สวัสดี...ความรัก (คืนไร้แสง)

ณ บาร์หรูในแทบ อัพคูจอง เพลงจังหวะเบาๆบรรเลงอย่างรื่นหู ไฟสลวงทำให้บรรยากาศแสนจะโรแมนติ ในคืนวันแห่งความรักเช่นนี้ สิ่งต่างๆมันช่างได้บรรยากาศจริงๆ คู่รักที่เดิมตามท้องถนน ก็คงจะหลบอากาศหนาว อยู่ในร้านอาหาร รับประทานอาหารกับคู่รัก หรือ อาจจะซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม แลกไออุ่นกัน ... ใครจะรู้? แต่ ปาร์ค คยองเท กำลังรอคู่เดทของเค้า แต่ เดทนี้ไม่ใช่เดทธรรมดา หากแต่เป็น blind date ที่คยองเท เอง ได้เพียงแค่ข้อมูลของฝ่ายหญิงว่าเธอชื่ออะไร เป็นใคร อาชีพคืออะไร และที่สำคัญ รายได้เธอคงต้องดีมาก จึงจัด นัด นี้ในคืนพิเศษเยี่ยงนี้

"สวัสดี" เสียงนุ่มลื่นชวนฟังของสตรี แววดังจากข้างหลัง
"สวัสดีครับ" คยองเท ตอบพร้อมรอยยิ้ม
"ปาร์ค คยองเท คุณดูดีกว่าในจอเสียอีก" สายตาของสตรี มองคยองเท ตั้งแต่ ปลายเส้นผม จน ปลายรองเท้า
การแต่งตัวของคยองเท ทำให้หญิงวัยกลางคน คนนี้พอใจจริงๆ สูทดำของเค้า เข็มขัดbrandnameดัง รองเท้ายี่ห้อดี และรูปลักษณ์ที่เนียบ ขี้เล่นของ คยองเท จับใจเธอตั้งแต่วินาทีแรงที่พบเจอ
"ขอบคุณครับ คุณนาย คิม" เสียงนุ่มของคยองเท ตอบ
"เรียกชั้นว่า มีชอน ก็ได้"
"ครับ คุณ มิชอน อยากดื่มอะไรมั้ยครับ"
"ขอ มาการิต้า คะ"
คยองเท สั่งเครื่องดื่มสำหรับคนทั้งสอง เมื่อบาร์เทนเดอร์นำเครื่องดื่มมาเสริฟ์ มาการิต้าของมีชอนมี ดอกกุหลาบสีแดงวางคู่อยู่
"ของขวัญนะครับ สุขสันต์วันวาเลนไทน์ครับ"
"คุณนี้ สมคำล่ำลือจริงๆนะคะ"
"เหรอครับ อย่างนี้ คืนนี้ผมต้องสนใจทุกอย่างเป็นพิเศษ เพื่อไม่ใช่คุณมีชอนต่อว่าผม เกี่ยวกับคำล่ำลือ"
"แค่ตอนนี้ ชั้นก็ให้คุณผ่านแล้วล่ะคะ"
ทั้งสอง นั่งคุยกันไปซักพัก บทสนทนา ประกอบด้วยเรื่องทั่วไป มีชอนรู้สึกสนิทกับคยองเทอย่างรวดเร็ว
เธอประทับใจ แม้คยองเท จะเด็กกว่าเธอเกือบ 15 ปี แต่เค้าก็มีเสน่ห์และมัดใจเธอได้
"ผมว่า คืนนี้เราคงมีเรื่องคุยกันต่อ ผมว่า เราเปลี่ยนที่คุยดีมั้ยครับ"
"ชั้นจะสั่งเช็คบิล"
"ครับ งั้นรอผมสักครู่นะครับ"
คยองเท เดินไปที่ห้องน้ำ เค้าสำรวจตัวเอง จัดระเบียบผมและเครื่องแต่งกาย  ลุค bad boyของเค้านั้นเนียบไร้ที่ติจริงๆ คยองเทในวัย 32 ช่างมีเสน่ห์ที่เหลือร้าย แต่ก่อนที่เค้าจะได้เดินกลับไปพบคุณนายคิม เค้าถูกสกัดด้วย ชายร่างใหญ่สองคนเสียก่อน
"ปาร์ค คยองเท ใช่ไม" เสียงนิ่งแต่แข็งแรงถาม จากชายร่างใหญ่
"ใช่" คยองเท เงยหน้าเล็กๆเพื่อตอบ และ สบตากับ ผู้ถาม พร้อมคิดในใจ หากมีเรื่องกันในนี้เค้าจะรอดไปได้อย่างไร?
