พี่มาอ่านแล้วน้า แต่ยังอ่านไปจบเลย เพิ่งถึงบทที่สามเองคับ แต่ขอวิจาร์เท่าที่พี่เจอก่อนนะ
นี่เจ้า! ทำไมไม่สรรหาคำพูดดีๆมาบ้างนะ บทนี้นางเอกใช้คำเรียกแทนพระเอกว่า “เจ้า” ไม่ใช่ “ท่าน” อย่างที่ใช้ทุกครั้ง
ดูเหมือนนางจะดีใจที่เขาอยู่ที่นั่น แต่เขาก็รู้สึกดีใจเหมือนกัน พี่ว่าคำว่า “แต่” ดูเป็นคำที่ลังเล แสดงว่าความไม่แน่ใจ ลองใช้คำว่า “และ” แทนดูป่าว (อันนี้เสนอเฉยๆนะคับ) แบบให้รู้ว่า เฟยหลงก้โคตรดีใจเหมือนกันที่เหม่ยหรงไปอยู่ที่นั่น
ช่างหน้ารังเกลียด เป็น ช่างน่ารังเกียจ อันนี้พิมพ์ผิดน้า
ดดยรวมคือไม่ผิดหวังจริงๆที่มีน้องสาวแต่งนิยายเก่งมากๆ
เดี่ยวกลับถึงบ้านพี่ต้องตามอ่านต่อซะแล้ว
เรื่องนี้สนุกจริงๆนะ ดำเนินเรื่องได้ดีมาก
แล้ะพี่หวังว่าต่อไปจะได้เห็นนิยายเรื่องนี้ตีพิมพ์เป้นหนังสือนะคับ^^

พอมาอ่านแล้วนะคับผม ต่อไปคือคอมเม้นนิยาย ฮ่าๆ

บทแรกเลย เมื่อสอดสายตามองหาทางอื่นก็พอมีไม่เมื่อทางเบื้อหน้านั้นเป็นเหว
ผมว่านะจะเป็น เมื่อสอดสายตามองหาทางอื่นก็หามีไม่ ทางเบื้องหน้านั้นเป็นหุบเหว
แบบนี้จะดูลื่นกว่าป่าว อันนี้ความเห็นส่วนตัวเฉยๆนะคับ ฮ่าๆ
พอไม่ค่อยแม่นเรื่องคำราชาศัพท์เท่าไหร่นัก เลยไม่แน่ใจว่าแบบจะให้คำพูดอะไรยังไงดี
ตามแบบฉบับนักวิจารณ์เก่า ก็ขอเม้นดูตามความเห็น ป้านกอย่าโกดกันน้า

บทอื่นพอว่าไม่มีปัญหาไรเลย
หนุกมากก ท่านภุชนาคินทร์แอบโหดนะหนิ
ขอเรื่องแรงๆ ทำร้ายจิตใจทิพย์มาลาเอาแบบดราม่าเยอะๆเลย (บ้าไปล่ะ)
สู้ๆคับป้า ผมเป็นกำลังใจให้

เรื่อง : LOVE EVIL รับน้องปีนี้หัวใจเธอเป็นของฉัน

ความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ :: จะบอกว่าเป็นเรื่องแรกที่เขียนวิจารณ์เยอะมากกกกกกกขนาดนี้ คำผิดมีเยอะมากเลย ลองกลับไปตรวจทานดูอีกทีเนอะ

การใช้ภาษา :: ติดใจมากๆ กับคำเรียกขานของผู้เป็นพ่อ อย่างในบทแรกที่พ่อพูดว่า “อย่าฆ่ามันนะปุ้น…” แบบ พ่อเรียกลูกว่า มัน ดูไม่สุภาพมากๆ ใช้เป็น “อย่าฆ่าน้องนะปุ้น…” จะดูสุภาพกว่าป่าว? อีกที่ก็คือตอนที่นางเอกตาลีตาเหลือกตื่นสายแล้วพูดว่า ซึ่งตอนนี้ก็ล่อไปเจ็ดโมงกว่า คำว่า ล่อ ดูไม่ค่อยสุภาพเท่าไหร่น้า >< (ไม่สุภาพอีกแล้ว55) ใช้เป็น ซึ่งตอนนี้ก็ปาไปเจ็ดโมงกว่า ดีมั้ย ^^ ในเรื่องของคำผิดคือค่อนข้างจะเยอะมากๆ พอสมควร ถ้าคำไหนน้องเขียนแล้วไม่แน่ใจว่าถูกรึเปล่า พี่ขอแนะนำให้เข้า www.google.com แล้วพิมพ์คำที่น้องไม่แน่ใจลงไป ถ้าผิดมันก็แก้ให้อัตโนมัติ เว็บนี้ช่วยให้น้องกำจัดคำผิดได้เยอะทีเดียว พี่ก็เป็นสมัยที่แต่งนิยายใหม่ๆ คำผิดเยอะจนน่าหงุดหงิด แต่หลังจากนั้นก็เริ่มอ่านทวนเวลาเขียนตลอด บางทีก็มีหลุดลอดมาบ้างสองสามตัว แต่ก็โอที่มันน้อยลงกว่าแต่ก่อนเยอะเลย ในเรื่องของคำพูดแล้วก็การบรรยาย พี่ว่ายังต้องเพิ่มอีกเยอะหน่อยน้า ทั้งเรื่องความรู้สึกของตัวละคร รายละเอียดของการกระทำ ส่วนเรื่องคำพูดพี่ก็ได้เสนอไว้ในแต่ละบทแล้วนะ น้องให้พี่พูดตรงๆ พี่ก็จะพูดตรงๆ นะ อาจจะทำให้น้องเสียน้ำใจ พี่ก็ขอโทษมา ณ ที่นี้ด้วย

