คะแนนรวมทั้งหมด (หารเสร็จสรรพ) 5.75 เต็ม 10
ความน่าเบื่อ คุกคามนิยายของคุณอยู่นะ...
ในด้านพล็อตเรื่อง 9/10
พล็อตเรื่องโดยรวมมีความน่าสนใจมากถึงมากที่สุด มีการวางปมวางปริศนาไว้ในช่วงที่ค่อนข้างเหมาะสม
ในด้านเนื้อเรื่อง 2/10
เนื้อเรื่อง สิ่งที่ทำให้คนอ่านตัดสินใจอ่านเรื่องนี้คือบทนำ... บทนำคุณน่าสนใจมากๆ มันเป็นอะไรที่ดึงดูด (ได้สองคะแนนตรงนี้แหละ)
มาแจกแจงเป็นข้อๆ
- ฉากตอนต้นค่อนข้างยืดเยื้อ (ประมาณว่า ทำไมมันไม่เปิดเทอมซักที) การดำเนินเนื้อเรื่องถึงแม้จะดูไปเร็วแต่มันก็วนไปวนมาอยู่ในเหตุการณ์เดิมๆ ไม่มีความหวือหวา หรือความน่าตื่นเต้นให้คนอ่านได้ติดตามต่อ
- มีปม แต่เนื้อหาข้อมูลส่วนนี้น้อย โดยเฉพาะเรื่องของเดอะแก๊งค์ กับ unknown เดอะแก๊งค์คืออะไร? มันยิ่งใหญ่มั้ย คนในโรงเรียนมีใครรู้จักบ้าง ประวัติของคนในแก๊งค์นี้ วีรกรรมที่ไม่รู้ลืม อะไรซักอย่างที่บ่งบอกว่าแก๊งค์นี้มันได้ก่อตั้งมานานเนิ่น สืบทอดต่อๆๆกันมาเสมือนว่าสืบทายาทปอบ
- Unknown และตัวร้าย จู่ๆมันก็โผล่มา มันน่าจะมีการโผล่มาก่อกวน ลอบทำร้าย หรืออะไรซักอย่างพอเป็นพิธีก่อน แล้วค่อยเชื่อมไปถึงฉากเข้มข้นของเรื่อง
- ต่อจากข้อข้างบน ฉากตรงนี้ถือเป็นฉากสำคัญมากๆ คือฉากไคลแมกซ์ แอคชั่น ที่ตัดสินว่าใครจะอยู่ใครจะไป ฝ่ายไหนจะเป็นฝ่ายได้ ฝ่ายเสีย ปัญหาอยู่ที่ว่ามันสั้นเกินไป เข้าใจว่าไม่ค่อยถนัดฉากประมาณนี้นะคะ แต่ว่าควรจะยืดให้ยาว หรือเพิ่มเติมเหตุการณ์อีกนิด อย่างเช่นว่า ตอนโดนจับตัวไปมีใครอยู่ด้วยบ้าง แล้วก็สู้กันพอเป็นพิธี ตอนกลางก็ขอให้มันเข้มข้นหน่อย สมาชิกเดอะแก๊งค์ก็มีตั้งหลายคน ผู้ร้ายก็เหมือนจะแค้นตั้งแต่รุ่นพ่อมันก็ต้องมีพวกเยอะอยู่แล้ว ช่วยเอามันมาสู้รบตบตี ยำๆกันหน่อยนะตรงนี้
- ข้อมูลคุณขาดๆหายๆ ไม่ชัดเจน เหตุการณ์บางอย่างสมควรจะถ่ายทอดในรูปเหตุการณ์ในอดีตแทนการบอกเล่าด้วยปาก เช่น ส่วนตรงที่พระเอกบอกว่าได้รับภารกิจปกป้องนางเอกมาจากใคร แต่ควรระวังเรื่องเวลา คุณพลาดหลายจุดมากในเรื่องนี้ เพราะบางตอนที่คุณย้อนกลับไปก็ไม่รู้ว่าเป็นเวลาช่วงไหน ก่อน...หรือหลังจากที่พระเอกได้รับภารกิจ น่าจะระบุเป็นเดือนไป เดือนเป็นหน่วยเวลาที่ไม่ละเอียดและไม่กว้างจนเกินไป แต่ถ้าเหตุการณ์มันข้ามปี (ก็เรื่องเกิดต้นๆปีนี่เนอะ) ก็บอกประมาณว่า เดือนธันวา ปีที่แล้ว , เดือนมกราคม ปีปัจจุบัน หากว่าเหตุการณ์อยู่ในปีเดียวกันก็ระบุชื่อเดือนไปเลย จะช่วยได้มากสำหรับการย้อนความ
