ขอวิจารณ์นิยาย! การวิจารณ์ต่อไปนี้ เป็นเพียงความคิดเห็นของ Marnkaew เท่านั้น
ไม่ได้มีเจตนาทำให้นิยายเรื่องนี้เสื่อมเสียหรือประเมินค่าใดๆทั้งสิ้น
หากคำพูดบางคำที่ทำให้นักเขียนรู้สึกแย่หรือไม่พอใจ
ต้องขออภัย ณ ตอนนี้เลย
ขอเริ่มจากชื่อเรื่องที่น่าสนใจ ในบรรดานิยายสามเรื่องที่ไรเตอร์ให้มา ชื่อเรื่องเรื่องของเรา : ฉัน เธอ เขา แล้วก็ผี สะดุดใจ Marnkaew มากที่สุดโดยเฉพาะคำว่า ผี! ที่ทำให้เรากดเข้าไปอ่าน พอเข้ามาแล้วการตกแต่งและพื้นหลังที่หวานแว่วไปลดทอนคำว่า ผี ให้กลิ่นไอของความน่ากลัวลดลงมา แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น บอกไว้เฉยๆ นิยายทุกเรื่องมีสไตร์เป็นของตัวเองอยู่แล้ว เข้าเนื้อเรื่องนะ ส่วนใหญ่นิยายจะมีบทนำเพราะบทนำมีความสำคัญมากที่จะเกรินนำเนื้อเรื่องโดยรวมเพื่อดึงดูดนักอ่าน บางคนกดแอดแฟนคลับเพราะบทนำนะ แต่อย่าซีเรียสเรื่องนี้ บทที่1ของไรเตอร์ก็คล้ายๆบทนำเพราะมีการอธิบายเรื่องราวคร่าวๆแล้ว แต่ค่อนข้างกว้างไปนะคือพูดถึงคนที่ชอบแล้วก็นอน ตื่น ย้อนไปเมื่อคืน ย้อนไปเมื่อห้าปีก่อน
พล็อตเรื่องโดยรวมสไตร์ญี่ปุ่น ก็ทำให้รู้ว่าอ่านนิยายญี่ปุ่นจริงๆ มีการทำการบ้านมาดีการแต่งตัว ชื่อ มีความสมจริงทำให้น่าอ่าน ดำเนินเรื่องโดยนามินางเอกของเรื่อง มีความสดใสหวานนุ่ม เนื้อหาถือว่าใสๆ (นิยายก็เหมือนขนม) เหมาะกับเยาวชนชาวเด็กดี ไม่มีส่วนไหนรุนแรงติดเรท พูดแล้วก็ยาว ฮ่าๆ กลับมาๆ เสน่ห์ของเรื่องอยู่ที่ความน่ารักเหมาะกับเด็กอายุไม่เกินสิบห้า ถ้าเกินแล้วอย่างเราก็จะมองในมุมของเด็กรำบากนิดนึง ฮ่าๆ
การบรรยายค่อนข้างละเอียด การดำเนินเรื่องเหมือนนิยายวัยรุ่นทั่วไป ถ้าอยากให้นิยายมีความนิยมทุกยุคทุกสมัย ต้องหาความเป็นเอกลักษณ์ที่แตกต่างจากคนอื่นๆมาประกอบใส่ในเนื้อเรื่องจะช่วยได้นะ การใช้คำพูดของตัวละครอย่างของไทจิ ค่อนข้างเรียกเสียงกรี๊ดนะ ฮ่าๆ แต่มันดูเปิดเผยเกินไป คำพูดพวกนั่น เช่น ไม่ต้องกลัวฉันอยู่ตรงนี้ทั้งคน ฉันจะปกป้องเธอเอง
ปกติเป็นคำพูดของคนรักกันนะ แล้วก็ประโยคที่ว่า ห้ามพูดแบบนี้อีกนะฉันไม่ได้เดือดร้อนแต่เป็นห่วงเธอต่างหากถ้าเธอเป็นอะไรไปจะทำยังไง สำหรับเพื่อนไม่ควรพูดนะ ถึงจะรู้จักกันมาห้าปีแล้วแต่การบรรยายมันเร่งกระแสเกินไป การบรรยายควรเริ่มจาก น่าค้นหา+ ติดตาม – เบาๆเรื่อยๆ-เข้มข้น-จบอย่างสวยงาม จะเป็นประมาณนี้
สรุปเลยละกัน โดยรวมๆทำได้ดี การแก้ไขนิยายทำได้ตลอด ทุกคนต้องเรียนรู้จากข้อผิดพลาดเล็กน้อยแต่ไม่จำเป็นต้องแก้ไขทุกอย่างที่มีคนวิจารณ์เพราะคนอ่านไม่ได้รู้ซึ่งในนิยายอย่างเช่นคนเขียนว่าต้องการอะไร ขอเป็นกำลังใจให้ประสบความสำเร็จในการเขียนนะ
ปล หวังว่าการวิจารณ์จะเป็นประโยชน์บ้างนะ
ปล สุดท้าย ช่วยแอดแฟนหรือติดแบนเนอร์ให้ด้วยนะ
ขอบคุณสำหรับการอนุญาตให้มาวิจารณ์
^^

