คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Over and Over!
Ep.6 Over and Over (ซ้ำแล้วซ้าเล่า)
หลังจากนั้น 1วัน ภาพต่างๆที่จุนซู และแจจุง ได้ไปท่าย มานั้นก็ได้เอามาลงตีพิมพ์ เป็นที่เรียบร้อยแล้ว แต่ยังไม่ได้จำหน่ายเพราะตอนนี้กำลังหาวันวางอยู่...
ณ ที่ทำงานขอบแจจุงและจุนซู....
“ว้ากกกกกกกกกกกกกกก หนูๆๆๆๆ ไม่อ้าวววว ใครก็ได้เอามันออกไปที TT TT”จุนซูกล่าวอย่างรุกรี่รุกรน เพราะตัวเองนั้นเป็นคนที่กลัวหนูเอามากๆ
“แง่ๆๆๆๆ แจๆๆๆๆๆไปหนายยยอ่าช่วยเค้าด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยยไอหนูบ้ามันมายึดครองโต๊ะเค้าๆแง่ๆๆ”จุนซูกล่าวอีกครั้ง พร้อมกับถามหาแจจุง แต่แจจุงไม่อยู่ เพราะออกไปข้างนอก
“โว้ยยย เสียงดังจังเลย เบาๆหน่อยสิ คนเค้ากำลังทำงาน”เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งตะโกนกล่าวกับจุนซูที่กำลังตกใจกับหนูที่เค้ามายึดครองโต๊ะเค้า
“เกิดอะไรขึ้นหรอคะ คุณจุนซู”แม่บ้านคนหนึ่งถามจุนซูที่กำลังตกใจอยู่
“เอ่อๆคุณแม่บ้านนช่วยผมด้วยย มีหนูอยู่ในโต๊ะของงงผม”จุนซูกล่าววอย่างหมดอาลัยตายอยาก
“อ่อๆอย่างนี้นี่เอง เจ้าลัคกี้ หนูสุดรักของ เมียท่านผ.จ.ก เห็นเค้าบอกกันว่าเป็นหนูนำโชค”แม่บ้านกล่าว
“จะโชคดีโชคร้ายยังไงผมไม่รู้หรอก แต่ตอนนี้มันจะเอาโต๊ะผมสร้างเป็นอาณาจักรแล้ววอ่ะ”จุนซูกล่าวพร้อกมับชี้ไปที่โต๊ะของตัวเอง
“คะๆ เด๋วดิฉันจะไปเอามันออกจากโต๊ะเองคะ คุณจุนซูก็ออกไป เดินเล่นข้างนอกคลายเครียดก่อนซิคะ”แม่บ้านกล่าวแนะนำ
“อืมๆครับ”จุนซูกล่าวตกลง
............
...
..
..
..
..
.
ณ บาร์แห่งหนึ่ง
“เฮ้ ยูซอน อันยองเฟ้ย”ยุนโฮที่เดินมาพ้อมกับซีวอน กล่าวทักทายยูซอน
“เออๆอันยอง ไอหมี”ยูซอนทักตอบ
“อะไรฟร้า อุตสาห์ทักมาดีๆ กลับทักตอบกวนอย่างนี้ แม่ไม่ปลื้ม ==*”ยุนโฮกล่าวกับยูซอลอย่างอารมณ์เสีย
“แล้ววันนี้มีอะไรละเดินมาหน้าตาตื่นมาเชียว”ยูซฮนถาม
“ไม่ตื่นก็บ้าแล้วนายดูนี่สิ”ยุนโฮกล่าวพร้อมกับยื่นกระดาษหนังสือพิมพ์ ฉบับหนึ่งให้กับยูซอล
“นี้มัน ทำไมมีแต่ รูปชั้นละ แล้วนี้อะไรทำไมกันมีแต่สกู๊ปข่าวชั้นเต็มไปหมดเลย”ยูซฮลเมื่อได้ภาพและข่าวที่เกี่ยวกับตัวเองก็รู้สึก กระวนกระวาย ทำอะไรไม่ถูก
