รักชุลมุน>>คุณหนูตัวแสบ//เพลย์บอยสุดซ่า<<

ลำดับตอนที่ #1 : สองพี่น้องกับE-แต๊นคุณภาพดี

สองพี่น้องกับE-แต๊นคุณภาพดี

“คุณหนูครับชุดนักเรียนครับ^_^”

“คุณหนูครับวันนี้เอาสบู่กลิ่นอะไรครับ^_^”

“คุณหนูครับวันนี้จะเอาอาหารเช้าจากประเทศอะไรครับ^_^”

“คุณหนูครับจะรับน้ำอะไรดีครับ^_^”

“คุณหนูครับจะใช้กระเป๋าอันไหนดีครับ^_^”

   ชายสวมชุดดำยืนเรียงกันเป็นระเบียบร้อยถามสาวน้อย 2 คนตรงหน้าทีละคนๆ  แต่ได้เสียงตอบรับกลับมาเพียงเสียงเดียวว่า

“เอ่อ..เอาสบู่กลิ่นกุหลาบค่ะ  อาหารเช้าเอาประเทศไทยค่ะ  ส่วนน้ำเอาน้ำส้มค่ะ  กระเป๋าก้อจาค๊อบอันนั้นอ่ะค่ะ  ขอบคุณทุกคนค่ะ^_^ ”

   สาวน้อยร่างบางในชุดนอนสีชมพูเอ่ยตอบพร้อมรอยยิ้ม  ผิดกลับเด็กสาวอีกคนที่ตะโกนก้องขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง

“ย้าก!!!! นี่กะจะให้ชั้นเป็นง่อยตายหรือไงห๊า  ให้ชั้นทำอะไรเองบ้างเซ่  นี่ต้องถามมั้ยว่าคุณหนูจะอึ๊อึมั้ยครับ  จะได้ฉีดน้ำหอมดับกลิ่นให้เนี่ยห๊า!!! >o< ”

   อ้าวเฮ้ยแล้วไคอยู่ตรงนั้นอ่ะ  ห๊ะว่างัยนะชั้นเล่นเป็นนางเอกเรื่องนี้เรอะ  อ้าว!!ลืม (ซะงั้น)  หวัดดีล่ะกันชั้นชื่อ ปิงปิงนะ  คี้อ่ะตอนนี้ชั้นกะลังอารมณ์สียอย่างมากและมาย  ทำไมพ่อต้องคอยให้ไอ้พวกบ้านี่ตามตูดชั้นแจเลยเนี่ย  กระทั่งเรื่องอึ๊อึเนี่ย  เชื่อดิเดี๋ยวพนักงานคุ้มครองคุณหนูแผนกอึ๊อึต้องโผล่มาแหง >^< ”

   แกรก

   นั่นงัยมันมาแล้วไอ้แผนกอึ๊อึ

“คุณหนูคร้าบ!!!วันนี้ถ่ายหนักรึเปล่าครับ  ถ้าจะถ่ายเอาน้ำหอมกลิ่นอะไรดีครับ  แล้วชักโครกเอารูปตัว O  หรือตัว U  ดีครับ!!! ^o^ ”

   ว่าแล้วไอ้อึ๊อึแค่เรื่องชักโครกต้องเลือกด้วยหรอฟะ!!!

“เอ่อวันนี้ไม่อะคร่ะ  แล้วเทอล่ะปิงปิง”

ยัยนี่อ่ะน้องสาวฝาแฝดของชั้นเอง ชื่อปองปอง  ตามที่เห็นเทอมีความอดทนสูงมั่กๆ  นี่เทอตายด้านไปแล้วใช่ป่ะยัยปองปอง

“คุณหนูครับว่าไงครับจะเอาตัว O หรือตัว U ครับ”

  ไอ้อึ๊อึถามมาได้หน้าตาเฉย 

“แกจะบ้าเรอะชั้นจะขี้ที่ไหนก้อเรื่องของชั้น”

“แต่ว่าเราได้รับหน้าที่มาจากท่านพ่อของคุณหนูแล้วนี่ครับ” ไอ้อึส่งสายตาบ๊องแบ๊วมาที่ชั้น  แต่ชั้นรู้สึกว่ามันจะหมายถึงจะเอา O หรือ U ดีครับ

“แล้วท่าชั้นจะเอาแบบอื่นล่ะจะได้มั้ย” ชั้นเริ่มต่อรองมัน โดยมีแผนอยู่ในจัย

“อะไรก้อได้อยู่แล้วครับ” เสร็จ!!!!

