ท้าหัวใจ ให้ลองรัก

"ก็จะให้แต่งได้ไงในเมื่อพี่กันต์ไม่ใช่คนที่พู่ชอบ" ไม่ได้ชอบเขาแบบนั้น ไม่ได้คิดจะแต่งอะไรกับเขาเสียหน่อย จะต้องให้บอกกี่ครั้ง 

"แน่ใจนะที่พูด" กลายเป็นเขาที่ขยับเข้ามา คว้าแขนเธอเอาไว้ ให้เธอดึงอย่างไรเขาก็ไม่ปล่อย

"แน่ใจค่ะ แต่ก่อน อาจจะชอบ ตอนนี้ไม่ชอบ เข้าใจไหม" นี่ก็เรื่องจริงที่สุด แต่ก่อนไม่รู้หรอกว่าชอบเขาได้ไง  อาจเพราะเขาไม่ใช่คนเอาแต่ใจแบบนี้

"ไม่ชอบหรือ ไม่ชอบก็ต้องแต่ง" อยากจะด่าว่าเธอมันช่างโกหกเสียจริง ยิ่งมองเห็นท่าทางแบบนี้แล้วยิ่งโมโห ยิ่งอยากจะบีบคอเธอมากกว่าบีบมือเสียอีก

"ไม่ชอบก็ต้องชอบ มองทำไม...ที่พูดนี่ไม่เข้าใจหรือไง หรืออยากให้คุณยายตายเพราะเธอไม่ยอมแต่งกับพี่"

*นิยายเรื่องนี้ไม่มีตัวร้าย ไม่มีนางอิจฉา มีแต่ความน่ารักและน่าหมั่นไส้ของพระนาง*