>>[ กิ๊กกั๊ก....พนันรักนายตัวร้าย ]<<

ลำดับตอนที่ #8 : chapter 7-น้อยใจและแผนการของยัยลูกเจี๊ยบ

ฮิฮะ ฮิฮะ ^O^ โย่ว มีความสุขที่สุดในโลกเล้ย แผนการก็สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี ไม่มีปัญหามาก๊วน มากวนใจ ชนะใสแน่ยัยลูกเจี๊ยบเอ๊ย กิ๊กหล่อๆของแกจะต้องเป็นของชั้นอย่างแน่น๊อน แน่นอน คุคุ^TT^

            "น้ำแข็ง เค้ากลัวง่ะ มันเป็นแบบนี้มาครึ่งวันแล้วนะ"เสียงยัยเต้าหู้เพื่อนซี้ชั้นน่ะแหละ มันพูดคำนี้มาตั้งแต่เรียนคาบแรกแล้ว ปัจจุบันจะกินข้าวอยู่แล้ว มันก็ยังพูดไม่เลิก

            ท่าจะประสาท

            "ช่างมันเหอะ สงสัยจะมีรักใหม่"ยัยน้ำแข็งก็ยังคงพูดอย่างเซ็งๆต่อไป

            ส่วนชั้นน่ะเรอะ ก็ยิ้มน้อย ยิ้มใหญ่ไงล่ะ คนมันมีความสุขนี่นา หุบม่ายลง

            "หมี่เย็นชั้นถามแกจริงๆเหอะนะ แกไปทำอะไรมาวะ ยิ้มอยู่ได้ทั้งวี่ทั้งวัน"ยัยน้ำแข็งเปิดปากถามชั้นก่อน

            "เป็นเรื่องที่น่ายินดีมากเลยล่ะน้ำแข็ง ฮี่ๆ"ชั้นตอบเสียงหวานหยดอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน

            "อะ...อะไรล่ะ เล่าให้ฟังได้มั้ย"ยัยเต้าหู้ถามบ้าง แต่ยังเกาะหลังน้ำแข็งแน่น

            "แล้วก็อย่าตอบเสียงแบบนั้นนะ ชั้นขนลุกว่ะ"ยัยน้ำแข็งบอกชั้นก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งอย่างไม่แยแสเต้าหู้ที่อยู่ด้านหลังซักนิด

            "แหมๆอะไรเนี่ยน้ำแข็ง คนมันมีความสุขนี่นา จะให้ทำไงล่ะ"ว่าแล้วก็ส่งยิ้มไปให้ทั้งสองคนตรงหน้า

            ว่าแต่..ทำไมทำหน้าอย่างงั้นเล่า ชั้นไม่กินแกหรอกน่า

            "ละ..แล้วทำไมถึงมีความสุขล่ะ"ยัยเต้าหู้ถามอย่างกล้าๆกลัวๆ

            "แผนการชั้นสำเร็จไงเล่า โฮะๆๆ ยิ่งคิดยิ่งสุขีๆ"

            ยัยน้ำแข็งกับยัยเต้าหู้หันไปซุบซิบๆกันก่อนจะหันหน้ามาหาชั้นอีกครั้งหนึ่ง

            "ชั้นชักโมโหแล้วนะ  จะเล่าอะไรก็เล่ามา อึกๆอักๆอยู่นั่น รำคาญชะมัด"ยัยน้ำแข็งหน้าบูดขึ้นเล็กน้อย ซึ่งมันน่ากลัวมากมายง่ะ  หน้าธรรมดาก็น่ากลัวอยู่แล้ว มาทำหน้าบูดอย่างนี้ยิ่งน่ากลัวหนักกว่าเก่าอีก โอ้ สยอง ยิ้มไม่ออกเลี้ยว-O-;;

            "ง่ะ..อย่าทำหน้าอย่างงั้นสิ น่ากลัวนะเฟ้ย"ชั้นหันไปว่าน้ำแข็งก่อนจะกระเถิบเก้าอี้เข้าไปใกล้สองคนนั้นมากขึ้นอีกนิด ส่งผลให้สองคนนั้นกระเถิบออกไปอีก-O-;; ชั้นไม่ใช่ตัวกินไก่นะเฟ้ย