การดำเนินเรื่อง :: เริ่มจาก

ตอนที่1 เวลาพิมพ์คำว่า มหาลัย ต้องพิมพ์เป็น มหา’ลัย น้า แล้วใช้ตัวพิมพ์เล็กเขียนดูไม่ค่อยสวยเท่าไหร่นะคับ ^^ อันนี้แอบงง แค่คาดว่าน่าจะเขียนผิด (ฮา) ไม่มีเสียงตอบรับจากสววสวรรค์ คือไม่แน่ใจว่าน้องจะเขียนเป็น ไม่มีเสียงตอบรับจากสรวงสวรรค์ หรือ ไม่มีเสียงตอบรับจากสวรรค์ กันแน่ แล้วตรงที่พูดว่า หญิงสาวที่แฝงร่างหมาป่า อ่านแล้วตะหงิดๆ นิดนึง ถ้าใช้เป็น หญิงสาวแปลงร่างเป็นหมาป่า อะไรแบบนี้จะดีกว่าป่าว แต่ถ้ากังวลว่าคนอ่านจะคิดว่าพี่สาวกลายร่างเป็นหมาป่าจริงๆ ก็ลองปรับเปลี่ยนรูปประโยคใหม่ก็ได้นะ แต่จุดต่อไปที่จะพูด คือแก้ให้ไม่ได้ เพราะอ่านแล้วไม่เข้าใจความหมายที่เขียน รอจังหวะที่จะขึ้นไปจัดการกับเหยื่อสุนัขจิ้งจอกของมันในห้องนอน อันนี้คืออ่านแล้วไม่เข้าใจจริงๆ ต้องขอโทษด้วยน้า คืองงว่าน้องจะเปรียบเทียบใครเป็นอะไร เท่าที่ทำความเข้าใจรูปประโยคนี้คือ พี่สาวเป็นหมาป่าที่จะขึ้นไปจัดการเหยื่อ (ซึ่งก็คือน้องสาว) ในห้อง (พี่เข้าใจถูกไหมนี่) แต่ถ้าเปรียบว่าน้องเป็น สุนัขจิ้งจอก พี่ก็จะแอบงงต่อ เพราะ หมาป่ากับสุนัขจิ้งจอก มันเครือเดียวกันมิใช่รึ แล้วสุนัขจิ้งจอก จะเป็นเหยื่อได้อย่างไรกันหนอ? คำผิดที่พบอีกเน้อ นั่งจิบชาอย่างสบายใจเฉิ่ม เป็น นั่งจิบชาอย่างสบายใจเฉิบ ต่อไป พรางตะโกน เป็น พลางตะโกน ต่อไป พริกตัว เป็น พลิกตัว นะ แล้วประโยคที่พูดว่า โดยที่ไม่มีความสะทบสะท้านแม้แต่น้อย ในความเห็นส่วนตัว ขอเสนอว่า โดยที่เจ้าตัวไม่รู้สึกสะทกสะท้านแม้แต่น้อย ที่เสนอคือพยายามใช้สำนวนเดิมของน้องนะ ไม่เปลี่ยนแปลงอะไรมากกว่านี้ ตรงที่พูดว่า ตายแล้ววัยปั้นเอ้ย อันนี้น้องจะเขียนว่า ตายแล้วยัยปั้นเอ้ย รึเปล่า^^ คำผิดอีกน้า ผ้าขุนหนู เป็น ผ้าขนหนู ต่อไป กินข้าวก่อนเส้ เป็น กินข้าวก่อนเซ่ ต่อไป ขนมปังใส้ครีม เป็น ขนมปังไส้ครีม ต่อไป แตกะเอียด เป็น แตกละเอียด ต่อไป สะดุ้งตื่นจากพวัง เป็น สะดุ้งตื่นจากภวังค์ ต่อไป ปรอดความโกรธจองฉันขึ้นสูงปริ๊ดร้อยองศา เป็น ปรอทความโกรธของฉันขึ้นสูงปรี๊ดร้อยองศา ต่อไป น่าหมั่นใส้ เป็น น่าหมั่นไส้ ต่อไป โอเค๊ เป็น โอเค้ ต่อไป เสียงเข้มจากทรโข่ง เป็น เสียงเข้มจากโทรโข่ง นะค้าบ แล้วเสียงปิดรถ ปลั่ก ดูแปลกๆ เนอะ (แหะแหะ) เค้ามักใช้ ปึ้ง มากกว่า ถ้าเป็นการปิดกระแทกแรงๆ นะ ^^ ส่วน ตุ๊บ เพี้ยงง คำว่า ตุ๊บ น่ะเข้าใจ (ที่เขียนถูกต้องเป็น ตุ้บ นะ) แต่ เพี้ยงง น่ะไม่ น้องจะเขียนให้เป็นเสียงโฉบหรืออะไรรึเปล่า เพราะเค้ามักเขียนกันเป็น ฟิ้ววว มากกว่านะคับ ประโยคคำพูดที่ว่า “หยุดพูด! นายน่ะแหละเดินมาชนฉัน อย่าทำมาเป็นไก๋นะ นายรู้ไหมกว่าที่ฉันจะได้มันมามันยากลำบากแค่ไหนกับการที่ฉันอดกลั้นนอนตื่นเช้าน่ะห้า >O< นายต้องซื้อโทรศัพท์ให้ฉันใหม่” คำพูดนี้ประโยคดูไม่ค่อยสวยเท่าไหร่นัก แถมในบางช่วงก็ยังมีข้อสงสัยอีกต่างหาก อีกจุดที่มีคือคำผิด อย่างแรกที่จะเขียนคือข้อสงสัย ตอนที่นางเอกบอกว่า กว่าที่ฉันจะได้มันมามันยากลำบากแค่ไหนกับการที่ฉันอดกลั้นนอนตื่นเช้าน่ะห้า ไม่เข้าใจว่าการที่นางเอกต้องตื่นเช้ามันเกี่ยวอะไรกับไอโฟน? ส่วนคำผิด ห้า ต้องเป็น ห๊ะ น้า แล้วพี่จะลองเสนอรูปประโยคตอนโกรธให้น้า เช่น “หุบปากเดี๋ยวนี้นะไอ้กร๊วก! ฉันยืนของฉันอยู่ดีๆ นายนั่นแหละที่เป็นคนเดินมาชนฉัน! แล้วนายรู้อะไรมั้ย!? กว่าฉันจะได้โทรศัพท์เครื่องนี้มามันยากลำบากมากแค่ไหน ฉะนั้น…นายต้องรับผิดชอบ!” แล้วการที่เราจะบอกให้เค้าซื้อมือถือให้ใหม่ มันดูเป็นการเจาะจงเกินไปน้า