“งั้นชั้นต้องการส้วมหลุมที่ปองปองขุดมันขึ้นมา”

อึ้งสิครับอึ้ง  แกจะไปใช้ไอปองปองขุดก้อให้มันรู้ไป

“ห๊า!!!!!!!!!!!!!!”ปองปองกับไอ้อึร้องออกมาอย่างตกจัยพร้อมกัน  555+ ซะจัยโคดๆๆโว้ย  ให้มันรู้ฤทธิ์แม่ซะบ้าง 555+

“ไปขุดมาเร็ว  แต่เอ..ท่าไม่ได้เอาเป็นตัวOก้อด้าย”

“ขอบคุณครับคุณหนู *O*”  อย่าเพิ่งดีจัย อย่าเพิ่ง  ฟังให้จบก่อนเซ่

“แต่ที่ O อ่ะปากแกไอ้อึ  ชั้นจะขี้ใส่ปากแก” ไอ้อึเหวอค่ะไอ้อึเหวอ

“แต่...” เจอมุขนี้พูดไม่ออกเชียวนะแก

“เร็วอ้าปาก  เร็วซี่ไม่งั้นแกก้อไปสั้งให้ปองปองขุดหลุมซะเซ่”  ชั้นตั้งท่าจะถอดกางเกงนอนออก  ทำให้ไอ้อึถอยหลังกรู

“แต่มันจะเห็นก้นคุณหนูนะครับ”

“...............”  อึ้งถึงคราวชั้นอึ้งบ้าง  หัวหมองมันมีขี้ด้วยแหงมๆแกไม่กลัวขี้เหรอวะขี้เชียวนะเมิง

“คุณหนูยอมรอครับ” มันยังถามอีกคร่ะ  มันยังถาม >^<

“ไอ้อึแกไม่กลัวขี้หรอห๊ะ”

“ท่าเปนขี้ของคุณหนู กระผมยอมครับ  ขี้ของคุณหนูสุดประเสริฐเลิศที่สุด   ขี้ของคุณหนูมีคุณค่าเยี่ยงทองเลลยนะครับ  ขี้ของ...”

“พอแล้วไอ้อึ  ขี้ชั้นมันก้อขี้ธรรมดาๆอ่ะแหละ  หรือขี้แกไม่ใช่ล่ะ”  แค่ขี้เองนะโว้ย  กุไม่ใช่มนุษย์ขี้ทองคำซะหน่อยนิ  เทิดทูญบูชาซะเหลือกิน  แต่...เฮ้ย!!!อย่าบอกนะว่ามันแอบเอาขี้ชั้นไปขึ้นหิ้งบูชาอ่ะไอ้อึ  o0O

“ตกลงเอางัยครับ”

“ไม่รู้!!!>0<” 

ชั้นวิ่งเข้าห้องน้ำที่ใกล้ที่สุดเพื่ออาบน้ำเพื่ออาบน้ำเดี๋ยวก้อสายกันพอดี  รำคาญที่สุด  แค่นี้อ่ะต้องเลือกด้วยหรอ  กะอีแค่ที่ขี้ต้องเลืออกด้วยหรอ TOT

ผ่านไปประมาณ 5 นาที  ชั้นก้ออกมา (นี่แกอาบน้ำหรือเดินผ่านน้ำกันแน่เนี่ย)  เมื่อชั้นสอดส่องไปทั่วห้องนอนชั้นก้ออารมณ์ดี๊ดีขึ้นเยอะ  เพราะว่าไอ้อึกับพวกหายไปแล้ว  บะบายน้าตัวเอง

“ขี่..ขี่..ขี้...ขี้..ขี๊..ขี่..ขี่..ขี้    โอ้ว!!! เลือกเอา O หรือ U ยูจะเอา O   or   U  ฮาฮา”  ชั้นร้องเพลงขึ้นมาดังๆ  พร้อมกับเต้นท่าบ้าๆบอๆอย่างอารมณ์ดีมั่กๆ  (ช่วยคิดว่ามันเป็นเพลงด้วยละกันนะ)

“ปิงปิงมาเร็วชั้นจะมัดผมให้นะ!”  ยัยปองนั่งรอชั้นตรงโต๊ะเครื่องแป้ง  แล้วกวักมือเรียก  นี่แกกะจะเป็นแบบไอ้พวกชุดดำนั่นเรอะ  แต่ถึงเปนแบบนั้นชั้งก้อลงไปนั่งลงบนเก้าอี้อย่าว่าง่าย  ก้อให้ปองปองมัดก้อยางดีกว่าพวกนั่นอ่ะนะ

