ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter3:: รับน้อง
Chapter3:: รับน้อง
"อเลน นี่คือห้องนาย" ชายหนุ่มใส่แว่นร่างโปร่งกล่าว
"ขอบคุณครับคุณลี" อเลนยิ้มรับในใจของเขาตั้งคำถามขึ้นมากมายและจะถามเค้าคนนี้ให้ได้
"ไม่ต้องเรียกขนาดนั้นก็ได้เรียกฉันว่าโคมุอิละกันเนอะ "
"ครับ..เอ่อคือว่าทำไมบ้านหลังนี้มีห้องเยอะแยะ แถมต้องต้อนรับผมอย่างดีด้วยล่ะครับ ??" อเลนเริ่มตั้งคำถาม
"นี่พ่อของนายไม่เคยบอกอะไรเลยหรือไงเนี่ย อืม....ว่าไงดีล่ะ คือที่นี่เป็นเมืองที่ต้อนรับเฉพาะเด็กชายอายุไม่เกิน15ที่กำพร้า พ่อแม่ไม่รับเลี้ยงหรือ ถูกทิ้ง เท่านั้น ที่นายเข้ามาที่นี่ได้ไม่ใช่ว่าจะเข้ามาง่ายๆหรอกนะปกติแล้วจะมีคนที่คอยเก็บเด็กชายกำพร้ามาเลี้ยงแต่ไม่ใช่ว่าจะเก็บมาง่ายๆอีกนั้นแหละ..." ชายหนุ่มหยุดหายใจก่อนจะพูดต่อ
"มีเหล่าปีศาจที่เรียกว่าAKUMAมาแย่งชิงไปเราจึงต้องคอยปราบและช่วยเหลือพวกเด็กเหล่านั้น" ในที่สุดเขาก็หยุดพูดแล้วยิ้มน้อยๆให้เด็กหนุ่ม
"เอ๋พวกเราหมายถึง พวกคุณน่ะหรอครับ" อเลนยังคงตั้งคำถามต่อไป
"ใช่แล้ว นายก็เป็นคนหนึ่ง"
"เอ๋ผมหรอ" อเลนชี้นิ้วมาที่ตัวเอง
"ช่ายนายนั้นแหละ มือข้างซ้ายนั่นไม่ใช่หรอ?"
"เอ๊ะ!!คุณรู้ได้ยังไงครับ" เด็กหนุ่มตกใจอย่างสุดซึ้ง(ยังไง?)ก่อนที่ชายร่างโปร่งจะยิ้มแล้วเดินหันหลังไป(เหมือนจะหนีคำถาม)
"อะไรกันยังถามไม่หมดเลย" เด็กหนุ่มทำหน้ามู่
"เฮ้อลงไปกินข้าวดีกว่า"ว่าแล้วก็สาวเท้าลงบันไดไป
"ง่ำๆๆๆๆๆๆๆกร๊วมๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"อะนะอเลนชั้นไม่อยากจะพูดหรอกนะแต่ทำไม...."ราบี้ถามขึ้น
"เอ่อคือ ผมเป็นอย่านี้มานานแล้วน่ะครับพ่อของผมบอกว่าเป็นอาการผิดปกติของกระเพาะ" อเลนตอบแล้วหันไปยัดดังโงะเข้ปาก
"ไม่ใช่แล้วล่ะมั้งเนี่ย" ที้กกี้ พูดอย่างอึ้งๆ ทั้งๆที่เขาพึ่งกินไปชามเดียวหมอนี่ล่อไป3ตันครึ่งแล้ว
"ชั้นว่าที่นายโดนเก็บมาเลี้ยงคงไม่ใช้เพราะมือนั้นแล้วมั๊ง" ราบี้เริ่มพูดกวนบาทา
"นี่ไอ้ถั่วงอกรู้จักกินให้มันมีมารยาทมั่งสิ" คำพูดและสายตาเหยีดหยามจากปลายสุดของโตะ
"ขอโทดครับแต่โครตของผมก็คงจะกินแบบเนี่ยเหมือนกันล่ะครับ"
"แกไอ้ถั่วงอก!!!" เครื่องหมายโกรธเริ่มปุดขึ้นบนหัว
"เอ่อยูๆ นี่มันก็ดึกแล้วนายไปเถอะนะ" ราบี้พูดขัดขึ้นมา
"ถ้านายไม่มาขวางล่ะก็ไอหัวหงอกนั้นคงไม่มีหัวให้กินแบบโครตของมันแล้ว" สายตาเหยีดหยามมองมาทางเด็กหนุ่มหัวหงอกอีกครั้งก่อนเดินขึ้นข้างบนไป
"โอ้ยง่วงๆๆๆๆๆๆๆตาก็มองอะไรไม่ค่อยเห็นแล้วซะด้วยโอ้ยลืมตาไม่ขึ้นโว้ย" เด็กหนุ่มเดินไปยังห้องของตนพร้อมสบทไม่เป็นภาษา
"พรุ่งนี้จะนอนจนเที่ยเลยคอยดูสิ หาว~"อเลนตรงเข้าห้องแล้วรีบปิดประตู กระโดดขึ้นเตียงแล้วเคลิ้มหลับไปโดยไม่ช้าหารู้ไม่ว่าห้องนั้นมีเจ้าของห้องที่นอนอยู่ก่อนหน้าแล้ว!!!!!!!!
