[Got7] รักเหมียวเหมียวฉบับอิมแจบอม Bnior Marknior

ลำดับตอนที่ #11 : รั ก เ ห มี ย ว ๆ :My name is mark tuan [50 เปอร์เซนต์]

"ดื้อ เลิกกี่โมงอ่ะ"

 

 

 

"สามโมงกั๊บป๋ม"

 

 

 

 

"จะกลับก่อนก็ได้นะ"

 

 

 

 

"ทำไมอ่าาาา !!!~ ~ ~ "

 

 

 

 

"ก็เค้าเลิกห้าโมงครึ่งนู้น"

 

 

 

 

"Y^Y กลับก่อนก็ได้"

 

 

 

 

บทสนทนาของร่างสูงและร่างเล็กภายในรถจบลงง่ายๆสั้นๆได้ใจความพร้อมกับรถหรูที่เลี้ยวเข้าไปยังโรงเรียนเจวายพี

 

 

 

กึก [เอฟเฟ็คเปิดประตูไรท์เอง]

 

 

 

'นั่นดารารึป่าว'

'หล่อมากๆเลยเน๊อะ ใครกันน่ะ'

'เห้ย! นั่นมันแจบอมเด็กกิ๊ฟไง!!!'

'ใช่หรอ บ้า ทำไมถึงหล่อขนาดนั้นอ่ะ'

'หูยยย หล่อก็หล่อ บ้านก็รวย เรียนก็เก่ง ฉันพลาดไปได้ไงเนี่ย'

'เอ๊ะ! แล้วคนที่ลงมาจากรถด้วยนั่นใครน่ะ'

 

 

 

เสียงวิภาควิจารณ์ของเด็กนักเรียนโรงเรียนเจวายพี ผุดขึ้นมาไม่ขาดสายหลังจากที่จินยองและแจบอมลงจากรถ

 

 

 

 

"จินยองงงงงงงงงงงง!!~ ~ ~"

 

 

 

"โย่วว ยองแจ แบมแบม"

 

 

 

 

"ทำไมเมื่อวันศุกร์ไม่มาโรงเรียนห้ะ! แล้วนี่...ใคร"

 

 

 

 

"แจบอม เลขที่ 1 ไงฮะยองแจ" [เสริมมม ยองแจกับแจบอมอยู่ห้องเดียวกัน][แบมแบมอยู่สายวิทย์แต่ไม่ใช่กิ๊ฟเต็ด]

 

 

 

 

"คุณพระช่วย! ทำไมนังหน้านายหล่อขึ้นเนี่ย!"

 

 

 

 

"ชม ?"

 

 

 

"ชม"

 

 

 

"อ่อ...งั้นไปแรปก่อนนะ ตั้งใจเรียนนะไอ้ดื้อ"

 

 

 

 

"รู้แล้วน่า บี๋เหมือนกันนะ บ้ายบายยยยย"

 

 

 

 

ร่างเล็กโบกมือบ้ายบายให้ร่างสูงอย่างร่าเริงก่อนจะโดนเพื่อนทั้งสองหิ้วปีกลากไปยังใต้ต้นไม้

 

 

 

 

"ยังไงเนี่ย! แกคบกับนายแจบอมนั้นหรอ"

 

 

 

 

ตึ้งงงงงงงดึ้งงงงงง [เอ็ฟเฟ็คออดโรงเรียน]

 

 

 

 

"โอ๊ะโอ ออดดังแล้ว ไปเรียนก่อนนะ!!!!!"

 

 

 

 

ร่างเล็กสะบัดแขนซ้ายขวาแล้ววิ่งหนีเลี่ยงการตอบคำถามของเพื่อนซี้ทั้งสอง

 

 

 

 

"แปลกๆแหะ - - มันต้องมีอะไรปิดบังเราแน่ๆ"ยองแจว่า

 

 

 

 

"นั่นสิ...แต่ตอนเนี่ย...สายแล้วไปเรียนก่อนเร็ว!!!"แบมแบมตอบ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตื้อดึง!

