ปีเสือชงรัก

ลำดับตอนที่ #7 : เด็กมันดื้อ

ทันทีที่ท้องฟ้ามืดสนิทสถานบันเทิงในย่านดังจากที่เงียบเหงามาทั้งวันบัดนี้ก็ดูมีสีสันมีชีวิตชีวาขึ้นมา แสงสีเสียงดังกระหึ่มลั่นไปทั้งซอย แต่ละร้านมีสาวสวยสุดเซ็กซี่ออกมาเต้นโยกย้ายส่ายสะโพกอยู่หน้าร้านเชิญชวนลูกค้าเหล่าบรรดาหนุ่มๆให้เข้ามาด้านใน

"แจ่มๆทั้งนั้นเลยวะ เปลี่ยนเป็นร้านนี้ได้มั๊ยพี่บอล" เสียงชายคนหนึ่งเอ่ย

"ไม่ได้ เพื่อนๆรอกันอยู่ที่ร้านพี่กันต์กันหมดแล้ว คราวหน้าเอาไว้ค่อยมาร้านนี้"

"ว้า เสียดายจัง" บอลยิ้มเดินกอดคอรุ่นน้องเข้ามาในซอยจนมาถึงร้านที่นัดกับเพื่อนๆเอาไว้ในค่ำคืนนี้ ร้านพบปะกันยันหว่าง เป็นร้านอาหารกึ่งบาร์ตกแต่งแบบร่วมสมัยดูคลาสสิคและโมเดิร์นมีหลายโซนให้เลือกนั่งได้ตามสบายเจ้าของร้านพอเห็นรุ่นน้องร่วมสถาบันรีบเดินมาต้อนรับ

"สวัสดีครับพี่กันต์"

"สวัสดีครับน้องๆเพื่อนๆกำลังบ่นถึงพอดีเลย น้องปีใหม่ก็มาด้วยนะ" ชื่อนั้นทำเอาบอลยิ้มออกมาจนคนที่ยืนอยู่ข้างๆเอ่ยแซว

"แหม่ พี่บอลยิ้มหน้าบานเลยนะ" ทันทีที่เข้ามาในร้านบอลกวาดตามองหาสาวในดวงใจ รวิตานั่งหัวเราะอยู่กับเพื่อนๆ

"อาร์ต พี่บอล มานั่งนี่เร็ว" เสียงคนในกลุ่มสายรหัสตะโกนเรียก

"สวัสดีครับพี่ๆสายรหัส พี่โถ พี่เถา พี่เทค และก็น้องฝ้ายสุดน่ารักของพี่ สุขสันต์วันเกิดนะ" อาร์ตแกล้งยี้ผมน้องเทคสายรหัสเล่นก่อนจะยื่นกล่องของขวัญให้

"ขอบคุณค่ะพี่เทคสุดหล่อของน้อง พี่โถของขวัญของฝ้ายละคะ"

"มีทวงด้วย ฮ่าๆ มีความสุขมากๆนะเรา ตั้งใจเรียนได้เกรดสี่ทุกวิชา ได้เกียรตินิยมอันดับหนึ่งให้สมกับที่เป็นสายรหัสของพี่นะ"

"ค่ะพี่โถ ฝ้ายจะพยายาม" ฝ้ายเป็นน้องเล็กสุดของสายรหัส และก็เป็นเจ้าของวันเกิดในวันนี้ด้วย

"ส่วนพี่รหัสก็ขอให้ลูกสาวสวยเก่งเหมือนพี่พอลล่ากับปีใหม่นะคะ" พอลอวยพรน้องรหัส

"สุขสันต์วันเกิดนะคะน้องฝ้าย" รวิตายิ้มให้ส่งของขวัญกล่องใหญ่ให้

"ขอบคุณค่ะ แค่ฝ้ายรู้ว่าพี่ปีใหม่มางานก็ดีใจมากแล้วค่ะ ตอนแรกก็นึกว่าพี่จะไม่มาซะแล้ว"

"มาสิ ยังไงพี่ก็ต้องมาให้ได้" จริงๆเธอก็เกือบจะไม่ได้มาแล้ว แต่คำสั่งของเวทิศทำอะไรเธอไม่ได้หรอก แต่กว่าเธอจะแอบออกมาได้เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกัน ต้องแกล้งบอกว่าไม่สบายขอไปนอนพักจากนั้นเธอก็ค่อยๆย่องออกมา