            "แบบว่าเมื่อวานอ่ะนะ  ขั้นไปบ้านวอยซ์มาล่ะ"

            "ห๊า!แก..แกไปบ้านวอยซ์มาเหรอ"ยัยเต้าหู้กับยัยน้ำแข็งพร้อมใจกันประสานเสียงเซอร์ราวน์กรอกใส่หูชั้น

            โอ๊ย!ได้ยินแล้วโว้ย

            "ชี่...เงียบ เดี๊ยวแฟนคลับวอยซ์ก็มารุมหรอก"ยัยน้ำแข็งเอื้อมมือมาปิดปากชั้น

            คนเสียงดังน่ะมันเธอกับยัยเต้าหู้นะยะ ไม่ใช่ชั้น ไปปิดปากเต้าหู้นู้น วู้ว!!

            "เดี๊ยวที่ว่าแผนการสำเร็จน่ะ อย่าบอกนะว่าแผนการรวบหัวรวบหางวอยซ์ โธ่วอยซ์ของชั้น ไม่น่าเลย..."ยัยเต้าหู้รำพึงรำพันอยู่คนเดียว หน้าตาหมดอาลัยตายอยาก

            "บ้า!!!ชั้นแค่ไปขอให้เค้าช่วยเรื่องที่ท้าพนันเท่านั้นเฟ้ย ไม่ได้ไปรวบ แกนี่-_-;;"

            "อ้าว..โธ่"น้ำแข็งทำเสียงเซ็งๆ

            ตกลงแกอยากให้เพื่อนตัวเองไปข่มขืนเค้าใช่มะ

            "แล้วแกบอกไปหมดเลยเหรอ เจ๋งว่ะ"เต้าหู้ตะโกนขึ้นมาแล้ว ตบหลังชั้นป๊าบๆ

            นิสัยบ้าอะไรของแกเนี่ย เวลามันมันส์ๆชอบตบไอ้นู่น ไอ้นี่ และวันนี้สิ่งที่มันตบก็คือหลังชั้นค่ะ TTOTT

            "เออเซะ เก่งมะ"

            "เก่งมาก เด็ดมากเพื่อน แค่นี้ก็มีชัยไปกว่าครึ่ง"เต้าหู้ยิ่งตบหลังชั้นแรงขึ้น

            เจ็บนะเฟ้ย!!!

            "เออแก วันนี้ชั้นไม่กินข้าวนะ"ชั้นลุกขึ้นยืนเตรียมเดินออกนอกห้อง

            "ไปไหนวะ ทุกทีไม่เห็นเคยพลาด"เต้าหู้หันมาถามชั้น

            "ไปดำเนินแผนต่อน่ะสิ"ชั้นยิ้มให้พวกมันก่อนจะวิ่งออกนอกห้องไป

            ชั้นวิ่งออกมาจากห้องอย่างรวดเร็ว และทิ้งเพื่อนไว้เบื้องหลัง เพื่อไปหาวอยซ์ แน่นอนวันนี้เค้าต้องเป็นคนเงียบๆไม่มาด่าชั้นแน่นอน เพราะว่าอยู่ที่โรงเรียนน่ะสิ

            ว่าแต่ทำไมห้องเอฟกับห้องเอมันอยู่ไกลกันจังฟะ วิ่งมาตั้งนานแล้วนะ เมื่อยขาเฟ้ย

            "วอยยยยยซ์!!"ชั้นตะโกนลั่นห้องเมื่อมาถึงหน้าห้องเอ ซึ่งเป็นที่สิงสถิตของนักเรียนหัวดีทั้งหลายแหล่

            "มีอะไรยัยดั้งแหมบ"

            เฮ้ย ใครมาว่าชั้นฟะ ดั้งชั้นไม่ได้แหมบนะเฟ้ย อย่างน้อยมันก็มีนิดๆล่ะน่า

            "ว่าใครยะ"

            "เธอน่ะแหละ หรือคิดว่าตัวเองเป็นสุนัขล่ะ"

