Dek-D.com - Writer : คำนิยมทั้งหมดของ นิรนาม

อ่านมานาน พึ่งนึกได้ว่ายังไม่เคยวิจารณ์เลย....

วิจารณ์ครั้งนี้เป็นความเห็นส่วนตัวนะคะ

ตอนแรกบอกตามตรงว่าไม่คิดจะเข้ามาอ่านเลยฮ่าๆๆๆ แต่เพราะไม่มีอะไรอ่านแล้วเลยเข้ามาอ่าน

พออ่านปุ๊บ เฮ้ยยย ฉันพลาดไปได้ยังไง ฉันพลาดไปแล้ว!!

อ่านแล้วหลงรักตัวละครเลยค่ะ แต่ละตัวมีเอกลักษณ์และหลายมิติมาก คาแรกเตอร์โดดเดนแต่ก็ไม่สุดโต่งเกินไป ประมาณว่าไอ้คนนี้ต่อให้เก่งยังไง ก็มีจุดอ่อนแอในตัวเองอยู่ อาจไม่ได้อ่อนความสามารถแต่อ่อนทางจิตใจ

นางเอกของเรา เทียร่าหรือรีอา เป็นนางเอกฮาๆเกรียนๆ ฉลาดแกมโกงแต่ก็ยังเป็นเด็ก ฉลาดที่จะคิดและลองทำแต่ก็มีผิดพลาดกันบ้าง ขนาดผู้ใหญ่ยังผิดได้ ทำไมเด็กจะผิดไม่ได้ ที่สำคัญ คาแรกเตอร์ให้นางเอกเป็นกระต่ายมันแหวกแนวจริงๆ ทำให้ลุ้นว่านางเอกจะทำยังไง ในเมื่อค่าสถานะห่วยซะ....

ส่วนพระเอกของเรา อวยสุดชีพ น่ารักอ๊ะ (โดนมีดเสียบพุง) เอสสสสส นายมันเอสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส แอร้ยยยยยย ชอบนายตั้งตอนเด็กตอนโตเลย ฟินนนนนนนนนนนนนนนนนนนน เสน่ห์คนละแบบ นายนี่นับวันเริ่มกลายเป็นขี้ข้ารีอาขึ้นทุกทีแล้วนะ ฮ่าๆๆๆ

เรื่องนี้เป็นไม่กี่เรื่องในแนวออนไลน์ ที่เราเชียร์คู่พระเอกนางเอกจริงจัง เพราะ นางเอก"ไม่น่ารำคาญ" และ "เป็นตัวถ่วง" ทั้งๆที่ตัวเองก็ทำประโยชน์ได้แต่ดันดึงทุกอย่างให้แย่ พอพลาดก็เอาแต่โวยวายว่าเป็นความผิดของคนอื่น

ความจริงเราก็ชอบสายซึนนะ แต่ซึนแนวนี้ก็ไม่ไหว

แต่รีอานี่ พยายามยังไงก็ค่อนข้างไร้ประโยชน์เลยละเว้น(กอดปลอบ)

ส่วนตัวละครตัวอื่นๆ น่าแปลกเราจำได้ทุกตัวเลย ฮ่าๆๆ รึเพราะอ่านหลายรอบแล้วหว่าฮ่าๆๆ

หลงรักทุกตัวละครที่โพโพเอาออกมาจริงๆ แต่รักมากก็ช้ำมาก เมื่อโพโพกลั่นแกล้งตัวละครให้ดราม่าหนักขึ้นเรื่อยๆ (ซับน้ำตา)

แถมเรื่องนี้ก็ซ่อนปมไว้ตั้งแต่เริ่ม ปูเรื่องไว้อย่างดีและไม่เร่งรีบที่จะแก้ปริศนานั้น

เราว่าดีเลยค่ะ ถ้าปริศนาออกมาแล้ว แก้ทันทีมันก็ไม่รู้จะอ่านอะไร

เหมือนตอนนี้ ภารกิจแรกเริ่มของรีอา ตามหาเจ้าลูกชาย หลายคนอาจจะลืมไปแล้ว แต่สุดท้ายเดี๋ยวไรเตอร์ก็ต้องมาเคลียร์จุดนี้ พร้อมสร้างปริศนาใหม่ให้ขบคิดกันอีก

