Caffeine mania

"นี่ซาจังน้องสาวกู มึงจำได้ใช่ไหม?"

"..."

"เอาเป็นว่าต่อไปซากุระจะมาอยู่กับกูที่นี่ ฝากมึงดูแลด้วยแล้วกัน"

ฝากให้ดูแล?

คนตัวเล็กค่อยๆ ก้าวออกมายืนตรงหน้าผม เธอใช้มือข้างหนึ่งเสยผมที่ยาวปรกหน้าแล้วทัดหูด้วยท่าทางเขินอายก่อนโค้งตัวให้ผมเป็นการทักทาย

"สวัสดีค่ะ"

แม้ว่าจะผ่านมาเกือบสิบปี แต่ผมไม่เคยลืมแววตาของเธอคู่นี้

กลับมาแล้วจริงๆ สินะ

"ซากุระค่ะ"

"พี่จำเราได้ เราล่ะ จำพี่ได้ไหม?" ผมตอบเธอ

เธอเอียงคอเล็กน้อย แล้วจ้องมองผมราวกับคนแปลกหน้า

ลืมพี่แล้วเหรอ?

"คือหนู..." คนตัวเล็กมีท่าทางลังเล เธอกุมมือตัวเองแล้วบีบแน่นด้วยความประหม่า

แต่ไม่เป็นไรหรอก ถึงแม้ว่าเธอจะจำผมไม่ได้

แต่ผมจะใช้เวลาที่มีทั้งหมดต่อจากนี้เพื่อสร้างความทรงจำที่มีแค่ผมกับเธอไม่ว่าจะใช้เวลานานแค่ไหน

"พี่ชื่อเร็น ยินดีที่ได้รู้จักนะ"

ยื่นมือออกไปตรงหน้าเพื่อทักทายกับเธอตามมารยาท นัยน์ตาของเธอฉายแววลังเลยามที่จ้องมองมือของผม แต่สุดท้ายเธอก็ยอมยื่นมือออกมาสัมผัสแต่โดยดี

เธอกลับมาอยู่ในมือของผมแล้ว และต่อจากนี้จะไม่มีใครได้แตะต้องเธออีก

การรอคอยของผมคงสิ้นสุดลงเสียที

ดอกไม้ในฤดูใบไม้ผลิ 'ซากุระ'

Every time I see you, I want to make you mine... 

 

   

Twitter : #เร็นคลั่งรัก

- Coming Soon -

Chess Theme