แต่ก่อนที่คยองเทจะได้คิดต่อ ชายร่างใหญ่ก็ต่อยเค้าที่หน้าอย่างแรง คยองเททรุดตัวลง เค้ารู้สึกมึนๆด้วยแรงชก แต่ยังรับรู้ถึงรสเลือดที่อยู่ในปาก คยองเท ถูกยกให้ยืนด้วยการจับคอเสื้อ และโดนเหวี่ยงติดกำแพงอย่างแรง คยองเทไม่มีทางได้โต้ตอบแม้แต่น้อย เค้าถูกชกเข้าที่ท้องอย่างแรงติดต่อกัน สามที
หนึ่งในชายร่างยักษ์ก็พูดขึ้น "แกต้องจบนัดเดทนี้กับคุณนายคิม ไม่งั้น แกจะเละแน่"
ในที่สุด คยองเท ก็รู้สาเหตุที่ตัวเองต้องเจ็บตัว คยองถูกชกอีกครั้งที่กลางลำตัว เค้าทรุดตัวลงบนพื้นทันที
"ตอบมา!" เสียงดุดันของชายร่างใหญ่สั่ง
แต่คยองเทยังคงไม่ตอบอะไร ในสมองของเค้า ยังห่วงคำว่าศักดิ์ศรี แม้ว่า มันใกล้หมดลงแล้วก็ตาม
คยองเท ถูกจับให้ลุกอีกครั้ง และถูกเหวี่ยงไปกระแทกกำแพงอย่างแรง เค้าส่งเสียงร้องเบาๆด้วยความเจ็บ
เค้าถูกชกที่ท้องอย่างหนักติดต่อกันหลายที จนรู้สึกมึนและจะอาเจียน ร่างกายเค้าเริ่มรับไม่ไหวแล้ว
"หยุดก่อน ฟังมันตอบอีกทีซิ" ชายอีกคนหนึ่งพูดสวนขึ้นมา "แกจะยอมหรือไม่ยอม"
คยองเท กำลังจะอาเจียนออกมา แต่เค้าก็ยังสามารถตอบว่า "ตกลง"
"แค่นี้ก็จบ จะทนเจ็บไปทำไม ไอ้หน้าโง่" และชายทั้งสองก็เดินออกมาจากห้องน้ำไป คยองเท ยังคงนอนอยู่บนพื้น เหงื่อชุ่มกาย รู้สึกจุกจนขยับไปไหนไม่ไหว แต่คนที่เข้ามาดูอาการเค้าคือ คุณนายคิม เธอดูแตกตื่นเหลือเกิน
"คยองเท เธอเป็นยังไงบ้าง" เสียงของเธอร้อยรนยิ่ง
"ผม..โอเค ครับ" คยองเท ตอบอย่างช้าๆ
"ชั้นจะไปพาเธอไป โรงพยาบาล"
"ไม่ต้องหรอกครับ ผมโอเคแล้ว" คยองเท พยายามรวมกำลังเพื่อยืนขึ้น เค้าพยายามเก็บความเจ็บเอาไว้ และเดินไปที่หน้ากระจกช้าๆ
"ชั้นต้องขอโทษเธอด้วย ที่ทำให้เธอเจ็บตัวอย่างนี้ สามีชั้น..."
