คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : FEELINGS - 06
"ทนหน่อยนะ พอรบสอปี นาย็ไม่้อทนอยู่ับนอย่าันอีแล้ว”
F E E L I N G S - 06
"ผมอโทษ ราวหลัผมะบอพี่ทุอย่า พี่อย่าโรธผมเลยนะ"
ยอแรีบลุึ้นแล้วโผอแบอมอย่ารวเร็ว เายอมรับว่าารไ้เห็นสีหน้าที่เ็บปวและน้ำเสียที่เย็นาออีฝ่ายเาเอรู้สึเสียใไม่น้อย
“ผมมีเหุผลบาอย่าที่ยับอพี่ไม่ไ้ แ่พี่่วยเ้าใผมหน่อยนะ”
"นี่ ะโรธผมริๆหรอ?"
ยอแถามนที่เาออีรั้ เพราะอีฝ่ายเอาแ่ยืนนิ่
"อือๆ หายโรธแล้ว็ไ้"
แบอมบอปัแบบอไปที ่อนะนั่ลทานอาหาร่อ แบอมเอ่ยพลาถอนหายใ
เาะทำเป็นลืมๆมันไป็แล้วัน
"ไม่สบายหรอ?"
แบอมเอ่ยถามภรรยาที่นั่สูน้ำมูไปเล่นเมไปอยู่โฟาลาห้อ เพราะวันนี้พวเาไม่มีแพลนออไปไหนัน
"รับ เพราะาฝนเมื่อวานแน่เลย"
ยอแเอ่ยพลาเอนหัวไปบไหล่สามีที่ทิ้ัวล้าๆแ่ในมือ็ยัเล่นเมอยู่อย่านั้น
"เี๋ยวเที่ยันะทำ้าว้มให้ะไ้ทานยาแล้ว็พัผ่อนะ"
แบอมนั่เยๆปล่อยอีนนั่บเาอยู่แบบนั้น
พอเห็นอีนไม่สบายแบบนี้เา็โรธไม่ล แบอมปล่อยให้อีนบเาอยู่อย่านั้น
เาอยามียอแอยบแบบนี้ลอไป
"ให้ผม่วยมั๊ย?"
ยอแเินมาถามพ่อรัวที่ำลัะทำอาหารมื้อเที่ยให้เา
"ไม่เป็นไร เราไปนั่เยๆีว่า"
"พี่ะไม่แอบเอายาใส่ให้ผมเหมือนที่พี่ินยอทำใ่มั้ย?"
ำถามอยอแทำเอาแบอมหัวเราะออมา่อนะวาทัพพีในมือแล้วหันมาหานถาม
"ลัวหรือไ"
"ป่าว...ผมะบอว่าริๆแล้วไม่้อใ้ยา็ไ้มั๊ ถ้าารมี เี๋ยวอารม์็มาเอแหละ"
ยอแเอ่ยพลายัิ้วเป็นเิูถูอีน เาเยอ่านเอบทวามที่ว่าเรื่อบนเียถ้าใ้ำพูแบบนี้เ้า่วยะทำให้ลอาารเิน และ่วยให้อีฝ่ายล้ามาึ้น
เาเลยอยาะลอใ้วิธีนีู้
เพราะเารู้ว่าแบอมไม่ล้าที่ะอเารๆ
และเาอยาอบแทนในสิ่ที่รอบรัวอแบอม่วยเาับพ่อไว้
"หายีแล้ว่อยพู ันไม่อยาทรมานนป่วย" แบอมเอ่ย่อนะใ้วามไวหอมแ้มภรรยา
หนอย ิะระุหนวเสือ
ยัเร็วไปอีสิบปียอแ
"พัผ่อนให้เยอะๆ อย่าแอบเล่นเมนะ"
แบอมเอ่ยพลาระับผ้าห่มให้นป่วย ยอแพยัหน้า่อนะ่อยๆหลับไปเพราะฤทธิ์อยา
เาึออมานัู่รายาร่าๆที่โทรทัศน์ายเรื่อยเปื่อย แ่อยเินเ้ามาูยอแเป็นพัๆ
"ีึ้นมั๊ย?"
แบอมถามนป่วยที่่อยๆลืมาอย่าอ่อนแรใน่วเย็นอวัน
"ีึ้นแล้วรับ"
"ให้ันามินยอมาูมั๊ย?"