Rotkäppchen :: นิทานของสาวน้อยหมวกแดง

การวิจารณ์ต่อไปนี้ เป็นเพียงความคิดเห็นของ Marnkaew เท่านั้น
ไม่ได้มีเจตนาทำให้นิยายเรื่องนี้เสื่อมเสียหรือประเมินค่าใดๆทั้งสิ้น
หากมีคำพูดบางคำที่ทำให้นักเขียนรู้สึกแย่หรือไม่พอใจ
ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย

ขอเริ่มจากชื่อเรื่อง ค่อนข้างน่าสนใจ เพราะคำว่า หนูน้อยหมวกแดง ติดหูคนฟังมานาน
ชอบที่มีการใช้ภาษาเยอรมันเข้ามาด้วยเพื่อเพิ่มความแปลก


เนื้อเรื่อง

ไม่เหมือนกัน หนูน้อยหมอกแดงที่คนทั่วไปคุ้นเคย แต่หมาป่ากับสาวน้อยหมวกแดงมีความ สัมพันที่ดีต่อกัน มันดูน่าสนใจมากๆ วางปมเรื่องได้น่าติดตาม แต่ก็ไม่ได้สับซ้อนจนน่าเบื่อ
ทำได้ดีทีเดียวคะ


การบรรยาย

มีการเริ่มเรื่องแบบนิยายไปสู่การบรรยายแบบนิยาย อ่านแล้วไหลลื่นเห็นภาพทุกฉาก ภาษาสวยเหมาะกับการเล่าเรื่อง โครงเรื่องก็มีการวางแผนมาอย่างดี ตัวละครยังไม่แปลกใหม่พอ มีการหยิบยืมมาจากนิทาน เนื้อหาใสๆ เหมาะกับเด็ก มนุษย์หมาป่าในเรื่องนี้ต่างจากเรื่องอื่นๆที่เคยเห็นมา แต่ก็ถือว่าเป็นเอกลักษณ์ดี ดูแล้วไม่น่ากลัว แต่น่ารัก
บทสนทนา
เป็นธรรมชาติ ไม่มีสำนวนที่หรูหราเกินไป ฟังง่ายๆสบายๆ
เราชอบตรงคำพูดของ หนูหมวกแดงอ่ะจ๊ะ >> พ่อข้าบอกว่าสัตว์ทุกตัวล้วนมีชีวิตเป็นของตัวเอง….. และก็ เวลาที่เจ้าคิดจะทำร้ายใคร …. // คมอ่ะ ใส่สาระได้เนียนมากๆ อ่านแล้วไม่เบื่อ แต่ในเรื่อง เด็กอายุ10 ไม่น่ามีความคิดมากขนาดนี้นะ และก็กล้าหาญเกินไปด้วย ซึ่งต่างจากหมาน้อย ที่บอกว่าขี้ขลาดแต่ก็เหมาะกับวัยของเขา
อีกเรื่องคะ มีประโยคหนึ่งที่สงสัย บอกว่า เผาพันหมาป่ามีผู้ชายมากกว่าผู้หญิง ควรจะบอกเหตุผลสักหน่อยมั้ยว่า ทำไม เพื่อความสมจริงคะ
บทที่5 มีอยู่ท่อนหนึ่งนะ ที่บอกว่า ว่ากันว่าคนเราได้พันธุกรรมมาจากพ่อแม่ เด็กหมาน้อย ยังไม่รู้จักว่านายพรานเป็นมนุษย์อะไรแบบนี้ ดูยังเด็กๆใสๆ อยู่ แล้วทำไมรู้เรื่องพันธุกรรมได้ละ คิดว่ามันขัดแย้งไปนิดนะจ๊ะ


