกับคอมมิค บอยซ์เพื่อชิงรางวัลซึ่งส่วนมากของรางวัลเป็นของ F4 ทั้งนั้น แต่พวกเราก็เอา (อิอิ) ก็แบบแถวหน้าๆนี้รู้สึกจะเหมากันไปหลายชิ้นมาก จนพี่ตุลหันมาแซวเรื่อย  จนมาถึงของรางวัลชิ้นใหญ่ ขอย้ำว่าใหญ่มาก  เพราะมันเป็นโปรเตอร์ยักษ์พร้อมลายเซ็นคอมมิค บอยซ์ แน่นอนงานนี้มีหรือที่แฟนคลับของเราพลาด ไม่ได้ๆ งานนี้น้องก้อยก็เลยรีบออกไปชิงซึ่งคำถามก็คือ “ให้บอกชื่อเพลงของอัลบั้มชุด 1 และ ชุด 2 ของคอมมิค บอยซ์เป็นภาษาจีน”  อันนี้ถ้าเป็นแฟนพันธุ์แท้รับรองตอบได้ชัวร์ ก็แบบร้องกันอยู่ทุกวัน จำไม่ได้ก็ให้มันรู้กันไป  ซึ่งสุดท้ายแล้ว น้องก้อยก็ตอบได้หมด ก็ได้รับโปสเตอร์ใบนั้นไป ซึ่งพี่ตุลก็บอกว่าเดี๋ยวจะให้คอมมิค มามอบให้กับมือเลย  และพวกเราก็รอคอยเวลานั้นอย่างใจจดใจจ่อ  สักพักเมื่อทางคอมมิค บอยซ์พร้อม (ซึ่งตอนนั้นก็ปาไปเกือบ 6 โมงแล้ว) พี่ตุลก็ให้พวกเราตะโกนเรียกเขากัน “คอมมิค บอยซ์ๆๆ”  แล้วทั้ง 5 หนุ่มก็เดินเรียงกันมานำโดย โชน(สุดหล่อ)  แอรอย(หัวแหลม) เตอร์ (ใส่หมวก) ฟิกาโร่ (ยิ้มหวาน) และพี่คิง (เท่ห์ ขรึม)
    พวกหนุ่มๆทั้ง 5 คนก็ทักทายพวกเราเป็นภาษาไทย สวัสดีครับ แล้วก็แนะนำตัวแต่ละคนกันไป เริ่มจากโชนก็พูดยาวมาก “ผมชื่อโชน…ฯลฯ แล้วก็ แอรอย ปีเตอร์ และพอมาถึงฟิกาโร่ ก็พูดว่า “ผมชื่อฟิกาโร่ ครับ I love u.”  ปิดท้ายด้วยพี่คิง “ผมชื่อคิงวัน ครับ I love u too.” แล้วก็ตามด้วยเสียงกรี๊ดของแฟนคลับแบบเซอร์ราวด์มาก  พอพิธีกรถามคำถามอะไรกันเรียบร้อย  จากนั้นก็ถึงพิธีมอบรางวัลให้กับน้องก้อย ซึ่งพวกเราก็บอกให้โชนเป็นคนมอบ เพราะน้องก้อยชอบโชน พิธีกรเลยเชิญโชนให้มามอบให้  น้องก้อยก็ปลื้มกันไป ยังไม่หมดเท่านั้น โชนยังมาช่วยน้องก้อยม้วนโปสเตอร์ด้วย โอ๊ย! น่ารักมากกกกก  จากนั้นน้องก้อยก็ได้แจ้งเกิดไปอย่างเต็มตัวเพราะได้ถ่ายภาพคู่กับคอมมิค บอยซ์ทั้งวงเลย คิดว่าเดี๋ยวคงจะได้เห็นจากรายการต่างๆแน่ และแล้วก็มาถึงช่วงเวลาที่ทุกคนรอคอยมานานคือ แจกลายเซ็นต์ แตงก็เข้าไปให้โชนเซ็นต์ก่อนเพราะเขาอยู่ริมสุด แล้วแตงก็มอบของที่หมิวทำให้โชนไป (คือ น้องหมิวเขากลัวแจกไม่ทันไง ก็เลยให้พวกเราช่วยแจก)  โชนก็พูดว่า “ขอบคุณครับ” เซ็นต์เสร็จก็จับมือ แล้วพี่ก็เดินไปต่อที่แอรอย อยากบอกว่าแอรอยยิ้มหวานน่ารักมากเลยอ่ะ  จากนั้นก็มาเตอร์ก็น่ารักอีกเหมือนกัน  ส่วนฟิกาโร่ก็ยิ้มหวานละลาย  มาจบตรงที่พี่คิงยิ้มแบบเท่ห์ๆ อ้อ! ลืมบอกไปอีกว่า แตงก็เอากระดาษที่จะให้คอมมิค เซ็นต์ให้แคนดี้แนบไปด้วย แต่ปรากฏว่าทีมงานเขาดึงออกไปอ่ะ ก็ต้องขอโทษแคนดี้อีกครั้ง  แต่แตงเชื่อว่าถ้าพี่คิงได้รู้ว่ามีแฟนคลับป่วย เขาต้องเซ็นต์ให้แน่นอน แต่แตงก็ไม่มีโอกาสได้คุยกับพี่คิงเลยเพราะ พวกทีมงานเขาเร่งพวกเรามากๆเลยค่ะ
    ขอสรุปสุดท้ายเลยว่ารู้สึกดีใจมากๆที่ได้เจอคอมมิค บอยซ์ในวันนั้น มันเป็นความฝันของพวกเราทุกคนเลยก็ว่าได้  ต้องขอบคุณทางทีมงานโซนี่มากที่ทำความฝันของเราให้เป็นจริง และเมื่อได้มาเจอพวกเขาก็เรารู้สึกว่าเขาจริงใจและมีน้ำใจกับพวกเรามากๆ ไม่ถือตัวเลย รู้สึกประทับใจมากค่ะ  ความรู้สึกนี้มันยากเกินบรรยายจริงๆ แต่มันจะคงอยู่ในใจของเราเสมอ แล้วเราก็รู้สึกเสียดายมากที่ไม่ได้ไปส่งพวกเขาในวันกลับเพราะว่ามันเช้ามาก (พวกเขากลับตอน 6.30 น. ในวันอังคารที่ 31 ค่ะ)  ก็หวังว่าพวกนายจะกลับมาหาพวกเราอีกนะ  คิดถึง Comic Boyz ทุกคนนะ ขอนับรวมถึงพี่เอ็ดดี้,ยงจวิน,นายโก้ และซื่อหลุนด้วยแล้วกัน Miss u all.
    “ในการพบมักจบลงด้วยการจากลา  แต่ที่สุดแล้วถ้าไม่มีการพบหรือการจาก  เราจะรู้ได้อย่างไรถึงคุณค่าของสิ่งที่เรียกว่าความทรงจำ”