"ผมไม่ได้เป็นอะไรครับ" เอาใช้สองมือยันกับอ่างน้ำ เพื่อให้ยืนอยู่ได้ "ผมโอเค"
"งั้นให้ชั้นไปส่งนะ"
"ไม่เป็นไรครับ ผมว่า ผมกลับเองดีกว่า"
"เธอจะกลับยังไง"
"อ๋อ ผมให้เพื่อนมารับได้ครับ คุณมิชอนกลับบ้านเถอะครับ ผมโอเคดี"
"แต่ชั้น..."
"นี่ห้องน้ำชายนะครับ ใครมาเห็นเข้าจะไม่ดีนะครับ"
"ชั้น..."
คยองเท จึงไปหันสบตา เป็นเชิงบอกให้ มีชอนช่วยออกไปจากที่นี่ได้แล้ว แต่ สายตานั้นดูสุภาพอย่างที่ มีชอนไม่อยากปฏิเสธ
"งั้นชั้นไปล่ะ แล้วชั้นจะติดต่อเรื่องค่าเสียหายในคืนนี้ให้เธอนะ"
คยองเท ยิ้มตอบเล็กๆ เมื่อมีชอนไป เค้าก็โทรหา ผู้จัดการส่วนตัวเค้าทันที
"โฮจอน ช่วยมารับที่บาร์ที" และ คยองเทก็วางโทรศัพท์ไป

อีก เกือบ 20 นาที โฮจอน ก็มารับคยองเท ที่นั่งรออยู่ที่บาร์
"เสียงนาย แย่มากเลยวะ"โฮจอน ทักคำแรก "เกิดอะไรขึ้นวะ"
"ไว้ไปรถแล้วจะเล่านะ" คยองเท ยังคงจุกอยู่ แต่ก็พยายามเดินให้ปกติ

ระหว่างทางกลับบ้าน
"ที่นี่นายจะเล่าให้ฟังได้ยัง" โฮจอน ถาม
"ชั้นถูกลูกน้องคุณคิมซ้อม เพราะ เรื่องคืนนี้กับคุณนายคิม"
"หา! แล้วนายเจ็บมากมั้ย พรุ่งนี้เราต้องไปถ่ายรายการนะ"
"ได้ หน้าชั้นก็ไม่ได้ช้ำนี่ ยังดีที่มันไม่ได้ต่อยหน้า ถ้าเขียวหรือบวม ก็แย่แน่"
คยองเท เริ่มปลดกระดุมเสื้อ เพื่อดูรอยที่หน้าท้อง โฮจอนหันมาพอดี
"เฮ้ย อะไรจะโหดป่านนี้" เมื่อเค้าเห็นคยองเทมีรอยช้ำเต็มลำตัว "ไปโรงพยาบาลเหอ"
"ไม่อะ เดียวเป็นข่าว" คยองพูดอย่างเบื่อๆ "แค่คอนนี้ก็แย่พอแล้ว มีข่าวนี้อีก นักข่าวได้ขุดจนชั้นตายแน่"
โฮจอนรู้ดีว่าช่วงนี้ คยองเทกำลังมีปัญหาหลายด้าน งานของเค้าก็ลดลง เพราะ มีคลื่นลูกใหม่ และ คลื่นลูกเก่าที่ครองเวทีไว้เหนี่ยวแน่น ทำให้งานของคยองเท ก็ลดน้อยลงไปมาก
"ขอบใจนายนะ ที่มาส่ง"
"เฮ้ย 10 กว่าปีแล้วนะเว้ย พักผ่อนล่ะ พรุ่งนี้เจอกัน เที่ยง" โฮจอน ส่งคยองเทเสร็จและก็ขับรถออกไป
คยองเท เดินช้าๆเข้าไปในตึกอพาร์ทเมนต์ และ ขึ้นลิฟต์ไปชั้น 11 ห้องของเค้า

-------------
ณ เมืองไทย
"ไอ้ชา แกจะนอยไปถึงไหน"