"เต็มที่ได้เลยนะน้องๆพี่เถาเลี้ยงเอง นานๆทีสายรหัสเราจะมาอยู่พร้อมหน้ากันแบบนี้ เอ้า!! ชนแก้วกันหน่อยสิ" กันต์เจ้าของร้านและเป็นรุ่นพี่ศิษย์เก่าร่วมสถาบัน ร้านนี้จึงกลายเป็นร้านประจำเวลาที่นัดเลี้ยงสังสรรค์ของสายรหัสก็จะมาร้านนี้ ทุกคนพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน บางคนก็ออกไปเต้นตามจังหวะเพลงมันส์

"นึกว่าสาวที่ไหน น่ารักจนพี่จำเกือบแทบไม่ได้เลย" บอลทรุดนั่งข้างๆรวิตาพลางยกแก้วน้ำสีอำพันขึ้นดื่ม

"ชมกันแบบนี้ปีใหม่ก็เขินสิพี่บอล" รวิตายิ้ม

"เพื่อนสาวไปเต้นกันค่ะ ออกไปสนุกด้วยกันมั๊ยคะพี่บอลขา" พอลเข้ามาดึงแขนเพื่อนรักให้ออกไปเต้นด้วยกัน สาวหน้าหวานใส่เสื้อยืดสีขาวแขนกุดเอวลอยกางเกงยีนส์ขาสั้นรองเท้าผ้าใบเต้นอย่างสนุกสนานจนลืมดูเวลา

ทางด้านเวทิศนั่งทำงานด้วยสีหน้าเคร่งเครียดเหลือบตามองนาฬิกาบนโต๊ะบ่งบอกว่าตอนนี้เป็นเวลาห้าทุ่มครึ่งแล้ว จู่ๆใบหน้าหวานของใครบางคนก็แทรกเข้ามาในสมอง เมื่อตอนเย็นก็ไม่ได้ขึ้นมาทานข้าวเห็นป้านมบอกว่าไม่สบาย

"เป็นอะไรมากรึเปล่านะ" ว่าแล้วเขาก็ปิดแฟ้มเอกสารลุกขึ้นออกจากห้องไปจนมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องของรวิตาที่เรือนเล็ก

"ก๊อกๆๆ ยายกาฝาก" เวทิศเคาะเรียกอยู่นานเจ้าของห้องก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะเปิด

"หรือว่าจะหลับไปแล้ว" นี่ก็ดึกมากแล้ว คงหลับไปแล้วแหละ ไม่แน่เธออาจจะนอนซมไข้ขึ้นอยู่ก็ได้ถึงเรียกไม่ได้ยิน จังหวะนั้นก็มีรถขับมาจอดอยู่ข้างรั้ว

"รถใคร" เวทิศไม่รอช้าเดินไปซุ่มดูข้างๆรั้วอาศัยความมืดพรางตัว ทันทีที่ได้เห็นหน้าของคนที่ก้าวลงมาจากรถในใจคุกรุ่นเขาอุตส่าห์เป็นห่วงที่ไหนได้ออกไประริกระรี้กับผู้ชายคนอื่น

"ขอบคุณนะคะพี่บอลที่มาส่ง"

"ครับ ฝันดีนะน้องปีใหม่" ทั้งสองโบกมือบ๊ายบายให้กันเมื่อรถกระป๋องคันเล็กเคลื่อนตัวออกไปแล้วรวิตาเดินหน้ายิ้มระรื่นเข้ามาไขกุญแจห้องพอประตูเปิดออกจู่ๆตัวเธอก็ถูกผลักให้เข้าไปในห้องแล้วเขาก็รีบแทรกตัวเข้ามาก่อนจะปิดประตูเสียงดังจนเจ้าของห้องสะดุ้งตกใจกลัว

"ร่าน! เธอกล้ามากนะที่ขัดคำสั่งฉัน" เสียงดุนั้นทำให้เธอสบายใจได้ว่าไม่ใช่โจรหรือขโมยที่ไหนบุกเข้ามาในห้องนอนของเธอ แต่เป็นเสืออันธพาลที่ไม่หลับไม่นอนคอยแต่จะหาเรื่องคนอื่น

"พูดจบยัง จบแล้วคุณก็ออกไปซะ" รวิตาเอื้อมมือเปิดโคมไฟข้างหัวเตียงแทนไฟกลางห้อง เพราะไม่อยากเดินผ่านใครบางคนที่ยืนตีหน้ายักษ์อยู่ตรงนั้น

