ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic TVXQ+SJ] A Cat's Lover...แฟนผมเป็นแมว♥ :: yunjae&woncin

    ลำดับตอนที่ #4 : :: 3 แมวสองตัวกับลูกเจี๊ยบ (100%)

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 6.15K
      10
      1 มี.ค. 53

    { 3 }

    แมวสองตัวกับลูกเจี๊ยบ

     

    นาฬิกาปลุกดังขึ้นเท่าเดิม หกโมงเช้า ซีวอนตะกายไปแปะแล้วลืมตาตื่นอย่างงัวเงีย แล้วมองไปที่คนข้าง ๆ แอบหวังว่าจะเห็นร่างคนนอนอยู่ตามเดิม ..ซึ่งก็เห็นจริง ๆ ..ซีวอนถอนหายใจอย่างโล่งใจ แต่ก็ต้องชะงักค้างเมื่อฮีชอลที่กำลังนอนหลับสนิทอยู่นั้นค่อย ๆ กลายร่างกลับไปเป็นแมวสีส้มตัวเดิม ทิ้งไว้แต่เสื้อและกางเกงที่เขาเอามาให้ใส่

     

    แค่สิบสองชั่วโมงจริง ๆ สินะเนี่ยร่างสูงพึมพำแล้วเอื้อมมือไปลูบหัวฮีชอลเบา ๆ แมวน้อยขยับยุกยิกแต่ก็ยังไม่ตื่น ร่างสูงตัดสินใจจะไปปลุกยุนโฮ เพราะคิดว่าวันนี้จะเข้าบริษัทเพื่อเอางานไปส่งเสียหน่อย แต่พอเดินไปได้ครึ่งทางก็ได้ยินเสียงโครมครามดังขึ้นมา

     

    อะไรของมึงอีกวะซีวอนอดบ่นไม่ได้ แต่เมื่อเปิดประตูไปก็พบว่าหมอนกับผ้าห่มของยุนโฮกระจายเต็มห้อง พร้อมกับยุนโฮที่กำลังฟัดอยู่กับแมวขาวขนฟูตัวเดิม แจจุงพองขนอย่างโมโห ตั้งใจว่าจะเอาคืนให้ได้เชี่ยยุน

     

    อะไรว่ะไอ้ซีวอน เหวยยยย!!”แค่ยุนโฮหันมาแวบเดียวแจจุงก็โจมตี ซีวอนส่ายหัวอย่างเหนื่อยใจกับเสียงเมี้ยว ๆ กับร้องแหกปากดังเต็มห้อง

     

    เข้าบริษัทเหอะมึงวันนี้ ไอ้ยูชอนรองานมึงตายแล้วซีวอนเปรยเนือย ๆ ยุนโฮดองต้นฉบับเสียจนน่ากลัวว่ามันจะเน่า แล้วเขาจะได้ไปรับออเดอร์ประเภทถ่ายรูปนางแบบอะไรพวกนั้นด้วย ขาดอาหารตามาเยอะแล้วกูอยากทำงาน

     

    ฟิตเหี้ยอะไรตอนนี้ โว๊ยยยยย!!!”ยุนโฮร้องว๊ากแล้วทำท่าจะตะครุบแจจุง แต่แมวขาวที่ได้ข่วนจนสะใจก็โดดหนีออกข้างนอกแล้ววิ่งลงข้างล่าง ยุนโฮก็วิ่งตามไปอย่างรวดเร็ว ซีวอนได้แต่ยืนอย่างมึน ๆ แล้วตามลงไปดู ว่าจะไปดูอาหารคนให้แมวสองตัวกินด้วย เห็นหมีกำลังวิ่งไล่แมวไปตามข้าวของระเกะระกะ แล้วแจจุงก็วิ่งเข้าใต้โซฟา

     

    ออกมานะเว้ย!!”ยุนโฮโวยวายแล้วพยายามจะล้วงมือเข้าไปเอาแมวออกมา แต่แจจุงจะออกไปทำไม เดี๋ยวไอ้หมีนี่จับโขกพื้นล่ะตายแน่ไอ้ฟู!!!”

     

    เมี๊ยวววว (อย่าเรียกแบบนั้น!!)แจจุงร้องตอบแล้วฮัดชิ้วออกมา ..เพราะฝุ่นใต้โซฟาแม่งเยอะชิบหาย มันเคยกวาดบ้านกันบ้างมั้ย ยุนโฮพยายามต่ออีกพักนึง แล้วก็ยอมแพ้ เดินออกไปจนได้ แจจุงเลยยอมออกมาจากโซฟาพร้อมกับฝุ่น ..จนแมวเปอร์เซียสีขาวกลายเป็นแมวสีเทาไปซะแล้ว ซีวอนที่จัดการกับข้าวเสร็จแล้วเลยเดินออกมาดู

     

    อาบน้ำมั้ยแจจุงแจจุงพยักหน้าหงึก ๆ แล้วจามไปอีกที อุ้งตีนเล็ก ๆ ถูกยกขึ้นเพื่อปิดปาก ซีวอนหัวเราะน้อย ๆ แล้วอุ้มแจจุงขึ้นวันนี้กินต๊อกโบกีแล้วกันนะ

     

    แมวขาวพยักหน้าหงึก ๆ ซีวอนอุ้มแจจุงเข้าห้องน้ำไปแล้วเปิดน้ำราดตัวแจจุงที่ทำท่าเย็นทันทีที่น้ำโดนตัว ซีวอนหยิบแชมพูมาผสมกับน้ำ อาบน้ำแมวค่อนข้างยากเพราะที่ร้านบอกว่า แมวห้ามโดนน้ำนาน แล้วอาบยากเพราะแมวก็ดื้อ แต่นี่มันคนในคราบแมว ..คงจะฟังกันรู้เรื่องนั้นแหล่ะ

     

    ฟองดำเลยนะเนี่ยซีวอนอุทานเมื่อฟองแชมพูเป็นสีดำ แจจุงรีบชี้มือไปทางห้องยุนโฮแล้วฟ้องด้วยภาษาแมว

     

    ยุนโฮแกล้ง!!!”

