คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ลำดับตอนที่ 2
5.28 น.
5.17 น.
ฉันตื่นขึ้นมาในเวลาเช้ามืดอย่างงัวเงีย ขยี้ตาตัวเองอีกครั้ง(>.,< )
หือ...นี่มันบนเตียงนี่ ฉันนอนอยู่บนเตียง แถมยังห่มผ้าห่มอย่างดีอีกด้วย...แล้วไอ้เรื่องกามทงกามเทพเมื่อคืนฉันก็แค่ฝันไปใช่ม้าย... ฮ่าฮ่าๆ ตลกจริงๆ ^^
ฉันหัวเราะกับตัวเอง นั่นนะสิ ไม่มีท๊างไม่มีทาง เรื่องอย่างนั้นจะเกิดขึ้นได้ไง ฉันลุกจากเตียง เตรียมจะไปอาบน้ำเพราะต้องไปสอบและไปส่งงานที่มหาวิทยาลัย ทุกอย่างมันคงเป็นปกติไปเหมือนทุกวันแล้วถ้าฉันไม่เหลือบไปเห็นบางอย่างที่ติดอยู่ตรงกระจก
เธอหนีฉันไม่พ้นหรอก ยัยต๊อง
มือฉันสั่นเทาไปหมดเมื่อได้อ่านข้อความที่เขียนไว้ในกระดาษโพสต์อิทที่ติดอยู่บนกระจก ฉันคงไม่ได้ละเมอลุกมาขียนข้อความนี้แปะไว้หรอกนะ
ฉ..ฉันคงอยู่บ้านหลังนี้คนเดียวไม่ได้แล้ว โฮๆ ToTหนีดีกว่า
วิ่งค่ะ! วิ่งลูกเดียว ฉันวิ่งเปิดประตูห้องออกมาถึงบันได ต..แต่แล้วก็ปรากฏไอ้กามเทพมายืนขวางบันไดไว้
“เธอจะไปไหน!”
(O.,O)
แง.....ไอ้กามเทพมันมาขวางทางช้าน...ฉันเลยกลับหลังหันอัตโนมัติมุ่งหน้าวิ่งกลับเข้าห้องอย่างไม่มีทางเลือก T^T
“เลิกกลัวฉันสักทีเถอะ ยัยต๊อง ”
คราวนี้มันหายตัวมาดักหน้าฉันอีก ด้วยความตกใจฉันเลยเสียหลัก หงายหลังทิ้งน้ำหนักลงไปที่บันได
ฉ..ฉันกำลังจะตกบันได.... ม่ายนะ ><
ฉันหลับตาปี๋ ฉันกำลังจะตาย มันคงเจ็บมากๆแต่...
ฉันไม่ตกบันไดอย่างที่คิด แถมยังรู้สึกได้ถึงมือใหญ่ๆที่มาประคองฉันไว้ ฉันค่อยๆลืมตาขึ้น
เจ้าของมือใหญ่ๆในชุดสีขาวสะอาดตาหยุดฉันไว้ด้วยดวงตาคู่สีดำสนิทที่มันช่างดึงดูดให้มอง กำลังมองลึกลงในดวงตาฉัน ผมสีดำสนิทตัดกับสีผิวที่ดูยุ่งนิดๆมันเป็นทรงรับกับหน้าคมสัน และจมูกโด่งได้รูปที่แทบจะชนกับหน้าฉันอยู่แล้ว ฉันสัมผัสได้ถึงลมหายใจที่มันเย็นเยียบ ไอ้ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่มนุษย์แต่เขาคือกามเทพ ฉันต้องยอมรับแล้วใช่มั๊ย ว่าที่เกิดขึ้นทั้งหมดเมื่อคืนมันเป็นเรื่องจริง (-_-)
“เธอเชื่อฉันตั้งแต่เมื่อคืนแล้วนั่นแหละว่าฉันเป็นกามเทพ แต่เธอก็ยังหลอกตัวเองว่าทุกอย่างมันเป็นแค่ฝัน”
อีตากามเทพพูดขึ้น ในขณะที่คลายวงแขนเมื่อเห็นว่าฉันทรงตัวได้แล้ว
“แล้วนายปรากฏตัวให้ฉันเห็น เพื่ออะไรเหรอ”
“…….”