"ถึงใจดีมั๊ยล่ะ อยากมากจนถึงกับต้องลนลานออกไปหามัน แล้วดูแต่งตัวเข้าน่าเกลียด โชว์ขนาดนี้ทำไมไม่ถอดซะเลยล่ะ" สายตาคมเข้มจ้องมองสาวตรงหน้าอย่างไม่พอใจที่ใส่เสื้อเอวลอยกางเกงยีนส์ขาสั้นออกไปข้างนอกกับผู้ชายสองต่อสอง

"ฉันก็อยากจะถอดอยู่เหมือนกัน แต่ก็กลัวว่าหนุ่มๆจะอดใจไม่ไหว อื้อ!" ปากที่เถียงฉอดๆถูกเขาประกบจูบอย่างดุเดือด มือหนารวบมือที่พยายามจะทุบเขาไว้ข้างหลัง อีกมือคว้าท้ายทอยเธอมากดจูบได้ถนัดถนี่ก่อนจะปล่อยเธอให้เป็นอิสระ

"เพียะ!! ฉันเกลียดคุณที่สุดเลย" รวิตายกมือฟาดหน้าเขาอย่างแรง ไม่เกรงกลัวสายตาดุร้ายของเขา เสือร้ายคอยๆสาวเท้าเข้ามาทีละก้าวคล้ายกับเสือที่กำลังจะขย้ำเหยื่อ

"อย่าเข้ามานะ! อย่าเข้ามา!" เธอรีบวิ่งหนีเข้าไปในห้องน้ำ สองมือดันประตูให้ปิดแต่คนตัวโตกลับใช้ไหล่กระแทกประตูทีเดียวแล้วแทรกตัวเข้าไปยืนอยู่ตรงหน้าเธอก่อนจะกดล็อคเอาไว้เขาเอื้อมมือไปเปิดไฟพอได้เห็นหน้าตื่นๆของเธอกับชุดที่สวมใส่ยิ่งกระตุ้นอารมณ์เขาให้พลุ่งพล่าน

"หมดทางหนีแล้วสิ หึ" เสือร้ายยิ้มมุมปาก

"ออกไปเลยนะ นี่คุณจะทำอะไรฉัน" เธอตะโกนถาม ไม่น่าหนีเข้ามาอยู่ในห้องน้ำเลยเรา

"ฉันจะสั่งสอนเธอยังไงล่ะ รู้มั๊ยว่าเด็กดื้ออย่างเธอต้องโดนทำโทษ" มือหนาลูบไล้เอวบางก่อนจะสอดมือเข้าไปจับกุมปทุมถันคู่งามบีบแรงๆ

"โอ๊ย! เจ็บนะ ปล่อย! คุณจะทำอะไรฉัน ฉันไม่ยอมนะ" รวิตาดิ้นหนีแต่กลับถูกเขาจับเปลื้องผ้าจนเนื้อตัวเธอเปล่าเปลือย

"กรี๊ด!! อย่านะ อย่าจับ" สองมือพยายามยกขึ้นปิดของสงวนอีกข้างหนึ่งปิดหน้าอกแต่ก็ปิดไม่มิดจึงรีบหันหน้าเข้ากำแพงเพื่อให้รอดพ้นสายตาหื่นๆของเสือร้าย

"ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ"

"ออกไปอะไรกันเล่าฉันยังไม่ได้เอามันเข้าไปเลยนะ" เสียงกระซิบเบาๆข้างหูชวนให้ขนในกายเธอลุกซู่ เสือร้ายเดินเข้ามายืนซ้อนหลังไออุ่นร้อนแพร่กระจายไปทุกอณูจนเธอสัมผัสได้ถึงแท่งร้อนๆกำลังถูไถบั้นท้ายงอนงามของเธออยู่

"อย่า! คุณๆฉันยอมแล้ว อย่าทำอะไรฉันเลยนะได้โปรดเถอะ ข่มขืนผู้หญิงมันไม่ดีนะคุณ" เธอรีบหันหน้ามาบอกเขาหวังให้เขาปล่อยเธอไป

"การที่ผัวจะเอาเมียตัวเองมันคงไม่เรียกว่าข่มขืนมั้ง" เสือร้ายบอกมือก็จับหน้าอกอิ่มนวดคลึงเล่น แล้วก้มจูบปิดปากของคนชอบพูดอีกครั้งก่อนจะงับลูกเชอรี่สีสวยไว้ในอุ้งปากขบกัดเล่นเบาๆ