     

    เหรอ ..อื้อ ไอ้ยุนโฮก็แบบนี้แหล่ะซีวอนดันเข้าใจแจจุงไปซะงั้น แจจุงก็ได้ทีฟ้องใหญ่ จนมีเสียงหัวเราะดังมาจากในห้องน้ำ ยุนโฮที่เดินกินข้าวกับกิมจิจิเกเดินผ่าน เห็นซีวอนค่อย ๆ อาบน้ำให้แจจุงอย่างดี แล้วแจจุงก็ดูอ้อน ๆ เสียด้วย.. หมีทำหน้าบึ้งทันทีอย่างหาสาเหตุไม่ได้ ก่อนที่จะเดินตึงตังขึ้นไปอาบน้ำข้างบน

     

    ท่าทางจะอารมณ์ไม่ดีวันนี้คนอาบน้ำให้แมวพึมพำ แจจุงเอี้ยวคอไปดูแต่ก็ไม่เจออะไร ซีวอนรีดน้ำออกจากขนแมวแล้วเอาน้ำลูบหน้าแจจุง ก่อนที่จะห่มผ้าขนหนูให้เดี๋ยวเอาไปเป่าขนให้ อ้อ เวลาพวกคุณอยากจะฉี่บ้างอะไรบ้างก็นี่แล้วกัน

     

    ร่างสูงหยิบที่รองชักโครกแบบเด็กวางบนโถส้วมให้ เพราะถ้าทำแบบปกติแจจุงกับฮีชอลคงตกชักโครกจมน้ำตายเสียก่อน ซีวอนอุ้มแจจุงแบบเปียก ๆ ออกจากห้องน้ำ ฮีชอลที่ตื่นแล้วก็ลงมาพอดีก็หยุดยืนมอง

     

    ที่รัก เดี๋ยวไปกินข้าวนะและคำแซวอีกคำจากซีวอนก็ถูกส่งมาหาจนได้ แจจุงหัวเราะหึ ๆ เมื่อเห็นน้องชายสะบัดหน้าหนีแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป ฮีชอลกระโดดขึ้นนั่งบนที่รองชักโครกเด็กแล้วบ่นพึมพำในใจ

     

    ...เห็นมั้ยล่ะ คนแบบนี้ เจ้าชู้

     

     

    แจจุงกับฮีชอลอยู่บ้านกันสองตัวตามเดิมเพราะคนสองคนต้องออกไปทำงานตั้งแต่ตอนเก้าโมง การกินอาหารที่ผ่านมาก็พบว่าค่อนข้างยาก ตอนกินต๊อกโบกีซอสแดงถึงกับเปื้อนหนวดและหน้าไปเยอะ สุดท้ายซีวอนเลยจับฮีชอลไปนั่งป้อนด้วยตัวเอง แล้วยุนโฮก็ต้องมาจำใจป้อนให้แจจุง หน้าหล่อ ๆ มีพลาสเตอร์แปะไว้ตรงแผลที่ลึกกว่าใครเพื่อน แจจุงยอมสงบศึกชั่วครู่เพราะว่าจะได้มีคนป้อนให้ เป็นภาพที่แปลกดีเหมือนกัน แมวมานั่งให้คนป้อน และก็กินอาหารคน สุดท้ายอาหารเม็ดที่ซื้อมาก็ไร้ค่าไปโดยปริยาย ทั้งสองตัวนั่ง ๆ นอน ๆ บนโซฟา กดรีโมทเปลี่ยนช่องทีวีดูรายกายนั้นนี้บ้างตามใจชอบ วันนี้วันอาทิตย์ ฮีชอลเลยได้มานั่งดูรายการอินกิกาโยสมใจอยาก

     

    น่ารักเนอะแมวส้มพยักเพยิดไปทางนักร้องสาวหลาย ๆ คนที่ออกมาเต้นเพลงน่ารัก ๆ แจจุงได้แต่ดูอย่างเหนื่อยหน่ายในใจฉันอยากเต้นเพลงนี้

     

    ที่ผ่านมายังไม่สะใจอีกเหรอแจจุงสวนกลับแล้วนั่งมองนาฬิกา นี่ก็สี่โมงสิบแล้วเพราะอินกิกาโยเพิ่งมา อยากกลับไปเป็นคนอีกเร็ว ๆ ฮีชอลไม่สนใจ เจ้าตัวพยายามยืนสองขาเพื่อจะออกท่าเต้นตามในทีวีให้ได้

     

    ถ้าหากใครมาเห็นคงจะแปลกใจพิลึก แมวเปอร์เซียสีส้มขนฟูกำลังเต้นไปตามจังหวะเพลง แจจุงล้มตัวลงนอนกับโซฟาสีเขียวมะนาวแล้วทำท่าจะหลับ พอเป็นแมวแล้วหลับเก่งขึ้นเยอะมาก คงจะเพราะว่าแมวเป็นสัตว์ที่หลับเก่งในช่วงบ่าย ๆ อากาศเย็น ๆ เลยเคลิ้ม...แมวตัวสีขาวเลยหลับไป ทิ้งให้ตัวสีส้มนั่งดูทีวีต่อ

     

    แจจุง ..อ้าว หลับแล้วฮีชอลหันมามองน้องชายแล้วหันซ้ายหันขวา ก็ไม่ง่วงนี่หว่า ..ไม่รู้จะทำไร อีกตั้งชั่วโมงกว่าจะได้คืนร่างคน เลยกระโดดลงจากโซฟาแล้วเดินหาอะไรทำดูเล่น ๆ เดินไปเดินมาก็เจอกองซีดีเยอะแยะ แมวตัวน้อยลงนั่งเอาเล็บแงะดูทีละอัน แต่พอดูไปดูมาชักรู้ว่านี่มันกองหนังอะไรกันแน่...โห หนังเอ็กซ์เยอะบรรลัยฮีชอลบ่นพึมพำ แต่ก็เข้าใจเพราะที่บ้านก็มี เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องปกติธรรมชาติของชายชาตรี แต่พักหลัง ๆ เริ่มทำตัวไม่สมชายชาตรีซะแล้วสิวะฮีชอล...