            "นายวอยซ์"ชั้นร้องขึ้นมาเสียงหลง

            เฮือก ทะ..ทำไมเค้าไม่สุขุมนุ่มลึกอย่างที่เค้าทำเป็นประจำที่โรงเรียนล่ะ หรือว่าที่นี่ไม่มีใครอยู่ ต้องใช่แน่เลย มิน่าเค้าถึงเผยนิสัยน่าถีบนี้ขึ้นมา

            "ทำไมชั้นมีอะไรเหรอ แล้วเธอมองหากระดูกอยู่เหรอไง"วอยซ์ถามขึ้นเมื่อเห็นชั้นหันซ้ายหันขวา

            ชั้นกำลังสำรวจว่ามีใครอยู่ในห้องนี่บ้างต่างหาก แล้วสายตาชั้นก็ไปสะดุดกับอะไรบางอย่าง

            "แยมโรล.."ชั้นพูดชื่อของเด็กที่ช่วยชั้นจากยัยฟูตอนนั้นแยมโรลนี่นา

            ละ..แล้วทำไมเค้าถึงทำอย่างนี้ต่อหน้าแยมโรลได้ล่ะ แยมโรลรู้เรื่องแล้วเหรอ นี่ไม่ได้มีแค่ชั้นที่รู้เรื่องเหรอ

            "ยะ..แยมโรลเธอรู้นิสัยตานี่แล้วเหรอ"ชั้นหันไปถามแยมโรลด้วยน้ำเสียงงงๆ

            "อื้ม"แยมโรลตอบด้วยน้ำเสียงมั่นใจ

            "ทำไมล่ะ ก็เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เป็นเด็กน้อยน่ารักแล้วล่ะ"ว่าแล้ววอยซ์ก็ลุกขึ้นมาโอบคอแยมโรล พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

             .___.

            พูดไม่ออก นี่ไม่ได้มีแต่ชั้นจริงๆเหรอที่รู้เรื่องนี้ ไม่ใช่ชั้นคนแรกเหรอที่รู้เรื่องนี้ แยมโรลรู้เรื่องนี้ตั้งแต่แรก รู้เรื่องนี้ก่อนชั้น เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก แถมยังสนิทกันขนาดนั้น ทำไมรู้สึกเศร้าจังเลย

            ไม่สิ ชั้นไม่ได้ชอบเค้าเท่าไหร่นี่ ชั้นแค่ชอบคนหล่อๆเท่านั้นเอง แถมยังคิดว่าตัวเองรู้เรื่องนี้คนแรกจนภูมิใจมันก็เลยผิดหวังนิดหน่อย เดี๊ยวก็หายเองแหละ ใช่มั้ย...

            "ว่าไงล่ะเธอมีอะไรมั้ย มาถึงห้องเอได้เนี่ยไม่ใช่ใกล้ๆเลยนะ"วอยซ์หันมาถามชั้น

            "อะ..อ๋อมาปรึกษาเรื่องแผนน่ะ "ชั้นตอบอย่างหดหู่

            ทำไมมันโหวงๆแบบนี้ล่ะ เกิดอะไรขึ้นนะ

            "อ๋อ..ว่ามาสิชั้นต้องทำอะไรบ้าง"วอยซ์พูดพร้อมเล่นผมแยมโรลไปพลาง

            ชั้นเหลือบไปมองโดนัทที่ทำหน้างงๆนิดหน่อย ก่อนจะหันมาตอบคำถาม

            "นะ..นายต้องทำตัวเป็นแฟนชั้นสักพัก แล้วก็ต้องบอกว่ารักชั้นด้วยอ่ะ แล้วพนันก็จะจบ"ชั้นพยายามหลบสายตาของทุกคน โดยการก้มหน้าก้มตา

            วันนี้ทำไมรู้สึกใจมันสั่นๆนะ ไม่เคยเป็นแบบนี้เลยไม่ว่าอยู่กับกิ๊กคนไหน ไม่เคยเลย

            "โห..ยากแฮะ"วอยซ์ทำตาโต

            ยากมากขนาดนั้นเลยเหรอ แค่บอกรักชั้นมันยากขนาดนั้นเลยเหรอไง

            "เฮ้บอย!!!"เสียงจากบุคคลที่สี่ในห้องนี้ตะโกนขึ้นมา

            ใครวะ คนกำลังหดหู่ๆอยู่

            "วอยซ์ฮะ ทำอะไรอยู่ฮะ"เสียงที่พยายามข่มให้เข้มดังขึ้นมาอีก

            เมื่อชั้นหันไปก็แทบช็อค นี่มัน..นี่มันยัยลูกเจี๊ยบนี่ ธะ..เธอเปลี่ยนรสนิยมไปตั้งแต่เมื่อไหร่

