ตีเม็ดมะขาม ... ฤดูมะขามสุก - ตีเม็ดมะขาม ... ฤดูมะขามสุก นิยาย ตีเม็ดมะขาม ... ฤดูมะขามสุก : Dek-D.com - Writer

ตีเม็ดมะขาม ... ฤดูมะขามสุก

การละเล่นของเด็ก

ผู้เข้าชมรวม

1,181

ผู้เข้าชมเดือนนี้

4

ผู้เข้าชมรวม


1.18K

ความคิดเห็น


6

คนติดตาม


0
เรื่องสั้น
อัปเดตล่าสุด :  20 ม.ค. 50 / 18:01 น.


ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ


    ตีเม็ดมะขาม ... ฤดูมะขามสุก

              เพื่อนนักอ่านเคยเย้าฉันว่า  ไม่ว่าจะไปไหนก็ดูเหมือนจะมีกล้องติดมือไปด้วยเสมอ  เพราะฉันจะโพสต์ภาพเล็กๆ น้อยๆ เอาไว้ใน มาย  ไอดี  ของเว็บเด็กดี  ไม่ว่าจะเป็นภาพบรรดาคุณแมวของบ้าน  หรือล่าสุดคือภาพจิ้งจกที่เกาะอยู่บนผนัง

        

          มิถุนายน  ๒๕๔๙ กล้องถ่ายรูปเครื่องที่สองพังไปเฉยๆ  ทำยังไงก็ไม่ยอมทำงาน  ชีวิตของการไม่มีกล้องถ่ายรูปคอยบันทึกสิ่งที่สนใจก่อความหงุดหงิดขัดข้อง  เพราะด้วยอาชีพแล้ว  การทำงานทุกอย่างต้องมีหลักฐานร่องรอย  เพื่อยืนยันว่าสิ่งนั้นเกิดขึ้นจริง  ทั้งที่รู้ๆ กันว่าร่องร่อยบางอย่างเขาสร้างขึ้นเพื่อให้ตรวจสอบก็มี  แต่เขาก็อยากได้ร่องรอยหลักฐานเหล่านั้นมากกว่าจะไปดูผลิตผลมีชีวิตที่พวกเราช่วยกันปั้นมาตลอดช่วงเวลาแห่งการงาน  เดือนพฤศจิกายน  พ่อตัดใจยกกล้องถ่ายรูปแบบดิจิตอลมาให้  เพราะไม่สามารถหาซื้อกล้องถ่ายรูปให้ลูกสาวได้เสียที  คราวนี้เครื่องคอมพิวเตอร์ที่บ้านจึงต้องรับภาระบรรจุภาพเล็กภาพน้อยที่ฉันคิดว่าน่าสนใจ  น่าเก็บเอาไว้


             
    มกราคม  ๒๕๕๐  นอกจากผ่านพ้นช่วงปีใหม่  ปีแรกที่มีคนมาจุดระเบิดฉลองปี  จนความสุขของคนหมู่มากกลายเป็นความหม่นเศร้า  โรงเรียนที่ฉันอยู่ก็ต้องเตรียมรับการประเมินจาก สมศ. ครูต้องเตรียมการต้อนรับ  ปัดกวาดจัดห้องหับที่เริ่มสกปรกรกรุงรัง  ตกแต่งสถานที่  ซื้อต้นไม้มาปลูกเพิ่ม  ปรับดินให้ได้ระดับ  ตัดหญ้าและรดน้ำต้นไม้  ฉันไม่ค่อยชอบการประเมินนัก  เพราะทำเอาวุ่นวายไม่เป็นอันเรียนอันสอน  แม้จะอ้างว่าการทำกิจกรรมต่างๆ ในโรงเรียนถือเป็นการฝึกฝนนักเรียนไปด้วย  แต่เวลาสอนที่หายไปเขาไม่เคยให้ปรับลดเนื้อหาการสอนให้สมดุลกันเสียที


             
    จะว่าไปแล้วการมาประเมินก็มีส่วนดีเหมือนกัน  ตรงที่อะไรที่ไม่สวยไม่งามก็ได้รับการปรับปรุงซ่อมแซมเสียบ้าง  ไม่งั้นคงยิ่งสะสมความรกรุงรังต่อไปเป็นสิบปี