เงียบทำไมอ่ะ อย่าเงียบเซ่>..<
“เธอคิดว่ากามเทพมีหน้าที่ทำอะไรล่ะ”
อีตากามเทพมันถามย้อนกลับมา หนอย..กามเทพก็มีหน้าที่ทำให้คนปิ๊งกัน และก็สมหวังในความรักอะไรประมาณนั้นอะดิ ยากตรงไหนกันยะนึกว่าฉันไม่รู้เหรอไง
“ใช่ เธอคิดถูก ฉันก็มาเพื่อช่วยเธอให้ได้พบกับคนที่เธอรัก”
“จริงเหรอ นายจะช่วยฉันให้สมหวังในความรักเหรอ ^^”
ถ้าเป็นอย่างนั้นอีตานี่จะช่วยฉันให้สมหวังกับแทมินสุดสวาทขาดใจแดดิ้นกระแด่วๆได้นะสิ แค่คิดฉันก็เหมือนขึ้นสวรรค์แล้วฮุฮุ J
“ฉันก็ต้องทำตามหน้าที่ของฉันอยู่แล้วยัยเบ๊อะ”
อีตากามเทพดิบเถื่อนตอบกลับมา ทำให้ฉันแทบกรี๊ดสลบ ที่บอกว่าทำตามหน้าที่ของนายนี่คือทำให้ฉันสมหวังใช่ม๊า...นี่ฉันไม่ได้ฝันไปหรอกนะ ฉันจะได้เป็นแฟนกับแทมิน กรี๊ด..ดด.....^3^
“เธออย่าเอาเรื่องฉันไปเล่าให้ใครฟังนะ”
“ทำไมล่ะ”
ฉันถามเพราะกำลังคิดว่าถ้าเจอยัยลูกหว้าเมื่อไหร่ จะรีบเล่าให้ฟังทุกเม็ดละเอียดยิบ และจะรีบบอกยัยนั่นว่าฉันกำลังจะมีหวานใจชื่อ แทมิน ฮฮุ ^^
“ก็ถ้าเธอเล่าให้ใครฟัง ฉันจะให้เธอได้มีหวานใจเป็นผู้ชายลงพุงตัวดำเป็นตะโก เตี้ยม่อต้อ และตัวเหม็นด้วย แทนที่จะเป็นคนที่เธอชอบ จะลองมั๊ยล่ะ”
มะไม่อ่ะ เชื่อแล้วจ้า ทุกอย่างจะเป็นความลับ ฉันจะทำตามที่นายบอก ฉันจะไม่แพร่งพรายเรื่องนายให้ใครรู้ อย่าทำอย่างที่นายพูดเลยน้า..กลัวแล้วจ้า.... >.,<
" Shutter "
ซู๊ด....ดดด...
ฉันกำลังนั่งคีบเส้นบะหมี่เข้าปาก (อีกแล้ว) โดยมีนายกามเทพนั่งมองอยู่อย่างหน้าตายสุดๆ เอ๊ะ..นายนี่มันไม่หิวบ้างหรือไงนะ กามเทพไม่กินข้าวกินปลาเหมือนมนุษย์งั้นเหรอ
“ใช่ กามเทพไม่ต้องการอาหารเหมือนมนุษย์ เพราะได้พลังงจากความศรัทธาในความรักของมนุษย์”
เวรละสิ...ฉันลืมไปว่าเขาอ่านใจฉันได้ เซ็งสุดๆ ต่อไปถ้าฉันคิดอะไร ตานี่ก็รู้ทันฉันไปหมดอะดิ ฉันคงแอบนินทาอีตากามเทพหน้าตายนี่ไม่ได้เลยแม้แต่ในใจก็เหอะ T^T
“คิดถูกแล้วยัยเบ๊อะ เธอห้ามคิดอะไรอกุศลเกี่ยวกับฉัน ไม่งั้นเธอเจอดีแน่”
ฮือๆ ฉันอยู่ในสภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก นี่มันเป็นโชคดีหรือเป็นเวรกรรมของฉันกันแน่ ที่ได้เจอกรรมเทพ L ถ้าไม่ใช่เพราะแทมิน ฉันจะไปจ้างหมอผีมาจับแกลงหม้อเอาถ่วงน้ำไปนานแล้ว ท่องไว้เพื่อแทมิน แทมิน ... ^^
“อะแฮ่ม !”