“แล้วนายเอามาจากไหนอ่ะไอยุน”ยูซอลถาม
“พอดีเพื่อนชั้นผ่านไปที่ตึกแห่งหนึ่งแล้วชั้นก็ดันไปสังเกตกับหนังสือเล่มนี้ ที่คนจัดสินค้าทำตกลงบนพื้นชั้นก็เลยไปหยิบมา”ยุนโฮกล่าว
“แล้งมันวางแผงรึยังอ่ะ”ยูซฮนถามยุนโฮอย่างรวดเร็ว
“รู้สึกว่าจะยังนะ”ยุนโฮตอบยูซอล
“เฮ้ย ค่อยยังช่วย ไม่งั้น ถ้าพ่อชั้นรู้เรื่องนี้ชั้นตายแน่ๆ”
กรี๊งๆๆๆ “คนหล่อรับโทรศัพท์หน่อยเร็วๆๆๆ”เสียงของโทรศัพท์ยูซอนดังขึ้น
“แหมไม่ค่อยเลยนะแกไอยูซอน”ยุนโฮกล่าวกับยูซอล
“ก็คนมันหล่อช่วยไม่ได้”ยูซอลตอบก่อนที่จะรับโทรศัพท์
“อวกหล่อตายละแก”ยุนโฮท้วงเบาๆ
“ยอโบเซโย อาบอจีชัล ชีแนโย๊ะ(ฮัลโหล พ่อ สบายดีป่ะ แปลตรงๆตัวเลยนะเนี๊ย)”ยูซอลถามผู้เป็นพ่อ
[“เออๆ ชั้นสบายดี ว่าแต่แกเหอะ ธุรกิจตระกูลปาร์คเป็นยังไงบ้างละ”]
“ก็ดีอะพ่อ พ่อโทรมามีไรหรอครับ”ยูซอลถาม
[“พอดีมันมีสัมมนาที่เกาะเชจู พ่อกะว่าจะให้แกไปแทนพ่อหน่อย”]
“ที่เกอะเชจูเนี๊ยนะ”
[“รึว่าแก ไม่อยากจะไป ถ้าแกไม่ไปพ่อจะให้แกไปอยู่ที่อเมริกากับพ่อ เอาไหม”]
“กะ..ก็ได้ ไปก็ได้”
[“ให้มันได้อย่างนี้ซิ ลูกพ่อ รักลูกจริงๆเลย”]
[“แต่เอ๊ะพักนี้พ่อรู้สึกว่าแกจะ ดูแปลกๆนะ แกปิดบังอะไรพ่อรึป่าว”]
“ปะ....ปะ...ป่าวครับ ผมเปล่า”
[“แกบังอาจมาปิดบังพ่อแกรึ”]
“ป่าวหรอกครับพ่อแค่เกิดเรื่องขึ้นนิดหน่อย”
[“รึว่า.......รึว่า…….รึว่าแกแอบฉี่รดที่นอน แล้วแกคิดจะปิดบังพ่อ ไม่ไหวเลยลูกคนนี้”]
“55555+ ฮ่าๆๆๆ คุณอาครับคุณอาพูดได้โดนใจผมมากๆเลย”ยุนโฮเมื่อได้ยินสิ่งที่พ่อของยูซอลพูดดังมาจากโทรศัพท์ก็รู้สึกประทับใจในมุกของพ่อยูซอนยิ่งนัก
“หยุดไปเลย ไอยุนชั้นคุยโทรศัพท์อยู่นะ”ยูซอนตะคอก
[“เออๆ พ่อเชื่อหรอกว่าแกคงจะไม่ทำอย่างนั้นแน่ งั้นพ่อจะต้องไปประชุมแล้ว แล้วอย่าลืมทำตามที่พ่อบอกละ”]
ตื๊ดๆๆๆๆๆๆ...พ่อของยูซฮนวางสายไปก่อนที่ยูซฮนจะพูดกับเขา
“ชั้นว่าเราอย่าให้เรื่องมันบานปลายเลย”ยูซอนบอกกับยุนโฮ
“งั้นเราไปที่บริษัทอะไรที่นายว่าอะ ชั้นจะไประงับไม่ให้เค้าวางแผงได้”ยูซอลกล่าวก่อนที่จะค่อยๆกำหนังสือพิมพ์แน่นขึ้นแน่นขึ้น
“อืมๆ”ยุนโฮกล่าว
............
