คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ตามหาเมดิซิอัส
เทพทั้สออ์ปราายึ้นบนยอเา เอาทาอัสับแนทรัสัสไว้แน่น วาามอไปในแนวป่า ปรารถนาะเห็นร่าอเทพราหนวเราผมเผ้าาวโพลนแทรอยู่ แ่็ไม่มีแม้เา
“เ้าบอว่า เมิิอัสน่าะอยู่ที่นี่” เอาทาอัสหันวับไปยัเทพแห่วามหวั
เทพทรัสัสมอูมือที่ับ้นแนเาไม่ยอมปล่อย ราวับีมเหล็วบุมไม่ให้ิ้นรนหลบหนี เาเพิ่ะเ้าใำว่า ‘ลูไ่ในำมือ’ ว่าเป็นอย่าไร
“้าบอว่า ‘น่าะ’ ไม่ไ้แปลว่า้ออยู่แน่นอนเสียหน่อย”
“ทรัสัส”
น้ำเสียทุ้มหนัทำเอาเ้าอื่อสะุ้ทันที
“ใเย็นๆ สิ เอาทาอัส เาอูน่าไม่ใ่แบๆ เรามา่วยันมอหาะเอแหละน่า”
เอาทาอัสพยายามสะใให้เยือเย็น
ในภาวะเร่รีบ ร้อนรนไปเย่วยเหลืออะไรไ้
วิธีใที่ะมอหาไ้เร็วที่สุ
เทพแห่วามายแหนมอ้อนเมที่ล่อลอยผ่าน
“้าบน...” เาะโนึ้นไปยัลุ่มเม “โลอุเียส เ้าอยู่ที่นั่นใ่หรือไม่”
้อนเมึ่ลอยามแรลมหยุะั เสียน้อยๆ ะโนอบลมา “ราาแห่แนมระ ท่านประส์ให้้ารับใ้อันใ”
“้าฝาเทพแห่วามหวัไว้ับเ้าสัรู่ อย่าเพิ่รีบร้อนเินทา”
เทพทรัสัสระพริบาปริบๆ เาถูฝาฝัับ้อนเมอย่าไม่รู้เนื้อรู้ัว
“ทรัสัส เ้ามอหารัศมีเทพอเมิิอัสให้ีนะ” เอาทาอัสบอ แล้วใ้แน้ายเหวี่ยร่าเทพแห่วามหวัลอยึ้นไป
เทพแห่วามหวัอุทานลั่น หล่นุ้บลบนปุยเมอ่อนนุ่ม
เ็ายผมสีทอในุนแะสีาวส่ยิ้ม้อนรับ หน้าผาาไว้้วยสร้อยลูปัสีหวานเ็สี “ีนะที่เป็นท่าน ถ้าเป็นพวทหารโรระูล่ะไม่น่าเล่น้วยหรอ”
“ถึ้าะไม่ใ่อเล่น แ่็ีใที่เ้าไม่รัเียนะ โลอุเียส” ทรัสัสอบเทพแห่เม ปัละออเย็นื้นอพาหนะบนท้อฟ้าออาัว
“ท่านว่า เทพแห่วามายะทำอะไร” โลอุเียสละวามสนใาแ ะุยปุยเมออเป็นรู มอลไป
“นั่นสิ” ทรัสัสะโหน้ามอามลไปบ้า
เอาทาอัสใ้สอมือโบเียวสีเินสุแน วามมืแผ่ปลุมทั่วภูเาอูน่าในพริบา สายลมยะเยือโยพัพร้อมเสียรวร่ำโหยไห้ เทพหนุ่มปั้ามเียวลพื้นพริ้มาหลับใหล
ร่าสีำผุึ้นาผืนินเป็นอทัพ ทหารโรระูระายำลัแทรัวไปทุ่อว่าที่มี
วามมืทวีสีเ้มึ้นทุะ มอเห็นแ่ะโหลสีาวล่อลอยไปมาน่าสะพรึลัว
