คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : แรกพบสบตา 50%
เ้าวันศุร์ที่แสนสใส
สาวหมวยาสวยหน้าลม ำลัยืนบ่นใส่มือถือัวเออยู่หน้าห้อเรียนนเียว เป็นรั้ที่เท่าไรไม่รู้ที่เธอ้อมาเรียนนเียว
“ยัยเพื่อนบ้าื่นมาเี๋ยวนี้นะ แฟไฟร์!!!” โทรไปทีไรหลับทุที อาทิย์นี้าเรียนรบสามวันแล้ว้วยสิ ะไม่โวยวายอะไรเลย ส่วนโทแพับอะวาไปุยาน่าประเทศ
“ลุมาเี๋ยวนี้!!!!”
‘ิ้’
นั่นไ ไม่ยอมื่นแถมัสาย้วย โทรลับันปิเรื่ออี ทำไมันไม่หัวีเหมือนยัยพวนี้บ้านี้ าเรียนแ่สอบไ้ทุที แถมเธอยั้อมาเป็นนัร้อนำประสานเสียอโรเรียน ึ่้อร้อเพลมาร์เป็นประำทุเ้า
“อยูเถอะ” ฮึ่ย เธอเอ่ยาโทษเพื่อนๆในใเรียบร้อย
พัเที่ย
- อเินาสาว เมลา พบประธานนัเรียนที่ห้อประุมสภานัเรียน้วย่ะ
“มีเรื่ออะไรอีล่ะเนี่ย” สาวน้อยแ้มลมบ่นอุบอิบ อย่าเ็ๆ ไม่พ้นเรื่อเพื่อนอเราอีสามน
GEM verifies & design บริษัทผลิ ออแบบและรวสอบอัมี ือ ไ่มุ ไพลิน บุษราัม และ อะวามารีน ที่มีื่อเสียที่สุในเมือไทย ประอบ้วย ผู้บริหารสี่น ือ
-
เมลา หรือ เพิร์ล ลูสาวประธานบริษัทผลิไ่มุที่ให่ที่สุ เ็สาวมัธยมมาวามสามารถ อบร้อเพลและเล่นนรีเป็นีวิิใ สามารถเอเธอไ้ที่มรมนรี
-
เพลประภัส หรือ แฟไฟร์ ลูสาวผู้บัับบัาารอำับารพิเศษ วบุมารผลิพลอยไพลินน้ำามที่สุในประเทศ และ้วยวามที่เป็นลูนายำรวผู้เ่า ทำให้เธอไ้รับวามมารถ้านนี้มาเ็มๆ ทำหน้าที่รวสอบอัมีทั้หมที่ถูส่มาที่ GEM ี้เาเป็นที่สุ พบเธอไ้ที่โรฝึเนโ้อโรเรียน
-
โยษิา หรือ โทแพ ประธานบริษัทผลิบุษราัมอันับหนึ่อไทย ทั้ๆที่เธอยัอยู่ในวัยเรียน เพราะพ่อและแม่อเธอประสบอุบัิเหุเสียีวิะทันหัน แ่้วยวามสามารถอเธอทำให้ทุอย่าเป็นไปไ้้วยี รู้ทันนอื่นไปะทุเรื่อ แล้โ่บ้าเป็นบาเวลา เอเธอไ้ที่้นไม้้นให่สุอโรเรียน
-
อิอร หรือ อะวา พี่ให่สุในบรราเพื่อนๆ อยูแลเ็บวาานทุอย่าที่เพื่อนเธออีสามนทิ้ไว้ อยออานแทนเพื่อนๆอเธอเวลาที่ิภาริ เป็นนนิ่ๆ เอเธอไ้ามห้อสมุ
ห้อประุมสภานัเรียน
‘็อๆๆ’
“ออนุา่ะ” พูบึผลัประูเ้าห้อไป
“มา้านะ” เสียทุ้มเอ่ยึ้นนิ่ๆ
“เรียันมามีอะไร” เพิร์ลส่ายหัวเ็ๆ ทำไมผู้หิในโรเรียนถึไ้หลหมอนี่ันหมนะ ็แ่าวอย่าับหลอไฟ สูโปร่เหมือนนายแบบ ปาแสน่าุ๊บ ิ้วเ้ม าม แ่เนี๊ยะ(?)
“พวเธอหยุบ่อยเินไปแล้วนะ ันไม่รู้ะไปเอาะแนนที่ไหนมาหัแล้วนะ” เล็ิส ประธานนัเรียนและลูายเ้าอโรเรียนเอนื่อัแห่หนึ่ใลารุเทพ เอ่ยเรียบๆ
“สรุปือ” เธอถาม ่อนะเลื่อนเ้าอี้มานั่
“บอพวเามาเรียน้วย แฟไฟร์และโทแพ ”
“แล้ว” เธอพูนิ่ๆ แ่ยัิ้ววนๆไปให้
“ยัะมาแล้วอี บอเพื่อนเธอ้วย าบ่อย ระวัะโนให้ออ” เาว่าพรายื่นหน้าเ้ามาใล้เธอ
“ถ้าทำไ้็ลอู” เธอเอ่ยอย่ามั่นใ ้วยระับผลารเรียนและวามสามารถอเพื่อนทั้สอนที่ไ้สร้าื่อเสียให้โรเรียนอย่ามา แถมเ้าอโรเรียน็ุอาเธอนี่นา
“ันถามริๆนะ พวเธอทำอะไรอยู่ันแน่ ยิ่่วหลัๆาบ่อยเินไปแล้วนะ รวมถึัวเธอ้วย” เาว่า พร้อมี้หน้าาโทษ
“นายไม่ำเป็น้อรู้” พูเสร็เลยลุึ้น ะเินออาห้อ แ่เล็ิสว้าแนไว้
“มีอะไรอี” เธอพยายามยื้อแนืน แ่เา็ไม่ปล่อย แล้วยื่นหน้ามาใล้นเห็นรูุมนอันและัน
“เธออ้วนึ้นรึเปล่า” ว่าบ็รีบเินออาห้อไปทันที ส่วนเพิร์ล ยืนนิ่ลายเป็นหินไปแล้ว ่อนะรู้สึัว
“นายายยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!”
ความคิดเห็น