...
..
..
..
..
.
ณ หลังตึกทางด้าน นู๋จุนซู
“เฮ้อ กว่าจะรอดจากไอหนูบ้าได้ เฮ้อเกือบจาตายเข้าให้ ใครน้าเอาอาหารมาล้อหนู”จุนซูกล่าวปลอบใจตัวเอง ก่อนที่จะเดินไป นั่งที่เก้าอี้ไม้ตัวหนึ่ง
“เฮ้อ อยากเป็นเมฆจังเลย วันๆนึง ไม่ต้องทำอะไร “จุนซูถอนหายใจก่อนที่จะกล่าวกับตัวเองอีกครั้ง
“เบื่อๆๆๆๆ เมื่อไรแจแจจะกลับเนี๊ยยยยย”จุนซูบ่น
โครกกก เสียงท้องร้องของจุนซูดังขึ้น
“เฮ้อ หิวข้าวว อยากกินข้าวว น้ำก็ได้”จุนซูบ่นเบาพร้อมกับเอามือจับท้องตัวเอง
โป๊กกก!
“โอ้ยยใครปากระป๋องมาฟ่ะ”จุนซูกล่าวพร้อมกับเงยหน้าไปหาบุคคลที่ปากระป๋องน้ำโดนหัวเขา
“อุ๊บบ โดนหัวเลยรึเนี๊ยเกินความคาดหมายนะเนี๊ย”พนักงานบริษัทมที่ปากระป๋องมาโดนหัวจุนซูกล่าว
“มีสิทธิอะไรถึงได้มาปาหัวคนอื่นอย่างนี้นะ”จุนซูตะโกนถามอย่างหมดอารมณ์
“ก็นายนะซิ ตะโกนอยู่ได้คนเค้าจะทำงานนะเฟ้ย แล้วไอกระป๋องน้ำนั้นอ่ะ ชั้นกะว่าจะเอาไว้กินเอง แต่ชั้นได้ยินเสียงนายตะโกนก็เลยปามา”พนักงานกล่าว
“ทีหน้าทีหลังก็ปามาดีๆสิ”จุนซูตะโกนบอก
“เออๆเงียบๆเหอะตะโกนอยู่ได้คนเค้ามองกันทั่วตึกแล้ว”พนักงานตะโกนตอบเบาๆ
“เออๆไปทำงานต่อเหอะ “จุนซูกล่าว
“เออๆแล้วที่หลังอย่าตะโกนมาน่ะเฟ้ย ไม่แน่อาจจะมีอะไรที่หนักกว่ากระป๋องหล่นใส่หัวนาย ครื่นนน…..”พนักงานกล่าว ก่อนที่จะปิดหน้าต่าง
“เอาละฟ่ะ ไหนๆเค้าก็ให้น้ำเรามากินแล้วอย่านิ่งดูดายรีบๆกินดีกว่า อิอิ น้ำมะหร้าวซ้ด้วย กินแล้วน่ะคร๊าบบบ”จุนซูกล่าวพร้อมกับเปิดฝากระป๋องก่อนที่จะค่อยๆดื่มน้ำในกระป๋อง
“ฮ่าๆๆๆๆ อร่อยมากๆเลย >w< ตะ....ตะ....แต่ว่า มันหมดแล้วอ่า ไปเรียกไอคนที่ปาอีกที่ได้ไหมเนี๊ย แต่ไม่เอาดีกว่าเด๋วมันจะมีอะไรที่หลักกว่ากระป๋องมาอยู่บนหัวเรา โฮกๆคิดแล้วสยอง”จุนซูกล่าวกับตัวเองเบาๆ พร้อมกับค่อยๆขยำกระป๋อง
“จะว่าไป ถังขยะอยู๋ไหนเนี๊ย เอ๊ะนั้นไง อยู๋ตรงทางเข้าพอดีเลย แต่ไม่เอาอะมันไกล เอาละฟ่ะ สัญชาติญาณ นักฟุตบอลโรงเรียน ขอลงทดสอบฝีมือที่ยังหลงเหลือดีกว่า”จุนซูกล่าวก่อนที่จะตั้งท่าเตะกระป๋องแต่ยังไม่ทันได้เตะก็....
