ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : รั ก เ ห มี ย ว ๆ : แ ป ล ง โ ฉ ม [25 เปอร์เซ็นต์]
"แล้วมันคืออะไร"
"...หื้ออออ...มันเป็นเรื่องของบี๋ต่างหาก"
"ฉัน...?"
"ทุกคนในโรงเรียน...รู้จักนายอิมแจบอมว่าอะไรรู้มั้ย?"
"หัวกะทิอันดับหนึ่ง"
"ถูก...แต่ยังไม่ใช่ประเด็น"
"เด็กกิ๊ฟเต็ด...เด็กแลกเปลี่ยน!"
"อือก็ถูกอีก...แต่ไม่ตรง"
"ลูกรักอาจารย์"
"ไม่ตรง!"
"เศรษฐีประจำโรงเรียน"
"อันนี้เค้าพึ่งรู้แหะ"
"แล้วตรงประเด็นรึป่ะ?"
"ไม่!"
ร่างเล็กยกมือทำสัญญาลักษณ์กากบาท
"แล้วอะไรบอกมาเลย ไม่อยากทายแล้ว"
-----------------------------
ความเดิมตอนที่แล้วแล้วแล้ว(บทนำ)
"แมวเจ้าแจบอมน่ะ ชื่อโนร่า"
"แจบอม...?เด็กกิ๊ฟเต็ดที่ใส่แว่นหนาๆหน้าแก่ๆไม่หล่อเลยน่ะหรอครับ"
"ฮ่าๆ เจ้านั่นแหละ พอดีมันมาฝากไว้น่ะ"
-----------------------------
"เด็กที่ใส่แว่นหนาๆหน้าแก่ๆไม่หล่อเลย"
"หน้าแก่ไม่หล่อ งั้นหรอ (-_-)"
"เยสสสสสส"
"ใครสนล่ะ"
ร่างสูงทำหน้าเศร้าก่อนจะเปลี่ยนเป็นยกยิ้มกวนส้นTeenทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้แล้วหันกลับไปดูทีวีต่อ
"เค้าสน!"
"..."
"ถอดแว่นออกเถอะนะ..."
"..."
"รู้มั้ยว่าไอ้แว่นหนาๆนั่นมันบดบังความหล่อของบี๋อยู่อ่ะ"
"..."
"บี๋"
"..."
"ไอ้พี่บี๋!!! ฟังกันบ้างรึป่าว!!!"
"ไม่ถอด เลิกงอแงได้แล้วจะดูหนัง"
ร่างสูงเลื่อยตัวลงนอนแผ่ยาวบนโซฟาแล้วเอาเท้ามาวางไว้บนตักของจินยองที่นั่งขัดสมาธิอยู่ปลายโซฟา
หน็อยยยยย อิมแจบอม คิดว่าปาร์คจินยองโดนขัดใจแล้วจะอยู่เฉยได้หรอ
ร่างสูงเอี้ยวหัวก้มมองต่ำไปทางร่างเล็กที่นั่งนิ่งเงียบไม่ยอมพูดจา ถ้าเป็นปกติจะต้องมีเสียงแง๊วๆมาอ้อนข้างหูแล้วสิ...หรือว่าจะโกดจริง? ไม่หรอกมั้ง
"ฮึก...งื้อออออออออออ"
อุ่ยตาย ยัยลูกแมวกำลังใช้อุ้งมือเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างกับเขื่อนแตกอยู่ เอาไง! ยัยลูกแมวร้องไหนหางตกเลย หรือว่าจะโกดที่เอาเท้าไปวาง
แจบอมยกเท้าออกจากตักของยัยลูกแมว แล้วรอดูปฏิกิริยา
"งือออ อึก ฮึ ฮืออออออ"
อ่าวไม่ใช่เรื่องนี้แหะ แล้วร้องไห้ทำไมเนี่ย
"ร้องไห้ทำไมลูกแมว"
"ฮืออออ มี ฮึก คนขัดใจ"
"โอ๋อ๋อ๋อ๋อ๋ ใครบังอาจมาขัดใจลูกแมวของบี๋"
