ดั่งคำนิยาม 'งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา' แม้เราจะอ่านเรื่องนี้มาตั้งแต่ไรท์เริ่มแต่งแรกๆ ตรได้วื้อเล่มสะสม ผ่านมาหลายปีมันก็ยังคิดถึงนิยายเรื่องนนี้อยู่ คิดถึงการผจญภัยที่แสนสนุก มิตรภาพ
นิยายเรื่องนนี้ทิ้งตอนจบให้ต่อยอดเอง ว่าสักวันมิตรภาพในเกมต้องมีวันสิ้นสุด...สักวันก็ต้องแยกจากพวกคิสึเนะ แต่อยากให้เอาตัวละครออกมาได้แบบนิยายแปลเรื่อง 1/2 prince แต่มันคงยาก...
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆแบบนี้ให้อ่าน ทุกครั้งหยิบเล่มนนี้มาอ่านอีกครั้ง ทำเอาเรากลับไปหัวเราะมีความสุขได้แบบช่วงเวลาเก่าๆ

เรื่องย่อทำเอาน่าสนใจมากตรงที่บอกว่า 'เคะควีน' ก็คิดเลยว่าต้องมาแบบวีน เหวี่ยง มาดราชินี อาจจะมีโซ่ แส้ กุญแจมือ หยดน้ำตาเทียน...แค่กๆ คิดว่ามันต้องเผ็ดแซ่บแน่ๆ ที่ไหนได้... ใจเรานี่อ่อนยวบอย่างกับน้ำแข็งละลายเป็นมาชเมลโล่ ความเผ็ดบนเตียงไม่มีที่แย้ง แต่ความหวานละมุมละไมเคล้าน้ำตานี่สิ ความน่ารักน่าเอ็นดูนั้นอีก ราวกับนักเขียนรังแกเด็กน้อย เยาวชนที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะเลยด้วยซ้ำ ขนาดความเศร้า ความดีใจ คืออะไรยังไม่รู้ นักเขียนรังแกได้ยังไง!! (อยากจะก่อม็อบประท้วงร่วมกับอัลจริงๆ) ตอนฉากดราม่านี่แทบทะลุตัวเองไปเป็นพระเอกแทน อยากจะโอ๋ อยากจะกอด อยากจะปลอบ อยากจะฟัด เอาไว้เล่มออกเมื่อไหร่จะไปคลอเคลียแค่อย่าให้อัลรู้ก็พอ 5555+


สุดท้ายนี้ เนื้อเรื่องปูมาดี ภาษาดีใช้คำสละสลวยจนซึ้งแบบทำให้เราต้องอ่านวนเพื่อซึมซับถ้อยคำแต่ละประโยค ซาบซึ้งจนต้องทิ้งที่อ่านล่าสุดเพื่อไปย้อนอ่านประโยคตราตรึงเก่าๆเพื่อไล่มาอ่านยังจุดล่าสุดให้ซึมซับเนื้อเรื่องราวกับจะแนบแน่นไปกับมัน เป็นเรื่องที่บีบรัดหัวใจ คลอน้ำตาปนความหวานและเศร้า คุณฮูกไม่เคยทำให้ผิดหวังกับนิยายเรื่องไหนสักเรื่องจริงๆค่ะ ♥

อ่านเรื่องนี้หลังจากซื้อทั้งเซ็ต+Boxไปดองไว้ตั้งแต่มันเปิดพรีเล่มแรกนานมากกก พอมาอ่านจบทีร้องไห้เป็นน้ำตกไนแองการ่าเลย ซาบซ่านซาบซึ้งจนน้ำตาเป็นสายเลือดเลย ขอเตือนให้เตรียมตับ ไต ม้าม เครื่องในไว้ดีๆ เพราะเรื่องนี้มันไม่ใช่นิยายแฟนตาซีแล้ว! สยองขวัญชัดๆ! คุณหลอกดาว! คุณมันฆาตกร!

ชอบการดึงอารมณ์ในนิยาย การบรรยายมาก ทำเอาหน่วง อิน น้ำตาคลอไปกับเรื่องราวหดหู่ชีวิตนายเอก อ่านจบทีนี่สงสัยคนแต่งมากจะเป็นโรคซึมเศร้าไหมเนี่ย? ยิ่งหลังอ่านจบทีละเล่มแล้วอ่านต่อเล่มพิเศษของคู่ตัวละครในเล่มเล็กแยกไปด้วยจะยิ่งอินมาก ว่ากว่าพระเอกนายเอกจะรู้จักกัน ความสัมพันธ์ของทั้งคู่กว่าจะมาถึงจุดนี้ได้ยังไง

เสียดายฉากเปิดตัวร่างสัตว์ของตุลมันยังดูไม่เวอร์วัง ไม่ดึงอารมณ์เท่าตอนเขียนฉากสยองขวัญบรรยายทีนี่ติดตายันนอนฝันเลยทีเดียว...//ล็อคประตูกันกระต่ายแปบ...// ในเรื่องมีคำผิดให้ชวนหงุดหงิดใจที่จำได้อยู่2จุด2เล่ม คือตอนที่บรรยายชื่อตัวละครสลับ บรรยายว่าพ่อแม่ดลบริจาคให้หลายเป็นชื่อเทียนซะงั้น? หรือฉาก ภพได้เป็นผู้นำ แต่บรรยายเป็นตุลแทนที่ทำการเปลี่ยนแปลงเมือง แก้ไขกฏหมาย โอ้โหเลย...

ชอบทุกอย่างในเรื่อง แต่หักดาวกับตอนพิเศษ

ปล.นิยายเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า คุณจะมองกระต่ายไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป...หลอนสัส!

ปล1. หงุดหงิดไม่ชอบที่สุดในเรื่องคือตอนพิเศษ คนเขียนจะแกล้งตัวละครให้รันทดแบบนี้ไม่ได้! ไหนจะไม่มีเรื่องคินครามแยกอีก //ร้องไห้...//

ปล2.ขอตอนพิเศษแต่งแยกอีกได้ไหม อยากได้ฮิล ตอนนี้เลือดลดเหลือ3ใน10 ฮือออ...