“ไม่เอาดีกว่า พอใช้เท่าเตะนึกถึงตอนที่ ตัวเองเตะแล้วไปทำกระจกห้างดงบังกระจกแตกเกือบหมด เหลือแค่ กระจกหน้าห้องน้ำเท่านั้น ไม่เอาๆใช้มือดีกว่าดูท่าจะเบากว่าเยอะ”จุนซูกล่าวพร้อมกับเปลี่ยนมาใช้มือปากระป๋องแทน
“ตั้งระยะ 5 เมตร ตั้งท่า...ลุย!”จุนซูกล่าวบรรยาพร้อมกับปากระป๋องไปภายในระยะ5เมตร แต่ด้วยความตื่นเต้น จึงหลับตาเอาไว้แล้วค่อยดูผล
ตุ๊บเกร๊ง!เสียงของกระป๋องดังขึ้น
“ในที่สุดดจุนซู นักบอลร.ร.เก่าก็สำเร็จจ ลูกเข้าประตูไปแล้วเย้ๆ เอ้าทุกคนปรมมือโหน่ยๆๆๆ”จุนซูที่หลับตาอยู่นั้นเมื่อได้ยินเสียของกระป๋องก็กล่าวอย่างดีใจ
“ปรบมือกับผีซิ เข้าหน้าชั้นไปเต็มๆเลย”ผู้ชายคนหนึ่งกล่าวจนต้องทำให้จุนซูที่กำลังหลับตานั้นลืมตาขึ้น ผู้ชายคนนั้นก็คืยูซอล
“อ้าวววเฮ้ยยยยยยยยยยยยย โดนคนหรอกหรอตายแร้ววขอโทดดดดไม่ได้ตั้งใจ”จุนซูกล่าวขอโทด
“นั้นนมัน ไอบ้าโรคคคจิตที่มีจูบช้านนนิ”จุนซูชี้ไปที่ยูซอน
“ใครๆ ชั้นจูบนายตอนไหน อย่ามามั่วๆ”ยูซอนกล่าว
“ก็คนที่นาย หาว่าชั้นไปถ่ายรูปนายไงละ ไอโครจิต”จุนซูกล่าวอย่างเสียงดัง
“อ้อๆ ยัยบ้า มือหนักคนนั้นนะหรอ”ยูซอนกล่าวอย่างตกใจ
“นี้เธอที่หลังนะหัดทิ้งขยะให้ลงทังหน่อยซิ”ยูซอนกล่าวเตือน
“อ้อ เหรอ งั้นก็อ้าปากมาซิชั้นจะได้ เอาขยะเข้าปากนาย”จุนซูกล่าวอย่างกวนๆ
“หนอยยัยบ้า...”ยูซอลกล่าวอย่างฉุนเฉียว
“คริๆๆ ฮ่าๆๆๆๆ ชอบมุกนี้อ่ะ ยิงได้ใจมากเลยนะเนี๊ย”ยุนโฮกล่าวชมจุนซูพร้อมกับขำไม่หยุดๆ
“แล้วนายมาที่นี่มีเรื่องอะไรกัน”จุนซูถามยูซอน
“นี่ยุนโฮ นายขึ้นไปหาผู้จัดการที่นี่หน่อยซิ พอดีชั้นมีธุระที่จะต้องสะสาง”ยูซอลกล่าวสั่งกับยุนโฮ
“อืมๆโอเคๆ”ยุนโฮตกลก่อนที่จะเดินออกไป
“มาเลย ยัยบ้าชั้นขอถามหน่อยใครอนุญาตให้เธอเอารูปชั้นมาลง”ยูซฮนถามจุนซูอย่างอารมณ์เสีย
“ใครจะไปรู้ละ ชั้นก็ไม่รู้ ที่สำคัญชั้นไม่ได้ถ่ายมาแน่ๆ”จุนซูตอบ
“แล้วตอนที่ชั้นกำลังยืนจูบ ชั้นเห็นเธอแอบถ่ายชั้นอยู่ จะว่าไงละ”ยูซฮนถาม
“นายจะบ้าหรออย่าเออเอง อย่างนั้นซิ ชั้นไม่คิดจะถ่ายนายน่ะ ถ่ายไปก็เท่านั้นเปลืองพื้นที่ไปเปล่าๆ”จุนซูประชด
“มันจะมากไปแล้วนะ”ยูซอนกล่าวพร้อมกับทำสีหน้าไม่พอใจ
.......