“เรามัด แกละ นะปิงปิง”

“แกละ!!!!”นี่เราจะขึ้นม. 4 แล้วนะ

“จะได้เหมือนกันงัย  น่ารักดีออก  นะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”

“เออๆ”  จะไปขัดมันได้ยังงัยล่ะ  ว่าแล้วมันก้อมัดแกละให้ชั้นอย่างชำนาญ 

แกรก

ชั้นกับยัยปองปองหันไปมองที่จุดเกิดเสียงซึ่งก้อคือประตูพร้อมๆกัน  ชักสังหรณ์จัยม่ะดีแล้วสิ ToT;;;  รึว่า!

“คุณหนูคร้าบ  วันนี้เอารถอันไหนดีครับ!!!!!!!!!!”  อ้าก!!!ว่าแล้วเชียว TTOTT

“เอาฮอนด้าสีเงินรุ่น...” 

แต่ไม่ทันที่ยัยปองมันจะพูดจบชั้นก้อร้องตะโกนขึ้นมาว่า

“ชั้นจะไปรถเมล์!!!”

“แต่มันอันตรายนะครับคุณหนูเด๊ยวท่านพ่อจะเป็นห่วงเอานะครับ”

“งั้นก้อให้พ่อไปส่งเองเด้”

“ปิงปิงTOT”

ชั้นไม่สนัยเสียงของปองปองสักนิด  ทรุดนั่งลงกับพื้นช้าๆเบาๆ  ที่เบ้าตามีน้ำตาคลอ  ไม่สิปิงปิงต้องไม่ขี้แยสิ  พ่อแค่ไปทำงานเย็นๆก้อกลับเหมือนพ่อของคนอื่นเค้า  เหมือนเรอะ  ชั้นไม่ได้เจอหน้าพ่อหน้าแม่มาจะ 2 เดือนแล้วนะ  น้ำตาปริ่มเบ้าตามากจนล้นทะลักพากันไหลออกมา  ท่ามันไหลออกมาเปนเลือดก้อดีสิ  พ่อจะไดกลับมา  แม่จะได้กลับมา  มาหาชั้นกับปองปอง  กลับมาเป็นครอบครัวที่สงบสุขเหมือนเดิม

“ปิงปิง..”  ปองปองสวมกอดชั้นจากทางด้านหลัง  ชั้นอยากถามว่าเทอเศร้ามั้ยที่ต้องอยู่ด้วยกันแค่ 2 คน (เอ่อ..ไม่ขอนับพวกชุดดำนะค่ะ)  ชั้นเห็นนะว่าที่แก้มเทอมีหยดน้ำใสๆเกาะอยู่  ชั้นทำให้เทอร้องเหรอปองปอง  ชั้นเป็นคนที่แย่มากเรยสินะ  ปิงปิงต้องเข้มแข็งสิ  เมื่อคิดได้ดังนั้นชั้นจึงยืนขึ้นชี้นิ้วอย่างมาดมั่น

“ชั้นจะนั่ง E-แต๊นไปรร.  ยี่ห้อไร  สีไรก้อไดขอให้มีขับ”

ไอ้ชุดดำตกจัยเล็กน้อยพอเป็นพิธี  แล้วรีบกดโทรศัพท์มือถือ  (ก้อจะไม่ให้ไคตกจัยได้งัย  ร้องไห้อยู่ดีๆ  ไหงอยากนั่ง E-แต๊น  ซะงั้น)

“E- แต๊น!!!! O0O”  ยัยปองปองทีตอนแรกก้มหน้าก้มตาอยู่ดีๆ  ทะลึ่งพรวดเงยหน้าขึ้นมาอย่างแรง  ตกจัยรัยวะ

“อ้าก!!!!>O<”  ยังเปนเสียงของปองปองอยู่  เปนรัยเนี่ยทำยังกับไม่เคยนั่ง

“ปองปองเวอร์ไปมั้ง”ดูดิอยู่ดีๆก้อร้องซะดังเชียว

“ตอน 9 ขวบชั้นชั้นยังเคยพาเทอนั่งเรย  ตอนแรกโวยวายๆ   อยู่ดีๆมาแย่งชั้นขับซะงั้น” ชั้นเดินไปกระแซะๆไหล่ปองปองเบาๆเป็ฯการยั่วยวน