เทพทรัสัสยิ้มเียวๆ นึไม่ถึว่าอีฝ่ายะริัในาร้นหานานี้ เอาทาอัส้อารามัวเมิิอัสไปทำไม เาน่าะมีเวลาถามโโรวาน่า่อนถูลาัวมา
“ทรัสัส! เ้าเห็นหรือยั” เสียทุ้มหนััึ้น
โลอุเียสมอูเทพแห่วามหวัที่ทำท่าแปลๆ ่อนะลุึ้นไปยืมริมเม วาสายามอลไปเบื้อล่า
รัศมีสีาวสุระ่าท่ามลาวามมืมน แม้ะไม่ไ้แผ่รัศมีว้าไลเพราะถูวามมืสะ่ม แ่เทพแห่วามหวั็แน่ใว่าำรัศมีอเทพแห่ารรัษาไ้แม่นยำ
“อยู่รนั้นเอ”
สิ้นเสียอุทานอทรัสัส เอาทาอัส็ึ้นมาอยู่บน้อนเม ว้าแนอเาเอาไว้ทันที
“อบในะ โลอุเียส” เอาทาอัสล่าว แล้วเลือนหายไปพร้อมับร่าอเทพแห่วามหวั
เทพแห่เมยัไหล่
พวเทพผู้ยิ่ให่ทั้หลายมัะทำอะไรลึลับับ้อน ไม่ยอมบอเล่าให้เ็ๆ เ้าในเป็นเรื่อปิ แ่ลับบอให้เทพเล็เทพน้อยพยายามเ้าใเอาเอ นสุท้ายเาึัสินใที่ะพยายามเ้าใในเรื่อที่้อาระเ้าใ และไม่พยายามเ้าใในเรื่อที่ไม่อยาะสนใ
เทพแห่ารรัษานั่หน้ามุ่ยอยู่ลาวล้อมอเหล่าทหารโรระู ไม้เท้าหัวอินทรีประำายวาราบพื้น ทหารโรระูยายวล้อมออเมื่อเทพแห่วามายและเทพแห่วามหวัปราน
ใบหน้าลมอิ่มที่มัะยิ้มแย้มแ่มใสายแววไม่พอใเ็มที่ “้าถึวันหมอายุัยรึไ เ้าถึให้โรระูเินไ้พวนี้มาล้อมหน้าล้อมหลัไม่ให้หนีไปไหนพ้น”
“้า้อออภัย่อท่าน ้า้อารหาท่านให้พบโยเร็ว และผู้ที่่วยเหลือ้า้นหาอาะหน้าาไม่น่าื่นมไปบ้า” เอาทาอัสล่าว ไม่ว่าอย่าไรเา็้อยอมอ่อน้อให้เทพแห่ารรัษา้าวหนึ่เสมอ โยเพาะในเวลาที่้อารวาม่วยเหลือเ่นนี้
ทหารโรระูถวายวามเารพแล้ว่อยๆ เลือนหายไปนหมสิ้น รอบ้าลับืนสู่วามสว่าไสวอยามทิวาามเิม
เทพทรัสัสทำาปะหลับปะเหลือ ทีับผู้อื่นรู้ัพูามีมารยาท้วย ับเามาถึ็ลาัวใ้านไม่พูพร่ำทำเพร ถ้าเิมาเป็นเทพอาวุโสเสีย่อน็ี ันเิมารุ่นราวราวเียวัน แถมสนิทสนมันมานานนเหมือนะไม่เหลือำแพวามเรใสันิ
“เ้าไม่ไ้เ็บไ้ไ้ป่วย ะามหาัว้าไปทำไม” เมิิอัสใ้ไม้เท้ายันายลุึ้น มือ้ายปัเศษฝุ่นินออาุลุมสีเทา
เอาทาอัสเหลือบมอเพื่อนอมุ้นเล็น้อย “เมทาน่าไ้รับบาเ็บ ้าึพานาไปยัวิมานอท่าน”
“นาเป็นอะไร!” เทพแห่วามหวัและเทพแห่ารรัษาร้อถามพร้อมเพรีย
“ือ...้า...”เอาทาอัสไม่รู้ะเรียบเรียถ้อยำอธิบายอย่าไรี
ความคิดเห็น