ณ ความรัก

“ไอ้หยา! แย่แล้วๆ ข้าสั่งให้เจ้าเฝ้าด้ายแดงไว้เฉยๆแล้วเจ้าทำอะไรกับมันหะ?” เสียงผู้เฒ่าตะโกนดังลั่นวิหารจันทรา ทำให้หญิงสาวผู้ที่ได้ทำหน้าที่ใหม่สะดุ้งเหือก

นางได้แต่คิดในใจว่า ตอนนางมาอยู่ที่นี่ใหม่ๆ นางเห็นด้ายแดงผูกโชควาสนาของเหล่ามนุษย์พันกันยุ่งเหยิงอยู่ นางจึงพยายามช่วยแก้ให้ด้วยความหวังดีแต่ทำไมตาเฒ่าถึงมากระทืบเท้าตะโกนต่อว่านางลั่นวิหารเล่า

“ก็ข้าเห็นมันพันกันมั่ว ข้าจึงจัดมันเสียใหม่” หญิงสาวตอบด้วยใบหน้าสำนึกผิดแต่จิตใจนั้นต่อต้าน ตาฒ่าขี้เมาอย่างรุนแรง

“เจ้าจัดอะไรของเจ้า ดูนี่เจ้าดูนี่” ตาเฒ่าชี้ไปที่ด้ายแดงของผู้หญิงคนหนึ่งที่พันอยู่กับด้ายแดงของผู้ชายคนหนึ่ง แต่ตรงกลางเส้นกลับมีเส้นอื่นมาผูกเป็นปมอยู่ประมาณแปดปม ส่วนเส้นที่ถูกนำมาผูกเป็นปมก็โยงไปหาอีกเส้นหนึ่ง

“เจ้าเอาด้ายของคู่แท้คนอื่นมาผูกเป็นอุปสรรคให้ผู้หญิงคนนี้ถึงแปดปม เจ้าตกลงเจ้าช่วยจัดให้หรือใช่เพิ่มปัญหาให้ข้ากันแน่” ต่อให้ตาเฒ่าอธิบายด้วยความโมโหเพียงใด หญิงสาวก็ยังคงทำหน้าตาฉงนด้วยความไม่เข้าใจ ทำเอาตาเฒ่าต้องกระทืบเท้าด้วยความไม่พอใจจนวิหารแทบพังทะลาย

“เจ้ารู้หรือไม่แปดปม หมายถึงแปดวันบนสวรรค์ ถ้าคิดเป็นเวลามนุษย์ก็เท่ากับแปดปี นี่เจ้าพรากคู่ของมนุษย์กลุ่มนี้ไปถึงแปดปีเต็ม! ให้ตายเถอะ เทพพิรุณท่านส่งนางมาช่วยข้าหรือมาสร้างความลำบากให้ข้ากันแน่” ตาเฒ่ายังคงพร่ำพูดต่อไป แต่ใบหน้าของหญิงสาวตอนนี้คือตาเบิกกว้างอ้าปากหวอด้วยความตกใจ

ตอนนางเอามาผูกเป็นปมนางคิดว่ามันน่าจะช่วยลดระยะห่างของด้ายแต่ละเส้น แต่ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ล่ะ

“ไม่รู้แหละ เจ้าต้องรับผิดชอบ”

“รับผิดชอบยังไง?”

“โอ๊ยยย ตายๆ มีสมองมั้ย หัดคิดสิ คิดสิ” คำถามซื่อๆของหญิงสาวทำให้ตาเฒ่าเกือบจะยั้งมือไม่อยู่ “ถ้าเกิดพวกเขาแต่งงานภายในปีสองปีนี้เจ้าจะทำยังไง” หญิงสาวครุ่นคิดหาทางออกให้กับตัวเอง

“ข้าจะจัดการเอง” ไม่รอให้ตาเฒ่าได้ถามวิธีหญิงสาวก็หายตัวไปแล้ว

                                             

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นตามจินตนาการของผู้แต่ง ไม่มีกฎเกณฑ์หรือสิ่งอ้างอิงใดใด นอกจากรูปภาพที่นำมาจาก google 

O W E N TM.