ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : รั ก เ ห มี ย ว ๆ : ผิด ไป แล้ว [50 เปอร์เซ็น]
"แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก"
ร่างสูงวิ่งลงมายังด้านล่างคอนโดแต่ก็ยังไม่พบร่าเล็กที่เค้าหา เลยวิ่งไปยังเคาเตอร์เพื่อถามหาร่างเล็ก
"ขอโทษครับ...เห็นผู้ชายตัว...ประมานนี้ ขาวๆ คาดผมหูแมวบ้างมั้ยครับ"
ร่างสูงอธิบายรูปลักษณ์ของร่างเล็กคราวๆให้พนักงานหน้าเคาเตอร์ฟังแต่เธอเพียงส่ายหน้ามาเป็นคำตอบ
"ไปไหนกันนะ!!!"
ร่างสูงกำโทรศัพท์ในมือแน่น พลางโทษตัวเอง ที่ตัวเล็กร้องไห้และหนีไปก็เป็นเพราะเค้า
"อึก...ฮื้อออออ..."
"...(' ')..."
"อื้ออออ...ฮื้ออออ...อึก อึก"
"...(' ')..."
ร่างสูงนั่งมองร่างเล็กนั่งชั้นเข่าร้องไห้โดยไม่มีการปลอบหรือพูดใดๆมาได้สักพัก เค้าทำเพียงแค่นั่ง...แล้วก็นั่ง...แล้วก็นั่งมอง...
ปังงงงงง
เสียงประตูถูกปิดกระแทรกอย่างแรงจากห้องข้างๆ ทำให้ร่างสูงเริ่มบทสนทนา
"อึก อึก ฮื้อออออ..."
"เค้าคงออกมาตามหานาย"
"ไม่หรอก อึก เค้าโกดฉัน เค้าเกลียดฉันด้วย!"
"...งั้นคงไปหาอะไรกิน"
"แง๊!!!!!~"
ร่างเล็กปล่อยโฮออกมาเสียงดัง
"...(-_-)...อะไรของนาย"
"เค้าไม่ตามหาฉันจริงๆหรอ!!!! งื้ออออ"
"...(-_-)...อยากให้ตอบว่าอะไรกันแน่"
"เค้าตามหาฉัน เค้ามาง้อฉัน เค้ามาโอ๋ฉัน เค้ามาปลอบฉัน เค้ามาซับน้ำตาฉัน เค้าเข้ามากอดฉัน เค้าดันหัวฉันให้ซบที่ไหล่เค้า...สักอันในนี้ อันไหนก็ได้...ฮื้ออออ"
ร่างสูงมองหน้าร่างเล็กนิ่งๆก่อนจะใช้สองมือประคองใบหน้าของร่างเล็กแล้วใช้หัวแม่มือทั้งสองปาดน้ำใสๆที่เปอะแก้มเนียนออกแล้วดันร่างเล็กให้มาซบที่หัวไหล่แล้วใช้แขนกว้างโอบกอดพลางใช้มือหนาลูบหัวเบาๆอย่างถะนุถนอม
"ไม่ร้องนะ...บื้อ...หน้านายไม่เหมาะกับน้ำตาเลย"
"อึก..."
"ไม่ร้อง...ไม่ร้อง"
"(^-^)"
ร่างเล็กเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหล่อที่กำลังหลับตาพลางลูบหัวปลอบโยนตน
"ขอบคุณนะ...มาร์ค...(^-^)..."
"อืม...ป่านนี้หมอนั่นคงวิ่งตามหานายถึงยุโรปแล้วมั้ง"
"...ดี จะได้เข็ด..."
ร่างเล็กยิ้มน้อยๆพลางลุกขึ้นยืน
"จะกลับเลยหรอ..."
"อือ...ฉันรบกวนนายมากเกินไปแล้ว...ขอโทษนะ...แล้วก็ขอบคุณ"
"อืม...ไม่เป็นไร...ฝันดีนะ"
"(0///0)...ฝะ...ฝันดี เหมือนกัน"
ร่างเล็กลุกขึ้นเดินกลับห้องจนรับตา
"สุดท้าย...ก็เลือกเค้าอยู่ดี...ถึงจะรู้...แต่ก็ไม่อยากจะยอมรับตอนนี้...เป็นอะไรไปเนี่ยเรา..."