     

    ใจเต้นทำไมเนี่ย

     

    หน้าขนไม่หนาแบบนี้คงได้เห็นแมวหน้าแดง แค่คิดถึงคำพูดที่ซีวอนพูดออกมาแต่ละคำก็ต้องเกิดอาการเลื้อย ฮีชอลหมุนซ้ายหมุนขวาจนทำเหมือนแมวมึนก่อนที่จะเดินไปที่โซฟาตามเดิม จัดแจงปิดทีวีให้น้องชายหลับสบาย ก่อนที่ฮีชอลจะกระโดดขึ้นโซฟาไปหลับอยู่อีกด้านเพื่อออมแรง คืนนี้ยังอีกนานแน่ ๆ

     

     

     

    มึง จะหกโมงแล้วว่ะยุนโฮที่เพิ่งออกมาจากห้องบรรณาธิการแวะมาดูซีวอนที่ยังคงวุ่นอยู่กับการถ่ายภาพนางแบบชื่อดัง ซีวอนพยักหน้าให้แล้วกดชัตเตอร์ต่อรัว ๆ ปกติเลิกงานห้าโมงครึ่ง แต่ถ้างานเยอะก็อยู่ต่อ เป็นปกติเลยล่ะจะกลับยัง?”

     

    อีกแป๊บ จะเสร็จแล้ว น้องจีฮยอนครับ หันซ้ายนิดหนึ่งตะโกนบอกนางแบบสาวที่อยู่ในชุดสดใสกับเพื่อนหญิงอีกสามสี่คน ยุนโฮมองตามไป รู้สึกแปลก ๆ ว่าทำไมไม่รู้สึกว่าอยากงาบ ๆ เหมือนที่เคยเป็น ในหัวดันผุดภาพแมวตัวที่บ้านขึ้นมาแทน

     

    หน้าม่อ แดกเด็ก!’

     

    คงพูดแบบนี้สินะคิมแจจุง

     

    นั่งรอได้อีกพักก็เบื่อ จะออกไปหาน้ำกินข้างนอก ยุนโฮเลยเดินออกมาจากห้องนั้นแล้วเดินไปตามทางเดิม แต่ฉับพลันก็ต้องหลับตา เมื่อเห็นดวงอาทิตย์ยามหกโมงเย็น ...

     

    ...หน้าผากสะท้อนแสง ปากห้อย ๆ กางเกงขาสั้นโชว์ขา(มีขน) บวกกับรองเท้าแตะคีบ กระเป๋าหลุยส์คลุมถุงพลาสติก หัวเห็ด

     

    ...คุณสมบัติของปาร์ค ยูชอน เจ้าของบริษัทนี้ !

     

    ยังไม่กลับอีกเหรอไอ้ยุนโฮเนื่องจากอายุเท่ากัน และตำแหน่งยุนโฮก็ใหญ่พอดูในฐานะนักเขียนที่มากฝีมือ เขียนได้ทั้งสืบสวน แฟนตาซี รักหวานแหวว ปรัชญา และก็ขายดีทุกเล่มเสียด้วยสิ ถึงได้เรียกกันอย่างสุภาพชนแบบนี้วันนี้ไปบ้านได้ป่ะ

     

    ไปทำไมวะยุนโฮขี้เกียจต้อนรับ อีกอย่างมีภาระสองชิ้นกองอยู่ที่บ้าน ขี้เกียจอธิบายยูชอนว่าไปเอาเก็บตกสองตัวนั้นมาจากไหน เดี๋ยวเมียยูชอนแม่งไล่บี้อีก ยิ่งดุ ๆ อยู่จุนซูไม่ด่าหรือไง

     

    ชายปาร์คทำหน้าหวาดระแวงไว้ก่อนเมื่อนึกถึงภรรยายอดโหดของตัวเอง

     

    ก็วันนี้จุนซูงอน กลับบ้านเร็วเดี๋ยวตายเร็วคำอธิบายนั่นทำให้หมีอยากจะขำไก่ อำนาจสูงนะชายคนนี้ ...แต่เหนือฟ้าก็ต้องมีฟ้า เหนือไก่ก็ยังมีโลมาอยู่ดีนะยุนโฮนะ จะได้มีข้ออ้างว่าไปตรวจต้นฉบับที่บ้านมึง

     

    ก็ได้วะ แต่มึงออกค่าเหล้านะเว้ยรู้กันว่าถ้ายุนโฮ ซีวอน ยูชอนรวมตัวกันจะเกิดอะไรขึ้น วงเหล้าเคล้านารี แต่เมื่อยูชอนมีเมีย ... ก็โดนประกาศิตสั่งตัดงบเลี้ยงอีหนูทุกบาททุกสตางค์โทรตามฮันกยองด้วยดิ่

     

    ถึงเอามันมาก็ไม่ได้อีหนูที่ผับมันมาหรอกตอนนี้ชายหนุ่มอายุยี่สิบห้ายี่สิบหกกลับกลายเป็นเสี่ยแก่กำลังพูดถึงแผนการหลีสาวไปเสียแล้ว ฮันกยองเป็นเพื่อนสนิทอีกคนที่สนิทกันมาตั้งแต่มหาวิทยาลัย แต่ตอนนี้ไปสืบทอดเป็นมาเฟียคุมบ่อน คุมผับตามรอยเท้าพ่อ คณะบริหารที่เรียนมาก็เลยได้ใช้งาน (ในทางเลว ๆ) ตอนปกติที่เอามาก๊งเหล้าด้วยกันสี่คนฮันกยองจะเป็นโต้โผจัดหาสาวมานั่งกินเป็นเพื่อน แต่เดี๋ยวนี้มันเปลี่ยนไปมาก

