ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Got7] รักเหมียวเหมียวฉบับอิมแจบอม Bnior Marknior

    ลำดับตอนที่ #7 : รั ก เ ห มี ย ว ๆ : แ ป ล ง โ ฉ ม [25 เปอร์เซ็นต์]

    • อัปเดตล่าสุด 24 เม.ย. 58




     
     
    "แล้วมันคืออะไร"
     
     
     
     
    "...หื้ออออ...มันเป็นเรื่องของบี๋ต่างหาก"
     
     
     
     
    "ฉัน...?"
     
     
     
     
    "ทุกคนในโรงเรียน...รู้จักนายอิมแจบอมว่าอะไรรู้มั้ย?"
     
     
     
     
    "หัวกะทิอันดับหนึ่ง"
     
     
     
     
    "ถูก...แต่ยังไม่ใช่ประเด็น"
     
     
     
     
    "เด็กกิ๊ฟเต็ด...เด็กแลกเปลี่ยน!"
     
     
     
     
    "อือก็ถูกอีก...แต่ไม่ตรง"
     
     
     
     
    "ลูกรักอาจารย์"
     
     
     
     
    "ไม่ตรง!"
     
     
     
     
    "เศรษฐีประจำโรงเรียน"
     
     
     
     
    "อันนี้เค้าพึ่งรู้แหะ"
     
     
     
     
    "แล้วตรงประเด็นรึป่ะ?"
     
     
     
     
    "ไม่!"
     
     
     
     
    ร่างเล็กยกมือทำสัญญาลักษณ์กากบาท
     
     
     
     
    "แล้วอะไรบอกมาเลย ไม่อยากทายแล้ว"
     
     
     
     
    -----------------------------
     
     
    ความเดิมตอนที่แล้วแล้วแล้ว(บทนำ)
     
    "แมวเจ้าแจบอมน่ะ ชื่อโนร่า"
     
     
    "แจบอม...?เด็กกิ๊ฟเต็ดที่ใส่แว่นหนาๆหน้าแก่ๆไม่หล่อเลยน่ะหรอครับ"
     
     
    "ฮ่าๆ เจ้านั่นแหละ พอดีมันมาฝากไว้น่ะ"
     
     
    -----------------------------
     
     
     
     
    "เด็กที่ใส่แว่นหนาๆหน้าแก่ๆไม่หล่อเลย"
     
     
     
     
    "หน้าแก่ไม่หล่อ งั้นหรอ (-_-)"
     
     
     
     
    "เยสสสสสส"
     
     
     
     
    "ใครสนล่ะ"
     
     
     
     
    ร่างสูงทำหน้าเศร้าก่อนจะเปลี่ยนเป็นยกยิ้มกวนส้นTeenทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้แล้วหันกลับไปดูทีวีต่อ
     
     
     
     
    "เค้าสน!"
     
     
     
     
    "..."
     
     
     
     
    "ถอดแว่นออกเถอะนะ..."
     
     
     
     
    "..."
     
     
     
     
    "รู้มั้ยว่าไอ้แว่นหนาๆนั่นมันบดบังความหล่อของบี๋อยู่อ่ะ"
     
     
     
     
    "..."
     
     
     
     
    "บี๋"
     
     
     
     
    "..."
     
     
     
     
    "ไอ้พี่บี๋!!! ฟังกันบ้างรึป่าว!!!"
     
     
     
     
    "ไม่ถอด เลิกงอแงได้แล้วจะดูหนัง"
     
     
     
     
    ร่างสูงเลื่อยตัวลงนอนแผ่ยาวบนโซฟาแล้วเอาเท้ามาวางไว้บนตักของจินยองที่นั่งขัดสมาธิอยู่ปลายโซฟา
     
     
     
     
    หน็อยยยยย อิมแจบอม คิดว่าปาร์คจินยองโดนขัดใจแล้วจะอยู่เฉยได้หรอ
     
     
     
     
    ร่างสูงเอี้ยวหัวก้มมองต่ำไปทางร่างเล็กที่นั่งนิ่งเงียบไม่ยอมพูดจา ถ้าเป็นปกติจะต้องมีเสียงแง๊วๆมาอ้อนข้างหูแล้วสิ...หรือว่าจะโกดจริง? ไม่หรอกมั้ง
     
     
     
     
    "ฮึก...งื้อออออออออออ"
     
     
     
     
    อุ่ยตาย ยัยลูกแมวกำลังใช้อุ้งมือเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างกับเขื่อนแตกอยู่ เอาไง! ยัยลูกแมวร้องไหนหางตกเลย หรือว่าจะโกดที่เอาเท้าไปวาง
     
     
     
     
    แจบอมยกเท้าออกจากตักของยัยลูกแมว แล้วรอดูปฏิกิริยา
     
     
     
