คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 มิตรภาพ
Chapter 2 มิตรภาพ
เด็กทั้งสองหนุ่มได้ออกเดินทางมุ่งหน้าสู่ท่าเรือของเมืองวารีมหรรณพ ผ่านร้านรวงมากมายที่ขายของต่าง ๆ นา นา ที่เซลไม่เคยเห็น และเจอะเจอมาก่อนในชีวิต
“ เซลนายไม่อยากรู้เลยหรอว่าฉันรู้เรื่องเกี่ยวกับตัวนายได้ไง ? ”
“ อ่อ...ฉันไม่รู้หรอกว่าฉันจะอยากรู้ไปทำไม ยังไงฉันก็ต้องฆ่าคนที่ฆ่าพ่อฉันอยู่แล้ว ”
บรรยากาศเริ่มตึง ตึง......... กับความรู้สึกที่ขุ่นมัวของเซล
“ เซลนายไม่อยากรู้จริง จริงนะหรอ ”
ไบรนถามเซ้าเพื่อให้เซลเกิดความอยากรู้ขึ้นมาซักนิดนึง แต่มันกลับไม่ได้ผล เซลทำสีหน้าเรียบนิ่งและตอบไบรนด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ
“ อืม...ฉันไม่อยากรู้หรอก ”
“ โอ๊ย....แต่ฉันอยากเล่านี่นา.......... ” ไบรนร้องด้วยความหงุดหงิด ในใจนึกทำไมไอ้หมอนี่มันไม่ได้ดังใจเอาเสียเลย
เขาทั้งสองเงียบแล้วมองหน้ากัน แล้วเสียงหัวเราะเปล่งออกมา เขาสองคนได้หัวเราะอย่างสนุกสนาน แต่ไบรนรีบพูดชิงตัดบท
“ อืม.......คือว่า........ สเป็น น่ะ เขาเก็บนายมาเลี้ยง ”
เซลเลิกคิ้ว ทำสีหน้างงใส่ไบรน
“ สเป็น..... สเป็นคือใครล่ะ ”
“ อ่อ...สเป็นคือพ่อของนาย ”
“ หรอ........ ”
เซลพูดด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบจนทำให้ไบรนรู้สึกได้ว่า ทำไมเซลไม่มีท่าที ที่ตกใจ หรือเสียใจ แต่ท่าทีของเขากลับนิ่งเฉย อย่างกับว่าเขาไม่รู้สึกอะไรเลย
“สเป็นไปเจอนายที่ท่าเรือ ตอนนั้นเขากำลังจะออกเรือไปหาปลาแล้วเค้าก็ได้เจอกับนายที่ท่าเรือ เขาได้ออกตามหาพ่อกับแม่ของนายนานถึง 7 วัน เลยนะ แต่เขากับไม่เจอพ่อกับแม่ของนาย เขาเลยพานายไปไว้ที่บ้านแห่งความหวัง กะทิ้งนายไว้ที่นั่น แต่นายดันร้องไม่หยุด
อืม...จะว่าไปฉันเห็นนายตั้งแต่ฉัน 3 ขวบอ่ะ ตอนนั้นฉันเผอิญอยู่ผิดที่ผิดเวลาน่ะ แต่ก็จำได้ราง ๆ
ตอนนั้นที่ฉันจำได้หน่ะนะ ฉันเห็นแม่ของนายด้วย ... ผู้หญิงที่เอานายมาทิ้งไว้ที่ท่าเรือ ฉันจำหน้าไม่ได้หรอกแต่ฉันจำกลิ่นได้
“ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ” เซลหัวเราะ
“ กลิ่น หรอ.... ให้ตายเหอะ นายนี่มันอัจฉริยะแถมยังจมูกหมาอีก เด็ก 3 ขวบ อะไรว่ะ จำได้และ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ”
“ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ใช่นั่นสิ..ฉันมันอัจฉริยะจมูกหมา ”
พวกเขาหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน ความเงียบหยุดกึก เสมือนไฟดับ ไบรนมองหน้าเซลด้วยความสงสัย อยากจะถามเซลใจนะขาด ใจหนึ่งก็ไม่กล้า อีกใจหนึ่งถ้าไม่ถามต้องคาใจเค้าเป็นแน่
