ฮา-โหลลล ครับเจ้
เจอกันอีกแย้วนะ คราวนี้ผมมาวิจารณ์เรื่องการดำเนินเรื่องของเจ้อ่า...
โดยส่วนตัวแล้วผมก็ว่าดี...
ไม่เร็วไป ไม่ช้าไป เนิบๆไปช้าๆ แต่ได้ใจคนอ่าน^ ^
อยากให้เจ้าพวกวิหคอัคคีรู้ความจริงจัง ถ้ามันรู้จะทำหน้ายังไงกันน้า หึหึ
ดูจากแฟนคลับของพี่แล้ว.. มันเยอะซะจนน่าตกใจ- -"
แต่ผมก็ชอบนะ เรื่องนี้อ่า
พอๆกับบารามอสเลย(จริงๆแล้วมันก็แนวเดียวกัน- -)

KyO

ฮัลโหลซาจัง! ผมกลับมาแล้วนะ^ ^
เปิดประเดิมคำวิจารณ์ให้ซาจังโดยเฉพาะเลย
ผมติดตามอ่านของซาจังมาตั้งนานแย้ว(ก่อนรีไรท์อีก)
พอรีไรท์เสร็จก็รู้สึกว่าซาจังมีพัฒนาการที่ดีขึ้น(พูดอย่างกับทารกโตเป็นเด็กอนุบาล- -")
555+ สำนวนการพูดหรือการบรรยายไม่ค่อยกำกวมแล้ว... นับว่าเป็นเรื่องดีTT^TT
ผมเดะ ไม่ได้เรื่องเลย(วิจารณ์ของชาวบ้านของตัวเองยังไม่ได้รีไรท์เลย เนื้อเรื่องไม่กระเตื้องด้วย...)
KyO

น่าสนงิ
จะเอาไว้เป็นแนวทางในการศึกษานะครับ^ ^

ดีฮะ ผมKyOครับผม
เพิ่งมีโอกาสได้มาวิจารณ์นิยายรักแบบนี้เป็นครั้งแรก(เพราะส่วนใหญ่ผมวิจารณ์แต่แฟนตาซี) ยังไงก็ฝากตัวด้วยนะครับ
เนื่องมาจาก อาเจ้ผมฝากมาเพราะเจ้ชอบเรื่องนี้ผมเลยมาลองอ่านดู
อ่านวันเดียวได้ผลเลยครับ ผมรู้แล้วว่าทำไมคุณถึงไม่ได้พิมพ์ จริงๆพล๊อตมันก็น่าสนใจดีครับ แต่การตั้งชื่อเรื่องยังไม่ค่อยจะโคกับเนื้อเรื่องเท่าไหร่= =
การดำเนินเรื่องในตอนแรกดูติดๆขัดๆอยู่นิดนึงแต่รู้สึกว่าหลังๆจะพัฒนาขึ้นมาก ในตอนแรกๆฉากบางฉากถูกตัดเอาดื้อๆ โดยที่คนอ่านอาจจะอารมณ์ค้างไปบ้างและอาจไม่เข้าใจจุดประสงค์ของคนแต่งฮะ
ในตอน"โอริโอ้" นั้นผมงงมากๆเลยล่ะฮะว่าทำไมถึงตั้งชื่อตอนแบบนั้นจริงๆแล้วถ้าจะสื่อถึงการพบกันครั้งแรกก็น่าจะใช้ชื่ออื่นเช่น"พรหมลิขิต"หรือไม่ก็"คนหล่อฟ้าประทาน" อะไรประมาณนี้น่ะครับ
โดยรวมๆผมก็ว่าดี แต่มาติดตรงชื่อเรื่องกับเอ่อ...ความยาวโดยรวมของเรื่องน่ะครับมันดูสั้นไปหน่อยคือ มันยังไม่มีฉากลุ้นแบบตัวโก่งเลยอ่ะคับ เลยทำให้เรื่องดูไม่น่าสนใจเท่าที่ควร...
ผมว่าเรื่องนี้จบสวยดีนะ แต่ปัญหาน้อยไปหน่อย แล้วนางเอกก็ยอมพระเอกง่ายซะเหลือเกิน(ทั้งๆที่ตอนแรกกัดกันจะตาย= =)(แล้วจะเอาไงวะ= =?)
ครือว่านะครับ อยากให้เพิ่มฉากกุ๊กกิ๊กอีกซักนิสส แล้วก็มีเรื่องผิดใจกันอีกหน่อย
แล้วผมก็ว่าน่าจะให้ไอพอดเป็นคนประสานเรื่องทั้งหมด(คิดว่านะคิดว่า...)
เอาเหอะ ยังไงผมก็นักวิจารณ์มือใหม่!
ผิดพลาดอะไรก็ขอโทษด้วยนะคร้าบบบ!
KyO