"ฮือออ คนที่ใส่แว่น ส่วมเสื้อแดง ฮึก ฮืออออ กางเกงสีเขียว นอนอ้วนอยู่"
ต๊ะเอ๋ บิงโก คำตอบคือบี๋ๆคนหล่อเองจ้า!!!~ (ใครเค้าจะกล้าแต่งตัวทุเรสแบบแกอีกว่ะบี๋)
"หืออออ...นี่แหนะ...นี่แหน่ะ...กล้าขัดใจลูกแมวน้อยของฉันได้ยังไง...ตีให้แล้วหยุดร้องไห้นะคนดี"
แจบอมลุกขึ้นนั่งแล้วใช้มือตีที่แขนของตัวเอง
"งื้อออออ...อึก...หื้อออออ"
"...(-_-)...ทำไมยังไม่หยุดร้องอีกล่ะ"
"ฮือออออออ"
"จินยอง หยุดร้องไห้เถอะ"
"งื้อออออออ อึก อึก"
"ปาร์คจินยอง หยุดร้องไห้เดี๋ยวนี้"
"ไม่ งื้อออออออออออ"
"(-_-)"
"ฮื่ออออออออออออออ"
"ไม่หยุดร้องฉันจูบนายจริงๆด้วย"
"งึก งึก..."
"...(^_^)..."
"ฮื้ออออออ...งื้อออออออ"
ร่างสูงคลานเข่าเข้าไปหาจินยองที่นั่งร้องไห้ที่โซฟาก่อนจะ...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เมื่อแจบอมเอาหน้ายื่นเข้าไปใกล้ ลูกแมวน้อยก็ฉวยโอกาสคว้าแว่นตาของแจบอมออกแล้วกระโดดหนีอแกจากโซฟา
"อ๊ะ! จินยองอย่าทำแบบนี้"
"เค้าไม่จูบกับคนไม่หล่อหรอกนะ แบร่!"
ใครบอกว่าไม่หล่อกันล่ะ พอถอดแว่นปุ๊บก็กลายเป็นคนล่ะคนเลยต่างหาก...สัญญามาสีกทีเถอะบี๋
"จินยองฉันมองไม่เห็นนะ!"
"งั้นก็สัญญามาก่อนสิ ว่าจะใส่คอนแทคเลนท์แทนน่ะ"
"ไม่...เอาแว่นฉันคืนมา"
"ถ้าไม่ตกลงก็ไม่คืนให้หรอก"
"จินยองไม่เล่น! เอาคืนมา"
ร่างสูงเดินแกว่งมือสะเปะสะปะไปทางครัวซึ่งจริงๆแล้วร่างเล็กอยู่ทางห้องนอน
จะทำอะไรของเค้าน่ะคงไม่ได้จะไปเอามีดมาค่าฉันหรอกนะ
"บี๋!"
ร่างเล็กตะโกนแล้ววิ่งมาแทรกตัวหน้าแจบอมอย่างรวดเร็วเมื่อทั้งสองแขนของเค้ากำลังจะคว้ากอดเอาบรรดาแก้วไวท์ที่เรียงตัวสูง7ชั้นบนเคาเตอร์
"จับตัวได้แล้ว!"
"หืออออ?"
ร่างสูงใช้มือทั้งสองข้างท้าวกับเคาเตอร์แล้วเบียดตัวจนติดกับร่างเล็กเพื่อไม่ให้ร่างเล็กมีทางหนี
ตึกตัก ตึกตัก อกปาร์คจินยองจะระเบิดทำไมต้องเอาหน้าหล่อๆยื่นมาด้วยเล่า!!!! จินยองอยากจะเอาแว่นส่วมเข้าไปลดความหล่อเหลือเกิน หัวใจปาร์คจินยองคนนี้จะได้ไม่ต้องเต้นผิดจังหวะแบบนี้...แต่ไม่ได้! ปาร์คจินยองจะไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆเด็ดขาด ยังไงปาร์คจินยองก็จะทำให้บี๋ยอมใส่คอนแทคเลนท์แล้วทิ้งไอ้แว้นหนาๆนี่ซะ!!!!ปาร์คจินยองจะต้องเนรมิตรอิมแจบอมให้ได้!!!
