คะแนนตามการวิจารณ์
คะแนนของเรื่อง 100 คะแนนแบ่งตามนี้
เนื้อเรื่อง 40 คะแนน
- การดำเนินเรื่องในบางตอนยังมีความสสจริงยังไม่สามารถได้ว่าตัวละครต้องการอะไรในการแสดงกิริยาหรือการกระทำเช่นนี้ออกมา เช่นการอธิบายต่างๆในส่วนของการเปรียบยังมีบ้างที่เป็นการเปรียบเทียบที่ไม่ถูกต้องมากนักการเปรียบในตอนเลยดูแตกต่างไป เนื้อเรื่องยังไม่ส่วนที่น่าตื่นเต้น เร้าใจพอให้น่าติดตามและทำให้พูดอ่านสามารถตั้งใจจดจ่ออยู่กับเนื้อหาในส่วนต่างๆของเรื่องได้เลย นี่คือในความคิดของโรลเองนะคะเพราะตอนอ่านเรื่องนี้ในช่วงแรกโรลลองปิดเพลงที่ปกติโรลจะเปิดตลอดเวลาอ่านอะไรก็ตามมาลองอ่านขอพี่กอล์ฟปรากฎว่าโรลรู้สึกสมาธิของโรลไม่ได้อยู่ที่ตรงนี้อย่างเดียวมันเหมือนเนื้อเรื่องไม่มีอะไรดึงดูดให้สายตาโรลต้องจดจ้องมันอยู่ทีเดียวเลยอยากเพิ่มความเร้าใจของเนื้อเรื่องนะคะ และอีกอย่างคือคำบรรยายที่มีอยู่เยอะมากจนเกินไปของเนื้อเรื่องทำให้เนื้อเรื่องดูน่าเบื่อเพราะคนอ่านส่วนใหญ่คงไม่มานั่งอ่านนิยายเพื่อดูแต่คำบรรยายค่ะ เขาอยากอ่านคำพูดการแสดงอารมณ์ของแต่ละตัวละคร มากกว่าค่ะ เรื่องโล่นะคะ ควรอธิบายที่มาที่ไปของมันให้มากกว่านี้เพราะตอนโรลอ่านยังงอยู่เลยหรืออาจเพราะโรลไม่เข้าใจเนื้อเรื่องอยู่แล้วอ่ะค่ะ และก็เรื่องโรคที่เกิดกับโจอี้ก็ควรอธิบายให้มากกว่านี้หน่อยนะคะ อ้อ แล้วโรลก็รู้สึกเนื้อเรื่องจะเอื่อยเอามากมากเหมือนว่าพี่กอล์ฟนำเอาคำบรรยายมาเยอะและอธิบายอะไรที่มันเป็นวิชาการมมากเกินไปเข้าใจค่ะว่าเรื่องพวกนี้ต้องอธิบายในแนวนี้เยอะมากแต่โรลคิดว่าไม่น่าจะอธิบายจะมันติดพืดกันขนาดนี้นะคะมันจะสร้างความเบื่อหน่ายให้กับผู้อ่านได้ และคำบรรยายส่วนใหญ่โรลรู้สึกเหมือนว่าพี่กอล์ฟแค่ต้องการเอามายืดเรื่องค่ะ
ตัวละคร 30 คะแนน
- ตัวละครเป็นสิ่งที่โดดเด่นในคำว่านิยายแต่ในเรื่องโรลไม่พบบุคลิคและคาแรกเตอร์ที่แน่ใจของตัวละครเลยเท่าที่อ่านมาสิบสามบทไม่สามารถทราบได้เลยว่าตัวละครแต่ตัวมีความสามารถและอุปนิสัยอย่างไรและตัวละครที่มีปริมาณเยอะจนเกินไปทำให้ผู้เขียนอาจไม่สามารถเจาะลึกให้ได้มากนักแต่ตัวละครหลักอย่างอาดัมก็ควรมีบุคลิคที่ชัดเจนได้แล้วเพราะอย่างนั้นผู้อ่านจะไม่สามารถนึกอารมณ์ตามตัวละครต่างๆได้เลย และเมื่อผู้อ่านไม่สามารถนึกตามได้แล้วนิยายเรื่องนี้ก็จะน่าเบื่อไปเลยเพราะผู้อ่านเข้าไม่ถึงอารมณ์ของตัวละครค่ะ อยากให้เพิ่มเรื่องความเป็นจริงของตัวละครอยากให้ผู้เขียนสามารถแจงได้ว่าตัวละครตัวมีตัวตนจริงไม่ว่าในเรื่องหรือบนโลกแห่งความจริงค่ะ และตัวละครที่เยอะมากนี้จนโรลอ่านมายังไม่สามารถจำตัวละครที่โผล่ออกมาได้หมดและดูเหมือนตัวละครที่โผล่ออกมาและผู้เขียนตัวชื่อให้เสียหมดนั้นเป็นเพียงแค่ตัวประกอบไม่มีความสำคัญอะไรมากนักหากเป็นเช่นนี้โรลว่าไม่ควรนำชื่อมาตั้งให้เพราะจะทำให้ผู้อ่านต้องจดจำและต้องอยากรู้ว่ามัความสำคัญอย่างไรแต่เมื่ออ่านไปก็เกิดคำถามขึ้นว่า "อ่าวหายไปไหนแล้ว" แล้วอารมณ์ค้างเติ่งนี้ก็สร้างความรำคาญได้มากเลยทีเดียว