ตอนที่2 เปิดมาก็เจอคำผิดเลย เหตุการ์ณ เป็น เหตุการณ์ ต่อไป สีน้ำตาลดัดรอน เป็น สีน้ำตาลดัดลอน ต่อไป เศร้าโศกโสดกา เป็น เศร้าโศกโศกา ต่อไป เจ๋งโครต เป็น เจ๋งโคตร ต่อไป พอืดพอม เป็น พะอืดพะอม ต่อไป ร้องให้ เป็น ร้องไห้ ต่อไป จองร้างจองพลาน เป็น จองล้างจองผลาน ต่อไป เรท เป็น เลท >> เรทแบบ ร มันคือ ติดเรท นะ ^^ ส่วนประโยคที่ว่า แสงแดดอันร้อนเร่า… ดูหวิวๆ ยังไงก็ไม่รู้ (ฮา)เขียนสั้นๆ ไปแค่ว่า แสงแดดเวลาแปดโมงกว่าๆ แทนที่จะอบอุ่น แต่กลับทำให้ร่างกายรู้สึกร้อนรุ่มเหมือนแดดตอนเที่ยง (ยังไม่ได้เกาคำพูดนะ^^) ส่วนตอนที่พระเอกพูดว่า “ใช่ ฉันเอง พูดอะไรระวังบ้างปากด้วยล่ะ” อ่านแล้วงง แต่เข้าใจว่าตอนแต่งน้องอาจสองจิตสองใจจะใช้คำพูดอะไรดี ระหว่าง “ใช่ ฉันเอง พูดอะไรระวังบ้าง” หรือ “ใช่ ฉันเอง พูดอะไรระวังปากด้วยล่ะ” แต่ในความคิดพี่ ขอเสนอเป็น “ใช่ ฉันเอง พูดอะไรหัดระวังปากไว้ซะบ้าง” (เช่นเคย แนะนำแบบเค้าเดิมของน้อง พยายามไม่เปลี่ยนมาก ประโยคเลยอาจแปลกนิดนึงนะคับ) มีประโยคที่งงอีก ชายหนุ่มที่น่าเกรงกลัวราวตะโกนโวยวาย งงมากกก แต่ของเดาว่าน้องจะบอกประมาณว่า ชายหนุ่มที่ตะโกนโวยวายเมื่อครู่กลับทำตัวเจี๋ยมเจี้ยมไปเลย ใช่ประมาณนี้มั้ย? แต่พี่ขอแนะนำว่าพูดไปเลยว่าผู้ชายที่น่าเกรงกลัวนั่นเป็น พี่ว้าก ไม่ต้องใช้สำนวนเปรียบเทียบอะไรมาก เดี๋ยวจะกลายเป็นว่าคนอ่านจะงง บอกว่า จ๋อย ต่อหน้าพระเอกก็บอกวยว่า จ๋อย คับผม ตอนที่บรรยายว่า ฉันกำหมัดและจี้ไปที่หน้า ตอนอ่านนึกว่านางเอกเอาหมัดไปจี้ที่หน้าเนยซะอีก เลยไม่รู้ว่านางเอกต่อยรึเปล่านะฮะ ลองเขียนตรงนี้ให้กระจ่างหน่อยน้า ตั้งแต่อ่านนิยายมาไม่เคยเห็นมีใครเขียนว่าเอาหมัดไปจี้ที่หน้าเลย (ฮา) >< คำผิดอีกแล้ว แกกลับเค้า เป็น แกกับเค้า ต่อไป ไปเตรียมจองเถอะลูก เป็น ไปเตรียมของเถอะลูก น้า