     

    กูเข้าใจยุนโฮถอนหายใจเมื่อนึกถึงสิ่งที่ฮันกยองเปลี่ยนไป ไม่รู้เพราะอะไรมาเฟียถึงได้กลับกลายเป็นคนอ่อนโยนกับสัตว์โลก ตั้งแต่ฮันกยองไปได้ลูกเจี๊ยบมาหนึ่งตัวเนี่ยแหล่ะ แม่งงงงงง โอ๋ยังกะเมีย!”ช่างมันเถอะ เผื่อ ๆ ลูกมันถูกแมวที่บ้านกูแดกซะมั่ง

     

    มึงเลี้ยงแมวเหรอยูชอนคงจะงง หมีไม่ชอบสัตว์จะตายไป

     

    ซีวอนมันอยากเลี้ยง เพราะทริปสัตว์มึงอ่ะไอ้ไก่กะโหลกคำด่าทำให้ยูชอนยกมือขึ้นลูบหน้าผากทันใด พอเข้าใจว่าทำไม ก็ทริปถ่ายรูปของสำนักพิมพ์คราวก่อนมีแต่แมว จนคนถ่ายรูปอย่างซีวอนบ้าไปเลยเอ้า ออกไปซื้อเหล้าดิ่

     

    ไอ้สัด เดี๋ยวกูปลดยูชอนบ่นพึม แต่ก็ยอมเดินออกไปซื้อเหล้าตามใจหมีมึงโทรหาไอ้ฮันกยองด้วย บอกทุ่มนึงเจอกันที่บ้านมึง

     

    เออ ๆยุนโฮตอบรับแล้วคว้ามือถือขึ้นมากด แต่ก่อนที่จะโทรหาเพื่อนมาเฟียก็ตะโกนบอกยูชอนเสียก่อนมึง ซื้อทักกังจองมาด้วยดิ่

     

    เออ!!”ยูชอนตะโกนกลับมา ยุนโฮนั่งทวนในใจว่าไอ้สิ่งที่สั่งมาจะถูกปากไหม แต่คนที่บ้านน่าจะทำอาหารรอไว้ให้แล้วนั่นแหล่ะ ออกจะเก่งขนาดนั้น เทพอยู่แล้ว ..คิมแจจุง

     

    ยุนโฮโทรไปเรียกเพื่อนมาจากผับ ซึ่งฮันกยองก็โอเค ได้ยินเสียงลูกเจี๊ยบร้องดังมาจากอีกฝั่งให้รำคาญหูเล่น ตกลงกันไว้ว่าจะไปเจอที่บ้านก่อนหนึ่งทุ่ม อดกลัวไม่ได้ว่าแจจุงจะวีนแตกรึเปล่าที่เอาเพื่อนมานั่งก๊งเหล้าที่บ้าน ..

     

    เอ ..แล้วจะไปกลัวแจจุงทำไมวะ ได้ข่าวนั่นบ้านกูนี่หว่า

     

    พอดีกับที่ซีวอนเสร็จงานพอดี เลยเดินออกไปสมทบกับยูชอนแล้วหิ้วกับแกล้มขึ้นรถไป เพิ่งหกโมงครึ่ง ป่านนี้สองคนนั้นก็คงคืนร่างคนเรียบร้อย ทฤษฎีของหนุ่มชองเป็นอันว่าถูก ที่ว่าจะคืนร่างตอนหกโมงเย็น และกลับร่างเดิมในตอนหกโมงเช้า โคตรเหลือเชื่อ โคตรเวอร์ แต่ให้ตายเถอะ มันเกิดขึ้นจริงเสียแล้ว กับพวกเขาเนี่ยแหล่ะ

     

     

    แจจุง วันนี้กินแกงกิมจินะฮีชอลในชุดปกติเป็นคนเรียบร้อยวิ่งเข้ามารีเควสอาหารเย็นถึงที่ แจจุงพยักหน้ารับแล้วค้นของในตู้เย็นต่อไป กินจิจิเกนี่ของถนัดเขาเลยล่ะ ทำแป๊บเดียวก็เสร็จทำไมวันนี้พวกนั้นกลับช้าจัง

     

    คิดถึงซีวอนมันเหรอน้องชายตัวดีย้อนถามเสียพี่นิ่งไปเลย ฮีชอลหน้าแดงแล้วอ้าปาก หุบปากอย่างไม่รู้จะตอบว่าอะไรดีก็อย่างว่า ..คนมันหวั่นไหว

     

    อะไร!!”ฮีชอลไม่รู้จะโต้ตอบอะไรก็ได้แต่ทำเสียงสูงแล้วยุนโฮแกล่ะ!”