กรี๊งงงงงงงงงง กรี๊งงงงงงงง
เสียงโทรศัพท์บ้านเครื่องเล็กดังขึ้นขณะที่ร่างเล็กนั่งอยู่ที่โซฟาที่เดิมที่เค้าโดนดุ ร่างเล็กตัดสินใจเดินไปรับ...ซึ่งปลายสายก็คือคนที่เค้าคาดเดาเอาไว้จริงๆ
"ฮัลโหล..."
[จินยอง!!!...ให้ตายเถอะ เค้าเป็นห่วงแทบแย่...อย่าไปไหนนะเค้ากำลังจะกลับแล้ว]
"อือ..."
ร่างเล็กยกยิ้มขึ้นเล็กน้อยเมื่อได้ยินน้ำเสียงของร่างสูงที่ดูจะเป็นห่วงเค้าจริงๆ
[ไม่วางได้มั้ย...]
"เปลือง..."
[เค้ารวย เค้าจ่ายได้]
"...(-_-)..." บี๋เป็นคนที่กวนตีนที่สุดในโลกเลย ~
[ขอโทดนะ...ขอโทดจริงๆ...]
"ช่างเถอะ!...ไว้ค่อยคุยเถอะ...ง่วง...แค่นี้นะ]
[จินยอง!!!!]
"..."
[สัญญานะ ว่าจะอยู่จนเค้ากลับ จะไม่หนีไปไหน...]
"รู้แล้วน่า แค่นี้แหละ!"
ร่างเล็กกกวางสายก่อนที่ใบหน้าหวานที่ก่อนหน้านี้เต็มไปด้วยน้ำตา กับกลายเป็นใบหน้าหวานที่ประกอบไปด้วยรอยยิ้ม จนแก้มแทบปริ
"...(^-^)..."
ร่างเล็กนั่งยิ้มมีสาเหตุอยู่บนโซฟา แต่ไม่นานนัก ความง่วงก็เริ่มเข้ามาครอบงำจนเข้าสู่ห้วงนิทรา
แกร๊ก
"จินยอง!!!"
ร่างเล็กที่นั่งหลลับอยู่ที่โซฟาสะดุ้งเล็กน้อยแต่ก็ทำเป็นตีเนียนหลับไม่รู้เรื่องอยู่
"...หลับแล้วหรอ..."
"ทำไมไม่เข้าไปนอนในห้องล่ะ...อึ๊บ"
ร่างสูงช้อนตัวร่างเล็กไว้ในอ้อมแขนก่อนจะพาร่างเล็กไปไว้บนเตียงนุ่มแล้วทิ้งตัวลงข้างๆแล้วลูบหัวคนตัวเล็กเบาๆ
"ขอโทษนะจินยอง..."
"ขอโทษที่พาลใส่..."
"ขอโทษที่ไม่มีเหตุผล..."
"ขอโทษที่ดุ..."
"ขอโทษที่ไม่ฟัง..."
"ขอโทษ...ที่ไม่เข้าใจจินยองให้มากกว่านี้..."
"ต่อไปนี้บี๋จะไม่ขัดใจอิเหมียวของบี๋อีกแล้วนะ...บี๋จะยอมอิเหมียวทุกอย่างเลย จะตามใจอิเหมียวทุกอย่างเลย..."
"อย่าหนีกันไปแบบนี้อีกนะ..."
ร่างสูงดึงร่างเล็กเข้ามาไว้ในอ้อมอก เพราะความกลัว...
กลัวว่าร่างเล็กจะหนีเค้าไปอีก...
กลัวว่าเค้าจะไม่ได้กอดร่างๆนี้อีก...
'ยอมทุกอย่างจริงๆนะ...(>3<)'
ร่างเล็กนอนคิดในใจพลางอมยิ้มในอ้อมกอดของร่างสูง...
#50 เปอร์ไปก่อน
#อีก 50 เปอร์บี๋น้วมแน่ๆ
#ดุจนอิเหมียวเบะ คิดหรอว่าอิเหมียวจะหายง่ายๆ
#เหมียวนยองซะอย่าง อย่าฝัน!!!
#เจออิเหมียวเอาคืนแน่ๆ
#ไม่รอด ไม่รอด ไม่รอด !!!!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น