[Got7] รักเหมียวเหมียวฉบับอิมแจบอม Bnior Marknior

ลำดับตอนที่ #12 : รั ก เ ห มี ย ว ๆ :My name is Mark tuan [100 เปอร์เซนต์]

 

 

 

 

"ให้ตายเถอะ! เพื่อนหายไปทั้งคนยังไม่คิดจะตามหาเลยรึไงกัน!"

 

 

 

 

ร่างเล็กนั่งงอลตุ๊บป่องอยู่ที่ป้ายรถเมลล์ พลางคิด ในใจก็ไม่ได้คิดโกดจริงจัง แค่งอลเล่นๆเฉยๆถ้าเพื่อนทั้งสองตามมาง้อสักหน่อยก็จะหายงอลอยู่แล้วเชียว แต่ผลตอบรับคือ...ไม่ง้อ

 

 

 

 

"ไม่ง้อก็ไม่ง้อ...(T^T) ไอ้เพื่อนบ้า"

 

 

 

 

ร่างเล็กตัดสินใจลุกเดินไปโบกแท็กซี่แต่ก็มีบ้างอย่างทำให้เค้าต้องหยุดการกระทำแล้วหันกลับไปมอง

 

 

 

 

แป๊นนนนนนน!!!!!

 

 

 

 

เสียงแตรของรถสปอตคันหรูสีสดที่จอดอยู่ดังขึ้นก่อนที่เจ้าของรถจะลดกระจกฟิล์มมืดสนิทลง

 

 

 

 

"คะ คุณอีกแล้ว..."

 

 

 

 

"ไปไหน"

 

 

 

 

"กำลังจะกลับบ้าน"

 

 

 

 

"ขึ้นมา"

 

 

 

 

ร่างเล็กมองเจ้าของรถสปอตคันหรูก่อนจะตอบไปว่า...

 

 

 

 

"ไม่เป็นไร...ขอบคุณสำหรับความหวังดีนะผมขึ้นแท็กซี่กลับเองดีกว่า"

 

 

 

 

"ขึ้นมา..."

 

 

 

 

"อย่ามายุ่งกับผมเลย คุณเป็นคนมีชื่อเสียง รีบๆขับรถไปซะ เดี๋ยวคนเห็น"

 

 

 

 

"..."

 

 

 

 

ร่างสูงไม่ตอบอะไรก่อนจะเปิดประตูลงมาจากรถมายืนประชิดตัวร่างเล็กจนหน้าแนบอกแล้ว...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เห้ยยยยย!!~ ทำอะไรเนี่ย!!~"

 

 

 

 

"..."

 

 

 

 

ร่างสูงไม่ตอบอะไรอีกครั้งเค้าทำเพียงแค่จับคนตัวเล็กแบกขึ้นบ่าแล้วจะยัดลงใส่ในรถสปอตคันหรู

 

 

 

 

"คุณ!!!!"

 

 

 

 

"เงียบ..."

 

 

 

 

"..."

 

 

 

 

ร่างเล็กนั่งเงียบรูดซิบปากตามคำสั่งของร่างสูงโดยไม่มีเหตุผล

 

 

 

 

แกร๊ก...

 

 

 

 

ร่างสูงเอี้ยวตัวมาจัดการรัดเข็มขัดนิรภัยให้ร่างเล็กแล้วกลับไปทำหน้าที่คนขับอย่างเดิมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่ได้ทำอะไรผิด

 

 

 

 

"อยู่ไหน"

 

 

 

 

"คอนโด XX"

 

 

 

 

"..."

 

 

 

และก็มีแต่ความเงียบเหงาในรถ...

 

 

 

"...(=_=)..."

 

 

 

 

"...('  '   )..."

 

 

 

 

"...('=_=)..."

 

 

 

 

"...('   ')..."

 

 

 

 

"...("=_=)..."

 

 

 

 

"...('  '   )..."

 

 

 

 

"คุณมีอะไรจะพูดมั้ย?"

 

 

 

 

หลังจากที่เห็นร่างสูงหันมามองแล้วเค้าเป็นพักๆเค้าก็เป็นฝ่ายพูดขึ้น

 

 

 

 

"ทำไมต้องใส่ตลอด..."

 

 

 

 

ไม่พูดปล่าว ยังใช้มือมาลูบๆซะจนร่างเล็ก...

 

 

 

 

"งื้อออออออออ..."