....
...
..
..
..
.
.
ทางด้านแจจุง ผู้ที่กลับมาจากข้างนอก
“เย้ๆในที่สุดเราก็ได้ซื้อกล้องใหม่แล้ว”แจจุงกล่าวอบ่างดีใจเมื่อตัวเองนั้นได้ซื้อกล้องมาใหม่
“ลองถ่ายซะหน่อยดีกว่า”แจจุงกล่าวก่อนที่จะหยิบกล้องมามาตั้งท่าที่จะถ่ายแพร้อมกับหาทำเลภาพสวยๆ
“เธอลองเอา ภาพพวกนั้นมาซิ”ยูซฮนกล่าว
“ภาพ พะ...พวกนั้นนะหรอ?”จุนซูถาม.....ตายแล้วจุนซูเอ๋ยเราเอาไปเก็บแล้วละซิเนี๊ย ซวยเข้าไหมละจุนซูเอ๋ย
“อืมใช่แล้ว”ยูซอนตอบ
“คือว่าๆ....”จุนซูกล่าวเบาๆ
“รึว่าเธอ คิดจะไม่ให้ชั้นเพราะความจริงคือเธอถ่ายรูปชั้นมาละ หึว่าไง”ยูซอนถามพร้อมกับค่อยๆเดินเข้ามาหาจุนซูไกล้ๆๆๆๆ แต่จุนซูนั้นก็ค่อยๆถอยหลังห่างออกไป จนกระทั่ง...
ปึกกกหลังของจุนซู ที่กำลังค่อยๆถอยห่างจากยูซอนนั้นดันมาจนมุมมาชนกับกำแพงตึกซะได้
“ว่าไง จะให้รึไม่ให้”ยูซฮนถามพร้อมกับแบมือออกมารอ
“อะไรกันน่ะ ชั้นบอกแล้วไงว่าชั้นไม่ได้ถ่าย แล้วที่สำคัญชั้นก็ไม่ได้เอามาด้วยย”จุนซูตะโกน
“คิดจะแก้ตัวละซิยากส์หรอ คิดรึว่าชั้นจะปล่อยให้เรื่องมันบานปลาย”ยูซอนกล่าวพร้อมกับค่อยๆยื่นหน้าเข้ามาหาจุนซู
“ไม่น้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ชั้นบอกแล้วไงว่าไม่ได้เป็นคนถ่าย”จุนซูท้วงพร้อมกับหน้าที่แดงระรื่อเมื่อยูซฮนค่อยๆยื่นหน้าเข้ามาหาเขา
เปรี๊ยงงงงง โคร้มมมม!
“โอ้ยย นี่เธอมาชกคางชั้นทำไมอ่ะ มือหนักชะมัดเลย คนรึกระเทยเนี๊ย”ยูซอนกล่าวพร้อมกับ เอามือจับคางตัวเอง
“ไอบ้าโรคจิต คิดจะจูชั้นรึอย่าเชียวนะ ไปหื่นไกลๆเลย”จุนซุกล่าวก่อนที่จะวิ่งออกไปแต่ไม่ทันไรก็....