ตัวละคร

มีเอกลักษณ์ดีมาก ชอบการนำเสนอที่ให้มองในหลายๆมุม อย่างมนุษย์หมาป่าก็ไม่ได้โหดร้ายเสียทีเดียว หรือ สาเหตุที่มีการบูชายันเป็นเพราะอะไร มีการบอกเหตุผมของการกระทำ ซึ่งส่วนใหญ่ไม่ค่อยเห็นใครเขียนเท่าไร แต่ตัวนักเขียนถ่ายทอดออกมาได้ดี อ่านแล้วรู้สึกได้เลยว่านักเขียนใส่ใจทุกการเล่าเรื่อง ขอชื่นชมคะ
อีกเรื่องนะ คือ สาวน้อยหมวกแดงทำไมต้องใส่ผ้าคลุมสีแดง ถ้าบรรยายเพิ่มไปด้วยก็จะดูมีเอกลักษณ์และที่มาที่ไปดีนะ

ขอสรุปเลยละกัน มะนาวทำได้ดีมากอยู่แล้ว เราก็ไม่มีอะไรจะแนะนำเพิ่มเติมแล้วจ้า
ขอบคุณที่ให้เราได้มาวิจารณ์นิยายเรื่องนี้ ขอเป็นกำลังใจให้ สู้ๆจ้า

PS ได้รับคำวิจารณ์แล้วแวะมาบอกที่บทความด้วยนะ ดีไม่ได้บอกกันได้จ้า

Bad End Night

การวิจารณ์ต่อไปนี้ เป็นเพียงความคิดเห็นของ Marnkaew เท่านั้น

ไม่ได้มีเจตนาทำให้นิยายเรื่องนี้เสื่อมเสียหรือประเมินค่าใดๆทั้งสิ้น

หากมีคำพูดบางคำที่ทำให้นักเขียนรู้สึกแย่หรือไม่พอใจ

ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย

ขอเริ่มจากการบรรยายถือว่าทำได้ดีในระดับหนึ่งนะ

การบรรยายสภาพแวดล้อมแสดงออกมาชัดเจนเลยทีเดียว สำนวนสวย แต่มีหลายช่วงเลยที่

ใช้คำพร่ำเพื่อ ฉากมีแค่นี้ แต่บรรยายซะยายอ่านแล้วรู้สึกว่ามันเยอะเกิน

และส่วนของ สีหน้า อารมณ์ และความรู้สึกของตัวละคร

ไม่มีการแสดงบรรยายออกมาเลย อาจเป็นเพราะตัวละครที่ออกมาพร้อมกันมากเกินไป

ทำให้ความขลังและเสน่ห์ของความลึกลับลดลง และมันเป็นข้อเสียที่ทำให้นักอ่านเข้าไม่ถึง

ความสนุกสนานของเนื้อเรื่องด้วย ตรงนี้พี่แนะนำให้เพิ่มรายละเอียดของตัวละครนะจ๊ะ

เสริมอีกนิด บอกด้วยจะดีมากว่าตัวนางเอกอายุเท่าไร

การทิ้งท้ายของตอนที่ 1 มันเหมือนจะน่าติดตาม อย่างที่พี่แนะนำไป เสริมอารมณ์ของตัวละคร

และควรคำนึงถึงความเป็นจริงด้วย นางเอกเข้ามาในคฤหาสน์แปลกๆของใครก็ไม่รู้

น่าจะมีความคิดว่า ปลอดภัยมั้ย ทุกคนเป็นใคร แสนดีไปหรือเปล่า

มาถึงส่วนของพล็อตเรื่อง ยังไม่ชัดเจน แต่ละบทสั้นไปพี่วิจารณ์อะไรมากไม่ได้นะ

การทิ้งท้ายของแต่ละมันทำได้ดี แต่มันไม่ส่งต่อไปยังบทที่สอง มันเหมือนทิ้งไว้ให้ดูสวยงาม