     

    นั่นก็แค่ศัตรูตัวฉกาจ โคตรไม่ชอบขี้หน้าแจจุงยักไหล่แล้วกวนแกงในหม้อต่อ ใบหน้าไม่มีความรู้สึกอะไรเลย ก็มันจริงนี่หว่า ถ้าชอบลงก็ประหลาดคนแล้วต้องพี่ดิ่ ระวังเหอะโดนคำหวานบ่อย ๆ พี่จะลืมเพศตัวเอง

     

    ก็จริงคนกำลังจะลืมตัวยอมรับ ไม่ว่าใครก็ต้องหวั่นไหวทั้งนั้นที่มีคนมาทำดี มาคอยเอาใจใส่ให้ ถ้าเป็นแจจุงก็ว่าไปอย่างเพราะอีกฝ่ายก็เพศเดียวกัน แถมยังซื่อบื้อ กัดกันจะตายไปข้าง ให้ตายก็ชอบไม่ลงแต่แกก็รู้ว่าฉันอคติกับไอ้พวกคำเลี่ยน ๆ นั่นมากแค่ไหน

     

    พี่ก็อย่าหลงระเริงสิ คนแบบนั้น ... พี่ก็มองมันเป็นแค่คำพูดกลวง ๆ ก็พอแจจุงรู้นิสัยพี่ชายดี ที่ว่าไม่ชอบคำหวาน เพราะฮีชอลเคยมีอดีตกับแฟนเก่าที่บอกว่าชอบได้ง่าย ๆ จนหวั่นไหว สุดท้ายทุกอย่างก็เป็นแค่เรื่องโกหกแต่ซีวอนก็ดีนะ

     

    สรุปต้องการให้พี่ได้กับเขาป่ะเนี่ยฮีชอลตั้งคำถามแล้วกระโดดขึ้นนั่งบนโต๊ะ แจจุงทำอาหารเสร็จแล้ว ร่างบางยกหม้อลงวางบนโต๊ะ แล้วทำท่าจะตักข้าวใส่จานกินได้ยินเสียงรถอ่ะ ไปเปิดประตูกัน

     

    แจจุงเดินออกไปพร้อมกับพี่เมื่อได้ยินเสียงเอะอะจากหน้าบ้าน แต่ก่อนจะได้เดินถึงประตูก็เจอซีวอนที่ไขกุญแจบ้านเข้ามาเสียก่อน ร่างสูงยิ้มหวานให้ฮีชอลที่เดินนำหน้าแจจุงมา ร่างบางก้มหน้า กัดริมฝีปากเล็กน้อยอย่างพยายามควบคุมตัวเองไม่ให้เขิน แล้วคนต่อไปที่เดินเข้ามาถึงกับงง เมื่อมาบ้านเพื่อนอีกคน ..แล้วทำไมมันเอาใครมากกที่บ้านวะ

     

    สวยชิบหาย

     

    อ้าว ..สวัสดีครับฮีชอลยิ้มทักทายตามมารยาท แต่แจจุงกลับมุดหลบหลังฮีชอลซะงั้นเพราะรู้สึกแปลก ๆ กับยอดชายนายยูชอน ไก่แจ้เลยทำน้ำลายแทบหกด้วยความน่ารักของคนที่เพิ่งเจอ เพิ่งโดนเมียงอนมาก็กลับมากระชุ่มกระชวยเสียแล้ว ถึงแม้จะแอบแปลกใจนิด ๆ ... ทำไมสองคนนี้ต้องใส่ปลอกคอวะ

     

    ผมยูชอนครับยิ้มทรงเสน่ห์ถูกส่งไปให้ร่างบาง ฮีชอลเองก็ยิ้มกลับอย่างคิดไม่คิดอะไร

     

    ฮีชอลครับ

     

    ไอ้ไก่ ..ซีวอนที่เอาโซจูไปวางแล้วเดินมาหน้ายิ้ม ๆ แจจุงที่ยืดคอมองหาหมีก็หันกลับมาดูเมียไม่มีรึไงมึง

     

    ฮีชอลอมยิ้ม และยูชอนก็สำลักน้ำลายตัวเอง เชรี่ยนี่แม่งหวงแหงแซะ

     

    คนขี้หวงดึงฮีชอลเข้ามาแล้วโอบไหล่ให้เดินจากไป ยูชอนมองตามด้วยความเสียดาย แต่พอเห็นร่างเล็กอีกคนที่ยืนอยู่แบบเหวอ ๆ เรดาร์ในหัวก็เปลี่ยนใหม่ซะแบบนั้น ไก่แจ้ยิ้มกะลิ้มกะเหลี่ยแล้วเอ่ยปากทักทายทันที

     

    น้องของฮีชอลรึเปล่าครับ ..เอ่อ ..หน้าตาดีไม่แพ้กันเลยนะคำชมในระดับพอเหมาะ ไม่ชี้ชัดว่าสวยหรือหล่อแต่ก็ทำให้แจจุงยิ้มหวานส่งไปให้ โอ๊ย ยูชอนแทบละลาย สุดยอดแห่งความงามในปฐพี ยุนโฮกับซีวอนแม่งไปเก็บตกที่ไหนมาวะ เชรี่ย สวยงาม !”ผมยูชอนฮะ

     

    แนะนำไปรอบหนึ่งแล้วครับแจจุงตอบกลับ สีหน้านั้นดูไม่ออกว่าอยากด่าหรือว่าไม่รู้จริง ๆ แต่ยูชอนก็เชื่ออย่างหลังมากกว่า สวยไม่ผิด ถ้าเปลี่ยนคนพูดเป็นยุนโฮก็จะออกมาอีกแบบหนึ่งยินดีที่ได้รู้จักครับ

     

    กินแต่ข้าวเปลือกจนตาฝ้าฟางรึไงวะ ... คิดสั้นเชียะยุนโฮที่เดินแบกถุงกับข้าวผ่านมาบอกลอย ๆ แจจุงหันขวับไปมองเขม็ง ปากอิ่มเม้มด้วยความเคือง ยูชอนทำหน้าอึน มาอีกและตัวขัดจังหวะอันตรายถึงชีวิตเชียวนะมึง คนเนี้ย

     

    ไอ้หมี!!”