พึ่งเราว่าดีมากๆ ทิ้งช่วงห่างเป็นร้อยตอนก็ไม่เป็นไร แต่ขอให้แต่งให้เคลียร์ก็พอ เพราะในความเป็นจริงปริศนาทุกอย่างไม่ได้แก้ได้ในเวลาอันสั้น บางคนใช้เวลาทั้งชีวิตยังแก้ปริศนาที่เคยเจอมาไม่ได้ด้วยซ้ำ ทั้งลืมบ้าง เจอทางตันบ้าง

แล้วเวลาในเกมโพโพก็ทำได้ดีค่ะ หลายคนอาจจะเห็นว่า เฮ้ยโพโพ อยู่ในเกมนานไปรึเปล่า แต่จากที่เราอ่านมาไม่ได้นานเกินไปเลยค่ะ บางช่วง สิบกว่าตอนของโพโพมันยังอยู่ในหนึ่งวันในเกมเลยนะคะ มันขึ้นอยู่กับสถานการณ์ในตอนนั้นว่าโพโพจะเร่งเรื่อง หรือ ว่าเน้นการดำเนินเรื่องช่วงนั้น ซึ่งเราก็คิดว่าทำได้ดีเช่นเดียวกัน

ส่วนเรื่องที่เราชอบมากๆอีกก็คือ โพโพยังไม่ยอมให้รีอากลับร่างเดิมเสียที และ รีอาไม่คิดจะให้ใครเห็นหน้าจริงๆของตน เรื่องนี้ถูกแล้วค่ะ เพราะมันเป็นจุดเด่น จุดดึงดูดคนของเรื่อง ถ้ารีอากลายเป็นร่างคนต่อหน้าเอสเมื่อไหร่เราก็จะมีความรู้สึกทันทีเลยว่าเรื่องนี้ใกล้จะจบแล้ว ฮ่าๆๆๆ

แล้วเรื่องนี้มีการดึงบทบาทของมอนเตอร์และเอไอออกมาใช้ได้ดีมากค่ะ มันเสียดแทงหัวใจ เอไอที่ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร แต่พยายามสืบหาเพื่อตามหา เด็กที่ตนอยากปกป้อง จนรู้ความจริงว่าตัวเองเป็นสิ่งที่สร้างขึ้นมาเพื่อความบันเทิงให้กับพวก มนุษย์ทั้งหลาย ที่ตยคิดว่าตัวเองเหนือแต่ แค่เราจินตนาการ เราแทบร้องแล้ว

ส่วนปมอดีตของรีอา มันก็ยังเป็นปมต่อ จะบอกว่าเดาคร่าวๆได้ไหม ก็พอเดาได้ แต่เจาะลึกรายละเอียดนี่ก็เดาไม่ถูกตามโพโฑไม่ทัน

(โดนหลอกไปมาจนมึน)

และที่สำคัญเรื่องนี้เป็นเรื่องที่น่ารักและเท่สุดๆค่ะ มันไม่ได้เท่แบบ เอ๊ะจบแล้วเหรอ หรือไม่ก็สู้แปปๆ ชนะอีกแล้ว เรื่องนี้ต่อให้พระเอกเก่งยังไง เทพยังไง แต่ก็มีบทบาทอื่นนอกจากการต่อสู้เฉยๆมาเสริมเข้าไปทำให้มันดูมีอะไรอ่านมากขึ้น ทั้งแทรกอารมณ์ ความโกรธ ความฮา หรือแม้กระทั่งดราม่าเล็ก(รวมถึงอารมณ์โรคจิตด้วย)

ดังนั้นไม่ว่าใครจะมาว่าเรื่องนี้ไม่เท่ แต่เราว่าเท่มาก!! แต่สุด!!

ที่สำคัญคือโพโพมีความตั้งใจในการเขียนมากกกกกกกกกกกกกกก

จนเรารู้สึกได้เลย แต่ไม่เคยรู้เลยว่ามีสิ่งบีบคั้นให้ต้องเขียน ว่าต้องตีพิมพ์ไม่งั้นทางบ้านจะไม่ให้แต่งนิยายต่อ

เราดีใจด้วยนะคะที่ได้ตีพิมพ์

สอยมาแล้วววววว น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ส่วนถ้าถามว่าข้อเสียของเรื่องนี้คืออะไร ก็คงเป็นคำผิดเล็กน้อยค่ะ

รักนะ พี่โพโพ (กระโดดกอด)