 

 

 

 

เสียงแจ้งเตือนแอฟคิเคชั่นสำหรับแชทดังขึ้นจากมือถือร่างเล็ก - -* เอาง่ายๆเสียงไลน์เข้า

 

 

 

 

แจแจ : วันนี้ไปกินติมกัน

แบมแบม : ที่ไหน

จูจู : แกเลิกห้าโมงครึ่งไม่ใช่หรอแจ

แจแจ : ขี้

แจแจ : เกียจ

แจแจ : เรียน

แจแจ : อยาก

แจแจ : กิน

แจแจ : ติม

แบมแบม : จูเลิกกี่โมง

จูจู : สามโมง

แบมแบม : ไปด้วยกันเถอะ นะๆ

จูจู : อือ ก็ได้

 

 

 

 

 

ตือดึง!

 

แจแจ : ฉันอุส่าโดดเรียน เพราะงั้นเราจะต้องรู้ความสัมพันธ์ของจินยองกับไอ้บอมให้ได้

แบมแบม :ใช่!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

สามโมงครึ่ง

 

 

ตอนนี้ร่างบางทั้งสองกับร่างอวบ[กราบเท้าเมนยองแจ]มาอยู่กันที่ห้างสรรพสินค้าชื่อดังที่จินยองพึ่งมาเมื่อวานนี้เอง

 

 

 

 

"กินไรอ่ะ" ร่างบางถามเพื่อนทั้งสอง

 

 

 

 

"นายคิดว่าพวกฉันจะมากินจริงๆหรอจินยอง"

 

 

 

 

"นี่จะรู้ให้ได้เลยใช่แม้ะ"

 

 

 

 

"ก็ฉันสองคนเป็นเพื่อนแกนะว้อย!"

 

 

 

 

"เออๆ เล่าก็ได้ แต่แกอาจจะไม่เชื่อนะ"

 

 

 

 

"เชื่อดิว้ะ - -* ทำไมพวกฉันจะไม่เชื่อ"

 

 

 

 

"ฉันมีหางกับหูแมวงอกออกมา..."

 

 

 

 

"อย่ากวนติน เอาดีๆ"แบมแบมโต้

 

 

 

 

"น่ะ - -* พวกแกก็ไม่เชื่อ"

 

 

 

 

"ฉันอยากรู้เรื่องแกกับแจบอมต่างหากเล่า"

 

 

 

"ก็เล่าอยู่เนี่ย แกขัดฉันก่อนอะไอ้แบม"

 

 

 

"โอเคฉันจะฟังเงียบๆ"

 

 

 

 

"คืองี้วันที่แกให้ฉันไปส่งสมุดวิทย์กับครูแบงค์ ฉันก็เดินไปดูที่แรปแต่ด้วยความหิวเลยหยิบขนมเบนโตะของแกมากิน..."

 

 

 

 

"แกไม่รู้หรอว่าตึกวิทย์ห้ามกินขนมอ่ะ"

 

 

 

 

"(- -) ไอ้แบม!!"

 

 

 

 

"โอเค ฉันจะฟังเงียบๆ"

 

 

 

 

"แล้วฉันก็ไปคว้าเอาบีเกอร์ทดลองมากรอกเข้าปาก...บลาๆๆๆๆๆ"

 

 

 

ร่างเล็กที่มัวแต่โม้อย่างออกรสออกชาติให้เพื่อนทั้งสองฟังก็ไม่รู้ว่าตนเองกำลังตกอยู่ในอันตราย เค้าไม่รู้ตัวว่าด้านหลังที่เค้าหันมาดูเพื่อนคือ...บันได

 

 

 

 

"จินยองระวัง!!!!" เสียงยองแจตะโกนบอกแต่...

 

 

 

 

"เห้ยยยยยยย !!!! ~ "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"บื้อ...เจอกี่ที...ก็บื้อ"

 

 

 

 

"คะ คุณ!!!! ในร้านตัดผม"

 

 

 

 

"ฉันชื่อมาร์ค...ต้วน"

 

 

 

 

ร่างสูงที่ประคองร่างเล็กอยู่ที่บันไดก็จัดการจับร่างเล็กตั้งแล้วแนะนำตัวภายใต้แว่นสีดำและหมวกแก๊ปปิดหน้าเหมือนกับในร้านตัดผมวันนั้น แต่สิ่งที่ทำให้ร่างเล็กจำเค้าได้ไม่ใช่ว่าเค้าแต่งตัวเหมือนเดิมหรอก แต่เป็นริมฝีปากเข้ารูปสีแดงสดต่างหาก ที่เค้าจำมันได้ดีหลังจากที่เผยอพูดแต่ละถ้อยคำ