              แต่กว่าการประเมินจะผ่านพ้นไปได้  โรงเรียนก็ต้องสูญเสียเวลาเรียนไปถึงสองสัปดาห์

              วันหนึ่งระหว่างที่ใครต่อใครให้นักเรียนช่วยกันจัดโน่นทำนี่  ฉันตัดสินใจให้นักเรียนทำงานกลุ่มเพื่อให้มิเสียแรงที่เขามาโรงเรียนเพื่อเรียนหนังสือ  เสียงเด็กนักเรียนชายฮือฮาเหมือนพากันเล่นอะไรสักอย่าง  เมื่อเพื่อนร้องบอกครูให้เข้าไปสำรวจ  นักเรียนตรงนั้นก็สลายวง  แต่สักพักก็จับกลุ่มกันใหม่


             
    แล้วฉันก็ได้เห็นเด็กๆ เล่นตีเม็ดมะขามกัน

              ฉันเคยซื้อหนังสือการละเล่นของเด็กไทยเข้าห้องสมุด  หลายอย่างเป็นการละเล่นที่เคยมีแต่สาบสูญไปแล้ว  ไม่เคยเห็นเด็กๆ เล่นกันจริงๆ  นอกจากจะฟื้นฟูขึ้นมา  น่าเสียดายการรวมกลุ่มเล่นสนุกที่ช่วยกระชับความสัมพันธ์ในหมู่เพื่อน  รวมทั้งช่วยส่งเสริมกล้ามเนื้อและความคิดสร้างสรรค์  เวลาไปร้านอินเตอร์เน็ตแล้วเห็นเด็กประถมนัดกันมาเล่นเกมยิงกัน  วันแล้ววันเล่า  ฉันได้แต่เสียดายวันเวลาที่ร่างกายควรจะพัฒนาด้วยการวิ่งเล่นออกกำลัง  เล่นเกมส์คอมพิวเตอร์คงมีแต่นิ้วที่กระดิกรัวคลิกเมาส์เท่านั้นที่ได้ออกแรงอยู่ตลอดเวลา

              เพื่อนร่วมงานแซวว่า  แล้วคนที่ไปสังเกตเห็นเด็กๆ เหล่านั้นน่ะ  ไม่สูญเสียพัฒนาการรึไง   ตอบเขาไปว่าอายุปูนนี้พ้นวัยพัฒนากล้ามเนื้อแล้วล่ะ

              เมื่อรู้ว่าครูสนใจและไม่โดนลงโทษ  เจ้าพวกชวนกันเล่นไม่ยอมทำงานกลุ่ม  จึงอาสาสาธิตให้ชมและรื่นเริงที่ได้เป็นนายแบบหน้ากล้อง  ใช้คำว่านายแบบได้อย่างมั่นใจ  เพราะไม่มีนักเรียนหญิงมาเล่นตีเม็ดมะขามสักคน

              ช่วงนี้มะขามออกผลมาได้สักระยะหนึ่งแล้ว  มะขามอ่อนรสเปรี้ยวที่หลายคนชอบเก็บมากิน  เริ่มสุก  มะขามหวานทยอยออกสู่ตลาด  เมื่อเคี้ยวกินเนื้อมะขามจนหมด   ส่วนที่เราไม่นิยมกินกันคือเปลือกและเมล็ด  จะนับละเอียดไปถึงขั้วและเส้นแข็งที่เป็นแกนเปลือกสำหรับหุ้มเนื้อมะขามด้วยก็ได้  ส่วนใหญ่เราจะคายเมล็ดหรือเรียกตามประสาปากว่าเม็ด  ทิ้งไป  นอกจากบางรายที่ชอบบริหารฟันโดยไม่เกรงฟันจะหักคาปาก  จะเก็บเม็ดมะขามเอาไปคั่วไว้เคี้ยวกินเล่น อีกวิธีที่เคยอ่านมาคือคั่วแล้วตำหรือบดให้ละเอียดใส่กาแฟกิน  รู้สูตรแต่ยังไม่เคยลอง  เพราะไม่ค่อยพิศวาสเม็ดมะขาม

              แล้วก็ได้ความรู้เพิ่มเติมเมื่อคุณนายที่เป็นผู้ชายบอกว่าไม่ชอบกินมะขามเพราะขี้เกียจคายเมล็ด  คุณน้ำที่เป็นผู้หญิงจึงตอบไปว่า  ก็เคี้ยวกินไปด้วยอย่างพี่ไง  มะขามสุกไม่ใช่มะขามอ่อนเสียด้วย  เป็นอันว่าบางคนอาจจะไม่ทิ้งเมล็ดมะขามก็ได้