ตอนที่3 คำผิด เกียม เป็น เกรียม ต่อไป แซรก เป็น แทรก ต่อไป ล่ำรา เป็น ล่ำลา ต่อไป ชำเรือง เป็นชำเลือง นะฮะ ตัวละครใหม่ชื่อ วัลเดอร์ ใช่ป่ะ แต่ไหงตอนที่นางเอกนึกถึงเรื่องตอนเด็กๆ กลายเป็นชื่อ เบสท์ แทนล่ะเน้อ ในบทนี้มีคำว่า ล่อ อีกแล้วนะเออ ตอนที่นางเอกกินข้าวสองจานขึ้น ถ้าให้เป็นคำพูเล่นคำก็ใช้เป็น เขมือบไปสองจาน ก็ได้น้า

เก็บรายละเอียดซักจิ๊ด :: ตรงที่รุ่นพี่จะมาตะโกนถาม คือจุดนี้ยังมีความผิดพลาดอยู่น้า เพราะน้องไม่ได้บอกว่าตอนนั้นนางเอกยืนอยู่หน้าส่วนไหนของมหา’ลัย ใช่คณะตัวเองรึเปล่า แล้วรุ่นพี่ต่างคณะจะมาลงโทษรุ่นน้องที่ไม่ใช่คณะตัวเองไม่ได้นะ ฉากตรงนี้ควรเก็บอย่างด่วนๆ เลยเน้อ ส่วนรับน้องของเอแบค ไม่ได้เรียนเอแบคด้วยสิเลยไม่รู้ว่าพี่ปีไหนรับ แต่มหาวิทยาลัยส่วนใหญ่เค้าใช้พี่ปีสองรับมากกว่านะเออ ปีสามปีสี่อาจมีแจมๆ กันบ้างนะฮะ แต่ในส่วนนิยายน้อง ถ้าให้พูดจริงๆ แล้วน้องน่าจะขยายความนิดนึง คือ ในต้นเรื่องพี่เข้าใจว่านี่คือการรับน้องปีหนึ่งวันแรก (ซึ่งไม่รู้ว่าพี่เข้าใจถูกรึเปล่า) ส่วนใหญ่แล้วการรับน้องวันแรกพี่ปีสองจะเป็นคนรับเอง (ซึ่งอย่างที่บอกว่าพี่ไม่รู้ว่าเอแบคเค้ารับยังไง) แต่ถ้าน้องจะบอกว่าพี่ปีสี่มารับ น้องควรเกริ่นไว้ตั้งแต่ต้นเรื่อง ซึ่งจริงๆ แล้วจะเรียกว่ารับน้องก็พูดได้ไม่เต็มปาก น่าจะเป็นกิจกรรมพิเศษของคณะมากกว่า ว่าพี่ปีสี่เรียกน้องปีหนึ่งสองสามมารวมตัวกันเพื่อทำกิจกรรมนี้ (พี่ให้คำปรึกษาอะไรได้ไม่มาก เพราะพี่ไม่รู้ว่าน้องอิงมาจากประสบการณ์รอบข้างหรือเปล่า พี่ไม่ใช่นิสิตเอแบคค) ส่วนในตอนต้นที่น้องบอกว่าสายตานับสามร้อยคู่ จริงๆแล้วแค่ปีหนึ่งปีเดียวก็ปาไปสามสี่ร้อยแล้ว ถ้ารวมปีสองปีสามเข้าไปก็เกือบพันล่ะน้องเอ๋ย แล้วน้องควรเกริ่นด้วยว่านางเอกเป็นเฟรชชี่คณะอะไรด้วยนะ^^ ความตื่นเต้นที่จะเป็นเฟรชชี่ก็ไม่มีปรากฏในเนื้อเรื่องด้วยเน้อ แถมรายละเอียดของการไปค้างป่าก็ไม่มีอีก อย่างน้อยก็ต้องบอกกำหนดการว่าเจอกันที่ไหนกี่โมง ป่าอะไร เป็นต้น ส่วนข้าวปุ้น ไม่รู้ว่าพี่เขียนบอกรึยัง (ลืม) ว่ายังไม่ได้บอกเลยนะว่าปุ้นเรียนปีไหน หรือจบรึยัง

