อ่านตอนแรกๆ ก็แบบ เฮ้อ น่าสงสารจัง
ทำได้แค่แอบรักเข้าอยู่อย่างนี้ T^T

ผ่านไปหลายบรรทัด พยายามมีหวังว่าพี่อิงจะชอบน้องบ้าง
แต่ไปๆมาๆ ชักจะเอะใจ แต่ใช่แน่ๆ เลย

พอได้รู้ ก็โปะเชะ ใช่เลย คิดไว้ไม่มีผิด
ที่แท้ก็แอบรักมาก่อนน้องรักอีก

ท้ายๆ เนี่ย อ่านแล้วอมยิ้มนานเลย ^o^
ชื่อเรื่องว่า ‘อยากให้รู้ว่ารักเธอ’
คนอ่านก็อยากบอกว่า ‘อยากให้รู้ว่าชอบเรื่องนี้’

ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ ให้หัวใจได้อบอุ่น ^-^

เมะชนเมะเป็นอะไรที่น่าลุ้นดีนะว่ามั้ย
มันน่าตื่นเต้น
และลุ้นไปในแต่ละตอน ว่าใครจะยอมเป็นรับให้
อืม แต่ก็อาจจะเป็นเขา ‘…’
เขาคนนั้นใช่มั้ยคุณคนแต่ง
ส่วนการรุกประชิดตัวตั้งแต่วันแรกของเจเค
มันช่างกวนจริงๆ
เวนเนสจะทำงานได้อย่างปกติสุขมั้ยนะ

ถึงเจเคจะดูเกรียน และน่ารำคาญสำหรับเวนเนส
แต่ก็น่ารัก น่าหยิก ตามสไตล์ของเขาอ่ะเนอะ

แต่มุมของเวนเนส ก็มีบางอย่างที่อยากรู้คำตอบ
เขามีอะไรอยู่ในใจกันน้า

ไม่ครบจำนวนที่กำหนด แต่เฉียดก็โอ วิจารณ์ให้^^

อยากบอกว่าแอบกรี๊ด... ที่อยู่ ชั้นที่พัก ห้องอยู่ตรงข้าม ที่เรียนใกล้กันอะไรจะตรงกันขนาดนั้น ส่วนสูงอีก เพราะเราเกิดมาคู่กันใช่มั้ย ติณ ภัทร อย่างนี้เขาเรียกว่า ‘พรหมลิขิต’ ใช่มั้ย


ชื่อเรื่อง (1)
ตรงเลย เพราะเรื่องนี้ไม่ได้กำหนดตายตัวว่าใครรุกใครรับ ใครจะเมะใครเคะ แต่ใช้เรื่องราวที่สัลบเปลี่ยนไปให้คนอ่านสงสัยว่า เอะ ใครกันนะ?

เนื้อเรื่อง/โครงเรื่อง (3)
จากประโยคแนะนำในส่วนของเรื่องย่อสั้น 5 บรรทัด ดึงสายตาให้คนอ่านสะดุดกึก แล้วก็จะถูกดึงเข้าไปอ่านเรื่องแบบเต็มๆ ได้เลย จะบอกว่าโดนใจก็ว่าได้

การบรรยาย/ภาษา/คำผิด (3)
เปิดเรื่องด้วยบทนำ มาสั้นๆ แต่กินใจ ไม่ใช่คำกระแทกรุนแรง แต่อ่านแล้วต้องร้องว่าเฮ้ย ใช่ มันแบบนี้แหละ นิยามไม่ต้องยาวแต่โดนใจอย่างนี้ถือว่าลงตัวใช่เลย

การบรรยายไหลลื่น ไม่ติดขัด การบรรยายถึงคนสองคนในครั้งแรกที่พบกันเหมือนอ่านแล้วดูจืดชืด แต่ไม่ใช่เลย ยังมีการแสดงอารมณ์และมุมน่ารักของตัวละครให้เห็นจนต้องอมยิ้มน้อยๆ ^^ และยังคงมีมุมแบบนี้เรื่อยๆ (ถ้าไม่มีมารผจญนะ)