              เด็กๆ สรรหาวิธีเล่นที่ช่วยกันตั้งชื่อเอาตอนจะถูกบันทึกภาพว่า เล่นตีเม็ดมะขาม  ด้วยการนำเม็ดมะขามสองเม็ดมาฝนกับพื้น  จนด้านหนึ่งเปลือกสีดำหลุดล่อนเห็นเนื้อสีขาวนวลด้านใน  จากนั้นก็ประสานมะขามทั้งสองเมล็ดเข้าด้วยกันโดยน้ำบ่อน้อยที่เจ้าตัวมี  ไม่เห็นใครยืมน้ำบ่อน้อยของคนอื่นมาใช้  แล้วมะขามสองเมล็ดก็จะยึดติดกันดูเหมือนเมล็ดพืชพันธุ์ใหม่  หรือต้นอ่อนของมะขามที่แยกเมล็ดออกเป็นสองส่วนเพื่อเลี้ยงยอดอ่อนที่แตกตัวพร้อมจะเป็นต้น  หลังจากแน่ใจว่ากาวน้ำลายทำหน้าที่สำเร็จ  เจ้าตัวน้อยก็จะหาเชือกฟางที่หาได้แถวนั้นมาผูกอดีตเมล็ดมะขาม  ผูกเชือกอีกปลายกับท่อนไม้เล็กๆ  คราวนี้เม็ดมะขาม  เชือกฟาง  และท่อนไม้ก็พร้อมที่จะถูกใช้เป็นอาวุธฟาดฟัน

              วิธีการเล่นก็ไม่ยากอะไร  เมื่อคู่ต่อสู้ต่างมีเม็ดมะขามผูกเชือกเรียบร้อยแล้วก็หาพื้นแข็งๆ  ตอนแรกเด็กๆ ใช้ป้ายชื่อต้นไม้ที่ทำจากกระดาษลูกฟูกเป็นสนามประลอง  แต่ถ้าไม่มีจริงๆ ลานดินแข็งๆ ก็ได้เหมือนกัน  คนหนึ่งเอาเม็ดมะขามของตนวางบนพื้น  อีกคนใช้ไม้เหวี่ยงเม็ดมะขามฟาดใส่เม็ดมะขามของเพื่อน  เม็ดมะขามของใครแตกกระเด็นไปก่อน  อีกฝ่ายจะได้ชัยชนะ  สลับกันฟาดเม็ดมะขามใส่กันจนกว่าจะรู้ผล  บางทีเม็ดมะขามไม่แตกกระเด็น  แต่หลุดออกจากเชือกที่ผูกก็ต้องวิ่งเก็บมาผูกใหม่เพื่อจะได้ประลองกันต่อไป  บางรายฟาดใส่เขาแต่เม็ดมะขามตัวเองแตกต้องแพ้ไปเองก็มี

              เป็นความสนุกสนานที่ต้องลุ้นระทึกทั้งคนแข่งและผู้ชม  ราคาความสนุกเท่าไหร่  เม็ดมะขามที่กินเนื้อหมดแล้ว  หรือใครคายทิ้งไม่สนใจแถวๆ นั้น  เชือกก็หาเอาตามพื้นแล้วแต่จะหาได้  กิ่งไม้ก็หาเอาแถวนั้นเหมือนกันขอแค่ขนาดเหมาะมือก็พอ  กาวเชื่อมเม็ดมะขามก็ไม่ต้องดิ้นรนซื้อ

              ถูกกว่าค่าชั่วโมงอินเตอร์เน็ตเสียอีก

              สังคมแบบนี้   วิธีคิดง่ายๆ การแก้ปัญหาง่ายๆ โดยไม่ต้องใช้เงินเข้ามาเกี่ยวข้อง  การละเล่นแบบนี้จะอยู่ยั่งยืนไปอีกนานแค่ไหนก็ไม่รู้


             
    ฉันคงได้แต่บันทึกเอาไว้ว่า  การละเล่นแบบนี้มีอยู่จริง  เผื่อจะมีใครอยากเล่น  เผื่อสักวันใครจะมาค้นหาว่า  เด็กสมัยก่อนเขาเล่นกันอย่างไร

              คงมีใครเห็นภูมิปัญญาไทยในนี้บ้าง ... หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น!

                                         

                                                              ๑๙  มกราคม  ๒๕๕๐

    เพรางาย  มณีโชติ

             

             

             

             

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    คำนิยม Top

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    คำนิยมล่าสุด

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    ความคิดเห็น

    ×