“จะไปไหนแม่ตัวดี”ยูซอนกล่าวพร้อมกับจับแขนจุนซู พร้อมกับดึจุนซูเอาไว้ และด้วยความที่ตัวของจุนซูนั้นมีรูปร่างเล็กจึงทำให้ถูกดึงได้ง่าย
“เหวอๆ”จุนซูร้องพร้อมกับหลับตาโดยไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป
ตุบ!!!
แชะ!!
“เฮ้ยยนายปล่อยชั้นนะ มากอดชั้นทำไม”จุนซูถาม
“เธอนะซิมาซบ ชั้น”ยูซอนกล่าว
“หนอยยยไอโรคคจิตคิดจะแต๊ะอั๋งชั้นรึ ตายยย”จุนซูกล่าวว
เปรี๊ยงงงง
“โอ้ยย เสยคางอีกแล้วนะ ยัยบ้า”ยูซอนกล่าวหลังจากที่จุนซูเสยคางยูซอนอีกรอบ
“ช่วยไม่ได้ อยากมาว่าชั้นดีนิ แบร่ๆๆๆ”จุนซูกล่าวพร้อมกับแรบลิ้นออกมาก่อนที่จะวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว...
ย้อนเวลาไปก่อนหน้านี้ในตอนที่จุนซูโดนยูซอลจับมือ พร้อมกับดึงมือของจุนซูเพื่อไม่ให้เขาไปไหน เพราะจะได้เคลียร์เรื่องให้เสร็จ
แชะ!!
“อ้าววเฮ้ยย เราถ่ายติดใครมาเนี๊ย แล้ว จะว่าไป ไอกล้องตัวนี้มันลบภาพยังไงเนี๊ย?”แจจุงกล่าวกับตัวเองเบาๆหลังจากที่ถ่ายรูปแล้วไปติดอะไรบางอย่าง
“แต่ดูไปรู้สึกว่า คนที่กอดกันเนี๊ยคุ้นๆนะ แต่ว่า เหมือนกับ ตอนนั้นเลย ตอนที่เราโดนไอยุนกอด ไม่เอาไม่เอาหยุดคิด ไปถ่ายตรงอื่นดีกว่า”แจจุงกล่าวก่อนที่จะเดินออกไปแต่ไม่เอะใจเลยว่า รูปที่ตัวเองถ่ายนั้น ติดคนสองคน ก็คือ จุนซูกับยูซอนนั้นเอง
ทางด้านยูซอน
“หนอย ยัยบ้าหนีไปได้แล้ว ไว้เจอกันคราวหน้าตายแน่”ยูซอนกล่าวเบาๆ
“เฮ้ ยูซอลชั้นไปคุยกับผ.จ.กมาแล้วเค้าบอกว่าโอเค แต่เราจะต้องจ่ายให้เค้า”ยุนโฮกล่าวกับยูซอล
“เกือบๆ 50 ล้านวอน”ยุนโฮกล่าว
“เออๆ ไปเอาในบันชีในธนาคาร ตระกูลปาร์คของชั้นนะ”ยูซอลกล่าว
“อืมๆ”ยุนโฮกล่าวตกลง
ในที่สุดเรื่อง มันก็จบลงซะที...
โล่งอกไปทีนึกว่าจะต้องโดน
ปรดออกจากตระกูลปาร์คไปซะแล้ว…..นะยูซอลเอ๋ย
......................................
.....................
.........
.....
..
.
.
*-*-*-*-*Talk Show Zone*-*-*-*-*
อันยองจ้าทุกๆคน
ไหนที่สุดตอนใหม่ก็ออกมาแล้วววว
ปลื้มใจจังเลย>w<
เป็นยังไงกันบ้างงง
ตอนนี้กำลังง่วนอยู่กับงานๆๆๆ
จึงไม่ค่อย มีเวลามาอัพฟิค^^
อย่าลืมคอมเม้นกันน้า >w<แล้วก็โหวตด้วยยย >o<
ไปละบ๊ายยบายยยยยย
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
ความคิดเห็น