คำผิด ส่ายหน้าเลย ไม่มีๆ เลยอ่านลื่นสบายไม่มีสะดุด

ตัวละคร (2.7)
ตัวละครมีบุคลิกและความชอบที่แตกต่างกัน แต่เพราะเป็นผู้ชายล่ะมั้งนะ เลยทำให้พวกเชาคลิกเข้ากันได้อย่างลงตัวและรวดเร็ว แบบไม่ต้องกระโชกโฮกฮาแบบเถื่อนๆ เพื่อแสดงความสนิทสนมกันมานานมาก (แม้ว่าจะเพิ่งเจอแค่ไม่นาน) แต่ภาพของตัวละครสร้างให้เห็นว่าสนิทมานานแล้วกันแบบพอดีๆ

แต่แอบขำความชอบเรื่องหนึ่ง ‘การ์ตูน’ เออ เดี๋ยวนะ ขอนึกภาพผู้ชายตัวโตๆ นั่งดูการ์ตูนโปเกม่อนกับโคนัน เป็นภาพที่ดูขันแต่น่ารักในความคิดนะ

ขอติ-ชม (-)
- ในหน้าบทความ พื้นหลังดูแนวดี เหมือนจะลายตาแต่ดูสวยแบบแนวๆ ^^P ส่วนหน้าหลักคล้ายจะเรียบ แต่ได้คำ ‘POSITION’ ตัวเป้ง + คำเตือน + โปสเตอร์ของเรื่องเลยทำให้ดูมีสีขึ้นมาหน่อย

คะแนนรวม (10)
9.7 คะแนน

*** การวิจารณ์นี้เป็นแค่ความคิดของเราคนเดียว หากเข้าใจผิดในตัวเนื้อเรื่อง ตัวละคร หรืออื่นๆ หรือไม่ชอบยังไงก็ขออภัย

พูดถึงชื่อเรื่องก่อน
ถ้าแปลตามตัวภาษาอังกฤษ และตีความนิดหน่อยก็น่าจะหมายถึง ความรักที่ไหลเวียนห้อมล้อมอยู่รอบตัวของคนสองคน ก็คือพระ-นายของเรื่องนี้ ก็ตรงดี ไม่ต้องใช้คำไทยแปล ก็เข้าใจความหมายและตรงกับเนื้อเรื่อง

เนื้อเรื่อง
ได้อ่านเนื้อเรื่องแล้ว น่าติดตามนะ ที่คนๆหนึ่งเข้ามาเจอกับบาร์เทนเดอร์ตัวเล็กๆ ความสดใสเจอกับความนิ่งๆ ดูน่าติดตามชีวิตของพวกเขา มันจะเดินไปในทางใด คนหนึ่งคล้ายจะหนี อีกคนไล่ตาม ก็คอยกังวล ลีออนยอมๆ ไวซ์ซะทีเถอะ แต่ก็ดีที่ไม่วิ่งไล่กันนาน โอเคๆ^^

การบรรยาย
ไปแบบไม่ช้าไม่เร็ว ค่อยๆตามเก็บตามเคลียร์เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ให้คนอ่านนั่งลุ้น นั่งรอเฉลย การบรรยายถึงความรู้สึกของไวซ์ถึงความรักที่มีต่อลีออน ก็ดีมองเห็นความรู้สึก อาจจะด้วยการบรรยายการแสดงออกของเขาที่ทุ่มเททั้งใจล่ะมั้ง ส่วนฉาก... อันนี้ผ่านราบเรียบ ไม่ต้องมีลิงค์ไปอ่านเอ็นซี่ที่อื่น บรรยายส่วนนี้โอเคนะ^^// แต่ไปตามอ่านแบบเต็มก็คงจะกู้ด
ส่วนการยกคนอื่นเข้ามาสร้างขัดแย้ง และสร้างอุปสรรคให้ตั้งหลายคน ทำให้เรื่องดูมีน้ำหนักขึ้น ไม่ต้องแสดงความเลวร้ายแบบที่สุดออกมา แต่ก็ทำให้คนอ่านรู้สึกไม่ชอบเธอหรือเขาคนนั้นได้

