อุบัติรักจอมลวง

เรื่องทั้งหมดเกิดมาจากสิ่งเหล่านี้

1. การแลกเปลี่ยนที่พักกับเพื่อนในโลกออนไลน์

2. อุบัติเหตุ

3. ชาย-หญิง แปลกหน้าต้องอยู่ร่วมกัน ณ ที่แห่งหนึ่ง

จึงกลายเป็น

อุบัติรักจอมลวง

วินดัม ไคลซ์เลอร์ วัย 35 ปี เขาคือผู้ชายเสเพล เป็นจอมวายร้าย 

หลอกลวง ปล้นพรหมจารีสาวความจำเสื่อม เมื่อสมใจก็ตีจาก

รวีกานดา เธอเป็นสาวมั่นวัย 30 ปี แต่เมื่อความจำเสื่อม 

เธอก็ไม่ต่างจากเด็กน้อยหลงทางคนหนึ่ง

ฝากผลงานทำมือและนิยายที่วางจำหน่ายด้วยนะคะ

สนใจอีบุ๊กกดภาพใต้นามปากกาเลยค่ะ

จันทร์กระจ่าง

จันทร์กัลยา/ไลต์ออฟเลิฟ

“คุณเป็นใครคะ”

“ผมชื่อวินดัม เราเป็นคู่รักกัน” วินดัมพยายามใส่ข้อมูลใหม่ ลงไปในพื้นที่ว่างเปล่าในสมองของเธออย่างน้อยก็ในช่วงเวลานี้

“คู่รัก? คุณหมายถึงอย่างนั้นใช่ไหม” เธอชี้ไปที่วีทีตั้งอยู่ปลายเตียง ตอนนั้นชายหญิงในภาพยนต์เรื่องหนึ่งกำลังจูบกันอย่างหวานชื่น ขณะที่มือของพวกเขาท่องเที่ยวไปทั่วร่างกายของกันและกันอย่างไม่อยู่เฉย

“เอ่อ ใช่ นั่นแหละมันเป็นพฤติกรรมอย่างหนึ่งของคู่รัก” คนรับสมอ้างหน้าร้อนผ่าว รู้สึกเขินอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเมื่อหันมองตาม

“มีหลายแบบหรือคะ” เธอละสายตากลับมาสบตาเขา

“ใช่ มีหลายแบบ คู่รักก็เหมือนกัน มีทั้ง คนที่กำลังคบหาดูใจกัน สามีภรรยา  และคู่รักชั่วคราว”

“เราเป็นแบบไหนคะ” เสียงของเธอใสซื่อ ไม่มีท่าทีว่าจะจำอะไรได้เลยจริงๆ

“คู่รักชั่วคราว เอ่อ... ผมหมายความว่าเมื่อถึงเวลาหนึ่ง เราก็ต้องแยกย้ายกันไป” ชายหนุ่มรีบอธิบายเพื่อความเข้าใจ และเขาถือว่านี่คือข้อตกลงล่วงหน้า เมื่อเห็นคิ้วคู่สวยขมวดยุ่งๆ

เธอพยักหน้ารับรู้แล้วหันมองทีวีอีกครั้ง เขาจึงมองตาม เวรเอ๊ย! ฉากนี้มันคือหายนะชัดๆ เมื่อฝ่ายชายถอนจูบแล้ว หนุ่มสาวในจอทีวียืนสบตากันอย่างอ้อยอิ่ง รอยยิ้มที่มอบให้กันสื่อความหมายถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น ฝ่ายหญิงเหลือบมองบ่าตัวเอง เมื่อชุดนอนวาบหวิบถูกดึงลงไปตามเรียวแขน แล้วช้อนสายตาซุกซนกลับขึ้นไปสบตากับฝ่ายชายอีกครั้ง ก่อนที่ใบหน้าสวยงามจะแหงนหงายไปข้างหลัง เรือนผมสลวยสีทองทิ้งตัวลงด้านล่าง เมื่อฝ่ายชายก้มหน้าลงไปรับความอวบอิ่มเข้าสู่ปาก

พระเจ้า! ความแข็งขึงของเขาที่เหยียดขยายอยู่ในความคับแคบพุ่งชนเป้ากางเกงยีนส์ทันที

“แย่จัง ฉันจำอะไรไม่ได้เลยค่ะ” เธอยิ้มอย่างน่าสงสาร ใบหน้าแดงเรื่อและดูงุนงง เมื่อหันกลับมาสบตากันอีกครั้ง

“ไม่เป็นอะไรเลยที่รัก คุณอาจจะยังจำไม่ได้ แต่ถึงยังไงตอนนี้คุณก็ยังมีผม” เขาคว้ามือข้างหนึ่งของเธอขึ้นมาจุมพิตหลังมือนุ่มอย่างอ่อนโยน

เธอมองนิ่ง สีหน้ายังดูงุนงงตลอดเวลาจนเขารู้สึกละอายบ้างเหมือนกัน แต่เขาก็รับรู้ได้ว่ามือเธอสั่นอยู่ในมือเขาและเธอไม่ปฏิเสธนี่นา สมองของวินดัมทำงานอย่างหนัก เขาจะทำอะไรได้บ้างระหว่างที่รอให้ความทรงจำของเธอกลับมา เพื่อจะสอบถามให้รู้เรื่องว่าเธอบุกรุกเข้ามาในบ้านพักตากอากาศของเขาได้อย่างไร แต่ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เขาจะต้องได้เธอในทุกค่ำคืน ในฐานะคู่รักชั่วคราวที่เพิ่งให้ข้อมูลเธอไป เรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลัง

ต้องการรับทราบข่าวสาร กดถูกใจเพจนักเขียนได้เลยจ้า