"ไม่เป็นไรรับ เรใพี่ินยอป่าวๆ เี๋ยว็หาย"
ยอแเอ่ย่อนะหลับลไปอีรั้ เพราะรู้สึเหมือนะลืมาไม่ึ้น
"ยอแ ยอแ"
ยอแ่อยๆลืมาึ้นเพราะไ้ยินเสียนเรียื่อ เมื่อลืมาึ้นมา็เห็นินยอนั่อยู่้าๆ
"ให้พี่รวให้นะ"
ินยอยิ้มให้่อนะ่อยๆรวนป่วย แ่็ไม่วาย้อมานั่ฟัยอแบ่นถึพี่ายัวี
"ผมบอแล้วไว่าผมไม่เป็นอะไร พี่แบอมนี่นะ"
"พี่ผ่านมา็เลยแวะน่ะ อีอย่าพี่แบอมเาเป็นห่วยอแนะ"
ินยอโหำโ เาถูแบอมโทรามให้มารวยอแ แ่เรื่อที่แบอมเป็นห่วยอแนั้น
เาพูริ
"ยอแเป็นไบ้า?"
แยอมเอ่ยถามน้อายที่เินออมาาห้อนอนหลัาที่หายเ้าไปรู่ให่
"็แ่ไม่สบายธรรมานั่นแหละ ไม่้อห่วหรอ"
"แล้วเมื่อไหร่ะหาย?"
"วันสอวัน็หายแล้ว แ่ถ้าอยาให้หายเร็ว็..."
ินยอเว้น่วำพูเพื่อให้นพี่สนใในำพูอเามาึ้น และมัน็ไ้ผล
"อะไร?"
"แบ่ไ้ายอแไปสิ"
ินยอพูพลาหัวเราะ ยัไพี่ายเา้อเ้าใำนี้แ่ๆเพราะเาให้พี่ายใ้มุนี้ับพวสาวๆบ่อย
"ไอ้ินยอ!"
แบอมั้ท่าะเะน้อายแ่อีฝ่ายรีบวิ่แล้ว็เปิประูหนีลับไปะ่อน
"ยอแ ลุึ้นมาทาน้าว่อน แล้วะไ้ทานยา"
แบอมเินเอาถาอาหารมาวาที่โ๊ะ้าๆเียนอน่อนะปลุนป่วยให้ลุึ้น
"ผมไม่หิว ผมไม่อยาิน"
ยอแทำหน้าอแามแบบบับอัวเอ
"ไม่ไ้ ถ้าไม่ินแล้วะหายไ้ยัไ"
"พี่แบอมป้อนผมทีไ้มั๊ย?"
ให้ายเถอะ เาไม่ิเลยว่ายอแะน่าฟัมาๆเวลาที่ไม่สบาย
แบอมป้อนอาหารามที่อีฝ่ายร้ออ แล้ว็ยื่นยาให้อีฝ่าย ูเหมือนยอแ็รับยาไปทานอย่ารวเร็ว แล้วทิ้ัวลนอน แบอมยิ้มให้ับลูแมวที่สิ้นฤทธิ์ ่อนะยถาอาหารไปัาร
ยอแรู้สึัวึ้นมาอีรั้เพราะรู้สึเหมือนำลัโนอ เาหันไปมอนที่โอบอเาา้านหลั็พบว่าเป็นสามี ที่นอนอเาอยู่
"พี่ทำอะไร?"
"ินยอบอว่า ถ้านป่วยไ้รับออุ่นๆะทำให้หายเร็ว"
แบอมใ้ื่อน้อายเป็น้ออ้าในารระทำในรั้นี้
"เี๋ยว็ไม่สบายหรอ"
ยอแหันหน้ามาเผิับสามีที่ยัอเาอยู่
"็ีน่ะสิ ยอแะไู้แลพี่บ้า"
ยอแไม่อบอะไร เาเอาแ่มอหน้าอีนอยู่แบบนั้น
เาแ่ำลัิ
ถ้าเาฝาีวิไว้ับผู้ายรหน้าลอไปะไ้มั๊ย?
"อย่ามาทำหน้าาอออ้อนแบบนี้"
ำพูอแบอมึสิยอแลับมาอีรั้ เา็ไม่รู้เหมือนันว่าัวเอมอนรหน้าไปนานแ่ไหน แล้วทำหน้าาแบบไหน
แบบไหนที่อีฝ่ายเรียว่าอออ้อน
"แบบไหน นี่ผมยัไม่ไ้ทำอะ...."
ำพูอยอแลืนหายไปับูบที่แบอมมอบให้
าอธรรมาลายเป็นว่าอนนี้ยอแนอนอนใ้ร่าอแบอมไปเรียบร้อย
"ไหวมั๊ย?"
แบอมเอ่ยถามนรั ในะที่เาเอำลัปลระุมเสื้อออีฝ่ายอยู่
"ไหว ผมไหว"
ยอแอบลับ
ทั้ๆที่รู้ว่าะเิอะไรึ้น
ไม่รู้ว่าเพราะอารม์ที่เลิ้มไป หรือเพราะวาม้อารอัวเอ เายอมให้แบอมถอเสื้อเาอออย่า่ายาย
วาร์ป่ะ
bio twitter @defbxxx
TBC.
----- #วามรู้สึทูแ -----
เรามา่วยันั้ื่อหลานันเถอะ่ะ อิ๊อิ๊
ความคิดเห็น