"ก็มันนอย นี่ปีสี่แล้วนะเว้ย ชั้นก็ยังโสด และโสด"
"แกดูชั้นซิ ตั้งแต่ มัธยม มายังไม่มีแฟน ชั้นก็ยังไม่เดือดร้อเลย"
"ก็ถ้าไม่เคยมี มันก็ดีอีกแบบนะเว้ย จะได้ไม่ต้องรู้รสชาติว่า ตอนมีมันทุกข์ๆสุขๆยังไง แบบ มันเป็นความทุกข์ที่คนอยากมีอะ ไอ้ แพน"
"เฮ้ย วันนี้วันวาเลนไทน์ ก็เลยทำให้นอยมั้ง...ผู้ชายไทยนี่มันเซ็งจริงๆ"
"ก็ผู้ชายที่แกเคยเจอมา มันนอย"
"ใช่ม่ะ แต่ก็แน่ดิ ก็ชั้นไม่สวย ไม่ขาว ไม่ หมวย ผู้ชายคบแค่เดือนนิดๆนี่ก็เก่งแล้ว เหอๆ"
"เฮ้ย ไอ้ชา แกก็ไม่ได้ดูแย่อย่างนั้น"
"ไอ้แพน แกเห็นชั้นจนชินแล้วล่ะ เหอๆ"
และ ชาก็เปิดทีวี แก้เซ็งด้วยการดูรายการ เธอเปิดช่องไปเรื่อยๆ จนเจอรายการเกมส์โชว์ของประเทศเกาหลี
"เฮ้ย ดูก่อนๆ รายการนี้ แอบหนุกอยู่" แพนพูดขึ้น
หลังจากที่ทั้งสองดูรายการ เกมส์โชว์นี้ไป แพนก็พูดขึ้น
"เมืองไทยนี่เอามาฉายช้าจริงๆ รายการนี้เลิกทำไปแล้ว เชื่อป่ะ เลิกทำไป 3 ปีแหละ เมืองไทยเพิ่งเอามา"
"แกเป็นคอเกาหลีตั้งแต่เมื่อไรวะ?" ชาถาม
"ก็รู้บ้างนิดๆหน่อยๆ แต่ไม่เท่าแกหรอก"
"ชั้นก็ใช่ว่าจะชอบขนาดนั้น" และ สายตาของ ชาก็เห็น "คนนี้ใครวะ น่ารักวะ"
"อ๋อ ชื่อ ปาร์ค คยองเท"
"แล้วไรต่อ"
"รู้แค่นี้อะ ช่วงนี้ พี่แม่งไม่รู้ไปไหน"
"น่ารักวะ" และ ชาก็หยิบมือถือขึ้นมา google หา ข้อมูลของ ปาร์คคยองเท ทันที
"เค้าเป็นนักร้อง เป็น boyband ด้วย เพิ่งเกณฑ์ทหารมา" ชาพูดขึ้น พร้อมตาที่จ้องโทรศัพท์
"เหรอวะ วงไรว"
"VIP" ชาตอบ
"โอ้โฮ โคตรเก่า รุ่นๆ H.O.T เลยวะ ก่อน Shinhwa อีกนะ"
"เหรอวะ ชั้นไม่เคยได้ยิน ชั้นก็ชอบ Shinhwa นะ" ชา ตอบ
"นี่ แก แกเห็นเค้าน่ารักในรายการนี้ รายการนี้มัน ประมาณ 3 แล้วนะเว้ย ตอนนี้เค้าอาจหน้านอยไปแล้วก็ได้ ศัลยกรรมกระจาย ไรงี้" แพนหยอกเล่น
"เฮ้ย..ต้องหาดู" ชาก็ลอง search ต่อไป จนเจอภาพ คยองเท มากมาย ยิ่งมองเค้า เธอยิ่งประทับใจ และยิ่งเห็นเค้าในรายการที่เธอดูอยู่เธอยิ่งชอบในความมีเสน่ห์ของเค้า มุขที่เค้าเล่นในรายการ รอยยิ้มที่ยิ้ม ชารู้สึกดีที่ได้มองหน้า นักร้องคนนี้จริงๆ


to be continued