น่าติดตามและจบ ซึ่งมันทำให้อ่านแล้งรู้สึกว่าแต่ละบทมีอะไร นอกจากการพูดคุยกัน

มันทำให้นิยายดำเนินราบเรียบ



ส่วนของตอนที่ 5 ทำได้ดีทีเดียว อ่านแล้วตื่นเต้นแต่มาตายตอนจบ

ตรงการตัดฉากที่ถี่เกินไป นางเอกหมดสติ

ตัดฉากไปตอนเช้าและตัดฉากไปที่คฤหาสน์

คือนิยายไม่ใช่ภาพยนตร์หรือการ์ตูนที่จะตัดภาพไปแล้วจะมองเห็นอย่างงดงาม

นิยายเป็นการบรรยายอย่าตัดไปตัดมาให้บ่อยจนเกินไป

ตัวละคร อย่างที่บอกไปแล้วว่ามีมากเกินไป แต่มันไม่ได้มีปัญหาอะไรหรอกนะจ๊ะ

แต่ต้องรู้จักเลือกตัวเด่นออกมา เพราะถ้าบรรยายหลายๆคนอย่างที่เห็นตอนนี้

นิสัยของตัวละครแต่ละคนมันไม่เด่นและไม่ชัด

ขอสรุปเลยละกัน น้องมิ้นท์ทำได้ดีมากสำหรับเด็กอายุเท่านี้ ค่อยๆพัฒนาการเขียนต่อไป

เรื่อยๆ อาศัยเวลาและประสบการณ์พี่เชื่อว่านิยายเรื่องนี้จะสนุกและน่าติดตามมากเลยจ้า

ขอบคุณที่ให้พี่มาวิจารณ์ J

PS ได้รับคำวิจารณ์แล้วแวะมาบอกที่บทความด้วยนะ

การวิจารณ์ต่อไปนี้ เป็นเพียงความคิดเห็นของ Marnkaew เท่านั้น
ไม่ได้มีเจตนาทำให้นิยายเรื่องนี้เสื่อมเสียหรือประเมินค่าใดๆทั้งสิ้น
หากมีคำพูดบางคำที่ทำให้นักเขียนรู้สึกแย่หรือไม่พอใจ
ต้องขออภัย ณ ตรงนี้ด้วย
ขอเริ่มจากชื่อเรื่องที่ ทำให้เราตัดสินใจเข้ามาอ่าน โดยส่วนตัวแล้ว
ชอบความหมายของชื่อภาษาอังกฤษ มันดูดีและน่าสนใจส่วนชื่อภาษาไทยก็ตั้งได้ดี
เรื่องแรกที่ขอวิจารณ์ ตอนที่1 ตรงประโยคที่ว่า “เด็กชายวัย 9 ขอบวิ่งตามเตียง”
อ่านแล้วรู้สึกว่าหยุดกึกเลย ภาษาที่ใช้บรรยายไม่สวยนะคะ ควรจะใช้ว่า
“เด็กชายวัย 9 ขวบวิ่งตามเตียงพยาบาล (เน้นเพื่อความชัดเจนในการจินตนาการ) ที่มีร่างเล็กๆของเด็กสาววัยเพียง 6ขวบ ที่กำลังร้องโยเยเรียกหาเขา ก่อนที่เตียงนั้นจะถูกบุรุษพยาบาลพาหายลับเข้าไปในห้องฉุกเฉิน” แบบนี้ดีกว่ามั้ยคะ
ตอนที่ 1 ขอสรุปเลยละกันว่า การใช้สำนวนการบรรยายดี กระชับได้ใจความ แต่ความน่าสนใจที่ทิ้งไว้น่าจะมากกว่านี้สักนิดเพราะตอนแรกมีความสำคัญมากในการดึงดูดนักอ่านให้อยู่กับเราต่อ
ตอนที่ 2 ตัวเอกที่กำลังดำเนินเรื่องควรแนะนำตัวสักนิดว่าชื่ออะไร ประวัติด้วยเล็กน้อยจะทำให้โดดเด่นกว่าคนอื่นๆนะ อ่านต่อมาๆ เจอการแนะนำตัวเองว่าชื่อไทนี่ แปลว่าเล็กจิ๋ว ถ้าเปลี่ยนไปแนะนำช่วงแรกๆของตอนที่ 2 จะดีกว่านะ การดำเนินเรื่องโดยรวมไม่ได้อะไรให้ติแล้วทุกอย่างน่าสนใจ
โดยรวมแล้วยังไม่มีอะไรให้วิจารณ์เท่าไรนะคะ เนื้อเรื่องน่าสนใจ จะว่าไปนางเอกนิก็แอบแรงนะ เพิ่งเจอกันกับไทม์แท้ๆ
สุดท้ายแล้ว ขอเป็นกำลังใจให้กับการเขียนนิยายนะคะ และก็ขอแนะนำว่า พล็อตเรื่องต้องมีความเป็นตัวเองและโดดเด่นให้แตกต่างจากเรื่องอื่นๆให้มีแค่นิยายของเราคนเดียวและคนอื่นเลียนแบบไม่ได้ สู้ๆนะคะ
ปล. ขอบคุณที่ให้มาวิจารณ์