     
    "งือออ อึก ฮึ ฮืออออออ"
     
     
     
     
    อ่าวไม่ใช่เรื่องนี้แหะ แล้วร้องไห้ทำไมเนี่ย
     
     
     
     
    "ร้องไห้ทำไมลูกแมว"
     
     
     
     
    "ฮืออออ มี ฮึก คนขัดใจ"
     
     
     
     
    "โอ๋อ๋อ๋อ๋อ๋ ใครบังอาจมาขัดใจลูกแมวของบี๋"
     
     
     
     
    "ฮือออ คนที่ใส่แว่น ส่วมเสื้อแดง ฮึก ฮืออออ กางเกงสีเขียว นอนอ้วนอยู่"
     
     
     
     
    ต๊ะเอ๋ บิงโก คำตอบคือบี๋ๆคนหล่อเองจ้า!!!~ (ใครเค้าจะกล้าแต่งตัวทุเรสแบบแกอีกว่ะบี๋)
     
     
     
     
     
    "หืออออ...นี่แหนะ...นี่แหน่ะ...กล้าขัดใจลูกแมวน้อยของฉันได้ยังไง...ตีให้แล้วหยุดร้องไห้นะคนดี"
     
     
     
     
    แจบอมลุกขึ้นนั่งแล้วใช้มือตีที่แขนของตัวเอง
     
     
     
     
    "งื้อออออ...อึก...หื้อออออ"
     
     
     
     
    "...(-_-)...ทำไมยังไม่หยุดร้องอีกล่ะ"
     
     
     
     
    "ฮือออออออ"
     
     
     
     
    "จินยอง หยุดร้องไห้เถอะ"
     
     
     
     
    "งื้อออออออ อึก อึก"
     
     
     
     
    "ปาร์คจินยอง หยุดร้องไห้เดี๋ยวนี้"
     
     
     
     
    "ไม่ งื้อออออออออออ"
     
     
     
     
    "(-_-)"
     
     
     
     
    "ฮื่ออออออออออออออ"
     
     
     
     
    "ไม่หยุดร้องฉันจูบนายจริงๆด้วย"
     
     
     
     
    "งึก งึก..."
     
     
     
     
    "...(^_^)..."
     
     
     
     
    "ฮื้ออออออ...งื้อออออออ"
     
     
     
     
    ร่างสูงคลานเข่าเข้าไปหาจินยองที่นั่งร้องไห้ที่โซฟาก่อนจะ...
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
     
    เมื่อแจบอมเอาหน้ายื่นเข้าไปใกล้ ลูกแมวน้อยก็ฉวยโอกาสคว้าแว่นตาของแจบอมออกแล้วกระโดดหนีอแกจากโซฟา
     
     
     
     
    "อ๊ะ! จินยองอย่าทำแบบนี้"
     
     
     
     
    "เค้าไม่จูบกับคนไม่หล่อหรอกนะ แบร่!"
     
     
     
     
    ใครบอกว่าไม่หล่อกันล่ะ พอถอดแว่นปุ๊บก็กลายเป็นคนล่ะคนเลยต่างหาก...สัญญามาสีกทีเถอะบี๋
     
     
     
     
    "จินยองฉันมองไม่เห็นนะ!"
     
     
     
     
    "งั้นก็สัญญามาก่อนสิ ว่าจะใส่คอนแทคเลนท์แทนน่ะ"
     
     
     
     
    "ไม่...เอาแว่นฉันคืนมา"
     
     
     
     
    "ถ้าไม่ตกลงก็ไม่คืนให้หรอก"
     
     
     
     
    "จินยองไม่เล่น! เอาคืนมา"
     
     
     
     
    ร่างสูงเดินแกว่งมือสะเปะสะปะไปทางครัวซึ่งจริงๆแล้วร่างเล็กอยู่ทางห้องนอน
     
     
     
     
    จะทำอะไรของเค้าน่ะคงไม่ได้จะไปเอามีดมาค่าฉันหรอกนะ
     
     
     
     
    "บี๋!"
     
     
     
     
    ร่างเล็กตะโกนแล้ววิ่งมาแทรกตัวหน้าแจบอมอย่างรวดเร็วเมื่อทั้งสองแขนของเค้ากำลังจะคว้ากอดเอาบรรดาแก้วไวท์ที่เรียงตัวสูง7ชั้นบนเคาเตอร์
     
     
     
     
    "จับตัวได้แล้ว!"
     
     
     
     
    "หืออออ?"
     