ดึคร้าบ!
จำกันได้มั้ยเนี่ย? ที่เคยวิจารณ์งานคุณเรื่องก่อนน่ะครับ
อืม...ภาษาพัฒนาขึ้นเยอะเลย ไม่เขียนกำกวมเท่าไหร่แล้ว(แต่ก็ยังมีให้เห็นอยู่ในบางฉาก) เขียนพล๊อตได้น่าสนใจดีครับ ตัดฉากไม่ค้างแล้วด้วย แล้วก็ตั้งชื่อตอนได้พอดีกับเนื้อเรื่องแล้วนะครับ ^^ ไม่เหมือน "โอริโอ้" เรื่องก่อน
เรื่องemotion ใส่ได้ครับ เพราะงานเขียนแนวนี้ไม่ใช่แฟนตาซี ถ้าเป็นงานเขียนประเภทแฟนตาซีที่ต้องการภาษาสวยเราจะไม่ใส่emoครับ แต่ถ้าเป็นงานเขียนนิยายรักแนวใหม่(วัยรุ่น) ใส่ได้ครับ มัช่วยเพิ่มรสชาติในการอ่าน
การดำเนินเรื่องยังกลางๆอยู่ครับ เพราะไม่ให้จุดประสงค์ของตัวละคร ว่าจะดำเนินเรื่องต่อไปยังไง เนื้อหาบางส่วนยังไม่ครอบคลุมถึงเบื้องหลังตัวละครครับ
น่าจะมีฉากย้อนอดีตบ้าง(ถ้าจำเป็น)นะครับ
การแสดงความรู้สึกตัวละครยังไม่ชัดเจนพอครับ บางครั้งสั้นไปหน่อยแล้วก็ตัดออกไปเลย มันเลยดูขัดๆน่ะครับ
อ่า...เท่าที่ดูมาก็เท่านี้ล่ะครับ เรื่องชื่อตัวละครมันไม่ใช่ประเด็นสำคัญว่าจำยากไม่ยากหรอกครับ เพราะถ้ามันโหล คนเค้าจะจำผิดเรื่องได้นะครับ^ ^
ตั้งชื่อแบบมีเอกลักษณ์น่ะ ดีแล้ว(แอบบขอโทษคุณพิณแพรเล็กน้อย) พี่สาวผมเป็นนักวิจารณ์มืออาชีพน่ะครับ ผมเลยซึมซับมาบ่อยๆ
หวังว่าที่วิจารณ์ไปคงเอาไปใช้ประโยชน์ได้บ้างนะครับ^^
KyO

ดีครับ ผมชื่อเคียวครับ เป็นนักวิจารณ์สมัครเล่น เรื่องนี้เพื่อนผมเเนะนำมาครับ เลยขออนุญาตวิจารณ์โดยไม่ต้องขอนะครับ^^

อารามภบท: เครียดครับ อ่านเเล้วเรื่องดูเครียดไปเลย ตรงบำยำก็สั้นมากครับ อ่านแล้วยังไม่ได้ใจความเท่าไหร่ แต่ใช้ภาษาได้ดีนะครับ

เอกลัษณ์ตัวละคร: ผมว่าซิดโดดเด่นนะครับ เรื่องเอกลักษณ์ ทั้งเรื่องหน้าตาและทรงผม แต่ว่าเรื่องนิสัยนี่ออกจะขัดแย้งอยู่ซักหน่อยนะครับ เข้าใจครับว่าต้องการให้ซิดเป็นคนที่อารมณ์ร้อนตลอดเวลา แต่ในบางครั้งก็เย็นจนน่ากลัว ตรงนี้ล่ะครับ ที่มันขัดกับนิสัยยียวนกวนประสาทของเจ้าตัว=0= เพราะในตอนแรกที่บรรยายไว้ ไรเตอร์ไม่ได้ระบุว่าซิดมีนิสัยพื้นฐานอย่างไรและสร้างหน้ากากตอนไหนนะครับ จริงอยู่ว่าบางครั้งมาดมันคงหลุดบ้าง แต่ไรเตอร์ไม่ได้ย้อนความเรื่องเก่าๆในโรงเรียนโฮลี่ครอสเลย ทำให้เราไม่สามารถรับรู้ที่มาของตัวละครแต่ละตัวเลยนะครับ ไม่ใช่แค่ซิดครับ ทั้งลิน ไนท์ อันโตนีโอแล้วก็เบลด้วยครับ