 

 

 

 

ร้องครางบิดเคลิ้มไปซบหัวไหล่คนขับอย่างมาร์คต้วนเลยทีเดียว

 

 

 

 

"...('  ')..."

 

 

 

 

มาร์คจอดรถข้างทางแล้วหยุดลูบ

 

 

 

 

"...(~_~)..."

 

 

 

 

"...('   ')..." หันไปมองตัวเล็กที่เขินอายแล้ว...

 

 

 

 

"เง้อออออ ~ ...งื้อออออ ~"ลูบอีก

 

 

 

 

"...('   ')..." หยุดลูบ

 

 

 

 

"...(~_~)...งื้ออออ ~"ลูบอีก

 

 

 

 

"...('   ')..."หยุดลูบ

 

 

 

 

"เลิกเล่นสักที!"

 

 

 

 

"ทำไม..."

 

 

 

 

'ยังจะมีหน้ามาถามอีก' -_- แน่นอนว่าร่างเล็กคิดในใจ

 

 

 

 

"ขับรถต่อได้แล้วคุณ"

 

 

 

 

"ตอบ"

 

 

 

 

"(-_-) ขับรถ!"

 

 

 

 

"ตอบ...ก่อน"

 

 

 

 

"(-_-)"

 

 

 

 

"..."

 

 

 

 

ร่างสูงนั่งมองหน้าร่างเล็กแบบคาดคั้นคำตอบ เป็นเชิงว่าถ้าไม่ตอบ รถคันนี้จะไม่มีทางขยับไปไหนทั้งนั้น

 

 

 

 

"(-_-) มันเป็นหูจริงๆของผม ถ้าลูบแล้วมันทำให้ผม...งื้ออออออ ~ โอ้ย! "

 

 

 

 

ร่างสูงเอามือมาจับลูกเบาๆก่อนจะดึงๆแรงๆ

 

 

 

 

"ของจริง...จริงๆด้วย"

 

 

 

 

"ก็เออดิ! ขับรถต่อได้แล้วนายน่ะ! ถ้าไม่ขับก็บอกฉันจะลงตรงนี้แหละ!!...คะ...คุณ"

 

 

 

 

ร่างเล็กที่มีน้ำโหหลังจากโดดดึงหูให้เจ็บจนน้ำตาคลอ หันไปเตรียมจะตะคอกคนร่างสูงแต่ก็ต้องหยุดลงเมื่อร่างสูงที่เค้าเคยเห็นเพียงแค่ริมฝีปากเพราะมีแว่นและหมวกปิดบังใบหน้าตลอด ตอนนี้กลับไม่เหลืออะไรเลยมีเพียงใบหน้าหล่อคมไร้ที่ติกับดวงตาคู่สวยสะกดเค้าเอาไว้

 

 

 

 

"นาย...เป็นแมว?"

 

 

 

 

"กะ...ก็หาวิธีรักษาอยู่"

 

 

 

 

"โรค?"

 

 

 

 

"มะ มันคือความผิดพลาดทางการทดลอง"

 

 

 

 

"อ่อ..."

 

 

 

 

"อย่าไปพูดอะไรเรื่องนี้ให้ใครฟังแล้วกัน ลืมๆมันไปซะ"

 

 

 

 

"ความลับ...?"

 

 

 

 

"ใช่...ห้ามบอกใคร"

 

 

 

 

"นายเผยความลับให้ฉันฟัง..."

 

 

 

 

"..."

 

 

 

 

"ฉันก็เผยความลับให้นายฟัง..."

 

 

 

 

"ความลับของคุณ...?"

 

 

 

 

"ใบหน้าของฉัน..."

 

 

 

 

"..."

 

 

 

 

"นายเป็นคนแรกที่ได้เห็นมัน..."

 

 

 

 

'ตานี้ตั้งใจจะบอกว่าคลอดออกมาพร้อมแว่นดำกันแดดรึไงว่ะ!!!ใครจะไปเชื่อ!'

 

 

 

 

"งะ งั้นหรอ...ดี...ใจ...จังเลย...(-_-)"

 

 

 

 

"เชื่อฉัน...?"