     
     
     
    ร่างสูงใช้มือทั้งสองข้างท้าวกับเคาเตอร์แล้วเบียดตัวจนติดกับร่างเล็กเพื่อไม่ให้ร่างเล็กมีทางหนี
     
     
     
     
    ตึกตัก ตึกตัก อกปาร์คจินยองจะระเบิดทำไมต้องเอาหน้าหล่อๆยื่นมาด้วยเล่า!!!! จินยองอยากจะเอาแว่นส่วมเข้าไปลดความหล่อเหลือเกิน หัวใจปาร์คจินยองคนนี้จะได้ไม่ต้องเต้นผิดจังหวะแบบนี้...แต่ไม่ได้! ปาร์คจินยองจะไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆเด็ดขาด ยังไงปาร์คจินยองก็จะทำให้บี๋ยอมใส่คอนแทคเลนท์แล้วทิ้งไอ้แว้นหนาๆนี่ซะ!!!!ปาร์คจินยองจะต้องเนรมิตรอิมแจบอมให้ได้!!!
     
     
     
     
    "เด็กดื้อ...เอาแว่นคืนมา"
     
     
     
     
    "มะ...ไม่!"
     
     
     
     
    จินยองเอาแว่นเก็บไว้ด้านหลัง
     
     
     
     
    "ถ้ายังดื้ออีก..."
     
     
     
     
    "ไม่คืน!!!!"
     
     
     
     
    "ฉันจูบนายแน่"
     
     
     
     
    "ไม่มีทาง!"
     
     
     
     
    " 1 "
     
     
     
     
    "..."
     
     
     
     
    " 2 "
     
     
     
     
    "..."
     
     
     
     
    "...สะ"
     
     
     
     
    "ยอมแล้วๆ คืนแล้ว"
     
     
     
     
    ร่างเล็กตะโกนออกมาเสียงดัง ร่างสูงก็ยกมือขึ้นมาแบตรงหน้าอย่างรอคอย แต่ใครจะรู้ว่าคนเจ้าเล่ห์อย่างปาร์คจินยองจะนอมปล่อยโอกาสทองนี้ทิ้ง เมื่อปาร์คจินยองเห็นว่าแตบอมยกมือขึ้นก็รีบแทรกตัวออกไปทันที
    แต่ก็ต้องกลับมาที่เดิมเพราะแรงกระชากที่ขออมือของเค้า
     
     
     
     
    "คิดจะเล่นตุกติกหรอ"
     
     
     
     
    "ปะ ป่าวสักหน่อย! แค่..."
     
     
     
     
    "...?"
     
     
     
     
    "...แค่จะเอาแว่นไปเช็ดให้!"
     
     
     
     
    "โกหก..."
     
     
     
     
    "ปะ....อื้ออออออ"
     
     
     
     
    ยังไม่ทันที่ร่างเล็กจะได้พูดอะไรริมฝีอิ่มสีสดก็ถูกปิดด้วยปากเรียวด้วยจูบที่แสนร้อนแรง ร่างเล็กไม่ได้ดิ้นหรือขัดขื่น แต่ก็ไม่ได้จูบคนตรงหน้ากลับเช่นกัน เมื่อร่างสูงเห็นคนตัวเล็กไม่ได้ขัดขืนอะไรจูบที่แสนเร้าร้อนจึงค่อยๆกลายเป็นอ่อนหวานแทน
     
     
    "อืมมมมม..."
     
     
    เมื่อได้รับจูบแสนหวานร่างเล็กก็เผลอที่จะคล้อยตามไปกับริมฝีปากเรียวของคนตรงหน้าอย่างเสียมิได้และยังเผลอครางออกมาเบาๆเมื่อร่างสูงค่อยๆเลื่อนปากเรียวลงมาที่ซอกคอหอม ร่างสูงแหวกคอเสื้อของคนตรงหน้าจนเห็นไหล่ขาวเนียนเหมือนผิวพันของเด็กแรกเกิด
     
     
    "อื้ออออ...อย่า..."
     
     
    ร่างเล็กร้องห้ามเมื่อร่างสูงกดริมฝีปากลงบนหัวไหล่เค้าอย่างแรงซึ่งมันไม่ทัน เพราะมันกลายเป็นรอยสีกุหลาบซะแล้ว ร่างสูงอุ้มคนตัวเล็กให้ขึ้นไปนั่งบนเค้าเตอร์ครัวแล้วเลิกเสื้อขึ้นก่อนจะพรมจูบอ่อนหวานอย่างระมัดระวังเพราะกลัวจะเกิดรอยอย่างที่ยัยลูกแมวของเค้ากลัว...
     
     
     
     
     
     
     
     
    #เฮ้ยไหงแค่ขโมยแว่นถึงได้กลายมาเป็นแบบนี้ซะล่ะ
    #ตัดเข้าเอ็น ซี ซะดีมั้ย
    #ตัดไว้ที่ 25% ก่อนแล้วกันนะ ฮิฮิ
    #อยากอ่านต่อก็เม้นมาโลด
     
     
     
     
     
     
     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×