 

 

 

 

"นั่น...มันนักร้องนิ...รุ่นพี่โรงเรียนเราอ่ะ" แบมแบม

 

 

 

 

"เคยเห็นในทีวีนะ...แต่ไม่ยักรู้ว่าเป็นศิษย์เก่า รร เรา" ยองแจ

 

 

 

 

"แต่ว่าหยิ่งมากเลยล่ะ ไม่เคยมีใครได้พูดกับเค้าเลย เค้าเผยอปากก็แค่ตอนแร๊ปกับตอบคำถามนักข่าวสั้นๆ"

 

 

 

 

"ดังได้ไงกัน - -*"ยองแจ

 

 

 

 

"คงเป็นเพราะรูปลักล่ะมั้ง เห็นว่าถ้าถอดแว่นกับหมวกออกหน้าจะหวานมาก" แบมแบม

 

 

 

 

"ไม่ค่อยชอบขี้หน้าเลย แต่ถึงยังไงก็ต้องขอบคุณที่ช่วยเพื่อนเราไว้"ยองแจ

 

 

 

 

"ขอบคุณที่ช่วยจินยองเพื่อนผมไว้นะครับ"

 

 

 

 

"..."

 

 

 

 

"..."

 

 

 

 

แบมแบมและยองแจเข้าไปหาจินยองก่อนจะโค้งขอบคุณ แต่มาร์คทำเพียงแค่มองแล้วหันไปทางจินยอง

 

 

 

 

"อย่า..บื้อ"

 

 

 

 

"ห้ะ!..."

 

 

 

 

"ไปล่ะ...จินยอง"

 

 

 

และร่างสูงก็เดินหายไปจนลับตา ทิ้งไว้แต่ความสงสัยให้กับทั้งสามคนที่ยื่นเอ๋ออยู่

 

 

 

 

"แก...ได้ยินป่ะ...เค้าเรียกแกด้วยจินยองด้วย"แบมแบม

 

 

 

 

"เสียงเท่ชะมัดยาทอ่ะ"ยองแจ

 

 

 

 

"จินยองแกสนิทกับเค้างั้นหรอ"แบมแบมยองแจ

 

 

 

 

"จะบ้าหรอ พึ่งจะเคยเจอครั้งนี้ครั้งที่สองเอง"

 

 

 

 

"ฉันขอถอนคำพูดที่บอกว่าไม่ชอบขี้หน้าเค้า! ฉันหลงรักเสียงเค้าว่ะ "ยองแจ

 

 

 

 

"พวกแกนี่มันจริงๆเลย! ฉันกลับบ้านแล้ว!"

 

 

 

 

ร่างเล็กงอลสะบัดตูดเดินไปรอแท็กซี่ที่หน้าห้างข้อหาเพื่อนไม่สนใจ

 

 

 

 

"เสียงหล่อเน้อะแกได้ยินมั้ย"ยองแจ

 

 

 

 

 

"ชัดเจน..." เคลิ้มมมมมมมมมมมมมมมม ~ ~ ~ ~ ~

 

 

 

 

 

 

ไรท์ตัดสินใจแล้ว

ความรักของบี๋นยองจะไม่สามารถหวานชื่นได้ตลอดเวลา

มาร์คต้วน...นายจะมีบทบาทตั้งแต่นี้เป็นต้นไป

นายจะต้องเข้ามาบ่อนทำลายความรักของบี๋นยอง

-*- อิไรท์โอเว่อร์

เอาเป็นว่าต่อจากนี้จะมีมาร์คต้วนเข้ามาแจมด้วยแล้วกัน

รอติดตามนะจ๊ะ

สำหรับเอ็นซี - -* คือถ้าอยากได้ไรท์ก็มีเอ็นซีกากๆไว้ให้แต่จะเอายังไง แปะเมลล์หรา บอกไรท์แล้วกันเดี๋ยวไรท์จัดให้