- เรื่องย้อนความในเรื่องนี้ถือว่าสำคัญมาก เพราะมันเหมือนการเปิดเผยและเผยปริศนาของเรื่อง เพิ่มข้อมูลในส่วนที่คนอ่านยังงงๆ ว่ามันแค้นกันตอนไหน พ่อแค้นแล้วทำไมลูกต้องแค้น หรือพ่อปลูกฝังมา(?) ถ้าเป็นอย่างนั้นก็เสริมความหัวอ่อนปนโรคจิตน้อยๆให้สกายด้วย เพราะคนบ้าทำอะไรใครก็ว่าไม่ได้
- แล้วจุดจบของสกาย มันกลับตัวกลับใจหรือตายไม่ฟื้น ขอนิดนึงให้เคลียร์ ไม่อย่างนั้นมันก็จะค้างคา ว่ามันจะกลับมาแก้แค้นมั้ย
- ตอนท้ายของเรื่อง... ยืดนะยืดได้ แต่สาระนะอยู่ไหน? ถ้าจะหวาน จะเศร้า จะงอน จะอะไรก็ให้สุดๆเถอะ ให้มันเป็นฉากจบที่ประใจจนไม่อยากให้จบ
สรุปปัญหาด้านเนื้อหา
- ในบางบทคนเขียนรู้เรื่องอยู่คนเดียว (คนอ่านงงนะจ๊ะ)
- เรื่องมีแต่น้ำ ไม่มีเนื้อ ส่วนมากเป็นเหตุการณ์ที่ไม่สำคัญมากนัก
- ไปอ่านเรื่องภาษาต่อ
ในด้านภาษา 7/10
ภาษาสำนวนดีแล้ว แต่ยังสื่ออารมณ์ไม่เต็มที่ รวมทั้งการบรรยายเกี่ยวกับเรื่องบรรยากาศรอบตัว เช่นตอนสงกรานต์นั่น อาจจะพูดไป โดนน้ำสาดไป ซักสามสี่รอบ ก่อนจะเร่งให้เร็ว นอกจากเหตุการณ์จะชัดเจนแล้ว คนอ่านยังรู้สึกซึมซับ ได้อารมณ์ หรือเห็นภาพ ในช่วงตอนสงกรานต์ที่ตัวเองไปเล่นน้ำ ว่าพูดไปก็โดนสาด น้ำเข้าปาก โดนปะแป้ง เปียกไปทั้งตัว หนาว แล้วก็ความรู้สึกหลายๆอย่างที่คนอ่านจะรู้สึก ...คุณทำได้ง่ายๆ แค่บรรยายบรรยากาศตรงนั้น รวมทั้งอารมณ์ของนางเอกให้ชัดเจน อย่าคิดว่าบทบรรยายเหล่านี้จะทำให้เรื่องดูยืดเยื้อเลยนะ แต่ถ้าคิดว่ามันยืดเยื้อคุณก็เขียนให้กระชับโดยไม่ต้องใช้คำเชื่อมอะไรมากมาย เช่น ตัวฉันเปียก หน้าก็เต็มไปด้วยคราบแป้ง ไอ้รถคันหน้าก็ไม่ขยับซักที ว้อย! แล้วไอ้ซุ้มเล่นน้ำตรงนั้นน่ะ! ไม่ต้องหวังดีเอาสายยางมาฉีดน้ำล้างหน้าฉันหรอก!!! อย่าให้ฉันออกจากถังน้ำแข็งนี่ไปได้นะ ไม่อย่างนั้นแม่จะเอาจอบเอาเสียมไปเฉาะก๊อกน้ำพวกแก! อ่า... มันคงออกมาประมาณนี้ถ้านางเอกเป็นพวกฟุ้งซ่าน ขี้บ่นในใจอะไรประมาณนั้น แต่นี่อาจไม่ใช่แนวทางหรือสำนวนของคุณ เท่าที่สังเกตคุณชอบบรรยายแบบโดยรวม ตรงนี้ไม่ต้องแก้อะไรมากมาย แค่เพิ่มให้มันจำเพาะเจาะจงเข้าไปอีกหน่อยก็ได้อารมณ์ ได้บรรยากาศแล้วจ้า
ในด้านความเหมาะสม 5/10
ชื่อเรื่อง หยาบคายไปนิด ในส่วนของภาษาอังกฤษแต่ก็คล้องจองกันดี แต่ภาษาไทย ถ้าขี้เกียจหาคำเพิ่มก็ตัดคำออกให้กระชับกว่าเดิม
ตัวละคร
- ถือว่ามีตัวละครเยอะ... แต่ไม่เอามาใช้ประโยชน์ให้ครบทุกตัวละคร เท่าที่เห็นนั้นนอกจากชื่อที่โผล่มาเป็นพักๆแล้วก็ไม่เห็นมันทำอะไรอีกทั้งๆที่อยู่แก๊งค์เดียวกัน (รักที่จะมีตัวละครเยอะต้องบริหารบทนะจ๊ะ!)
