คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2
"อ้าว ดงแฮอิทึก มีอะไรกันหรอ"ทันทีที่เดินเข้ามา ก็มีเสียงหนึ่งถามขึ้น ทำเอาทุกคนหันมามองที่คนถูกถาม
"มาหาซองมินกับฮีชอลนะ ก็เมื่อเช้าอิทึกถามเค้าว่าซองมินกับฮีชอลไปไหน เค้าก็บอกไปว่าเห็นว่า
จะมาห้องนี้ อิทึกก็เลยลากเค้ามา " แน่นอนว่าคำตอบที่ยาวเฟื่อยเป็นหางว่าวนี่ต้องเป็นของดงแฮ
"แล้วพวกนายเห็นกันรึเปล่าล่ะ"อีทึกถามพร้อมส่งยิ้มหวานให้ทุกคนในห้อง
"เมื่อกี้เห็น........."ยังพูดไม่ทันจบก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาเสียก่อน
"เฮ้ย...ไอ้ซึงรี ทำไรอยู่วะ หน้าแดงเป็นลูกตำลึงเชียวนะมึง"
"..........."
"เมื่อเช้าฮีชอลกับซองมินก็มากันแล้ว นี่ถ้ายัยป้าอิทึกนั่นตามมาอีกมีหวังฉันซวยแน่เลยวะ"
"..........."
"เป็นไรวะ ทำหน้ายังกับไม่ได้เข้าห้องน้ำมาสามวัน"
"..........."
"เออ กูพูดก็ไม่พูดด้วย นี่ถ้ายัยป้านั่นเป็นแบบมึงนะ กูจับจูบไปแล้วเนี่ย"
"หรอออออออ"
"โห้ยมึง โครตเทพเลยวะ ไปฝึกจากที่ไหนวะเนี่ย พูดไม่ต้องขยับปากด้วย แต่เสียงเหมือนยัยป้านั่นเลยวะ
น่ากลัว คราวหลังเอาเสียงแบบดงแฮนะเว้ย เสียงหวานๆฟังแล้วรื่นหูดี"พูดพร้อมหันหน้าไปอีกทาง
"คังอิน"
"มีอะไรวะซึงรี"รู้สึกรำคาญ พอพูดด้วยก็ไม่พูด
"เดี๋ยวฉันสอนให้เอามะ"น้ำเสียงนี่ทำคนยืนหันหลังให้กลัวจนหัวหดไปแล้ว
"เฮ้ย...กูบอกว่าอย่าทำเสียงแบบนั้น มันน่ากลัวรู้มั้ย"คังอินพูดพร้อมหันหน้ามา พบกับ....
"............"
"อะ อะ อิ อิทึก คือว่า"
"ฉันได้ยินหมดแล้วแหละ"อิทึกพูดพร้อมส่งรอยยิ้ม ( พิฆาต ) ไปให้คังอิน
"แหะ แหะ ผมก็แค่พูดเล่น"
"มันใช่เรื่องเล่นหรอ!! มานี่เลยไอ้หมีอ้วน"อิทึกพูดพร้อมกระชากหูคังอินเดินออกจากห้องจนลับตาดงแฮ และเด็กห้อง 3A ทุกคนไป
"อ้าว ผมถูกทิ้งหรอเนี่ย T^T"ดงแฮเบะปากแล้วเริ่มตั้งท่าจะร้องไห้
"เออ ดงแฮมานั่งรอเพื่อนตรงนี้ก่อนก็ได้นี่"ชางมินเห็นท่าไม่ดีจึงชิงพูดขึ้นเสียก่อนที่ดงแฮจะร้องไห้
"ผมนั่งตรงนั่นได้หรอ"ดงแฮพูดพร้อมชี้มาที่ตัวเองสลับกับเก้าอี้ตัวนั้น
"ได้สิ นี่โต๊ะคนที่เพื่อนนายดึงหูออกไปเมื่อกี้นั่นแหละ"เมื่อได้ยินชางมินพูดอย่างนั้นดงแฮจึงรีบเดินไปนั่ง
เนื่องจากเริ่มรู้สึกเมื่อย
ดงแฮคุยกับชางมินไปเรื่อยเปื่อยจนลืมไปว่าตัวเองมาทำอะไรที่ห้องนี้
"อ้าว คิบอมวันนี้ทำไมมาช้าจังวะ"ชางมินพูดขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนรักของตนเองเดินเข้ามาในห้อง
"..........."คิบอมไม่ตอบ แต่กลับเดินเข้ามาใกล้โต๊ะที่ดงแฮนั่งเรื่อยๆ
"นี่ดงแฮวะ อยู่ห้อง 3B คนที่ฮยอกแจมันตามจีบอยู่อ่ะ"ชางมินแนะนำเพื่อนใหม่ให้คิบอมรู้จักซะเสร็จสับ
พอดีกับคิบอมที่นั่งลงตรงเก้าอี้ข้างๆดงแฮพอดี
ดงแฮ เมื่อเห็นว่าคิบอมไม่ตอบ ด้วยความที่เป็นคนขี้สงสัยจึง........