     

    อะไรไอ้ฟูสายตาประสานเปรี๊ยะ ๆ คนนอกต้องถอยฉาก กลัวลูกหลงสุด ๆ หลบออกมาข้างนอกได้หน่อยนึงก็ได้ยินเสียงรถที่คุ้นเคยพอดี ฮันกยองมาถึงแล้ว ดี จะได้มีเพื่อนช่วย ๆ กันงง พ่อคนงงรีบจ้ำออกไปรับฮันกยองรถสีเงินของมาเฟียผู้ไฮโซจอดลงข้างหน้า พร้อมกับร่างสูงใหญ่ของเจ้าของที่ก้าวย่างอย่างสง่างามลงมาแตะพื้น ฮันกยอง .. ร่างสูงใหญ่ ใบหน้าหล่อเหลา ผมสั้นสีดำที่เสริมให้ดูยังไงก็โคตรของโคตรหล่อ และชุดลำลองสบาย ๆ แต่ดูดี ..ผู้ชายเพอร์เฟ็คท์

     

    แต่ติดที่ ...

     

     เจี๊ยบ!”

     

    อย่าร้องสิ  ...จะเอาอะไรเหรอ?”

     

    เจี๊ยบ ๆ ๆ

     

    หิวเหรอ อีกแป๊บนึงนะครับ  ...อีกแป๊บนึงก็ทุ่มนึงแล้ว เดี๋ยวผมเอาเสื้อลงไปให้นะฮันกยองยิ้มอ่อนโยนให้สิ่งที่อยู่ในตะกร้าใบเล็กในมือ ยูชอนมองภาพนั้นด้วยความอึน.. ยังไงก็ทำใจไม่ได้ เพื่อนเข้าคุยกับลูกเจี๊ยบสีเหลืองอ๋อยตัวเล็กนิดเดียวอ้าว ไอ้สัด

     

    ทักทายดีนี่มึงยูชอนที่แสนน่าสงสารทำหน้าเมื่อย แล้วก็ต้องรับกรรมยกตะกร้าที่วางผ้าสองสามชิ้นไว้ วางเพื่อใครวะไอ้ฮันกยอง มึงจะทำเพื่ออะไร กูงงเข้าบ้าน เหี้ยสองตัวนั่นรอแย่แล้ว

     

    เออฮันกยองอุ้มลูกเจี๊ยบอย่างทะนุถนอมแล้วเดินตามยูชอนเข้าบ้านไป นิ้วก็เขี่ยหัวเขี่ยหางลูกเจี๊ยบตัวเล็กนี่ไปด้วย เขาชินแล้วล่ะกับสายตาใครต่อใครที่มองเขากับลูกเจี๊ยบแบบนั้น เพราะไม่รู้อะไร ไม่เคยเห็นต่างหากว่าฮยอกแจที่น่ารักของเขาเป็นยังไง ถึงได้ทำหน้าแบบนั้นกัน!

     

    ตั้งวงเลยมึงงงงงง!!”ยุนโฮที่หน้าตาบูดบึ้งกระทืบเท้ามาหาฮันกยองกูจะเมา!!”ท่าทางยุนโฮอาจจะเรียกได้ว่าโมโหแบบแปลก ๆ จนอาละวาดเป็นหมีป่า ลูกเจี๊ยบในมือจิกนิ้วเขาเบา ๆ ร่างสูงเดินต่อไปอีกหน่อยเพื่อที่จะไปหมกอยู่ที่ที่สังสรรค์ที่เดิม ตะกร้าที่มีผ้าวางคลุมอยู่ถูกหิ้วไปวางอย่างทะนุถนอมบนโต๊ะรับแขก

     

    แต่พอหันไปอีกทาง ก็เจอคนแปลกหน้าสองคน .. สวยทั้งคู่

     

    อ้าว ... นี่ชายชาวจีนทำหน้าเอ๋อเมื่อใครก็ไม่รู้มาหมกอยู่ในบ้านเพื่อน ฮีชอลยิ้มแหย ๆ แต่ที่เขาเดินมาดูไม่ใช่อะไร.. รู้สึกคุ้นเคยแปลก ๆ กับไอ้ลูกเจี๊ยบในมือฮันกยองต่างหากคุณ ...?”

     

    เรื่องมันยาวฮะ คุณรอถามซีวอนดีกว่าฮีชอลตัดสินใจรวบรัดแล้วโยนความให้ซีวอนเสียเลย ขี้เกียจพูดผมฮีชอลฮะ ... ไม่ทราบว่าผมขอดูลูกเจี๊ยบนั่นหน่อยได้มั้ย?”

     

    ฮันกยองออกจะงง ๆ กับคำพูดที่คนสวยบอกออกมาแต่ก็ส่งลูกไก่ในมือให้ มันไม่ตีปีกตกใจเหมือนลูกไก่ทั่วไป แต่กลับจ้องหน้าฮีชอลนิ่ง แจจุงเกาะไหล่พี่ชายแล้วยื่นหน้าเข้ามาดูด้วยอย่างสนใจ รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างล้อมรอบเจ้านี่อยู่ ... แปลก ๆ แต่ก็คุ้นเคย

     

    แปลกอ่ะ ..พี่ฮีชอล รู้สึกแบบนั้นมั้ยแจจุงขอความเห็น ซึ่งฮีชอลก็พยักหน้า ฮันกยองมองอย่างง ๆ แต่เมื่อเหลือบมองนาฬิกาก็ต้องร้องอย่างตกใจ

     

    อีกนาทีนึงหนึ่งทุ่ม คุณฮีชอลครับ ผมขอฮยอก ..เอ๊ย ลูกไก่นั่นก่อนน้ำเสียงร้อนรนของฮันกยองดึงดูดความสนใจขากฮีชอลที่กำลังมีสมาธิกับลูกไก่ไม่ได้ ยุนโฮกับซีวอนที่ยกเหล้ามาวางไว้หยุดมอง แอบมองหน้ากันแล้วคิดในทางลบ เป็นไปได้มั้ยที่แมวจะหิวลูกไก่เอาตอนนี้ ส่วนคนที่ไม่รู้เรื่องอะไรอย่างยูชอนก็ทำหน้าอึน

     

    หรือฮีชอลจะเข้าสมาคมนิยมไก่อย่างฮันกยอง ?