ขอวิจารณ์นิยาย! การวิจารณ์ต่อไปนี้ เป็นเพียงความคิดเห็นของ Marnkaew เท่านั้น
ไม่ได้มีเจตนาทำให้นิยายเรื่องนี้เสื่อมเสียหรือประเมินค่าใดๆทั้งสิ้น
หากคำพูดบางคำที่ทำให้นักเขียนรู้สึกแย่หรือไม่พอใจ
ต้องขออภัย ณ ตอนนี้เลย
นิยายเรื่อง รอยรักวันฝนพรำ
เริ่มจากชื่อเรื่อง น่าสนใจอยู่ไม่น้อย โดยเฉพาะมีชื่อภาษาอังกฤษต่อท้ายด้วย
เนื้อเรื่องโดยรวมๆแล้ว ดีมาก
บทนำบรรยายได้เห็นภาพ ทิ้งท้ายไว้ได้ชวนติดตาม
การบรรยายใช้ภาษาได้ดี การเขียนสวยและเป็นเอกลักษณ์
ส่วนเนื้อเรื่องตรงกลางๆมันยืดยาวเกินจำเป็น อ่านแล้วอาจทำให้รู้สึกเบื่อได้
เหมือนกับดำเนินชีวิตของคนจริงๆเกินไป เป็นเพียงกิจวัตรประจำวันเท่านั้น
ในช่วงต่อมามีการเร่งกระแสของเรื่องขึ้น ถือว่าทำได้ดี
ชวนติดตามมาก มีอยู่ตอนหนึ่งที่ลันเตากับตัวเล็กทะเลอะกัน
เป็นการใส่เนื้อหาที่ได้อารมณ์ไปพร้อมๆกับที่ให้ข้อคิด ไม่ได้บรรยายเอามันส์เท่านั้น
ตรงนี้ตัวเราเองชอบมากๆคะ
มาต่อด้วยตัวละครนะ เริ่มแรกมีตัวละครชายออกมาเยอะนะ แต่หลังๆหายไปเลย
มันดูตัดบทไปนะ ถึงความสำคัญจะลดลงแต่ให้โผล่มาสักแวบหรือเอ่ยถึงบ้างไม่ดีกว่าเหรอ
คนอ่านจะได้รู้สึกว่าพวกเค้าไม่ได้หายไปไหนนะ
ส่วนตัวละคร ไอกับเสือใหญ่ที่ตอนหลังๆเริ่มมีบทบาทเด่นขึ้นและเป็นเอกลักษณ์ด้วย
สุดท้ายแล้วววว ภาพลักษณ์ก็มีความสำคัญในเรียกกระแสความนิยมเช่นกันนะ
ปล ใครสนใจให้เราวิจารณ์ติดต่อได้นะ ยินดีจ้า
ปล สุดท้ายจริงๆ ขอฝากนิยายของเราด้วย ^^

NightmareStory เพราะความรัก มักจะมาพร้อมโชคร้าย

การวิจารณ์ต่อไปนี้ เป็นเพียงความคิดเห็นของ Marnkaew เท่านั้น
ไม่ได้มีเจตนาทำให้นิยายเรื่องนี้เสื่อมเสียหรือประเมินค่าใดๆทั้งสิ้น
หากมีคำพูดบางคำที่ทำให้นักเขียนรู้สึกแย่หรือไม่พอใจ
ต้องขออภัย ณ ที่นี้ด้วย

ขอเริ่มจากชื่อเรื่อง โดยส่วนตัวคิดว่าน่าสนใจและแปลกมาก ชื่อภาษาไทยและภาษาอังกฤษตั้ง
ได้สอดคล้องกันดี

บทนำ การบรรยายได้อารมณ์ โดยรวมใช้สำนวนและคำพูดได้ดีมาก ทิ้งเรื่องไว้ได้ชวนติดตาม
คะ แต่คิดว่าถ้าเพิ่มรายละเอียดเข้าไปอีกนิดจะดีมั้ย เช่น บอกสักหน่อยว่าตัวหญิงสาวมาทำอะไร
ที่นี้เพราะมีประโยคหนึ่งบอกว่า ไม่น่าจะมีสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามนุษย์อยู่
หรืออาจจะเสริมการบรรยายบรรยากาศรอบข้างเข้าไปมากกว่านี้อีก ส่วนของ
ความรู้สึกหญิงสาวทำได้ดีอยู่แล้วคะ