"นี่ๆชางมิน คิบอมเพื่อนนายเค้าเป็นใบ้หรอ"
"เอ่อ คงงั้นมั้ง"ชางมิน ด้วยความที่ไม่คิดว่าดงแฮจะเป็นคนซื่อ (นี่ไรเตอร์ เค้าไม่ได้ซื่อนะ เค้าแค่ไร้เดียงสาตะหาก : ดงแฮ) จึงตอบไปเรื่อยเปื่อย
"โธ่ น่าสงสารจัง หน้าตาก็ดี เรียนก็เก่งได้อยู่ห้อง A ด้วย เสียดายไม่น่าเป็นใบ้เลย"
"............."คิบอมแหงนหน้ามามองดงแฮนิดหนึ่ง ก่อนที่ดงแฮจะพูดต่อ
"โธ่ ไม่ต้องกลุ้มใจนะ เค้าจะเป็นเพื่อนคิบอมเอง คิบอมไม่ต้องเครียดนะ ถึงคิบอมจะเป็นใบ้ก็ไม่ได้แปลว่า
จะมีแต่คนรังเกียจนะ"
"อะไรของนาย"
"ป้าบ! (กรุณาคิดว่านี่คือเสียงตบมือ) วันนี้คิบอมพูดถึงสามคำแล้วโว้ย"ชางมินตะโกนขึ้นอย่างถูกใจ
"อ้าว คิบอมไม่ได้เป็นใบ้หรอ"
"เปล่า"
"อ้าว แล้วก็ไม่บอกตั้งแต่แรก ปล่อยให้เค้าพูดบ้าอะไรก็ไม่รู้อยู่คนเดียว T^T ชางมินก็
เหมือนกันนั่นแหละ ไม่ต้องมายิ้มเลยทำไมไม่ยอมบอกเค้าตั้งแต่แรกว่าคิบอมไม่ได้เป็นใบ้"
น้ำตาเริ่มไหลมาทีละหยด ดงแฮสะอึกสะอื้นเหมือนเด็กๆ ชางมินเริ่มเข้าไปปลอบ แต่ก็ไม่เป็นผล
ดูเหมือนว่าดงแฮจะร้องไห้หนักขึ้นไปอีก
"หยุดร้องเถอะ"ชางมินชะงักเล็กน้อย เมื่อเสียงที่คุ้นหูดังขึ้นมา
"............."
"ไม่น่ารักเลย รู้มั้ย"ไม่ใช่แค่ชางมินที่ชะงัก แต่กลับกลายเป็นดงแฮที่หยุดสะอื้นไปด้วย
".............."
"ขอโทษที่ไม่ได้บอก"
".............."ดงแฮเริ่มเปลี่ยนเป็นอมยิ้มเมื่อได้ยินคำว่าขอโทษจากปากคิบอม
"หยุดร้องได้แล้วนะ"
"อ่า....ผมชอบคิบอมจังเลย คิบอมใจดี น่ารักจัง"
"ลี ดงแฮ! ทำไมมาอยู่ที่นี่"
"อ้าว ซองมิน มาที่นี่ทำไมอะ"
"ฉันถามนายก่อนนะ"
"เอ่อ ผมมา... ผมก็มา..เดี๋ยวนะ...โอ้ย!มาทำไมไม่รู้ผมจำไม่ได้อะ"
"เอ่อ ดงแฮ นายมาหาซองมินกับฮีชอลไง"เป็นชางมินที่เป็นคนเตือนความจำดงแฮ
"อ้าว หรอ"
"นายมาคนเดียวหรอ แล้วอิทึกละ"
"อิทึกก็.... ก็.. อิทึก โอ้ย!จำไม่ได้อีกละ"
"เอ่อ อิทึกออกไปกับคังอินไง เอ่อ ดงแฮแล้วนายจำฉันได้รึเปล่าเนี่ย"ชางมินเริ่มมึนงงกับคนข้างหน้า
"จำได้สิ นายก็คืออูยองไง ใช่ปะ แหม่ บอกแล้วว่าจำได้"
"เปล่านะดงแฮ ฉันชางมินตะหากชางมินไงนี่นายลืมจริงๆหรอ ถ้างั้นเอ่อ....งั้นนี่ใคร"ชางมินชี้ไปที่คิบอม
"จำได้สิ ทำไมจะจำไม่ได้ล่ะ ก็นี่น่ะคิบอมแฟนเค้านะ! ชางมินนี่ก็พูดอะไรแปลกๆ"
".....O.o...."
อึ้ง อึ้ง อึ้งสิครับ เพิ่งรู้จักกันเมื่อกี้ไม่ใช่หรอ แล้วมันไปเป็นแฟนกันตอนไหนหว่า
"นี่ ดงแฮ นายเป็นแฟนกับคิบอมจริงๆหรอ"ซองมินยังคงอึ้ง ส่วนคิบอมก็ทำหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น นี่แปล
ว่ามันเป็นแฟนกันจริงๆใช่มั๊ย
"ทำไมจะไม่จริงละ ซองมินนี่ก็ชอบพูดอะไรแปลกๆอยู่เรื่อยเลย นี่เค้าคบกับคิบอมมา 2 ปีแล้วนะ ใช่ป่ะคิบอม"
"อืม"
"เฮ้ย จริงหรอวะคิบอม ทำไมกูไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย"
"............"
"ลี ดงแฮ! กลับห้องเดี๋ยวนี้ ตามฉันมาเลย"
"โอ้ย เบาๆสิ กระต่ายเถื่อน เค้าเจ็บนะ คิบอมช่วยเค้าด้วย"
.............................................................................................................................................
ผ่านไปอีกตอน
^^
ความคิดเห็น