"เด็กดื้อ...เอาแว่นคืนมา"
"มะ...ไม่!"
จินยองเอาแว่นเก็บไว้ด้านหลัง
"ถ้ายังดื้ออีก..."
"ไม่คืน!!!!"
"ฉันจูบนายแน่"
"ไม่มีทาง!"
" 1 "
"..."
" 2 "
"..."
"...สะ"
"ยอมแล้วๆ คืนแล้ว"
ร่างเล็กตะโกนออกมาเสียงดัง ร่างสูงก็ยกมือขึ้นมาแบตรงหน้าอย่างรอคอย แต่ใครจะรู้ว่าคนเจ้าเล่ห์อย่างปาร์คจินยองจะนอมปล่อยโอกาสทองนี้ทิ้ง เมื่อปาร์คจินยองเห็นว่าแตบอมยกมือขึ้นก็รีบแทรกตัวออกไปทันที
แต่ก็ต้องกลับมาที่เดิมเพราะแรงกระชากที่ขออมือของเค้า
"คิดจะเล่นตุกติกหรอ"
"ปะ ป่าวสักหน่อย! แค่..."
"...?"
"...แค่จะเอาแว่นไปเช็ดให้!"
"โกหก..."
"ปะ....อื้ออออออ"
ยังไม่ทันที่ร่างเล็กจะได้พูดอะไรริมฝีอิ่มสีสดก็ถูกปิดด้วยปากเรียวด้วยจูบที่แสนร้อนแรง ร่างเล็กไม่ได้ดิ้นหรือขัดขื่น แต่ก็ไม่ได้จูบคนตรงหน้ากลับเช่นกัน เมื่อร่างสูงเห็นคนตัวเล็กไม่ได้ขัดขืนอะไรจูบที่แสนเร้าร้อนจึงค่อยๆกลายเป็นอ่อนหวานแทน
"อืมมมมม..."
เมื่อได้รับจูบแสนหวานร่างเล็กก็เผลอที่จะคล้อยตามไปกับริมฝีปากเรียวของคนตรงหน้าอย่างเสียมิได้และยังเผลอครางออกมาเบาๆเมื่อร่างสูงค่อยๆเลื่อนปากเรียวลงมาที่ซอกคอหอม ร่างสูงแหวกคอเสื้อของคนตรงหน้าจนเห็นไหล่ขาวเนียนเหมือนผิวพันของเด็กแรกเกิด
"อื้ออออ...อย่า..."
ร่างเล็กร้องห้ามเมื่อร่างสูงกดริมฝีปากลงบนหัวไหล่เค้าอย่างแรงซึ่งมันไม่ทัน เพราะมันกลายเป็นรอยสีกุหลาบซะแล้ว ร่างสูงอุ้มคนตัวเล็กให้ขึ้นไปนั่งบนเค้าเตอร์ครัวแล้วเลิกเสื้อขึ้นก่อนจะพรมจูบอ่อนหวานอย่างระมัดระวังเพราะกลัวจะเกิดรอยอย่างที่ยัยลูกแมวของเค้ากลัว...
#เฮ้ยไหงแค่ขโมยแว่นถึงได้กลายมาเป็นแบบนี้ซะล่ะ
#ตัดเข้าเอ็น ซี ซะดีมั้ย
#ตัดไว้ที่ 25% ก่อนแล้วกันนะ ฮิฮิ
#อยากอ่านต่อก็เม้นมาโลด
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น