     

    ไม่ทันแล้ววว!!!”ฮันกยองโวยวายแล้วทำอะรไม่ได้นอกจากดึงตัวฮีชอลให้วิ่งเข้าไปอีกห้องหนึ่งพร้อมกัน ร่างบางทำหน้าเหวอแต่ก็โดนดึงจนตัวปลิวตามไปด้วย แจจุงก็วิ่งตามพี่ชายไป ส่วนซีวอน ..ก็เหวอ แต่เริ่มมีลมออกหูปรี๊ด ๆ

     

    อะไร ..อะไรน่ะ ...เฮ้ย!!”ฮีชอลบ่นซ้ำไปมา และเมือ่ได้ยินเสียงกริ๊งของอะไรซักอย่างบ่งบอกว่าถึงทุ่มนึงแล้ว ความตกใจก็สำแดงฤทธิ์เดช ลูกไก่เปล่งแสงจนแสบตาแจจุง!!”

     

    เรียกชื่อน้องชายอย่างไม่มีที่ไปแล้วรีบถอยห่างจากจุดกำเนิดแสงด้วยความคิดที่ว่ามันอาจจะเป็นระเบิด และที่นี่ก็ไม่มี GT200!! (= =b) พอแสงดับลงแล้ว เจ้าของไก่อย่างฮันกยองก็ถลันตัวเข้าหาร่างผอมบางที่ยืนอยู่กลางห้องครัวที่วิ่งเข้ามาในตอนแรก มือก็เอื้อมไปล็อกประตูไม่ให้เพื่อนชั่วสามตัวเข้ามา ทิ้งไว้แต่คนสวยสองคนและเขา ฮีชอลขยี้ตา แจจุงอ้าปากหวอเมื่อเห็นเหตุการณ์ที่เดจาวูจนน่าตกใจ ..

     

    ลูกไก่กลายเป็นคน !?

     

    พี่ฮันกยอง ... ปล่อยได้แล้วผู้ชายผิวขาว ตัวเล็กที่ถูกฮันกยองกอดไว้ทั้งตัวผลักไหล่อีกฝ่ายเบา ๆ อดเขินไม่ได้เมื่อมีใครอีกสองคนมายืนจ้องแบบนี้ ฮันกยองไม่ยอมปล่อย แต่กลับกอดแน่นขึ้นอีก ฮีชอลกับแจจุงหน้าแดงก่ำเมื่อเห็นว่าสองคนตรงหน้าอยู่ในฉากล่อแหลมเพียงใด ร่างผอมบางผมสีน้ำตาลอ่อนกับใบหน้าหวาน แต่ยังคงมีส่วนคล้ายผู้ชาย ภาพนั้นจะไม่แปลกอะไรเลยถ้าร่างกายส่วนใหญ่ที่ไม่ได้มีเสื้อผ้าปกปิดไว้มีรอยแดงช้ำประปราย แจจุงหันหลังกลับแล้วเอามือปิดปากไว้

     

    แรง แร๊ง !

     

    เสื้อผ้าที่คุณเอามาอยู่ไหนฮะ .. เดี๋ยวผมออกไปเอามาให้ร่างบางของคนเป็นพี่บอกเสียงเบาด้วยความเขิน ฮันกยองรีบชี้แจงตำแหน่งที่ถูกต้อง แล้วก่อนที่ฮีชอลจะได้ขยับตัวออกไปแจจุงก็รีบวิ่งออกไปให้แทน ไม่นานอดีตลูกไก่ก็อยู่ในชุดเสื้อผ้าเรียบร้อย

     

    ขอโทษนะครับที่ทำให้ตกใจ ..ผมอีฮยอกแจครับฮยอกแจยิ้มหวานให้ ฮีชอลพยักหน้าให้น้อย ๆ แล้วสบตาฮันกยองที่หน้าแดง พอเข้าใจแล้วทำไมฮันกยองถึงได้โอ๋ลูกไก่นักคุณ ... เป็นแบบเดียวกับผมใช่มั้ยครับ?”คำถามประหลาด ๆ นั่นทำให้สองพี่น้องมองหน้ากันโดยไม่ได้ตั้งใจ ฮยอกแจมองทั้งสองคนสลับกันไปมาถ้าผมเข้าใจไม่ผิด..พวกคุณสองคนโดนสาปให้เป็นแมว

     

    แจจุงพยักหน้า ชะตากรรมเดียวกัน ..และการมาถึงของลูกไก่ปลอม ๆ นี่เองทำให้ทั้งสองคนมีความหวังขึ้นมานิด ๆ ร่างบางเดินไปหยุดตรงหน้าฮยอกแจแล้วจ้องอย่างมีความหวัง ฮันกยองได้แต่เงียบ ไม่กล้าจะไปขัดอะไร

     

    แล้ว ฮยอกแจรู้วิธีคืนร่างมั้ย

     

    ไม่หรอกครับ ถ้าผมรู้ผมคงไม่เป็นไก่อยู่แบบนี้ร่างเล็กฝืนยิ้ม มือของฮันกยองยื่นเข้ามาจับดอย่างให้กำลังใจยังไงก็ตามผมก็เจอเพื่อนร่วมชะตากรรมอีกตั้งสองแล้วนะ

     

    ก็จริง ... คิมฮีชอล แมวสีส้มพันธุ์เปอร์เซียฮีชอลบอกยิ้ม ๆ แล้วก้มหัวให้ แจจุงเองก็เช่นกัน แนะนำชื่อ สายพันธุ์กันจนเสร็จสรรพ แล้วขบวนคนน่ารักก็เดินออกจากห้องครัว ตรงเข้าไปหาวงเหล้าที่เริ่มเปิดฉากกันแล้ว