ตัวละคร
พูดถึงตัวละคร อ่านแล้วเห็นว่า แต่ละคนไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็มีเหตุผลรับรอง แม้ว่าจะเป็นเหตุผลที่ฟังไม่ขึ้น แต่ที่จริงก็ฟังขึ้นอยู่บ้าง
อย่างลีออน ถึงจะหงุดหงิดนิดๆ ที่คิดอะไรไม่ปรึกษาพระเอก แต่เพราะเหตุผลไงล่ะ ทำเพื่อปกป้องไวซ์ หรือตอนเจอพ่อไวซ์ เขาก็ตัดความช่วยเหลือไม่ให้เขายุ่งเกี่ยว ก็แบบไม่ใช่พวกตะโกนแบบไร้เหตุผล ^^P
ส่วนไวซ์ เขาดูเป็นคนหนักแน่น คิดยังไงก็ต้องทำยังนั้นดี ไม่ต้องมาโลเล ใครคิดยังไงก็ช่าง แต่ฉันทำเพื่อลีออน
อ่ะ พูดถึงเดวิทหน่อย ว่าแล้วต้องมีความเป็นมาจริงๆด้วย แต่เวลาเขาออกมาพร้อมกับแว่นสีดำ (แม้จะไม่ค่อยโผล่ออกมาบ่อย) แต่ดูเท่เนอะ (จินตนการเอาก็คิดว่างั้น^-^)

ส่วนธีมบทความ
หน้าหลักนิยาย เป็นธีมสีฟ้าดูสดใส สดชื่นดีจัง

เหมือนออกแนวแย่งชิงเหยื่อที่น่าเก็บไว้กินคนเดียว
แต่ก็น่ารักสำหรับบางคน เอะ เขาไม่ใช่คนนี่นา ใช่มั้ยเด็กน้อย
เจ้าลูกครึ่ง ตัวเท่าเด็กอนุบาล
พยายามนึกภาพตาม คงน่ารักน่าดู
แต่ถ้านึกภาพเด็กน้อยถือดาบ เอิ่ม มัน.... --!!

เรื่องนี้จึงดูน่าลุ้น น่าติดตามดี
ใช่มั้ยลูกครึ่งแมวน้อยยย~~ >o<

น่าอิจฉาแอ๊กซิสเนอะ
มีเหมียวน้อยให้กอด (แต่ดันไม่กอดเอง)
แถมมีเพื่อนที่คอยปกป้องอีกต่างหาก

ใครบอกว่าฉานหลง จะหลงยื่อจี่คนเดียว เราก็หลงนะ ดื้อไปบ้างแต่ก็น่ารัก
การบรยายดีมากเลย เราชอบนิยายแนวจีน พอเจอเรื่อง อืม มันใช่ สนุกนะ ดี ชอบ
อ๋อ แล้วก็ชอบกลอนส่งท้ายของแต่ละบทด้วย
เสียดายที่ตีพิมพ์แล้วจะไม่มี แต่ก็ไม่ได้ทำให้เนื้อเรื่องที่เหลือเสียอรรถรสเลย
สำหรับเรา แต่ละตอนก็มีอะไรให้เราลุ้นเป็นระยะ
เนื้อเรื่องไม่ยืดยาว ลงตัวพอดี ^^

อ่านนานแล้ว กะว่าเรื่องจบค่อยเม้นท์ แต่คนแต่งก็ค้างไว้ซะงั้น
เอาเถอะ ยังไงคนอ่านก็ยังรอองศาที่น่ารักของพี่ฟรานและฟีฟ่าอยู่ ^^
อ่านในตอนแรกๆ แบบว่าติดเลย ต้องตามอ่านต่อให้ได้
ตั้งตาคอยคนแต่งมาอัพบ่อยๆ เรื่องนี้ชอบมากเลยนะ
มีตัวละครเยอะก็จริง แต่กลับมีเอกลักษณ์ที่น่าติดตาม
แล้วก็หลงรักในความมึนๆ น่ารักขององศา มิน่าฟีฟ่าถึงได้หลงและชอบแกล้งซะเหลือเกิน
แต่คู่ของพี่ฟรานกับอินเดีย เล่าเอาลุ้นไปหลายครั้ง มัวแต่แอบ มัวแต่หลบ
เฮ้อ หันหน้ามาบอกรักสักทีเถอะนะ พลีสสส~

