[ตีพิมพ์แล้ว] You, Me & Eternity [Marcell X Evelyn]

YOU, ME, ETERNITY

สั่งซื้อหนังสือนิยาย : fernniz.lnwshop.com

ซื้อนิยายแบบ E-Book : https://www.mebmarket.com/?action=BookSearchResults&type=author&search=FernniZ&exact_keyword=1

“แค่รอยยิ้มที่ฉันอยากได้ครับ เอเวอลีน เลิฟ อัลเดน”

โอ้ตาย…ฉันยกสองมือขึ้นปิดใบหน้าขึ้นมาจนถึงดวงตา ซ่อนความเขิน ทำไมใบหน้าใสซื่อนั่นมันดูไม่ซื่อจริงๆ เอาเสียเลยนะ “นายมันบ้า ไปให้พ้นเลยมาร์เซลล์”

“เฮ้ๆ…พอมาส่งปุ๊บก็ไล่กันเลยแฮะ”

“นายจะรอให้ฉันตอบแทนอย่างนั้นสิ” ฉันขมวดคิ้ว “ฉันมีให้แค่คำว่า ‘ขอบคุณค่ะ’ เท่านั้น”

“ฮ่ะๆ ฉันก็ไม่ได้หวังอะไรที่มากกว่านั้น”

แล้วทำไมเขาถึงได้มาเดินดักหน้าฉันพร้อมรอยยิ้มอย่างนั้นไม่หยุดนะ ที่สำคัญ ทำไมฉันถึงคิดว่าเขาเป็นตัวป่วนที่น่ารักขนาดนี้ ฉันกอดอกใส่ร่างสูง ถามทางสายตาว่าจะเอายังไงกันแน่ แล้วมาร์เซลล์ก็กัดริมฝีปาก…และฉันก็โยนความรับผิดชอบชั่วดีทิ้งไปหมด เพราะท่าทางอย่างนั้นมันเป็นท่าทางที่ฉันอาจจะยอมตกเครื่องบินเพื่อให้ได้เห็นซ้ำแล้วซ้ำเล่าเลย

“เอาล่ะ…” ฉันสูดลมหายใจเข้า ต้องหลบตาเพราะโฟกัสไม่ได้เอาเสียเลย “นายต้องบอกฉันนะว่านายทำอะไรอยู่”

มาร์เซลล์ส่ายหัว เขากัดริมฝีปากและส่ายหัวซ้ำๆ อยู่อย่างนั้น กลางแขนออกเหมือนจะตอบว่าเขาบอกไม่ได้ก่อนจะล้วงสองมือกับกระเป๋ายีนส์ “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าฉันทำอะไรอยู่…”

“อีธานจะฆ่านายถ้ารู้” ฉันย้ำ

“ฉันรู้ ฉันรู้…” ใบหน้าคมคายเงยหน้าขึ้นมองด้านบนอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหันกลับมาสบตาด้วย

“?” รู้แล้วยังไงต่อ

แต่มาร์เซลล์ก็ตอบไม่ได้อีก ส่ายหัว…ก้มหน้ามองพื้นในทีนี้ ฉันไม่อยากจะเชื่อว่าเขาอาจจะกำลังเขิน ฉันเห็นผู้ชายคนนี้มาหนึ่งปีกว่า ตั้งแต่ที่ฉันยังไม่เข้ามหาวิทยาลัยและเขามาสนิทกับอีธานก่อน สาบานว่าเขาไม่เคยมีท่าทางอย่างนั้นกับผู้หญิงที่อยู่ด้วยเลย…ฉันเขินจนใบหน้าร้อนผ่าวไปหมดตอนที่มาร์เซลล์มองหน้าฉันสลับกับเท้าตัวเอง

ตายล่ะ หรือว่าที่แซมบอกจะจริงนะ

บ้าน่า

Lifehouse – You and Me