"อื้อ อ๊ะ อย่ากัด อ๊ะ" สายน้ำจากฝักบัวไหลรินลงมา เขาหยิบสบู่เหลวมาถูตัวให้เธอ

"อืม คะ คุณเดี๋ยวฉันอาบเองได้" เธอรีบบอกพลางไล่จับมือปลาหมึกซุกซนเอาไว้

"อยู่เฉยๆ ฉันอาบให้เธอดีแล้ว อย่าดิ้นสิ เพียะ!!" มือหนาฟาดก้นงอนงามไปหนึ่งที

"กรี๊ด! คุณมาตีก้นฉันทำไม เจ็บนะ" เขาไม่ฟังเสียงเธอทันทีที่ตัวเธอสะอาดเขารีบพลิกตัวเธอเข้ากำแพงแล้วจับมังกรยักษ์ที่ตื่นตัวรูดขึ้นลงอยู่สองสามทีก่อนจะกดหัวมันเข้าไปหาเธออย่างไว

"อ๊ะ! เจ็บ"

"โอ้ว! แน่นเหมือนเดิม เด็กดื้ออย่างเธอต้องโดนแบบนี้ถึงจะได้เลิกร่าน" เสือร้ายเริ่มขยับสะโพกเข้าออกช้าๆก่อนจะส่งมันเข้าไปอีกครั้งจนมิดลำ

"อ่า อ่า เสียว มันเสียว" เสียงหวานๆครางออกมา เสือร้ายแสยะยิ้มพร้อมกับเร่งสะโพกสอบเข้าออกอย่างถี่รัว

"อื้ม อ่า อ่า อ่า เสียว อืม"

"โอ้ว เธอรัดฉันแน่นมาก อ่า ใกล้แล้วๆ อ่าาส์" เสือคำรามพร้อมกับดันตัวให้ลึกสุดก่อนจะพ่นธารรักสีขาวเข้าไปในตัวของคนหน้าหนาวที่ตอนนี้ยืนหอบหน้าแดงอยู่ เซ็กซี่ชะมัดเลยเขาก้มจูบลงที่ไหล่เนียนซุกไซร้ซอกคอหอม

"อืม พอเถอะคะ" เขาจับเธอให้หันหน้ามาทั้งๆที่ตัวยังติดกันอยู่ เธออายจนหน้าแดงไปหมด เธอต้องร้องไห้เสียใจสิยายปีใหม่ ไม่ใช่มายืนให้เขาทำกับเธอแบบนี้

"เธอโกหกว่าไม่สบาย ออกไปกับผู้ชายคนอื่นทั้งๆที่ตัวเองก็มีผัวแล้ว"

"ไม่มี คุณไม่ใช่ผัวฉัน โอ๊ย!" แค่ได้ยินเขาก็ดันตัวเธอให้ไปชิดติดกำแพงคว้าเอวบางมากอดไว้แน่นแล้วกระแทกมังกรเข้าไปหาเธอแรงๆ

"อ๊ะ อ่า พอแล้ว จุก มันจุก"

"บอกมาสิฉันเป็นใคร เป็นอะไรกับเธอ" เขาถามเสียงเรียบ แต่สิ่งที่เขากำลังทำมันดุจนเธอต้องห่อปากร้องครางออกมาดังๆ

"ได้ จะไม่พูดใช่มั๊ย ได้!" เอวสอบกระแทกกระทั้นใส่เธอแรงๆแบบเน้นๆ

"อร๊าย! ซีด ไม่ไหว พอแล้วๆ ผะ ผัว ผัวขา" เธอรีบบอกขอร้องเขาไม่อย่างนั่นเธอต้องตายแน่ๆ เสือยิ้มร่าหลังที่ได้ยิน

"เธอว่าอะไรนะ พูดดังๆ" ปากก็ถามเอวก็เร่งจังหวะให้แรงขึ้นแล้วก็หยุดกึกคล้ายจะแกล้งเธอไม่ให้ขึ้นสวรรค์

"ผัว ผัวขา อ๊ะ อย่าทรมารฉัน อื้ม"

"หึ ก็แค่เนี่ย ผัวคนนี้จะพาเธอขึ้นสวรรค์เอง" มือหนาอุ้มเธอขึ้นเลยทำให้สองขาเรียวต้องยกเกี่ยวกับเอวสอบเอาไว้เพื่อไม่ให้ตัวเองตก จุดที่เชื่อมแนบสนิทติดกันนั้นมันลึกเข้าไปอีก เขาเด้งเอวใส่เธอช้าๆแล้วอุ้มกระเตงเธอเดินออกไปข้างนอก

"อื้ม อ่า"