“ นี่เซลแล้วนายไม่เสียใจหรอ? ”
สีหน้าที่เปื้อนไปด้วยร้อยยิ้มที่เหมือนดอกไม้บานของเซลหุบลงด้วยความเฉา
“ ถ้าจะบอกว่าไม่ก็คงโกหกสินะ เสียใจสิ เสียใจมากด้วย แต่จะให้ฉันทำยังไงล่ะ นายอยากให้ฉันร้องไห้ฟูมฟายรึไง อ่อ...ที่สำคัญ พ่อฉันเลี้ยงฉันมาด้วยความรัก เขาไม่ได้เกลียดฉันซะหน่อย ”
ไบรนพูดพร้อมดวงตาและใบหน้าที่ยิ้มอย่างละมุน “ อืม........นั่นสินะ ”
“ นี่ไบรนนายจะออกเดินทางไปกับฉันใช่มั้ย ? ”
“ เฮ้ย....ยยยย ฉันมันพ่อค้าเล่ ฉันบอกนายตั้งแต่เมื่อไหร่ ว่าฉันจะไปด้วยน่ะ ” เขาร้องเสียงหลงด้วยสีหน้าที่งงสุดขีด
“ ไหงนายพูดงี้อ่ะ.. ” สีหน้าเซลนิ่งแต่ตาฉายแววด้วยความจริงจัง
“ เอาละ เอาล่ะฉันไปกับนายก็ได้ ” ท่าทีของไบรนดูออกเลยว่าเหนื่อยใจพูดไปก็คงไม่มีประโยชน์ ในใจเขาก็ไม่ได้เกลียดเซล แต่กับรู้สึกถูกชะตามากกว่า
ในใจเขาคิดว่า ถ้าฉันอยู่กับเขาคงมีอะไรทำค่าเวลา อีกอย่างไอ้หมอนี่มันก็น่ารักดีด้วย มันน่างับให้จมเคี้ยวชะมัด นัยย์ตาของเค้าฉายแววเจ้าเลห์ออกมา
“ เอาตามนี้นะไบรน ” เซลดีใจอย่างมาก
“ อื้ม..เอาตามนี้แหละ ” ไบรนพูดและยิ้มแฉ่งให้เซลอย่างเจ้าเหล่ห์
“ ไบรนที่นายบอกว่าเห็นฉันตั้งแต่ สามขวบเนี่ยจริง ๆ หรอ ”
“ อื้ม...ตอนฉันสามขวบ รู้สึกว่ามันเป็นภาพลาง ๆ นะเท่าที่จำได้ แล้วนายจะไปไหนต่อหล่ะเซล ”
“ ฉันว่าฉันนะไปที่ท่าเรือมิตรภาพก่อนน่ะ ”
“ อื้ม...นายไปไหนฉันก็ไปนั่นแหละ นายอยู่ไหนฉันก็อยู่นั่นแหละ ”
ไบรนพูดพลางยิ้ม
“ จริงหรอนายแน่ใจนะ ”
เซลถามไบรนพร้อมใบหน้าที่ยิ้มด้วยความดีใจ
“ แน่ใจสิ ”
ไบรนตอบด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นอย่างไม่มีทีท่าลังเล
“ ถึงแม้ว่าฉันจะพานายไปที่ ที่เสี่ยงอันตราย นายก็ยังจะไปกับฉันหรอ ? ”
“ อืมของมันแน่อยู่แล้นนนน........หุห ”
ไบรนพูดติดตลกหน้ายิ้มกรุ่มกริ่มด้วยความสบายใจ
สีหน้าเซลบ่งบอกถึงความซึ้งใจที่มีให้ต่อไบรน เขาคิดว่าในดินแดนนี้จะมีใครอีกมั้ย ที่จะคอบรับฟังเขาในทุก ๆ เรื่องที่เค้าอยากจะระบาย คงจะมีแต่เขาสินะ
เขาผู้เปรียบเหมือนแสงที่นำทาง เขาผู้เปรียบเหมือนแสงแดดตอนเช้าที่แสนจะอบอุ่น
“ ไบรนขอบใจนะ ”
“ อืม...สองครั้งแล้วนะที่นายพูดคำนี้น่ะ ”
เขาเอานิ้วจิ้มที่หน้าผากของเซลเบา เบา ราวกับบอกว่าเขาพูดคำ ๆ นี้ซ้ำแล้วซ้ำอีก
มิตรภาพของเด็กหนุ่มทั้งสองได้เกิดขึ้นโดยที่ไม่ต้องเอ่ยปากให้มากมาย มองหน้าแววตาก็บ่งบอกถึงความรู้สึก ที่มีให้กันว่าพวกเขารู้สึกอย่างไร “ มิตรภาพ ” คำนี้คงไม่มากมายเกินไปที่จะอธิบายถึงความรู้สึกที่พวกเขาทั้งสองมีให้กันได้ ตอนหน้าจะเป็นอย่างไรติดตาม chapter 3 ตอนสุสานแสนเศร้า ( 3 )
ความคิดเห็น