            ใช่ภาพที่ทำให้ทุกคนในนี้อึ้งไปสักพักก็คือ ยัยลูกเจี๊ยบใส่ชุดนักเรียนชาย ซอยผมสั้นแทบติดหนังหัว แถมโพกผ้า ใส่ต่างหูกับสร้อยแบบผู้ชาย

            อะ..อ้ากกกเธอหล่อมากเลยง่ะ

            "ว่าไงฮะทำไรอยู่ แล้วก็แบบว่ามีเบอร์มั้ย"ลูกเจี๊ยบเดินเข้ามาส่งสายตาปิ๊งๆใส่นายวอยซ์

            "อะ..เอ่อ"วอยซ์ร้องอึกๆอักๆ

            "วอยซ์ไม่มีแต่ชั้นมีนะจ๊ะ"ชั้นเดินเข้าไปมองหน้าลูกเจี๊ยบตรงๆ

            ไม่คิดเลยว่าเธอจะหล่อขนาดนี้ ลูกเจี๊ยบ^O^

            "อะไรของเธอห๊ะหมี่เย็น"ลูกเจี๊ยบหันมาทำหน้างงใส่ชั้น แต่ก็ยังหล่ออยู่ดี

            "ขอเบอร์ไม่ใช่เหรอจ๊ะเอากระดาษมาสิ"ชั้นส่งเสียงหวานใส่ยัยลูกเจี๊ยบ

            "บะ..บ้า ชั้นมาจีบวอยซ์นะ"ลูกเจี๊ยบผู้หล่อเหลาหันมาทำหน้าแปลกๆใส่ชั้น

            "แหม..บ้าก็บ้ารักเธอแหละ"ชั้นพูดพร้อมจิ้มไปที่แก้มนุ่มๆของลูกเจี๊ยบ

            "โว้ยยขนลุก"ลูกเจี๊ยบตะโกนก่อนจะรีบวิ่งออกนอกห้องไป

            อ้าว ไปแล้วเหรอสุดหล่อ ว้าเสียดายจัง..

            "น่ะ..นี่มันอะไรเนี่ย"วอยซ์กับแยมโรลกับวอยซ์ร้องขึ้นมาอย่างงงๆ เมื่อเห็นลูกเจี๊ยบเดินออกไปจนลับสายตาแล้ว

            "ก็เค้าจะมาจีบนายไงเล่า ชิ!ทำไมไม่มาจีบชั้นนะ"ชั้นสบถออกมาเบาๆ

            "จะ..จีบชั้น ทำไมล่ะ"

            "เอ๊า!เนี่ยแหละคู่พนันชั้น"ชั้นร้องออกมาอย่างหงุดหงิด

            "คู่พนัน?"

            "เออ"

            "งั้นก็เป็นศัตรูเธอน่ะสิ"

            "เออ"ชั้นตอบเนือยๆ

            "แต่ชั้นเห็นเธอจีบเค้า"

            "ก็เค้าหล่อ"

            "......."

            หลังจากนั้นวอยซ์กับแยมโรลก็หันไปคุยเล่นกันสองคนสักพัก

            ออดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

            "ชั้นไปแล้วนะ"ชั้นบอก

            "บาย เออวันนี้ไปบ้านชั้นด้วยนอยซ์ชวน บอกว่ามีแผน"

            "อืม"แล้วชั้นก็วิ่งออกมาจากห้อง

            อย่าทำเหมือนชั้นเป็นส่วนเกินได้มั้ย

            เลิกเรียน

            ฮิบฮ้า..เลิกเรียนแล้ว วันนี้ชั้นจะได้กลับบ้านกับวอยซ์สองคนล่ะ ดีใจแปลกๆวุ้ย ฮี่ๆได้ควงคนหล่อกลับบ้าน