ความสมจริง :: บางทีการใช้ภาษาที่เปรียบเทียบก็ทำให้สำนวนดูแปลกๆ ไปได้นะคับ อย่างเช่นตอนที่น้องเปรียบว่าโทรศัพท์แตกละเอียดเป็นผง คือถ้าอ่านผ่านๆ พี่จะไม่สะกิดใจอะไร แต่ถ้าในฐานะนักวิจารณ์พี่จะทำแบบนั้นไม่ได้ โทรศัพท์ตก น้องอาจจะแค่เปรียบไปว่า มันแตกกระจาย หน้าจอร้าว แบตหลุดกระเด็นออกจากตัวเครื่อง สภาพดูเหมือนไอโฟนจีนแดง เปรียบอะไรประมาณนี้ก็พอแล้ว ส่วนคำว่า ผุยผง ก็ลองเขียนให้เป็นสภาพจิตใจนางเอกแทนก็ได้ ว่าเห็นสภาพมือถือตัวเองเป็นแบบนั้นแล้วใจก็สลายกลายเป็นผุยผง

ระดับความชื่นชอบ :: อยู่ในเกณฑ์พอใช้ฮะ

ปล.เค้าก็ไม่ได้แต่งนิยายเก่งเหมือนนักเขียนมืออาชีพหรอก เค้าแต่งได้ย่ำแย่มาก แต่เค้าก็ยังไม่รู้สึกรู้สาอะไร เวลาคนคอมเมนต์ เค้าก้จะเอาจุดบกพร่องตรงนั้นแหละมาแก้ไข ตัวก็อย่าท้อละกันน้า แล้วอยากติเค้าที่ทำให้ตัวไม่พอใจตรงไหนก็บอกมาได้ ไม่ต้องเกรงใจ

ปล2.ว่างๆ ก็เข้าไปอ่าน Retrospective of love วิกฤตการณ์รักข้ามภพ ได้นะ บ้านหลังนี้ต้อนรับเสมอ55