“คุณหนูครับได้แล้วครับรุ่นใหม่ล่าสุดจากร้าน แต๊น.. แต๊นดิลิเวอลี่  แห่งอุบลราชธานี!!^O^”ไอ้ชุดดำตะกี้เปิดประตูผายมือออกไปทางE-แต๊น ไปอย่างร่าเริง

“ม่ายอย่าน้า~ ~ ~ TTOTT ”

“ลุย!!!!>.<Y”ชั้นจูงเอ่อลากอ่ะนะปองปองพยายามจับมันไปนั่งให้ได้  มันพยายามรั้งตัวไว้  แต่ไม่มีทางหรอก 555+

ในที่สุดชั้นก้อจับยัยปองปองนั่งไดในที่สุด  ส่วนตัวเองก้อประจำที่คนขับอย่างคล่องแคล่ว

ปุ๊ด! ปุ๊ด! บรืน  บรืน

“ไปล่ะน้า~”  ชั้นชักคันเร่งไปที่เกียร์3  โดยไม่ได้ฟังเสียงใดๆทั้งสิ้น

“อยุดน้าปิงปิง  แง้TToTT”  ยัยปองปองดิ้นพราดๆอย่างบ้าคลั่ง  ตอนนี้พวกเราโดดเด่นเอามากๆเลยล่ะขอบอก  ขอบอกอีกอย่างชั้นไม่ได้จาไปประท้วงน้า

“อยากขับหรอ  โนเวย์ย่ะ  ครั้งนี้ชั้นจะขับ  เชอะ! >^<”

“ไม่ช้ายยย”

“แล้วอะไรเล่า  อู้ยแถวนี้ขรุขระชิบ”  ถนนแถวนี้มีแต่ก้อนหินมากมาย ส่งผลให้บั้นท้ายอันสุดแสนจะน่ารักของชั้นกับยัยปองปองพร้อมใจกันกระโดดขึ้นๆลงๆอย่างสนุกสนาน แต่ดูเหมือนเจ้าของบั้นท้ายนามว่าปองปองท่าทางจะไม่สนุกด้วยน่ะสิ 

“ปิงปิงพอเถอะน๊ะ” ยัยปองปองทำสีหน้าอ้อนวอนสุดๆ  แต่มีหรือที่คนอย่างปิงปิงจะเชื่อฟังนน้องสาวสุดที่เลิฟ ซึ่งไม่ค่อยมีอิทธิพลในใจชั้นเท่าไหร่

“ไม่!!”

“แต่ชั้นจะตายแล้วน๊ะ”

“เวอร์ไปมั้งน้องสาว-_-”

“เวอร์อะไรเล่า...ชั้นน่ะ..ชั้นน่ะT^T”

“ห๊ะอะไรนะ ลมมันแรงไม่ค่อยได้ยิน  วันมอร์ๆอีกรอบ”

“ชั้นน๊ะTT^TT”

“โว้ยดังๆสิ ยัยบ้า!!”

“ช้านคอเคล็ดโว้ยยยยย!!!!TTOTT”

“ห๊ะ......”คอเคล็ด  คอเคล็ด

“ได้ยินแล้วใช่มั้ย..” ยัยปองปองถามชั้นเสียงอ่อยๆ

“ก๊าก ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ^0^” เสียงชั้นเองแหละสุรเสียงอันแสนนจะไพเราะดังก้องกังวานไปทั่วอาณาบริเวร  รอบๆๆนั้นอย่างสดใส

“หัวเรอะทำไมย่ะ เจ็บนะ”

“ก้อคอเคล็ดก้อไม่บอก ให้ชุดดำมันขับไปก้อด้าย”

“ก้อเทอไม่เปิดโอกาสให้ชั้นเลยนี่น่า”

“เอาเหอะๆ”ขี้เกียจฟังมันแล้ว  ชั้นขับตรงม่งหน้าไปเรื่อยๆ  แบบสบายๆ แต่ทันใดนั้นชั้นก้อฉุกคิดอะไรบางอย่างขึ้นมากะทันหัน...  ที่จอดล่ะ ใช่ชั้นยังไม่มีที่จอดหนูแต๊นคันนี้!!!!

“ปองปอง วิกฤตแล้ว...”

“ไรล่ะจะมีอะไรเลวร้ายไปกว่ากรเอาคอที่เคล็ดๆมากระเด้งขึ้นๆ  ลงๆอีกหรอ” ดู๊..ดู..ดูมันประชด

“มันแย่ยิ่งกว่านั้นอีกย่ะ ตอนนี้มันไม่มีที่จะจอดเฟ้ย!!”

