ฤชุตา

      สวัสดีค่ะ  ฤชุตา เป็นนวนิยายแนวย้อนยุคไปช่วงสมัยรัชกาลที่ 6 ค่ะ นางเอกเป็นนักศึกษาสาขาภาษาไทย หลงใหลการถ่ายภาพเป็นชีวิตจิตใจ แต่ตัวเองไม่มีฝีมือ ภาพที่ออกมาจึงไม่ได้เรื่องสักเท่าไร วันหนึ่งคุณทวดใหญ่เสียชีวิต ฤชุตาจึงต้องเดินทางกลับบ้านเพื่อมาร่วมงานศพและและจัดการกับมรดก  คุณทวดใหญ่ฝากกุญแจหีบสมบัติเก่าแก่อันหนึ่งไว้ให้เธอ เมื่อเปิดดูก็ได้พบกับกล้องโบราณที่ถูกเก็บรักษาไว้อย่างดี ข้างกันก็พบกับสมุดบันทึกเก่าที่เเนบภาพถ่ายของชายหญิงคู่หนึ่ง แต่หญิงสาวในรูปกลับมีใบหน้าเหมือนกับเธอราวกับฝาแฝด สิ่งที่น่าประหลาดใจยังไม่หมดเพียงเท่านั้น กล้องถ่ายรูปโบราณที่คิดว่าเสียไปตั้งนานแล้ว กลับยังคงใช้งานได้ปกติ  ฤชุตานึกอยากถ่ายภาพตัวเองดูสักครั้ง และทันทีที่ชัตเตอร์ลั่นดังขึ้น ร่างของเธอก็ย้อนเวลากลับสู่สมัยรัชกาลที่ 6 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ เพื่อกลับไปหาใครคนหนึ่งที่เฝ้ารอเธออยู่...

      

        กล้องโบราณ วิญญาณ ความรัก และภักดี

โปรย....

        "อย่า ! อย่าเข้ามา หล่อนจะทำอะไรฉัน !" 

        ฤชุตากระพริบตาปริบ ๆ อ้าปากค้าง จับต้นชนปลายไม่ถูกว่าควรจะเริ่มเล่าตั้งแต่ตอนไหนดีให้เขาไม่รู้สึกหวาดกลัวเธอไปมากกว่านี้

        "เอ่อ คือ ฉันจะเล่ายังไงดีล่ะ" เธอเม้มปากเหลือบตามองเพดานเรียกสมาธิให้ตัวเอง ก่อนจะลุกขึ้นเดินวนไปมา แล้วมาหยุดนิ่งหน้าชายผู้นี้ "โอเค คุณเห็นว่าฉันออกมาจากกล้องตัวนั้น คุณกับฉันตกใจสุดขีดกรีดร้องลั่นบ้าน แต่ฉันคิดว่าคุณน่าจะตกใจมากกว่าฉัน คุณเลยเป็นลมล้มไป ฉันก็เลย..."

        "หล่อนก็เลยอะไร !" เขาทำหน้าตาขึงขัง ตะคอกเธอเสียงแข็ง ราวกับเธอทำความผิดข้อหาฆ่าคนตาย 

        "ฉันก็แค่จะเช็ดตัวให้คุณก็เท่านั้น คุณจะโวยวายทำไมเนี่ย ฉันก็ตกใจเป็นเหมือนกันนะ" ฤชุตาตอบเสียงอ่อยด้วยความน้อยใจ ด้วยไม่คิดว่าเขาจะโมโหเสียงดังแบบนี้

         ดูเหมือนอีกฝ่ายจะรับรู้ถึงความรู้สึกของหญิงสาว ชายหนุ่มนิ่งเงียบไปชั่วขณะ เขารู้สึกผิดแต่ยังไม่กล้าเอ่ยปากขอโทษ เพราะการมาของเธอกับสิ่งที่เธอทำสร้างความประหลาดใจให้เขาอยู่ไม่น้อย

         "ฉันจะแน่ใจได้อย่างไรว่าหล่อน ไม่ใช่ผีที่สิงอยู่ในกล้องตัวนั้น" เขาลุกขึ้นยืน ก่อนจะขยับเข้ามาใกล้เธอมากขึ้น แต่ยังคงทิ้งระยะห่างพอประมาณ

          "ฉันขอยืนยัน นั่งยัน นอนยันเลยว่าฉันเป็นคนจริง ๆ ไม่ใช่ผีที่สิงอยู่ในกล้องอะไรนั่น ฉันก็มีเลือดมีเนื้อเหมือนกับคุณนั่นแหละ ไม่เชื่อจับดูก็ได้" ฤชุตายื่นแขนให้เขาพิสูจน์ด้วยความบริสุทธิ์ใจ แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่กล้าทำตามคำเชื้อเชิญของเธอ ฤชุตาจึงถือโอกาสช่วงที่เขาจ้องเธอตาไม่กระพริบเอื้อมมือไปจับแขนเขาแทน

       "หล่อน !" เขาสะดุ้งสุดตัว หน้าเหวอ เสียการทรงตัวเซถอยหลังชนกำแพง แขนสองข้างดึงเธอเข้าสู่อ้อมกอดอย่างไม่ตั้งใจ "หล่อนมีแววตา ไม่ใช่ผีสางนางไม้"

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

*ขออนุญาตนำเพลง เธอคือใคร มาประกอบบรรยากาศนะคะ

______________________________________________________________________

        นวนิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน อาจมีการอ้างอิงทางประวัติศาสตรเล็กน้อย หากมีชื่อนามสกุลไปพ้องกับบุคคลที่มีตัวตนจริงต้องขออภัยไว้นะที่นี้ด้วย