            "มาแล้ว"เสียงนี้นายวอยซ์นี่ มาแล้วเหรอ

            ชั้นหันไปอย่างดีใจ แต่เมื่อเห็นภาพตรงหน้าก็สลดหดหู่ขึ้นมาทันที

            "หมี่เย็น"เสียงสดใสร้องเรียกชื่อชั้น ในน้ำเสียงหอบเล็กน้อย บอกถึงความเหนื่อย 

            "แยมโรล..."ชั้นครางชื่อแยมโรลเสียงเบา ชั้นอุตสาห์ลืมเรื่องเธอแล้วนะ

            "วันนี้แยมโรลจะกลับบ้านพร้อมเรา"วอยซ์บอกชั้น

            "อื้ม ไปสิ"ชั้นพยายามปรับเสียงให้ร่าเริงมากที่สุด

            อย่างนี้ระหว่างกลับบ้านชั้นก็เป็นส่วนเกินน่ะสิ ทำไมต้องเอาแยมโรลไปด้วยล่ะ

            ชั้นน้อยใจนะ

------------------TALK TALK TALK ---------------------------

 สวัสดีค่า....คือว่าเราลืมไปว่าคนที่ออกมาตอนchap2ชื่อแยมโรล เขียนเปนโดนัทแทน มารู้เอาอีกทีก็ชาติกว่าแล้ว -_-;; บ้าจริงๆเชียว วันนี้ก็ขอเมนท์เหมือนเดิมน้า อิอิมีคนโหวตด้วยอ่ะ ไม่น่าเชื่อ มีนโหวตด้วยยย แล้วก็ขอสารภาพตอนนี้ไม่มีตอนใหม่เก็บไว้ในสต็อคเลยออ่ะ จะเปิดเทอมแล้ว แล้วก็เปิดเทอมเราอาจจะมาอัพช้ามากเลยน้า ต้องขอโทษด้วยแต่อย่าทิ้งกันซะละ 

----Thank----

ขอบคุณคนที่มาเม้นท์นะคะ ถึงแม้บางคนจะไม่มาอ่านหรือมาโพสต์นิยายไว้ก็ตาม ต้องขอขอบคุณด้วย แล้วเราจะพยายามไปอ่านทุกเรื่องนะคะ

 จิโอะ - โหวตให้เราเหรอ ขอบคุณมากน้า มาเม้นท์อีกทีก็ใช้ชื่อเดิมนะจะได้จำได้ อิอิ

 พลอยชนา  - ขอบคุณค่า หมี่เย็นคนนี้รับรองอร่อยแน่นอน แต่ว่าทำไมบางตอนยาวบางตอนสั้นล่ะจ๊ะ ทำให้มันเท่าๆกันหน่อยก็ดีนะ อิอิแต่ก็สนุกดีเป็นกำลังใจให้!

AnGeL_PiNk - งิงิขอบคุณนะ เราไปอ่านมาแล้ว ชอบชื่อน้ำค้างจังเล้ย ติดตามกันต่อไปน้า

meat_za*51505150 - อัพแล้วน้า เข้าไปอ่านแล้วล่ะ อิอิ แนวเรื่องดีอ่ะ แต่พิมพ์ผิดเยอะไปนี้ดนะ พิมพ์เสร็จก็ตรวจคำผิดด้วยละกัน

ม า ย ด์ - ขอบคุณค่า จะพยายามอัพบ่อยๆนะ อย่าลืมใช้ชื่อเดิมล่ะ จะได้จำได้

The prince of Kanoval - อันนี้ก็แต๊งค์จ้า ท่าทางจะชอบบารามอสใช่ม้า รเก็ชอบน้า แล้วก็เราไปอ่านนิยายเธอแล้วล่ะ ป.6เองนิ เด้ก เด็กแต่หนุกดีค่า

นักอ่านเงา - ขอบคุณทุกๆคนค่า รู้นะว่ามีน่ะ เป็นไปได้มาปรากฎตัวแล้วติ ชม ดีกว่านะ จะได้มีกำลังใจ แต่ก็ขอบคุณค่า..