     

    อ้าว มึงพกฮยอกแจมาด้วยเหรอ ทำไมกูไม่เห็นวะยูชอนถามแล้วส่งแก้วใส่โซจูให้ แจจุงทรุดตัวลงนั่งข้าง ๆ ยุนโฮ มือก็หยิบขวดอีกขวดขึ้นมารินใส่แก้วใบเล็ก แต่มือใหญ่ที่ดึงไว้ทำให้ต้องหันไปส่งสายตาหงุดหงิดใส่ยุนโฮ ฮีชอลเองก็เดินไปนั่งข้าง ๆ ซีวอนแล้วทำแบบเดียวกับแจจุงเช่นกัน

     

    แน่ใจนะว่ากินเป็น

     

    ดูถูกนะยุนโฮแจจุงดึงมือออกแล้วกระดกหายไปทั้งแก้ว โซจูน่ะแรง แต่เขาก็ประจำกับฮีชอลอยู่แล้ว ยุนโฮเหลือบตามองด้วยสายตาไม่ชอบใจแล้วดึงไปดื่มบ้าง แจจุงยื่นมือไปจิ้มทักกังจองกลางวงมากิน เสียงยูชอนที่นั่งคุยเรื่องบอลกับซีวอนเริ่มดังล้งเล้งคืนนี้มีบอลนี่

     

    พวกมันก็มาอยู่ดู ทำไมล่ะยุนโฮชี้แจง แน่นอนว่าถ้าไม่สุรานารีก็คงเปลี่ยนเป็นบอลแทน แจจุงยิ้มร้าย ๆ แล้ววางแผนคิดเกมจะเล่นขึ้นมาในหัว แน่นอนว่าเขาจะไม่แข่งดื่มเหล้า เพราะถ้าเมาก็เสียศักดิ์ศรี

     

    พนันกัน ฉันว่าทีมนี้ชนะแจจุงเอ่ยชื่อทีมโปรดของตัวเอง ยุนโฮเลิกคิ้วแล้วซดอีกแก้วฉันรู้ว่านายชอบอีกที ถ้าทีมฉันชนะ นายยกห้องให้ฉันนอนตอนกลางคืน

     

    แล้วถ้าทีมฉันชนะล่ะยุนโฮถามหาข้อตกลงของตัวเองบ้าง ร่างบางยักไหล่น้อย ๆ เป็นทำนองว่าก็คิดเองสิ หมีป่ามองไปรอบ ๆ ห้อง เห็นยูชอนนั่งจิ้มผักกาดเข้าปาก ซีวอนกับฮีชอลก็คุยอะไรจุ๊กจิ๊ก ส่วนฮันกยองกับฮยอกแจก็นั่งอยู่ด้วยกัน แค่แตกต่างตรงที่ว่าฮยอกแจโดนประคบประหงมอย่างดีไม่เอาอะไรมากมาย ... แจจุง ทำกับข้าวให้กินทุกวันได้ป่ะ?”

     

    ก็ได้ ก็คงได้แค่มื้อเย็น มื้ออื่นพวกนายคงต้องกินหนูกันแจจุงตอบยิ้ม ๆ เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้ทั้งสองคนคาดว่าทีมตัวเองฟอร์มเจ๋ง ชนะแน่ ๆ

     

    แล้วหมีป่ากับแมวโหดจะเกิดอะไรขึ้นอีก(วะ) - -

     

    +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

     

    ขอบคุณทุกคำอวยพรฮะ :D

     

    แอร๊ยยยย ทำไมพนันกันแค่นั้น คิดแบบนี้กันล่ะสิ คึ

    ก็ยุนเค้าแมนเต็มร้อย คงจะคิดงาบ ๆ แจภายในสามสิบวิไม่ได้หรอก เราต้องมีอุปสรรค หัวเราะก๊าก ๆ (ขนาดตัวอักษรบอกเลยนะ)

    ชอบลูกเจี๊ยบได้อีก ..นึกภาพหนูฮยอก ทำหน้าแบ๊ว ... แอร๊ยยยยยย น่ากด อิหื่น

    มีแต่คนถามว่าซื้อแมวที่ไหน เพิ่มเข้าไป ซื้อลูกเจี๊ยบที่ไหนด้วยสินะ 55

    มีคนบอกว่าอ่านฟิคนี้แล้วยิ้ม เค้าอ่านคอมเม้นแล้วแก้มจะแตก อ๊างง

     

    ฟิคนี้หวานแน่ ๆ หวานมันทั้งเรื่อง ไม่ต้องกลัวว่ามันจะโศก = =;; แต่อาจจะมีนิด ๆ

    วันนี้วันเกิดเค้าอ้ะ อวยพรหน่อยจิ *-* 16 แล้ว แก่

    ขอบคุณพี่ซ็อง คนแร๊กกก แอร๊ยยย ขอบคุณฮะ ! =]

    (เหรี้ยเน็ตTOT กว่ากุจะอัพฟิคได้แม่มยึกยักไม่แก้เน็ตให้ ทุรนทุรายเว๊)

     

    ไรท์เตอร์จะไปงานนี้แหล่ะ เอาฟิคไปขาย ทั้งเจ็ดบาป + rainbow + white love + So I (ยกทั้งครัวไปสินะ)(ได้ข่าวนั่นวันซ้อมโคฟ)

    http://kokayz.livejournal.com/274249.html

    งาน Korea friendship 21 มี.ค. ที่เซนต์หลุยส์

    เจ็ดบาป ..ถ้าใครไม่เคยอ่านก็ จิ้ม ตัวอย่างตอนอิจฉา แค่นี้ก็จิตพอแล้ว แต่อย่างว่า เอ็นซีมันทุกตอน - -

     


    เดินมาแปะสเปวันเกิดสนองนี้ดคยูฮยอก 55

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×