ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
“เจษฐภพ” นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่หกผู้มีความใฝ่ฝันอยากเป็นวิศวะ เขาทุ่มเทในการเรียนเพื่อไปสู่จุดมุ่งหมาย หากโชคชะตาต้องพลิกผันเมื่อเขารู้จักสาวน้อยในโลกออนไลน์ เขาเชื่อใจและไว้ใจ จนกระทั่งถูกหลอกให้เปิดบ้านต้อนรับโจร เขาจึงทราบว่าเด็กสาวที่เขาคุยด้วยมาตลอดกลับเป็นรูปแอบอ้างของนักต้มตุ๋น เสียเงินยังไม่ว่า เขายังต้องมาเสียอะไรบางอย่างไปอย่างไม่มีวันกลับ ความเจ็บช้ำที่ประดังประเดเข้ามา ทำให้เขาเริ่มต้นทีมฆาตกรอันโหดร้ายขึ้นอย่างสุดจะคาดคิด
“แพรวพรรณ” วัยรุ่นสาวก๋ากั่น ก่อนหน้านี้ เธอคิดว่าตัวเองแน่ เธอคิดว่าตัวเองเก่ง เธอคิดว่าความสวย ความสาวของเธอสามารถมัดใจชายทุกคนแม้จะคุยผ่านอินเทอร์เน็ตได้ แต่เธอคิดผิด เธอตกเป็นเหยื่อสังคม โดนชายชั่วล่อลวงเธอไปสร้างบาดแผลทั้งร่างกายและจิตใจยับเยิน นับจากนั้น จากสาวสวยสุดแรงก็กลายเป็นโรคซึมเศร้า จนมาเจอกับทีมฆาตกรที่ลบบาดแผลของเธอ
"แสนพล" พี่ชายแสนดี ที่รับผิดชอบดูแลน้องชายวัยกำลังน่ารักแทนพ่อแม่ที่เสียชีวิตไปนานแล้ว เขารักน้องมาก ปกป้องน้องเท่าที่พี่คนหนึ่งจะทำได้ น้องตัวน้อยเป็นแสงที่ส่องสกาวในหัวใจ เป็นตัวแทนของบิดามารดา ทว่า ที่ยึดเหนี่ยวในชีวิตของเขากลับถูกทำลายไป เขากลายเป็นคนอาฆาตแค้น โหดเหี้ยม สาบานว่าใครที่ทำให้น้องเขาเจ็บ มันต้องเจ็บกว่าเป็นร้อยเท่า และทีมฆาตกรนี้อาจเป็นคำตอบที่ต้องการ
"กณิศ" เด็กสาวโลกสดใส มองทุกอย่างในแง่ดี ถูกหลอกจนต้องหนีจากขุมนรก หวุดหวิดจากความตาย จากเหตุการณ์นั้น โลกของเธอก็มืดมิด จิตใจที่เคยมอบความรักให้ทุกคนด้านชาและเต็มไปด้วยความแค้น เธออยากหยิบยื่นความตาย ให้คนที่ทำร้ายเธอเสียเอง แน่นอน ว่าตามลำพังคงอยากจะสำเร็จ เธอจึงต้องเข้าร่วมทีมฆาตกรแห่งนี้ อันมีนามว่า... เดอะ เร้าเตอร์
นิยายเรื่องนี้ เขียนขึ้นจากเค้าโครงเรื่องจริงในสังคมเรา ที่ข่าวการหลอกลวงนำมาซึ่งปัญหาอาชญากรรมต่างๆ ฉากฆ่าอาจมีความโหดร้าย แต่เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียน ที่ไม่ได้สนับสนุนให้ปฏิบัติจริง การผิดศีลไม่ว่าจะด้วยเหตุผลไหนล้วนแต่เป็นบาปไม่ว่าจะมากหรือน้อย และกงล้อแห่งกรรมย่อมหวนคืนกลับมาสักวัน หรืออย่างน้อยๆ การคิดแค้นก็ยังเป็นอกุศล ที่ทำให้ใจหม่นหมองนะคะ ขอบคุณค่ะ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความจริงแล้วสี่คนนี้เป็นคนดีค่ะ แค่ถูกทำร้ายเลยร้ายเพื่อเอาคืน คำว่าให้อภัย คนที่เจอกับตัวถึงขั้นเสียอวัยสะ เสียคนที่รัก เสียอนาคต มันทำใจไม่ได้หรอกค่ะ
ส่วนนิยายจักรวาลเรา ผู้ถูกกระทำต้องชนะเสมอ เพราะงั้นตัวเลวต่อให้โดนฆ่า ก็กลับมาเอาคืนพระเอกไม่ได้อยู่ดี ถ้ามันกล้ามาเดี๋ยวส่งพี่พลอยไปจัดการ 5555
แวบมาขอหลังไมค์ได้นะ เพราะตอนของแพรวกับเจษฐ์เราตัดทิ้งเยอะมากค่ะ โหดเกิน
แต่ยังไงก็ชอบนะคะ ถึงแม้จะมีการรวมตัวกันตั้งเป็นศาลเตี้ย ก็ยังดีกว่าปล่อยให้มันไปหลอกคนอื่นต่อ เนอะ
นิดคิดแต่จะแก้แค้น พอรู้ว่าอีกฝ่ายก็เหยื่อเลยไว้ใจ ประมาณว่าพวกเดียวกัน แพรวคือไม่มีอะไรจะเสียแล้ว อยากตายแล้วด้วยซ้ำ เจษฐ์ช่วยขึ้นมา ก็คือยื่นชีวิตใหม่ให้แพรว เลยพร้อมจะช่วยกันค่ะ
เป็นสิ่งที่ใครโดนก็ต้องแค้นอ่ะ (ยกเว้นคนที่ใจดีให้อภัยแบบโคตรๆ หรือพระอริยเจ้า)
เลยแต่งออกมาแบบที่คิดว่า 'สาสม' กับความชั่วที่มันทำ
ส่วนฉากนี้... คงกลายเป็นฉากขุดทองในตำนาน 5555