ผมในปี2562...................................
ขอระบายบ้างเนอะ
ปีนี้เป็นอะไรที่แทบจะหนักสุดในชีวิตเกือบสามสิบปีที่ผ่านมาเลยมั้ง เริ่มต้นปีมาก็เริ่มด้วยคอมพัง โทรศัพท์พัง
เข้ามามีนาก็ไฟไหม้สวนยางแทบหมดเกลี้ยงทั้งยางเก่ายางอ่อนถึงไม่ไหม้บ้านแต่ก็เกือบจะเรียกว่าตัดมือตัดเท้า...
แต่นั่นก็ยังไม่เท่ากับเดือนถัดมา 4 เมษา...พ่อล้มป่วยเส้นเลือดในสมองตีบและไปแตกที่โรงพยาบาล เกือบไม่รอด ปอดอักเสบ ติดเชื้อในกระแสเลือด ต่อมลูกหมากโต หัวใจโต ....จบด้วยการเป็นอำมพฤก
แต่นั่นก็ยังดีที่แกยังรอดมา(ไม่รู้ว่าดีจริงไหมสำหรับแก...) ตอนนี้ก็นอนเป็นผัก ในช่วงนั้นมีอะไรที่หนักๆ ผ่านเข้ามามากมาย เช่น https://web.facebook.com/lnwlohid/posts/2515066055172623
แต่ก็ยังดี ที่แกยังอยู่ด้วยกัน อาจจะดูเหมือนเห็นแก่ตัวที่เลือกที่จะรั้งแกเอาไว้ แต่ก็นะ สำหรับผมหากตีความผูกพันเป็น100ส่วน กว่า70เป็นของพ่อที่ฝ่าฟันสิ่งต่างๆ และเดินมาด้วยกัน เป็นคนเดียวใจชีวิตที่สามารถพูดคำว่ารักได้อย่างเต็มปาก ส่วนที่เหลืออีก30นั้นเป็นของแม่ราวๆ25 ที่เหลือมีให้คนอื่นๆ เพราะชีวิตผมมันก็มีอยู่แค่นี้...มาหลายปีแล้ว
ตั้งแต่วันที่พ่อล้มป่วยมาจนถึงตอนนี้มันก็นานแล้วนะ ลูกของพ่อสี่คนมีแค่ผมที่อยู่กับแกเกือบร้อยเปอเซ็นต์ ไม่เคยอยู่ห่างแกเกือนสามชั่วโมงมาตั้งแต่วันที่แกล้มป่วย(ปกติก่อนหน้านี้ก็แทบไม่ออกจากบ้านอยู่แล้ว)
พี่ชายคนโตสุด(คนละแม่) มีสวนที่พ่อสร้างไว้ให้เกือบร้อยไร้ เรียนจบเป็นข้าราชการ แต่ไม่เคยกลับมาดูดำดูดีเลยสักหน..
พี่คนถัดมา(แม่เดียวกัน) ยังดีที่อย่างน้อยก็สามารถช่วยเหลือพ่อบ้าง และค่ารักษาพ่อทั้งหมดเขาก็เบิกได้...และเป็นคนที่พาพ่อไปหาหมอ(ถึงจะทะเลาะกันเกือบตายเพราะเรื่องนี้แต่ก็ยังดี) ปัจจุบันจะมานานๆ สักที แค่วันที่ต้องพาไปหาหมอจริงๆสองสามเดือนครั้ง
พี่สาวตอนนี้มีครอบครัวแล้ว แฟนเขาทำงานก่อสร้างอยู่กรุงเทพ เป็นคนช่วยตอนอุ้มพ่อไปอาบน้ำและซักผ้าให้พ่อ
ส่วนผมไม่มีใครไม่มีภาระ ที่เหลือทั้งหมดเลยรับมันมาคนเดียว....สำหรับทุกอย่างในการดูแลผู้ป่วยติดเตียง.... ปั่นอาหาร ใส่หลอด พลิกตัว เช็ดอึ เปลี่ยนถุงฉี่ป้อนอาหาร อุ่นอาหาร เล่นกับแก เฝ้า แทบตลอดเวลา....และอีกสาระพัด(ถ้าใครได้ดูแลผู้ป่วยแบบนี้อาจจะรู้)
ในช่วงแรกๆ ก็โกรธคนนั้นโมโหคนนี้ คิดว่าทุกคนผลักภาระมาให้ผม(ตอนนี้ก็ยังคิดนะ) แต่ก็ไม่ได้อะไรมากแล้ว ไม่รู้สิ อาจจะเพราะแก่แล้ว หรืออาจจะเพราะได้อยู่กับแกแทบจะตลอดเวลา เลยรู้สึกและเข้าใจหลายๆ อย่างมากขึ้น ทุกวันนี้มีความสุขอยู่กับแค่รอยยิ้มที่แกจะมีให้นานๆ ครั้งกับอื่นๆ อีกไม่กี่อย่า...
และด้วยความที่ไม่สามารถห่างแกได้นานนักทำให้ตอนนี้หาเลี้ยงตัวเองด้วยการแต่งนิยายขายบนเวป
แต่ก็นั่นแหละ แกมีโรคหลายอย่างเกินไปมั้ง แทบจะมีชีวิตต่อได้ด้วยยา หะๆ มีบ่อยๆ ที่หายใจแรงและเร็วมาก เกือบๆ จะสองครั้งต่อวิเลยมั้ง ใจเลยแทบจะอยู่กลับความกลัวตลอด
ส่วนรายได้ก็...ตามภาพ
ทั้งหมดทั้งมวลก็ไม่ได้อะไร แค่ระบายเฉยๆ และอยากเป็นกำลังใจให้คนที่คิดว่าท้อแท้หรืออะไรก็ตาม สู้ๆ นะ
ชีวิตมันอาจจะแย่ แต่อย่างน้อยการมีชีวิตก็ยังให้เราสามารถที่จะทำอะไรได้อีกมากมาย
^^
คนอื่นช่วยค่ามาม่าไปละ เราช่วยค่าปลากระป๋องละกัน 100 ????????
ช่วยค่ามาม่าไรท์นะค่ะ 100โอนแล้วค่ะ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
เป็นคนสงลขากรือหาดใหญ่คะพอดีเป้นคนหาดใหญ่จะแวะไปเยี่ยม
สู้ๆๆนะคะ บุญกุศลแรงค่ะลอเช็คยอดดูค่ะ
สู้ๆค่าโอนเป็นกำลังใจแล้ววันนี้เช็ดได้นะคะ
สู้ๆนะคะ ชื่นชมคะ ขอให้เข้มแข็งนะคะขอให้คุณพ่อดีขึ้นนะคะ เดี๋ยวจะขอสนับสนุนนะคะจะให้น้องสาวโอนให้คะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆค่ะ ชื่นชมทุกๆคนที่มีโอกาสดูแลพ่อแม่ค่ะ โอนเงินค่ามาม่าให้ 100฿ ค่ะ