อ่านแล้วอย่าลืมกรอกแบบฟอรมรับนิยายมาวางไว้ตอนของตัวเองนะ

อย่าลืมเอาแบนเนอร์ไปแปะให้ด้วยน้า วันหลังใช้บริการใหม่ได้อีกคร้าบ^^

เรื่อง : ปาฏิหาริย์รักจากต่างดาว
ความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ :: ชื่อเรื่องน่าสนใจเด้อ คล้ายๆ ชื่อหนังจากไต้หวันที่วีค เอฟโฟรเล่นเลย(ฮา) เรื่องนั้นเค้าชื่อว่า ปาฏิหาริย์รักจากดวงดาว การเกริ่นเรื่องได้น่าสนใจและน่าติดตามมาก ชื่อนางเอกก็แปลกสุดๆ เล่นเอามันไปเลยว่าชื่อเธอคนนี้สุดยอดจริงๆ55
การใช้ภาษา :: การบรรยายดูเรื่อยๆ แต่เก็บทุกเม็ด บรรยายได้เห็นภาพจริงๆ ทั้งอารมณ์ของตัวละคร ฉาก การกระทำ อุปนิสัย ทำได้ดีมากจริงๆ นะ แถมตอนที่นางเอกโผล่มาใหม่ๆ ก็ทำให้เธอยังเข้าใจภาษามนุษย์โลกไม่มากเท่าไหร่ จุดนี้ก็ถือเป็นรายละเอียดที่ไรเตอร์เก็บได้ดีทีเดียว บรรยายได้ดีจริง ขอยอมรับเลย
การดำเนินเรื่อง :: เริ่มจาก
ตอนที่1 บรรยายทุกอย่างได้เห็นภาพชัดเจนมากๆ ไม่มีคำผิดให้จับผิดเลย หน้าตาตัวละครก็บอกได้อย่างชัดเจนครับผม มีการเล่นคำให้กลายเป็นเรื่องน่าขำแทนการตกใจ ซึ่งเป็นเรื่องที่ดีมาก ^^b
ตอนที่2 นางเอกดูเป็นสาวมั่นมาก(ฮา) ทำตามใจฉันกันเลยทีเดียว โหดนะเนี่ย มีจุดนึงที่อยากแนะนำคือ แสงสว่างจ้าไปทั่วโรงเก็บรถ เขียนให้เหลือแค่ว่า แสงสว่างจ้าไปทั่วโรงรถ ก็ได้น้า
ตอนที่3 โอ้โห คุณกิ๊งเธอดูเอาแต่ใจตัวเองจนน่าหงุดหงิดไปด้วยนะเนี่ย(ไม่ชอบคนเอาแต่ใจ มันดูน่ารำคาญ55) ปอนด์ก็นะ เหมือนกำลังดูแลลูกไปเลย
ตอนที่4 พี่หมีมาเห็นขนาดนี้ กว่าจะทำให้ยอมเชื่อได้ก็เกือบตายเลยนะเนี่ย แถมบทนี้ฉากก็หวิวติ้วอีกต่างหาก(ฮา) แต่ไรเตอร์เขียนดีจริง สมจริงมากๆ กับการที่มนุษย์ต่างดาวอาบน้ำครั้งแรก
ตอนที่5 ยานอวกาศไฮโซนะเนี่ยต้องใช้ทองคำเป็นเชื้อเพลิง เหอเหอ เล่นเอาซะปอนด์ปวดหัวเลยนะกิ๊ง อยู่เฉยๆ ไม่ก่อเรื่องซักวันได้มั้ยหนูเอ๋ยย
เก็บรายละเอียดซักจิ๊ด :: ไม่มีส่วนไหนที่อยากแนะนำให้เก็บเลยคับผม ไรเตอร์ทำได้ดีแล้ว
ความสมจริง :: ทำได้ดีมากนะ เข้าใจตัวละครเลย เหมือนตัวเองหลุดไปอยู่ในเรื่องนี้เลยด้วยล่ะ บรรยายดีมากคับ
ระดับความชื่นชอบ :: อยู่ในเกณฑ์พอใช้ฮะ
ปล.เค้าก็ไม่ได้แต่งนิยายเก่งเหมือนนักเขียนมืออาชีพหรอก เค้าแต่งได้ย่ำแย่มาก แต่เค้าก็ยังไม่รู้สึกรู้สาอะไร เวลาคนคอมเมนต์ เค้าก้จะเอาจุดบกพร่องตรงนั้นแหละมาแก้ไข ตัวก็อย่าท้อละกันน้า แล้วอยากติเค้าที่ทำให้ตัวไม่พอใจตรงไหนก็บอกมาได้ ไม่ต้องเกรงใจ
ปล2.ว่างๆ ก็เข้าไปอ่าน Retrospective of love วิกฤตการณ์รักข้ามภพ ได้นะ บ้านหลังนี้ต้อนรับเสมอ55
อ่านแล้วอย่าลืมกรอกแบบฟอรมรับนิยายมาวางไว้ตอนของตัวเองนะ
อย่าลืมเอาแบนเนอร์ไปแปะให้ด้วยน้า วันหลังใช้บริการใหม่ได้อีกคร้าบ^^

เรื่อง : Last Valentine Love รักครั้งสุดท้ายของยัยตัวป่วน

ความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ :: ชอบนะ นางเอกน่ารักดี พระเอกก็ดูกวนนิดๆ ชื่อเรื่องก็เพราะมากเลย แต่ตัวหนังสือเล็กไปนิดนึงอ่านยากหน่อยนะฮะ ลองขยายเพิ่มก็โอน้า^^