*********************************************************************************************
อัพแล้ว
เย้วพรุ่งนี้มาอัพต่อ
ง่วงจะตายหอง คร่อกกกก~
"อเลน นี่คือห้องนาย" ชายหนุ่มใส่แว่นร่างโปร่งกล่าว
"ขอบคุณครับคุณลี" อเลนยิ้มรับในใจของเขาตั้งคำถามขึ้นมากมายและจะถามเค้าคนนี้ให้ได้
"ไม่ต้องเรียกขนาดนั้นก็ได้เรียกฉันว่าโคมุอิละกันเนอะ "
"ครับ..เอ่อคือว่าทำไมบ้านหลังนี้มีห้องเยอะแยะ แถมต้องต้อนรับผมอย่างดีด้วยล่ะครับ ??" อเลนเริ่มตั้งคำถาม
"นี่พ่อของนายไม่เคยบอกอะไรเลยหรือไงเนี่ย อืม....ว่าไงดีล่ะ คือที่นี่เป็นเมืองที่ต้อนรับเฉพาะเด็กชายอายุไม่เกิน15ที่กำพร้า พ่อแม่ไม่รับเลี้ยงหรือ ถูกทิ้ง เท่านั้น ที่นายเข้ามาที่นี่ได้ไม่ใช่ว่าจะเข้ามาง่ายๆหรอกนะปกติแล้วจะมีคนที่คอยเก็บเด็กชายกำพร้ามาเลี้ยงแต่ไม่ใช่ว่าจะเก็บมาง่ายๆอีกนั้นแหละ..." ชายหนุ่มหยุดหายใจก่อนจะพูดต่อ
"มีเหล่าปีศาจที่เรียกว่าAKUMAมาแย่งชิงไปเราจึงต้องคอยปราบและช่วยเหลือพวกเด็กเหล่านั้น" ในที่สุดเขาก็หยุดพูดแล้วยิ้มน้อยๆให้เด็กหนุ่ม
"เอ๋พวกเราหมายถึง พวกคุณน่ะหรอครับ" อเลนยังคงตั้งคำถามต่อไป
"ใช่แล้ว นายก็เป็นคนหนึ่ง"
"เอ๋ผมหรอ" อเลนชี้นิ้วมาที่ตัวเอง
"ช่ายนายนั้นแหละ มือข้างซ้ายนั่นไม่ใช่หรอ?"
"เอ๊ะ!!คุณรู้ได้ยังไงครับ" เด็กหนุ่มตกใจอย่างสุดซึ้ง(ยังไง?)ก่อนที่ชายร่างโปร่งจะยิ้มแล้วเดินหันหลังไป(เหมือนจะหนีคำถาม)
"อะไรกันยังถามไม่หมดเลย" เด็กหนุ่มทำหน้ามู่
"เฮ้อลงไปกินข้าวดีกว่า"ว่าแล้วก็สาวเท้าลงบันไดไป
"ง่ำๆๆๆๆๆๆๆกร๊วมๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"อะนะอเลนชั้นไม่อยากจะพูดหรอกนะแต่ทำไม...."ราบี้ถามขึ้น
"เอ่อคือ ผมเป็นอย่านี้มานานแล้วน่ะครับพ่อของผมบอกว่าเป็นอาการผิดปกติของกระเพาะ" อเลนตอบแล้วหันไปยัดดังโงะเข้ปาก
"ไม่ใช่แล้วล่ะมั้งเนี่ย" ที้กกี้ พูดอย่างอึ้งๆ ทั้งๆที่เขาพึ่งกินไปชามเดียวหมอนี่ล่อไป3ตันครึ่งแล้ว
"ชั้นว่าที่นายโดนเก็บมาเลี้ยงคงไม่ใช้เพราะมือนั้นแล้วมั๊ง" ราบี้เริ่มพูดกวนบาทา
"นี่ไอ้ถั่วงอกรู้จักกินให้มันมีมารยาทมั่งสิ" คำพูดและสายตาเหยีดหยามจากปลายสุดของโตะ
"ขอโทดครับแต่โครตของผมก็คงจะกินแบบเนี่ยเหมือนกันล่ะครับ"
"แกไอ้ถั่วงอก!!!" เครื่องหมายโกรธเริ่มปุดขึ้นบนหัว
"เอ่อยูๆ นี่มันก็ดึกแล้วนายไปเถอะนะ" ราบี้พูดขัดขึ้นมา
"ถ้านายไม่มาขวางล่ะก็ไอหัวหงอกนั้นคงไม่มีหัวให้กินแบบโครตของมันแล้ว" สายตาเหยีดหยามมองมาทางเด็กหนุ่มหัวหงอกอีกครั้งก่อนเดินขึ้นข้างบนไป
"โอ้ยง่วงๆๆๆๆๆๆๆตาก็มองอะไรไม่ค่อยเห็นแล้วซะด้วยโอ้ยลืมตาไม่ขึ้นโว้ย" เด็กหนุ่มเดินไปยังห้องของตนพร้อมสบทไม่เป็นภาษา
"พรุ่งนี้จะนอนจนเที่ยเลยคอยดูสิ หาว~"อเลนตรงเข้าห้องแล้วรีบปิดประตู กระโดดขึ้นเตียงแล้วเคลิ้มหลับไปโดยไม่ช้าหารู้ไม่ว่าห้องนั้นมีเจ้าของห้องที่นอนอยู่ก่อนหน้าแล้ว!!!!!!!!
*********************************************************************************************
อัพแล้ว
เย้วพรุ่งนี้มาอัพต่อ
ง่วงจะตายหอง คร่อกกกก~
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น