 

 

 

 

'แน่นอนว่าไม่เชื่อ (-_-) ไปบอกเด็กอนุบาลยังไม่มีใครเชื่อเลยคุณ'

 

 

 

 

"เชื่อสิ...คุณไม่โกหกหรอก...ฮ่าๆ...เอาหน้าออกไป...ขับรถต่อเถอะนะ"

 

 

 

 

ร่างเล็กโกหกเนียนๆ(หรอ?) แล้วใช้มือดันหน้าร่างสูงให้หันหน้าไปด้านหน้าเบาๆ

 

 

 

 

"ฉันโกหก..."

 

 

 

 

'(-_-) ไม่อยากรู้แล้ว อยากกลับบ้านนนน!!!!!!!'

 

 

 

 

"งะ งั้นหรอ...ประหลาดใจ!"

 

 

 

 

จุ๊บ

 

 

 

 

"...(O[]O)..."

 

 

 

 

ร่างเล็กได้แต่นั่งช็อคเมื่ออยู่ๆคนที่เค้าผลักหน้าให้ขับรถกลับหันหน้ามาแล้วก้มมาจุ๊บที่ปากเบาๆและรวดเร็วแต่ทำให้ร่างเล็ก....รู้สึก...ชอบแปลกๆ =_=

 

 

 

 

"นายเป็นจูบแรกของฉัน..."

 

 

 

"(0_0)"

 

 

 

 

"...คือเรื่องจริง"

 

 

 

 

"...(-[]-)..."

 

 

 

 

"หายกัน...สำหรับความลับ"

 

 

 

 

"ห้ะ!...?"

 

 

 

 

"...('  ')...ถึง"

 

 

 

 

ร่างเล็กที่ยังคงงงไม่หายกับเรื่องที่เค้าพึ่งเผชิญ แต่พอจะหันไปถามคนสร้าง(ปัญหา) กับพูดสั้นๆเชิงไล่...(-*-)

 

 

 

 

 

'นี่มันวันอะไรว่ะเนี่ย'

 

 

 

 

พอหันไปมองด้านนอกว่าเป็นหน้าคอนโดของตนแล้ว จึงตัดสินใจ

 

 

 

 

'ไม่สงสัยก็ได้ว่ะ คิดซะว่าเมื่อกี้กุหลับบนแท็กซี่ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น'

 

 

 

 

"ขอบคุณที่มาส่ง...ลาขาดล่ะ!"

 

 

 

 

ร่างเล็กรีบเปิดประตูกระโดดลงจากรถอำลาเจ้าของรถคันหรูก่อนจะปิดประตูแล้วเดินเฉิมๆ เข้าคอนโดไปโดยไม่หันมาสังเกตุรถสปอตเลย...ว่าเลี้ยวเข้าลานจอดของคอนโด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แกร๊ก...

 

 

"6 โมง...ทำไมพึ่งกลับ"

 

 

 

 

เมื่อร่างเล็กบิดลูกบิดประตูก็โดนยิงคำถามซะจนแทบหลบไม่ทัน

 

 

 

 

"ปะ...ไปหาอะไรกินกับแจกะแบม...มา"

 

 

 

 

"ยองแจ...หรอ?"

 

 

 

 

"ใช่แล้ว...หมอนั้นบอกว่าอยากกินไอติม"

 

 

 

 

ร่างเล็กพูดและหย่นก้นลงบนโซฟาข้างๆร่างสูง

 

 

 

 

"ไม่รู้หรอว่ายองแจกับเค้าอยู่ห้องเดียวกันอ่ะ..."

 

 

 

 

"รู้สิ ทำไมจะไม่รู้ล่ะ"

 

 

 

 

"แล้วรู้ป่ะว่าเค้าเลิกกี่โมง"

 

 

 

 

 

"ห้าโมงครึ่งไง"

 

 

 

 

"แล้วเพื่อนโดดเรียน...ทำไมถึงไม่ห้าม!"

 

 

 

 

ร่างสูงตะคอกหน้าดุใส่ร่างเล็กที่นั่งอยู่

 

 

 

 

"ฮึก...บะ...บี๋~...ทะ ทำไม..."

 

 

 

 

ร่างเล็กที่นั่งอยู่สะดุ้งโหยงกระเถิบถอยหนีร่างสูงจนสุดโซฟาก่อนที่น้ำใสๆจากดวงตาจะค่อยๆไหลลงบนแก้มเนียนขาวของคนตัวเล็ก

 

 

 

 

"ไม่ต้องร้องเลยนะจินยอง!"