ธีมหลักของเรื่อง :: ฟรุ๊ตทาร์ตฝังใจในรักครั้งเก่ามาก เพราะถูกแฟนบอกเลิกเนื่องจากหลอกให้เป็นของเดิมพัน จึงกลัวการที่จะมีความรักมาก แต่แล้ววันหนึ่งก็มาเจอกับซีนาย์ ผู้ชายที่ทำให้ฟรุ๊ตทาร์ตมีชีวิตกลับมาใหม่อีกครั้ง แต่ฟรุ๊ตทาร์ตกลับหลีกเลี่ยงการเข้าหาของซีนาย์เพราะยังฝันใจอยู่

การใช้ภาษา :: การบรรยายยังขาดไปเยอะมากนะฮะ เท่าที่ดูจะมีคำพูดแล้วก็ความคิดของนางเอกซะส่วนใหญ่ ส่วนบรรยากาศรอบข้างไม่ค่อยเจอเลย การกระทำก็ดูกระชับรวบรัดจนจินตนาการไม่ค่อยทัน เพิ่มการบรรยายเข้าไปเยอะๆ นะฮะ อย่างฉากที่นางเอกตกน้ำแล้วฟื้น จริงๆ แล้วสามารถบรรยายความรู้สึกอะไรได้มากกว่านั้นนะ อย่างเช่นนางเอกรู้สึกอึดอัดมากแค่ไหนตอนจมน้ำ ทำไมถึงตายเร็วขนาดนี้ เป็นต้น แล้วหน้าตาของตัวละครเราสามารถแทรกเข้ามาทางความคิดของนางเอกตอนมองฝ่ายตรงข้ามได้ ก็ลองแทรกเข้าไปตอนนางเอกฟื้นขึ้นมาก็ได้ เช่น นางเอกตื่นขึ้นมาแล้วพบกับดวงตาสีอะไรก็ว่าไป ตอนพระเอกกดนางเอกก็บอกได้ว่าจมูกโด่ง หน้าขาว ริมฝีปากบาง ประมาณนี้ การบรรยายคือการเพิ่มจินตนาของเนื้อเรื่องตามไปด้วย ฉะนั้นขาดไม่ได้จริงๆ นะฮะ^^

การดำเนินเรื่อง :: เริ่มจาก

ตอนที่1 ตอนบทเกริ่นนำเลย ที่บอกว่า สารภาพความรู้สึกที่มีต่อคนๆ นั้น ประโยคนี้มันดูเหมือนเป็นความรู้สึกเจาะจงของตัวละคร แต่เท่าที่อ่านมันน่าจะเป็นบทเกริ่นเฉยๆ ป่ะ ขอเสนอให้ใช้คำว่า สารภาพความรู้สึกที่มีต่อคนที่เรา(แอบ)รัก ที่ (แอบ) คือจะมีหรือไม่มีก็ได้นะฮะ ตรงที่ว่า และก็เป็นอีกวันที่ฉันดีใจมากที่สุด…และเสียใจมากที่สุด… คำว่า และ เค้ามักใช้เป็นคำเชื่อมประโยคสุดท้ายของเนื้อความ แถมประโยคก่อนหน้านี้ก็มี และ อยู่แล้ว เมื่อใช้ติดกันจะทำให้รูปประโยคไม่สวยเท่าไหร่น่ะฮะ ลองเป็น มันเป็นวันที่ฉันดีใจมากที่สุด…แต่ก็เป็นวันที่เสียใจที่สุดเช่นกัน… แล้วตรงท่อนสุดท้ายที่บอกว่า ถ้าคุณอยากรู้ว่า… อันนี้ในความเห็นส่วนตัวนะฮะ ขอเสนอว่าถ้าลองตัดไปจะดูน่าติดตามกว่าป่าว แบบจบดูมีปมมากกว่าไรงี้นะฮะ อันที่เสนอไปคือในความเห็นส่วนตัวนะคับผม^^

ตอนที่2 จุดที่เขียนว่า “ฮะ…อะ…อะไรนะ! ฉันได้ยินไม่ชัดน่ะ” ปกติคนตกใจมากๆ เค้ามักจะสั้นๆ แค่ว่า “ฮะ…อะ…อะไรนะ!” อีกจุดที่อยากแนะนำ “ฉันไปก่อนล่ะ” ฉันพูดพลางหันหลังใส่คอปเตอร์ นางเอกโดนว่าขนาดนั้นน่าจะเฮริทมากกว่านี้เนอะ ลองเป็น “ไอ้ผู้ชายเฮงซวย!” ตรงที่ว่า ฉันรีบเดินออกมาจาก… น่าจะเป็น ฉันกึ่งวิ่งกึ่งเดินออกมาจาก… แล้วก็ตรง ฉันปล่อยให้น้ำตาไหลลงมาเงียบๆ ตลอดทางกลับบ้าน ก่อนหน้านี้ก็พูดเอาไว้แล้ว ลองตัดไปดีกว่ามั้ยคับ เพราะมันจะดูเป็นการย้ำสองครั้งมากว่าคับผม