“ยัยบ้าเธอขับขี่มันออกมาโดยไม่ได้หาที่จอเลยเหรอเนี่ย”

“เออเซะ จะจอดที่โรงเรียนมั้ย” ชั้นหันไปถามความเห็นจากยัยปองปอง

“ไม่น๊ะ ภาพพจน์คุณหนูเลิศเลอเพอร์เฟ็คของชั้นพินาศหมดกันพอดีT^T”

“เธอยังเหลืออยู่อีกเหรอภาพพจน์น่ะ”

“เอ๊ะยัยนี่นิ”

“โอ๊ยจะมาทะเลาะหาพ่อแกหรอเนี่ย หาที่จอดให้ได้ก่อนเถอะ เดี๊ยวชั้นจะมาทะเลาะด้วย

“พ่อชั้นก้อพ่อแกแหละ ยัยบ๊อง” เออว่ะ

“เอาไงเนี่ยปิง”

“ถ้าชั้นจำไม่ผิด ข้างรร.เรามีสวนหย่อมเล็กๆอยู่นี่  ไปจอดตรงนั้นกันเถอะปิงปิง”  ตรงไหนวะสวนหย่อมเล็กๆ

“บอกทางด้วยละกัน”

ชั้นกับยัยปองปองแล่นรถ(อีแต๊น) มาเรื่อยๆอย่างไม่มีความอายสิงสถิตอยู่บนใบหน้าอันขาวสวย  ก้อเพราะมันถูกแทนที่ด้วยปูนฉาบราคาแพงจากสวิตซ์นะสิ!!!!  แต่แล้วในที่สุดเร้ามาถึงจุดหมายปลายทาง...สวนหย่อมเล็กๆจากคำให้การของปองปอง แต่สำหรับคำให้การของปิงปิงนั้นมันคือ ป่าขนาดใหญ่ย่อมๆตะหาก (ใหญ่ย่อมๆ!!?!!)

“นั่นแหละเข้าไปเลยปองๆแต่อย่าลึกนักนะ อาจมีสุนัขจรจัด “ ทานโทษนะคะคุณปิงปิง บ้านคุณเนี่ยสอนให้เรียกป่าดงดิบว่าสวนหย่อมแล้ว  เค้ายังสอนให้ระวังสุนัขจากป่าดงดิบเนี่ยนะ แกต้องบอกว่าระวังเสีออโว้ย!!!!!!!!!(บ้านแกกับบ้านมันก้ออันเดียนกันอ่ะแหละ) 

“เข้าไปล่ะนะ” ชั้นเอ่ยเพื่อถามความแน่ใจจากคุณปองๆ ก้อที่ๆจะเข้าไปมันไม่ใช่ที่ธรรมดานี่!!!!

“ทำไมเหรอ เข้าไปสิ6.6”แม่คุณเอ๊ย -_-^^^

ถึงแม้จะพูดไปอย่างนั้นแต่รถคันนี้ก้อมุ่งตรงไปยังสวนดงดิบอย่างว่าง่าย (ก้อรร.มันจะเข้าแล้วอ่ะ)  ส่วนคนที่มีหน้าที่เป็นเบ๊ขับถก้อสอดส่ายสายตาอันกลมโตและกว้างไกล เพื่อหาที่จอดรถคู่ใจคันนี้เงียบๆ  พลันสายตาก้อเหลือบไปเห็นสิ่งแปลกปลอมบางอย่างในสวนดงดิบแห่งนี้

“ปองปองชักไม่ชอบมาพากลแล้วล่ะนะ  มีสิ่งแปลกอยู่ตรงโน้นอ่า” ชั้นชี้ตรงไปยังที่ๆคาดว่ามีสิ่งแปลกๆอันน่าพิสมัยอยู่

“อ่า..อะไรอ่ะเค้ากลัวนะตัว T^T” มันโน้มหน้าเข้ามาออดอ้อนพี่สาวที่แสนดีเมื่อ1วิที่แล้ว

“ไม่รู้ไปดูกันเหอะ”ชั้นทะยานรถคุณภาพดีโดยไม่สนใจคำขอร้องจากน้องสาวตาดำๆแม้แต่น้อย  แม้มันะดังอยู่ข้างหูก้อตาม

“ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย >O<”

พลันสรรพเสียงต่างๆก้อถูกกลบไปหมด -_-;;;