Story : Do the Do รักผมต้องทำใจ [yaoi]
By : Duo801-Rime


ชื่อเรื่อง (0.7)
เห็นชื่อเรื่องที่เป็นภาษาอังกฤษ ‘Do the Do’ ยังไม่เข้าใจว่าทำไมถึงใช้ แต่ชื่อต่อท้าย ‘รักผมต้องทำใจ’ เออ มันใช่นะ ตรงกับนิสัยของตัวละครเลย

เนื้อเรื่อง/โครงเรื่อง (3)
โปรยเรื่องย่อๆ ตอนแรกอ่านแล้วตกใจ รูดอะไรน่ะ ฮะ แต่ก็เป็นการเรียกความสนใจให้คนอ่านได้นะ แม้จะไม่รู้ว่า คนพูดต้องการสื่ออะไร ไว้ให้คนอ่านมาอ่านในเนื้อเรื่องต่อเองใช่มั้ย แต่เกรินคำถามของเด็กชาย คำถามมันซื่อเข้ากับคนพูดดีเนอะ
การจับคนซื่อๆ กับคนเข้าชู้ ดูเป็นอะไรที่น่าคิดนะ จะไปไหวมั้ยคู่นี้ แต่ก็เป็นความเข้ากันที่น่าสนใจนะ

การบรรยาย/ภาษา/คำผิด (2.7)
ค่อยๆ ให้เห็นภาพของความซื่อ ไร้เดียงสาของนายเอกหรือเมฆได้ดี ทำให้คนอ่านแอบหัวเราะกับความใสซื่อของเขาจริงๆ เพราะจุดเริ่มต้นของการอยากรู้จักคำว่ารัก ทำให้มีเหตุการณ์ที่คนอ่านได้ลุ้นตลอด รวมถึงความลับของเมฆในอดีต เอามาสลับเล่ากับตอนปัจจุบัน ทำให้เรื่องดูน่าติดตาม ส่วนการใช้ภาษาก็อ่านสนุก เรื่องนี้เลยไม่เครียด อ่านได้สบาย แม้จะเห็นคำผิดอยู่นิดนึง แต่ก็อ่านได้ลื่นไหลไปตามความติสต์ที่มีมากเกินจนต้องเรียกเขาว่าซื่อแต่น่ารัก^^P

ตัวละคร (3)
นายเอก ลักษณะนิสัยออกแนวซื่อๆ เป็นความปวดหัวที่น่ารักดี ขนาดเห็นผู้หญิงหุ่นยังกับนางเอกเอวี ยังคิดว่าเป็นลูกชุบน่ากิน ^^ แม้ว่าบางทีอ่านแล้วจะกุมขมับ นายจะซื่อไปไหน –o-!!!
ส่วนพระเอก จะเจ้าชู้ยังไง ดูท่าจะพ่ายแพ้ให้กับคนซื่อ คนเจ้าชู้มักจะถูกบอกว่าเป็นคนไม่ดี แต่พอเพื่อนบ้านมาขออะไรก็เออออทำให้ และบางทีการแสดงความเป็นห่วงเหมือนจะเป็นพี่ชายดูแลน้องชายเลยแฮะ แม้ว่าอายุของสองคนจะสลับตำแหน่งการดูลก็ตาม -- (ก็นะ นายเอกหรือเมฆ ทำตัวให้น่าห่วงจริงๆ)

คะแนนรวม (10)
9.4 คะแนน

*** การวิจารณ์นี้เป็นแค่ความคิดของเราคนเดียว หากเข้าใจผิดในตัวเนื้อเรื่อง ตัวละคร หรืออื่นๆ หรือไม่ชอบยังไงก็ขออภัย