ตอนที่3 บทนี้คืองงจริงๆ เพราะบทสองทิ้งท้ายไว้ว่านางเอกตื่นแล้ว แต่พอมาบทนี้ก็เลยไม่แน่ใจว่ามันต่อจากบทที่แล้วรึเปล่า แถมตอนตื่นเราสามารถเพิ่มการบรรยายในส่วนของความคิดในยามเช้า การกระทำตอนตื่นได้มากกว่านี้นะ อย่างเช่น แสงแดดส่องมาทางผ้าม่าน แล้วบรรยากาศในห้องเป้นยังไง พูดคร่าวๆ ก็ได้ฮะ ตอนจุดที่บรรยายว่า ฉันเดินไปตามทางเดิน ทั้งสองฟากของทางเดิน… ลองเป็น ฉันเดินทอดน่องไปเรื่อยๆ สองฟากฝั่งทางเดินเต็มไปด้วย… อะไรงี้ป่าว แล้วตรงที่ว่า (พึ่งรู้ตัวรึไงยะ) (ยังไม่จบกับเลขเก้า) (ช่างคล้องจองกันจริงๆ) (ได้ข่าวว่าตัวเองตกลงไปในบ่อเองไม่ใช่หรอ) (เสียงในสมองตีกัน) จุดนี้ไม่น่าจะมี (…) เยอะเกินไปนะฮะ แถมมีก็ถี่มากด้วย แล้วเนื้อเรื่องตัวละครกำลังดำเนินอยู่ยิ่งไม่ควรใหญ่ ถ้าเราจะแทรกความคิดคนแต่งลงไปก็ควรแทรกในช่วงของบรรยายฉาก สถานที่ หรือชี้แจงเนื้อเรื่องให้กระจ่างขึ้นมากกว่าที่จะแซวตัวละครเราเอง เพราะมันอาจขดอรรถรสในการอ่านก็ได้คับผม

เก็บรายละเอียดซักจิ๊ด :: เพิ่มการบรรยายในส่วนของอารมณ์ตัวละคร ฉาก สถานที่ ใบหน้าตัวละคร เข้าไปเยอะๆ จะช่วยให้เรื่องไหลลื่นขึ้นมากๆ เลยคับ แต่ถ้าพูดแล้วเรื่องนี้เป้นเรื่องที่สนุกเรื่องนึงเลยนะนางเอกก็น่ารักดี อ่านแล้วอยากลุ้นว่าพระเอกจะชนะใจนางเอกยังไง เอาใจช่วยต่อนะฮะ^^

ความสมจริง :: ยังเข้าถึงความรู้สึกเจ็บปวดของตัวละครเท่าที่คิด ถ้าเพิ่มการบรรยายเนื้อเรื่องเข้าไปจะช่วยให้เนื้อเรื่องเข้มข้นขึ้นนะฮะ แต่เนื้อเรื่องที่เจอส่วนใหญ่ยังเป็นแค่ต้นๆ เรื่องอยู่เนอะ ต่อจากนี้เนื้อเรื่องก็เข้มข้นขึ้น เราก็เขียนให้คนอ่านเข้าถึงอารมณ์ตัวละครได้กว่านี้แน่ๆ

ระดับความชื่นชอบ :: อยู่ในเกณฑ์พอใช้ฮะ

ปล.เค้าก็ไม่ได้แต่งนิยายเก่งเหมือนนักเขียนมืออาชีพหรอก เค้าแต่งได้ย่ำแย่มาก
แต่เค้าก็ยังไม่รู้สึกรู้สาอะไร เวลาคนคอมเมนต์ เค้าก้จะเอาจุดบกพร่องตรงนั้นแหละมาแก้ไข ตัวก็อย่าท้อละกันน้า แล้วอยากติเค้าที่ทำให้ตัวไม่พอใจตรงไหนก็บอกมาได้ ไม่ต้องเกรงใจ

ปล2.ว่างๆ ก็เข้าไปอ่าน Retrospective of love วิกฤตการณ์รักข้ามภพ ได้นะ บ้านหลังนี้ต้อนรับเสมอ55

อ่านแล้วอย่าลืมกรอกแบบฟอรมรับนิยายมาวางไว้ตอนของตัวเองนะ

อย่าลืมเอาแบนเนอร์ไปแปะให้ด้วยน้า วันหลังใช้บริการใหม่ได้อีกคร้าบ^^