ฉากและการบรรยาย: คำผิดเยอะครับ แต่อันนี้ผมไม่ได้ติ เข้าใจครับว่ายังไม่ได้รีไรท์สินะครับ ภาษาที่ใช้ดีพอสมควรครับ ให้ความรู้สึกเร่งเร้าในบางอารมณ์อย่างฉากที่เข้าพบราชินีทีม ในป่านิรันดร์ แต่ยังขาดการแสดงออกทางอารมณ์ของตัวละครบางตัวครับ อย่างฉากที่น่าจะเรียกน้ำตาได้จากอารมณ์ของผู้หญิงก็กลับปล่อยผ่านไปอย่างน่าเสียดาย ฉากซึ้งๆที่ควรจะหาได้จากซิดและจูเลีย ก็ไม่มี เท่าที่ผมจำได้มีอยู่ไม่กี่ครั้งที่ซิดพาจูเลียออกไปหวานกันข้างนอก แต่สุดท้ายจูเลียก็ไม่เเน่ใจว่าเป็นฝันรึเรื่องจริง ก็ปิ๊วไปอีกฉากครับ= =" ควรจะใส่ฉากพวกนี้บ้างนะครับ เรื่องจะได้ไม่ดูเครียดเกินไป ถ้าเร่งแต่เรื่องดำเนินสงครามตัวเรื่องจะขาดฉากที่น่าจดจำครับ

รายละเอียดยิบย่อย: ศึกษาเรื่องชื่อเทพอะไรพวกนี้มาค่อนข้างดีนะครับ ชื่อท่าแต่ละท่าก็เรียบง่ายดี จะขัดแย้งนิดนึงตรงพันธะสัญญาของเซอร์บิรุสนะครับ ในความเป็นจริงจากที่ผมอ่านมาเราไม่สามารถทำพันธสัญญาซ้อนได้ครับ เพราะถ้าทำเเบบนั้น ตัวเซอร์บิรุสจะถูกส่งกลับไปยังดินเเดนกำเนิดครับ เรื่องเซอร์บิรุสอีกเช่นกันครับอธิบายตกนิดนึงนะครับ เพราะมันมีหางเป็นงูด้วยครับ ตรงนี้สำคัญมาก เพราะหมานรกที่หางขาดจะไม่สามารถแสดงความสามารถได้ถึงขีดสุดนะครับ

จบการวิจารณ์โดยรวแต่เพียงเท่านี้ครับ ส่วนความเห็นส่วนตัวของผมก็มีไม่มากครับเรื่องการตั้งชื่อเรื่อง พอใช้ครับแต่ยังไม่ดึงดูดเท่าไหร่ การเขียนนำเรื่องก็เหมือนกันครับ เพราะมันดูเครียดๆคนที่เข้ามาอ่านก็เลยไม่อยากอ่านต่อ(เพราะนึกว่าเป็นเรื่องการเมืองครับ ตอนแรกผมก็เป็น= =")

สุดท้ายนี้ถ้าทำให้ไม่พอใจก็ขออภัยด้วยนะครับ เรามาติเพื่อก่อให้เกิดความคิดและแรงบันดาลใจครับ ถ้าไม่รู้จักก็ลองไปหาอ่านนะครับ โรงเรียนเสนาธการแห่งอนาธีเซีย เรื่องนี้ผมก็วิจารณ์ครับ แต่ออกคนละแนวกับคุณนะครับ^^

สุดท้ายของท้ายสุด ขอให้ไรเตอร์อย่ายอมแพ้และพยายามในการเขียนต่อไปนะครับ และที่อยากขอมากที่สุด อย่าทิ้งเรื่องนี้กลางคันนะครับ สู้ๆครับ แล้วผมจะเข้ามาอ่านอีกเรื่อยๆครับ^^

KyO

ดีคร้าบ!
เพิ่งเข้ามาอ่าน แต่น่าติดตามดีจริงๆ^^
ทฤษฎีเทียนไขโดนใจมากคร้บ การต่อเวลาเพื่อให้ความเจ็บปวดมาถึงช้าลงบางครั้งก็เป็นสิ่งที่ทำให้เกิดปาฏิหาริย์ได้ครับ
บทบรรยายดีมากครับ อ่านลื่นไหลไม่สะดุด
แต่ยังมีข้อแก้ไขตรงตัวละครที่ยังไม่เด่นเท่าไหร่ครับ
เนื้อเรื่องก็ดูสับสนฮะ ถ้าคนธรรมดาอ่านบางทีอาจไม่เข้าใจ= =
ปล.สนใจจะรับทฤษฎีอื่นเพิ่มเติมมั้ยครับ? ติดต่อได้ที่ไอดีครับผม