เทพธิดาสะบั้นด้ายดำ - เหมยฮวาเสี่ยวเซียน

คู่วาสนา ครองรักเจ็ดชาติ

คู่บุพเพ ผูกรักสามครา

คู่สันนิวาส เคียงครองหนึ่งภพ

ดาวชะตาคู่แค้นเล่า...

บทอดีต : เจ็บปวดคั่งแค้นเพียงหนึ่งภพชาติ

ท่านอ๋อง?

ข้าเบิกตากว้างอย่างมิอาจเชื่อ 

ทว่า...ยังคงชัดเจน ชัดเจนจนข้าเจ็บร้าวทั้งสรรพยางใจ

นี่คือบุรษที่ข้ารัก บุรษที่ข้ารักหมดหัวใจ

บุรุษที่หันคมดาบทิ่มแทงกลางอกข้า

เป็นท่าน...

     

เหมยฮวาคือเสี่ยวเซียนอัปลักษณ์ ทำหน้าที่สะบั้นด้ายดำตัดสัมพันธ์ชะตาคู่แค้น  ใบหน้าอัปมงคลนี้มัก

โดนเหยียดหยามจากเทพเซียนอื่นๆ นางจึงหลีกหนี...หาได้ไม่

นอกจากหน้าตาอัปลักษณ์ จิตใจยังคับแคบ ผู้อื่นทำร้ายนาง นางตอบแทนอย่างสาสม

มีเพียงหวางเยี่ยผู้หนึ่งที่นางมิอาจตอบแทนได้อย่างใจแค้น

จวินเกอตีนาง กลับต้องยื่นมือให้จวินเกอตี

จวินเกอตามติดนาง กลับต้องยื่นโซ่ให้จวินเกอใช้จูงโดยนอบน้อม

สมควรตาย! หาได้ไม่ จวินเกอไม่สมควรตาย

เป็นเสี่ยวเซียนสมควรตายเอง..........

               “คารวะองค์ชายใหญ่” อวี้เหยาคาระเยวียนเกอ กิริยามารยาทล้วนเลิศล้ำสง่า เสียงหวานรื่น

ชวนให้ผู้คนเคลิบเคลิ้ม ชาวบ้านใกล้เคียงที่ได้ยินเสียงนางล้วนทำหน้าเพ้อฝันผงะถอยสามก้าว นัยตา

ล่องลอยราวถูกมอมเมาด้วยมนตร์มาร

                “องค์หญิงอวี้เหยา” เยวียนเกอพยักหน้าคราหนึ่ง เสี่ยวโต้วโต้วลอบสบตาเยวียนเกอ เยวียน

เกอลอบส่งตาข้า เราทั้งสามประสานสายตาล้อมวงนินทาผู้อื่นต่อหน้า

                ‘บัดซบอันใด นางใช่จ้างชาวบ้านพวกนี้เล่นละครหรือไม่’ เยวียนเกอส่งสายตา เหลือบเห็น

สีหน้าไร้สติของชาวบ้านให้ปวดใจ ‘ชาวแคว้นเหลียนของข้าปัญญาอ่อน!’ เขาร่ำร้องอย่างชวนเวทนา

            ‘เจ้าพวกนี้อยู่ในอาณัติท่าน! นางสั่งได้รึ?’ ข้าลอบชม้ายตาส่งสายตากล่าวหาจวินเกอ

            ‘เพ้ย จวินเกอมิทำแน่’  เยวียนเกอย่อมรู้ใจผู้เป็นน้อง

         ‘นางกำนัลนางไปไหน ต้องเป็นนางซื้อชาวบ้านแน่’ โต้วโต้วออกความเห็น

            ‘งิ้วโรงนี้นางทุ่มเทนัก’ เยวียนเกอพยักหน้า

          'เช่นนั้นพวกเราจัดงิ้วองก์ใหญ่ให้นางสำราญสักหน่อยเถิด' ข้าฉีกยิ้มชั่วร้าย

         ‘พวกเจ้าทำเรื่องสนุกอันใด’ จวินเกอส่งสายตาทางเราทั้งสามบ้าง เราสามคนสายตาอึกอัก 

วงแตกโดยพลัน พากันแยกย้ายเจ้ากระแอมข้ากระไอ บ้างเสมองป้าขายผักไกลๆ

มารดามันเถอะ!  เจ้าคนผู้นี้ถึงกับนินทาผู้อื่นทางสายตาได้! 

เทพเซียนต้องสูงส่ง เทพเซียนต้องสูงส่ง!จวินเกอช่างไม่มีจรรยาบรรณ!

เสี่ยวเซียน (ตัวข้าเซียนผู้น้อย) เป็นตัวอัปลักษณ์ประจำแดนสรวง 

สี่ทะเลสิบดินแดนหกบรรจบ(ทั่วแดน)มิมีผู้ใดอัปลักษณ์เท่าเสี่ยวเซียนแล้ว 

                                                                                    เหมยฮวาเสี่ยวเซียน

แม้นางคือดาวชะตาคู่แค้น...

แม้นางปฎิเสธข้า...

ข้ายังคงไขว่คว้าเพียงนาง

                                                                                     จวินเกอ

ข้าหรือ? ข้าชมชอบความทุกข์ผู้อื่นเท่านั้น

อย่าปล่อยให้ใต้หล้าสงบไปได้หรือไม่!

                                                                                     เยวียนเกอ

อวี้เหยา ธิดาแห่งอ๋องเหวยเจี้ยนทะเลอุดร 

               

สวัสดีค่ะ แต่งนิยายไทยไม่ออก มาแต่งนิยายจีน....= =''

ชื่อ ทุกสิ่งทุกอย่าง เดาค่ะ อาฮะอาฮะ ผิดตรงไหนพลาดอะไร ขอโทษนะคะ

เปิดเรื่อง 08-02-2017

ขอบคุณธีมสวยๆค่ะ ชื่นปอด

O W E N TM.

เหมยฮวาเสี่ยวเซียน เทพธิดาสะบั้นด้ายดำ เคียงตะวัน www.mebmarket.com รักลึกล้ำจากบุพเพด้ายดำล่ะหรือ?มิมีวันเป็นจริงดอก?คู่วาสนา...คู่สันนิวาสหรือคู่บุพเพล้วนผูกวาสนาด้วยด้ายแดงมงคล ทว่า...ไท่จื่อจวินเกอแห่งสวรรค์เก้าชั้นฟ้าผู้นั้น ตาลปัตรนัก! ยินว่ายึดติดดาวชะตาคู่แค้นรุนแรง กระทำผิดกฏฟ้าอาญาสวรรค์เพื่อนาง เรื่องเหล่านี้ล้วนเล่าลือปากต่อปากเหมยฮวาเสี่ยวเซียน เทพธิดาอัปลักษณ์ผิดแผกปวงเซียน แม้นนางใคร่หลีกหนีไท่จื่อจวินเกอเท่าใด เขากลับรุกไล่มิเว้นวาง ทั้งอดีตที่ใคร่หลีกหนี กลับถูกทวงถามบีบคั้นจากบุรุษลึกลับแห่งเผ่ามังกรฟ้าหนึ่ง 'รัก' แม้นไร้วาสนากลับมิอาจหักใจหนึ่ง 'รัก' กลับมิทราบวิธีที่จะรักหนึ่ง 'รัก' กลับหลีกเร้นด้วยด่านเคราะห์ด้ายดำบุพเพนั้นล้ำลึก ทว่า...รักกลับหนักแน่นปานนั้น