- ลักษณะของตัวละคร อันนี้ไม่อะไรมากมาย อ้วน เตี้ย ผมยาว ผมสั้น โปรดบอกกันซักนิดเพื่อการจินตนาการให้นึกภาพได้บ้าง แต่ในด้านนิสัยใจคอ อันนี้ชัดเจนอยู่นะ
- อายุของตัวละคร... ถ้าถึงขั้นจะฆ่ากันมันยังอายุน้อยไปมั้ย ย้ายอายุไปอยู่หมวดอาชีวะเหอะ ช่วง 18-21ปี นี่กำลังเหมาะกับเหตุการณ์แรงๆไม่ทันยั้งคิดแบบนี้จ้า
- ตัวประกอบ... โอเค โรงเรียนมีอาจารย์ (ที่โผล่มา) หนึ่งคน มีนักเรียนไม่เท่าไหร่ เพื่อนร่วมห้องคือตัวอิจฉาที่พูดจาแปลกๆประดุจคนไข้สติไม่สมประกอบที่หลุดออกมาจากโรงพยาบาล ตัวประกอบจะมีโผล่มาทักทาย ถามชื่อ เดินสวน เหยียบเท้า เดินชน อะไรก็ได้จ้า อย่างให้มันดูเหมือนมีแต่พวกนางเอกกับผู้ร้ายอยู่แค่สองกลุ่ม
สรุปคะแนนอีกครั้ง (ตอกย้ำค่ะตอกย้ำ)
5.75 เต็ม 10
พลาดที่การดำเนินเรื่อง
พลาดเรื่องอารมณ์ร่วม
พลาดเรื่องการบริหารบทให้ตัวละคร
คุณพลาดแค่สามอย่าง แต่สามอย่างนี้ คือส่วนหลักของงานเขียน มาถึงจุดนี้ เราขอให้คุณสูดลมหายใจเข้าช้าๆ ปล่อยมันออกมาเร็วๆ สะบัดหัวซักสองสามที เอาความเข้าใจแค่คนเดียวของคุณออกไป แล้วเริ่มอ่านนิยายของคุณอีกรอบ ...อย่าคิดว่าตอนต่อไปเป็นอย่างไร อย่าคิดถึงอะไรที่คุณยังอ่านไม่ถึง แค่คุณอ่านตอนปัจจุบัน จดไว้ว่าตรงไหนที่คุณอ่านแล้วมันคาใจ ตรงไหนที่คุณคิดว่ามันไม่ดีพอ ...ตัดมันซะข้อมูลของนิยายเรื่องนี้ที่อยู่ในหัวคุณ อ่าน...เหมือนว่าคุณไม่เคยอ่านเรื่องนี้มาก่อน แล้วคุณจะรู้ ว่าคุณควรทำอย่างไรต่อไป
เราให้คุณได้สามคำสำหรับเรื่องนี้ ยัง-งง-อยู่ (แม้ว่ามันจะจบแล้วก็ตาม)
และสามคำสำหรับคุณ สู้-ต่อ-ไป
หวังว่าสักวันหนังสือของท่าน จะมาอาศัยอยู่ในตู้หนังสือของเรา
เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้แนะนำ
Marisa
Empress of Critics Empire
|