"ลึกดีจริงๆ อ่า อ่า ใครอนุญาตให้ออกไปเที่ยว" เขาถาม

"ฉันอนุญาตตัวเอง อ่า อย่าแรง เสียว อื้ม"

"ในเมื่อเธออยากลองดี ดื้อ ไม่ฟังกันฉันก็จะจัดให้ โอ้ว!" ว่าแล้วก็เด้งสะโพกเข้าออกใส่เธออย่างแรงเร็วจนเธอหอบถี่ซบหน้าหวานลงที่อกแกร่ง

"อร๊าย! พอแล้วๆ ไม่ดื้อแล้ว ไม่ดื้อ อ่า อ๊าาาส์" ไม่นานเธอถึงฝั่งฝันกายกระตุกก่อนจะปล่อยน้ำหวานออกมาพลางกอดคอเขาไว้อย่างหมดแรง

"โอ้ว อ่าาาส์" ไม่นานเขาก็ตามเธอไปติดๆ ปากอุ่นกดจูบแก้มใสไล่ลงมาที่หน้าอกสวยตวัดลิ้นเลียยอดปทุมถันสีสวยอย่างช้าๆ

"อื้ม พอแล้วๆ ฉันไม่ไหวแล้ว ต่อไปจะไม่ดื้อ จะฟังคุณ อ๊ะ" เสือเงยหน้ามองคนตรงหน้าอย่างยิ้มๆ

"ให้มันจริงเถอะยายกาฝาก" ความน่ารักของเธอทำให้เขาอดใจไม่ไหวกดจูบที่จมูกรั้นๆของเธอ แล้วประกบจูบอีกครั้งราวกับคนเอาแต่ใจ เขาวางร่างบางให้ไปนั่งอยู่บนโต๊ะเขียนหนังสือข้างเตียง ทันทีที่เป็นอิสระรวิตาจะเดินลงแต่โดนคนเจ้าเล่ห์กักตัวเอาไว้ในอ้อมกอด

"ถ้าดื้อกับฉันอีกละก็ จะเอาให้ลุกไม่ขึ้นเลย" สายตาเสือร้ายจ้องมองเธอที่นั่งหลบตาเขินอายอยู่ ดูแล้วก็น่ารักดีอยากจะจับเธอมากดอีกแล้วเขาไม่รอช้าเลยผลักเธอให้นอนลง

"คะ คุณ! ฉันไม่ดื้อแล้วนะ คุณยังจะทำฉันอีกเหรอ" เธอบอกด้วยหน้าตาตื่น นี่เขายังไม่พอใจอีกหรือไง เธอไม่ไหวแล้วนะเขาไม่ตอบแต่กลับจับขาเธอยกบาดไว้บนบ่าข้างหนึ่งจากนั้นเขาก็ดันมังกรเข้ามาในตัวเธออีกครา ทั้งสองกอดรัดจับมือประสานกันร้องครวญครางอย่างสุขสมเมื่อถึงฝั่งฝัน

"จำไว้นะยายกาฝาก ฉันคือผัวของเธอ ทุกอย่างของเธอต้องเป็นของฉันคนเดียวเท่านั้น!" เขาแสยะยิ้มสบตามองเธอ มือก็ลูบไล้ตามสีข้างแล้วเคลื่อนมาจับปทุมคู่งามบีบแรงๆจนเจ้าตัวที่นอนหายใจแรงหอบถี่อยู่นั้นรู้สึกเจ็บ ไม่นานเขาก็หยิบเสื้อผ้าของตัวเองมาสวมใส่ก่อนจะเดินออกจากห้องไป

"เราจะทำยังไงดี" รวิตาพูดกับตัวเอง น้ำตาที่เอ่อคลออยู่ที่หัวตาหยดไหลรินลงมาไม่ขาดสาย สองมือกอดตัวเองร้องไห้ด้วยใจที่สับสน เกลียดตัวเองเหลือเกินทำไมถึงได้ยอมให้เขารังแกซ้ำแล้วซ้ำเล่า ส่วนเวทิศเดินยิ้มออกมาจากเรือนเล็กจนไม่ได้สังเกตว่าในความมืดนั้นมีสายตาคู่หนึ่งจ้องมองอยู่ที่ระเบียงห้องนอนชั้นบนสุดของเรือนใหญ่

.

.

มี E-book นะคะ หากคุณรี๊ดสนใจอยากอ่านต่อแบบยาวๆกดลิงค์นี้ได้เลยน๊า

https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&book_id=189666