บทที่ 1 (แค่ชื่อตอนก็น่าสนใจมากๆๆแล้วละคะ)
จากที่อ่านมาเรื่อง เงา ทำให้ตัวเรานึกถึงเรื่อง เทวทัณฑ์ ไม่รู้ว่าตัวผู้เขียนเคยอ่านหรือเปล่า
แต่มันจะทำให้ความเป็นตัวเองหายไปนิดนึงนะคะ
ส่วนต่อมาคือ การแนะนำตัวละคร ถือว่าสำคัญนะ สำหรับการใช้ตัวละครดำเนินเรื่องแบบนี้
ไม่ใช่เรียกชื่อ แล้วให้คนอ่านรู้เอาเอง
ความฝัน การดำเนินเรื่อง ดีคะ ชวนติดตามมากๆๆอีกแล้ว

บทที่ 2 สะดุ้งตื่น คือบทที่ 1 ทิ้งความสนใจไว้ได้ดีแล้ว มาบทที่ 2 ก็ตัดบทด้วยการตื่น
ทำให้ความสนใจสะดุดลงนะคะ ความฝันมันยังไม่มีอะไรชัดเจน
ควรบรรยายให้ยาวกว่านี้เหมือนกับฝันนานๆดีกว่ามั้ย
ตอนเจอ แอนนา หรือน้องโชกุล น่าจะบรรยายหน่อยว่าพวกเค้าเป็นใคร
สนิทกับเอวิลหรือยังไง
พอมาถึงคำใบ้ของเกม กฎของมันลดความเป็นแฟนตาซีลง แต่ทำให้คิดถึงแนวเกมออนไลน์
มากกว่า และจากที่อ่านมาจนถึงตอนนี้ คิดว่านิยายเรื่องนี้ยังไม่มีความเป็นเอกลักษณ์ของแนว
มากพอ มันจะโรแมนติกก็ยังไม่แน่ใจ จะแฟนตาซียิ่งไม่เชิง จะออนไลน์ก็ยังไงอยู่
หรือจะสยองขวัญ การผสมของนิยายมันก็ลงตัวอยู่นะคะ แต่สำคัญมากคือควรจะแสดงจุดเด่น
ความเป็นตัวเองของนิยายเรื่องนี้ออกมาให้ชัดไปเลย ว่ามันจะเป็นแนวไหนกันแน่
ตรงนี้ฝากด้วยนะคะ
สรุปเลยละกัน บทที่สอง สนุกนะคะ ตอนที่ผู้ชายลึกลับออกมาดูเถื่อนดี แต่สมัยนี้กำลังเป็นที่นิยมสุดๆคะ ฮ่าๆ

บทที่ 3 อ่านแล้วเหมือนนิยายสืบสวน ยิ่งอ่านยิ่งไม่เข้าใจ ความน่าติดตามก็มีอยู่แต่เรื่องราวเริ่ม
จะสับสน

บทที่ 4 ทำไดอารี่ตก ของสำคัญไม่น่าตก ที่จริงไม่น่าพกมาด้วยนะคะหมายถึงตามความเป็นจริง
อ่านแล้วรู้สึกเหมือนเอวิลอยู่สองโลก โลกตอนตื่นกับตอนหลับ พล็อตเรื่องตรงนี้ชอบคะ

บทที่ 5 ไม่มีอะไรวิจารณ์คะ
ส่วนรูปตัวละคร ทำไมไม่เอาไปไว้ตอนแรกๆ และพื้นหลังจะใส่ก็ควรจะใส่ทั้งหมดนะหรือไม่
ใส่ก็ไม่ต้องใส่เลย มันดูเหมือนคนละเรื่อง

บทที่ 6 ตัวละครชายเรื่องนี้เท่ส์มาก ฮ่าๆ ทำให้นักอ่านสาวๆละลาย นี้คือคำชม
อืม จบแล้วอยากอ่านต่อคะ จะรอการอัพละกัน

สุดท้าย ขอเป็นกำลังใจในงานเขียนของคุณนะ

PS ช่วยติดแบรนเนอร์ด้วย และรับงานแล้วแวะมาบอกที่บทความเราสักนิดนะคะ