ลิขิตแห่งกาล แด่ดอกไม้สวรรค์

ชะตาลิขิตให้เธอต้องย้อนเวลากลับไปช่วยผู้คนมากมาย แต่ใครเล่าจะช่วยเหลือเธอให้รอดพ้นจากดวงตาดุคมของจอมทัพใหญ่แห่งแผ่นดินมหินธรา ที่คอยจับจ้องเธอไม่วางตา มิใช่ด้วยความเสน่หา หากแต่เต็มไปด้วยความสงสัยในตัวสรีวิปลาสที่แสนจะขะมุกขะมอมเช่นเธอ

เรื่องนี้ต้องแจ้งให้ทราบก่อนนะคะว่า ไม่ได้อ้างอิงจากประวัติศาสตร์หรือสถานที่จริงใด ๆ ทั้งนั้น เป็นจินตนาการล้วน ๆ ค่ะ แต่บางบทก็จะพูดถึงเรื่องราวของประวัติศาสตร์อยู่บ้าง เพื่อให้เนื้อเรื่องสมจริงมากยิ่งขึ้น

.............................
ชี้แจงแถลงไข :

ทำไมต้องใช้หิ่งห้อยเป็นตัวแทนของการข้ามเวลา : ตอนจะเขียนก็นึกอยู่ว่าจะเอาแบบไหนดีเพื่อที่จะไปทะลุอีกห้วงเวลาหนึ่ง จะมุดถ้ำ ดำน้ำ พุ่งผ่านเสา(เหมือนนางตะเคียน) หรือเข้าต้นไม้แล้วไปโผล่อีกที่ดี ดูมันไม่ work สักอย่าง พอดีนึกขึ้นได้ว่ารุ่นน้องที่เป็นคนเหนือเคยบอกว่าหิ่งห้อยคือวิญญาณของคนตาย เวลาเข้าป่าเขาก็จะไม่ยอมให้เราทักหรือว่าเล่นกับมัน ดังนั้น อะฮ้า!!! เอาอันนี้แหละเหมาะสุด พราหมณ์ที่มาพาตัวหมอปาไปก็เป็นดวงจิต ถ้าใช้หิ่งห้อยที่เป็นตัวแทนของดวงวิญญาณจำนวนมาก ๆ ก็น่าจะมีพลังงานในการขับเคลื่อนได้ ดังนั้นหมอปาจึงได้ข้ามเวลาด้วยประการฉะนี้แลฯ

ระยะเวลาที่หมอปาข้ามเวลาไป : เรื่องนี้ตั้งอิมเมจไว้ประมาณราว ๆ ตอนปลายพุทธศตวรรษที่ 14 หรือไม่ก็ช่วงต้น ๆ พุทธศตวรรษที่ 15 ค่ะ ก็ราว ๆ พันกว่าปี ใจจริงก็อยากให้มากกว่านั้น แต่ถ้าเอาก่อนหน้านั้น ปราสาทที่สร้างจะเป็นก่ออิฐถือปูนตามอิทธิพลของอารยธรรมอินเดียมากกว่า ส่วนปราสาทที่สร้างด้วยหินหรือศิลาแลงก็จะเริ่มในช่วงต้นพุทธศตวรรษที่ 15 เป็นต้นมา แล้วในเรื่องนี้ก็มีตอนที่ปราสาทจะพังลงมาทับคนด้วย ถ้าเอากำแพงอิฐพัง มันคงจะล้มตึงลงมาทั้งแผง คนที่อยู่ตรงนั้นก็คงตายแบบนิ่งสนิท ถ้าเป็นหินกลิ้งมาทับก็น่าจะรอด ก็เลยต้องตั้งเวลาเอาไว้ที่ประมาณช่วงเวลานี้ค่ะ

การใช้คำราชาศัพท์ : ในเรื่องนี้จะใช้คำราชาศัพท์เฉพาะบทพูดเท่านั้นนะคะ ส่วนบทบรรยายจะใช้คำธรรมดาเพื่อให้เข้าใจง่ายไม่ต้องมานั่งเปิดพจนานุกรมแปลความกันอีกครั้งค่ะ

.............................

แอบเอาอิมเมจหมอปามาแปะให้ดู คนเขียนอยากได้นางเอกหุ่นแบบนี้ ผิวแบบนี้ค่ะ ส่วนหน้าตานั้นตามแต่คนอ่านจะอิมเมจเลยค่ะ
 

ขอขอบคุณทุก ๆ กำลังใจที่ให้มาค่ะ










กำลังตัดสินใจว่าจะเอาแบบไหนดีน่ะค่ะ อืม.......