ภาษา 20 คะแนน
- ในการใช้ภาษาอย่างแรกเลยคงต้องขอชื่นชมว่าผู้เขียนมีความสนใจในภาษาเก่าของไทยที่ไม่ค่อยมีใครรู้ความหมายของมันมากเท่าไหร่นักและข้อนี้เองที่ทำให้ผู้อ่านงงและไม่เข้าในในเนื้อหาและโรลเองก็ยังยอมรับเลยว่าบางคำโรลไม่รู้ความหมายของมันจริงๆและมันก็สงสัยแต่พอกลับมาอ่านอีกทีอ่าวไปถึงไหนแล้ว แล้วยิ่งผู้อ่านมือใหม่ที่ยังไม่ค่อยรู้ความหมายของคำที่ไม่ค่อยมีใช้ในปัจจุบันยิ่งแล้วใหญ่เพราะเมื่ออ่านไม่รู้เรื่อง ศัพท์เหล่านั้นแทนที่จะสร้างสรรค์ให้กับนิยายเรื่องนี้กลับเป็นตัวทำลายเรื่องนี้ซะเอง การใช้คำของภาษาไทยในนิยายนั้นก็เหมือนดาบสองคนค่ะ ถ้าเราใช้คำที่ยากจนเกินไปและสูงกว่าระดับที่ผู้อ่านจนทำให้ผู้ไม่รู้เรื่องก็ทำให้เรื่องน่าเบื่อ แต่ถ้าไปเจอผู้อ่านที่ความสามารถในด้านภาษาอยู่แล้วเขาก็จะนึกชื่นชมความสามารถของผู้เขียนในข้อนี้เลยค่ะ และคำบางคำผู้เขียนใช้คำที่มันเป็นคำที่ค่อยข้างเป็นภาษาเก่าแต่จู่ๆก็นำภาษาวัยรุ่นมาใช้บ้างมันก็ทำให้เรื่องสูญเสียความขลังในเรื่องของภาษาไปเลยค่ะ คือต้องบอกก่อนเลยว่าโรลก็ชมนะคะในตอนแรกแต่พอมาเจอในส่วนนี้แล้วก็สูญเสียไปบ้างค่ะเช่นในคำพูดมีการพูดที่ใช้ภาษาวัยรุ่นมาใช้ก็แอบบงงเหมือนกันค่ะ และอีกเรื่อง
หนึ่งคือคำยังไม่รื่นหูมากพอค่ะ เช่น ข้าเองปฏิเสธที่จะเชื่อเช่นนั้น น่าจะเป็น ข้าเองก็ปฏิเสธที่เชื่อเช่นนั้น , ชายชราขี่ม้าต่อไป น่าจะเป็น ชายชราที่กำลังขี่ม้า น่าจะตัดคำว่าต่อไปออกเพราะคำว่าต่อไปจะใช้เมื่อเราได้กล่าวถึงเหตุการณ์นี้แล้วครั้งหนึ่ง , เขาสวมชุดคลุมสีดำแบบมีผ้าคลุมศีรษะติดกับเสื้อ น่าจะเป็น ชุดคลุมสีดำที่มีฉูดสีเดียวกับตัวผ้าทำหน้าที่ปกคลุมศีรษะของเขาเอาไว้ , ถึงอย่างไร เขาก็รู้ว่าไม่มืดพอ น่าจะเป็น ถึงกระนั้น เขาก็รู้ว่ามันไม่เพียงพอพอ , เขาหย่อนตัวลงบนผื้นหญ้านุ่มใต้ต้นไม้ที่ให้ร่มเงา น่าจะเป็น ต้นไม้ใหญ่มีกิ่งก้านเพื่อมอบร่มเงาแก่บริเวณนั้น , ตราบใดที่ความจริงยังคงเร้นหลบจากข้า น่าจะ ตราบใดที่ความจริงยังคงเร้นตัวอยู่ , น่าจะใช้คำว่าเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เปียกชื้นเรียบร้อยแล้ว มากกว่านะคะ ในบทที่ 7 , พอตกกลางคืน ตัดคำว่าพอออก , พระอาทิตย์แผดแสงแรงกล้าแต่อบอุ่น ขัดกันนะคะ ถ้าจะเอาอบอุ่นก็ไม่ควรเอาคำว่าแผดแสงแรงกล้า , การใช้คำว่าจ้วงลงไปในจานชามคงผิด อาจจะเป็นคำว่า ตัก แทนก็ได้ จะเห็นได้ว่าจากที่โรลยกตัวอย่างมานี้มันส่วนของความคิดเห็นของโรลนะคะว่าส่วนไหนควรเป็นยังไงแต่อาจจะไม่ตรงใจของผู้เขียนนะคะและอีกเรื่องคือคำตก เช่น ให = ให้ แล้วก็ มีการใช้คำฟุ่มเฟือยค่ะ เช่น ค่ำคืนที่หก มันดูไม่รื่นหู ในบางครั้งการใช้คำที่มีความหมายคล้ายกันอาจจะเพิ่มเสนาะในเนื้อหา แต่ในบางครั้งการทำอย่างนี้อาจทำให้การอ่านติดขัด การใช้คำฟุ่มเฟือยพูดง่ายๆว่าเป็นดาบสองคม ค่ะ เรื่องการนำสิ่งต่างมาเปรียบเทียบด้วยค่ะ บางอย่างโรลคิดว่ามันไม่น่าจะเปรียบเทียบได้นะคะ เช่น ในตอนเปรียบเทียบสีของ เที่ยงคืนไม่ได้มืดเสมอไปนะคะ โรลคิดว่าการเปรียบเทียบเที่ยงคืนนี่อาจจะเป็นกับความเงียบมากกว่า , ตอนกลางคืนเงียบสงบเป็นเรื่องธรรมดาค่ะ เพราะส่วนใหญ่การเงียบของการคืนมักถูกนำไปเปรียบเทียบ นะคะ อือ เรื่องของประโยคขัดกันที่โรลเจอค่ะ ประโยคมันขัดกันนะคะ ตอนแรกบอกว่าเงียบสงัดในป่า แต่ตอนหลังมีเสียงต่างๆมากมาย อันนี้น่าจะเป็นในบทที่ 1, 2 , 3 อ่ะค่ะ โรลไม่แน่ใจอยากให้ลองตรวจดูนะคะ ควรใส่เครื่องคำพูดหากเป็นคำพูด ยังใช้คำที่ไม่เห็นภาพพจน์มากพอนะคะ การเพิ่มชื่อสิ่งมีชีวิตหรือชนิดพืชพรรณแปลกๆขึ้นมาควรหมายเหตุบอกข้อมูลเกี่ยวกับมันเพื่อให้ผู้อ่านสามารถจินตนาการถึงรูปร่างลักษณะของมันได้ ย่อหน้าที่ 3 นับจากหลังสุด ช่วงคำพูดที่สอง การใช้คำว่า " กะ" ดูเหมือนจะไม่เข้ากับเนื้อเรื่องและภาษาที่ใช้มาทั้งทสักเท่าไหร่นัก และเหมือนว่ามันจะเป็นภาษาวิบัติที่เกิดจากการกร่อนเสียงด้วยค่ะ เยียดยัด น่าจะเป็น ยัดเยียด มากกว่านะคะ น่าจะมีแค่นี้นะคะ
การจัดหน้ากระดาษ 5คะแนน
- ตัวอักษรเห็นไม่ชัดเจนค่ะ เพราะBg ข้างหลังทำให้การอ่านลำบากขึ้น การจัดหน้าบางครั้งโรลคิดว่าตรงคำบรรยายน่าจะมีการเว้นจังหวะด้วยการขึ้นบรรทัดใหม่นะคะ ไม่ควรเอาคำพูดมาติดกัน ยิ่งคนพูดคนใหม่คนเปลี่ยนบรรทัดเลยค่ะ
การนำเสนอเรื่องราว 5คะแนน
- ในส่วนการนำเสนอนะคะ ตั้งแต่โรลอ่านมายังไม่เห็นส่วนไหนเกี่ยวกันทรยศเลย เลยคิดว่ามันยังไม่ใช่อ่ะค่ะ และก็ ในส่วนตรงที่เป็นภาษาอังกฤษนะคะ A sixteen- year-old ที่ถูกคือ Sixteen year-old ค่ะ
ข้อเสนอจากผู้วิจารณ์
นิยายแต่ละเรื่องมีคุณค่าในตัวมันเองด้วยกันทั้งนั้น การที่โรลเสนอข้อคิดเห็นโดยผ่านการวิจารณ์ไปนั้นแค่เป็นแนวทางในการแก้ไขไม่อยากให้พี่กอล์ฟนำไปปรับปรุงเสียหมดจนมันไม่นิยายของพี่กอล์ฟเองมันจะกลายนิยายที่หลายๆสำนักวิจารณ์หรือตัวโรลเองเป็นเจ้าของเข้าไปด้วยค่ะ และสุดท้ายขอบคุณพี่กอล์ฟมากนะคะที่ให้เกียรติโรลในการวิจารณ์นิยายเรื่องนี้ค่ะ เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ
- ข้อเสนอจากผู้วิจารณ์
คะแนน
เนื้อเรื่อง 30/40
ภาษา 22/30
ตัวละคร 8/20
การจัดหน้ากระดาษ 4/5
การนำเสนอ 4/5
รวม 68/100
ผู้วิจารณ์ :: [r-o-l-i-n]
|