 

 

 

 

แจบอมยังคงขึ้นเสียงใส่จินยองอีกเมื่อแจบอมเห็นว่าคนตัวเล็กผิดที่สนับสนุนเพื่อนในทางที่ผิด

 

 

 

 

"...ฮื้อออออออ...ฮืออออออ"

 

 

 

 

"เงียบ!!!! ไม่ต้องมาร้องไห้เลย!!!"

 

 

 

 

แจบอมไม่เข้าไปปลอบแถมยังเสียงดังใส่คนตัวเล็กที่กลัวจนแถบจะจมหายไปกับโซฟา

 

 

 

 

"อึก...ฮืออออออ...ฮื้ออออ...ก็แจ...อยากกิน"

 

 

 

 

"แต่มันไม่ใช่เวลา! หยุดร้องไห้เดี๋ยวนี้จินยอง!!!"

 

 

 

 

"ไม่!!! อื้อออ ฮึกกกก ฮื้ออออ"

 

 

 

 

ร่างเล็กตะโกนกลับไปพร้อมกับขว้างหมอนใส่

 

 

 

 

"เอาแต่ใจเกินไปแล้วนะจินยอง!!! ทำไมถึงเป็นแบบนี้!!! จินยองผิดทำไมไม่ยอมรับ!!!"

 

 

 

 

"เค้าผิดอะไร!!! ทำไมบี๋ต้องตะคอก!!! ถ้าเพื่อนจะโดดเรียน เค้าจะห้ามได้มั้ยในเมื่อเพื่อนคิดที่จะโดด!!! แล้วเพื่อนอยู่ห้องเดียวกับบี๋ ถ้าบี๋ห้ามได้ทำไมบี๋ไม่ห้าม!!!"

 

 

 

 

"ก็เค้าไม่รู้ว่ายอง..."

 

 

 

 "แล้วทำไมเราต้องทะเลาะกันเพราะคนอื่นด้วย!!!"

 

 

 

 

ปังงงงง!!!

 

 

 

 

ร่างเล็กรัวใส่ร่างสูงเสียงดังก่อนจะวิ่งหนีออกจากห้องจากห้องไปทิ้งไว้เพียงแค่โทรศัพท์ที่อยู่ในแอฟริเคชั่นไลน์

 

 

 

 

 

 

 

แจแจ : วันนี้ไปกินติมกัน

แบมแบม : ที่ไหน

จูจู : แกเลิกห้าโมงครึ่งไม่ใช่หรอแจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"กุทำอะไรลงไปว่ะเนี่ย!"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

จากนั้นร่างสูงก็ตัดสินใจวิ่งออกจากห้องไปตามหาร่างเล็ก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

'แล้วทำไมเราต้องทะเลาะกันเพราะคนอื่นด้วย!!!'

 

 

 

 

'เสียง...คุ้นๆแห้ะ'

 

 

 

 

ร่างสูงลุกขึ้นจากโซฟาเดินไปเปิดประตูห้องเพื่อตามหาเจ้าของเสียง แต่เพีงแค่เค้าเปิดประตูออกไปก็เจอเจ้าของเสียงที่เค้าตามหาวิ่งออกมาจากห้องข้างๆ พร้อมกับใบหน้าเปื้อนน้ำตา เมื่อเห็นเช่นนั้นเค้าจึงรีบคว้าตัวเข้ามาไว้ในอ้อมกอดทันที

 

 

 

 

"ฮึก ฮือออออ คุณ"

 

 

 

 

"..."

 

 

 

 

"ฮื้อออออ อึก เจอกัน ฮึก ฮืออออ อีกแล้ว"

 

 

 

 

"..."

 

 

 

 

"ทำไม...เวลาผม...รู้สึกแย่...ฮึก หรือ กำลังแย่...ฮื้อออออ เจอคุณทุกที...ฮึก...มาร์ค"

 

 

 

 

"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน..."

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

#หุยตอนนี้บี๋นยองดราม่าอ่ะ

#บี๋ดุอ่ะ (T^T)

#ตอนหน้าบี๋กับนยองจะดีกันมั้ยอ่ะ!

#และจะมีคู่อื่นๆในบ้างเรื่องมั้ยอ่ะ!

#อิไรต์ก็ไม่รู้  -*- แต่อิไรต์ตัวน้อยๆคนนี้จะพยายาม

#ต้องรอติดตามกันนะจ่ะ

#อิไรต์จะตั้งใจ อิไรต์จะไม่อู้

#อิไรต์จะอัพเร็วๆ อิไรต์สู้ๆ