นั่นไง >..< ฉันลืมตัวเผลอคิดดังๆออกไปจนได้ อีตากามเทพก็เลยกระแอม แถมทำหน้าดุปานจะกินเลือด กินเนื้อฉัน ( -_- )
“แฮ้ๆๆๆ ฉันคิดเล่นๆน้า ก็คล้ายๆกับพูดเล่นๆไง ^.,^”
ฉันเกาหัวยิกๆๆ ยิ้มแห้งๆ คิดสิ คิดสิ ว่าจะหาอะไรมาคุยเปลี่ยนเรื่อง
“นายชื่ออะไรเหรอ เจอกันมาตั้งนานฉันยังไม่รู้จักชื่อนายเลย”
“……..”
“เอ่อ…ถ้างั้นฉันแนะนำตัวก่อนก็ได้ ฉันชื่อ....”
“ซีเกมส์”
“ใช่..ใช่ ฉันชื่อซีเกมส์”
เขาชิงพูดต่อประโยคให้ฉัน นั่นหมายความว่าเขารู้จักฉันมาก่อน แต่คงไม่แปลกอะไรหรอก เขาเป็นกามเทพมีพลังพิเศษ การรู้จักชื่อฉันคงไม่แปลก
“แล้วนายล่ะ ชื่ออะไรเหรอ”
“ฉันไม่มีชื่อหรอก”
อีตากามเทพตอบกลับมาทำอาฉันมึน อะไรเนี่ย ไม่มีชื่อเหรอ ทำไมการเป็นกามเทพเนี่ย ชีวิตมันดูขาดสีสันจังเลยเนาะ >,.<
“งั้น เดี๋ยวฉันตั้งชื่อให้นายเองเอามั๊ย”
ฉันเสนอพร้อมกับส่งยิ้มกว้างให้ อีตากามเทพทำท่าชั่งใจสักพัก ก่อนจะพยักหน้าตกลง
“งั้นฉันจะเรียกนายว่า......”
ว่าอะไรดีน้า....คิดสิ..คิดสิ
“ชัตเตอร์”
ใช่แล้ว สำหรับนายต้องชื่อนี้เลย แต่ทำไมฉันถึงคิดชื่อนี้นะ ....สงสัยเพราะฉันชอบถ่ายภาพ ฉันชอบอยู่กับกล้องถ่ายรูปมั้ง และอีกอย่างตอนฉันเจอเขาครั้งแรกตอนที่ถ่ายติดเขามาด้วยในรูปถ่าย ก็ทำให้ฉันขนลุก คิดว่าเจอผีชัตเตอร์กดติดวิญญาณอะไรเทือกนั้นด้วย ก็ช่วยไม่ได้อ่ะนะ ที่ฉันจะคิดออกแค่ชื่อนี้ =.,=
“นายชอบชื่อนี้รึเปล่าล่ะ”
“ถึงชื่อที่เธอตั้งให้มันจะมีที่มาพิลึกไปหน่อย แต่ก็ดีกว่าให้เธอมาเรียกฉันว่ากามเทพหน้าตาย หรือไอ้กามโรค แหละน่า”
เขาตอบกลับมาพร้อมด้วยการส่ายหัวอย่างระอา
“ดีล่ะ ต่อจากนี้ฉันจะเรียกนายว่าชัตเตอร์J”
แวบนึงฉันเชื่อว่าฉันเห็นรอยยิ้มที่ปกติไม่ค่อยจะได้เห็นของเขา รอยยิ้มที่ดูมีเสน่ห์น่ามอง
“ที่จริง ตอนนายยิ้มมันก็ดูดีอยู่นะ ^^ ทำไมนายไม่ยิ้มบ่อยๆล่ะ กามเทพสาวๆคงหลงรักนายกันเป็นแถว”
“กามเทพสาวๆเหรอ ไม่มีทางหรอกน่า กามเทพไม่มีสิทธิ์มีความรักหรอก ฉันมีหน้าที่แค่ทำให้คนสมหวังในความรัก”
อะไรนะ นี่ขนาดมีความรักกับกามเทพสาวๆก็ยังไม่ได้เหรอ ฉันเชื่อแล้วว่าการเป็นกามเทพเนี่ยมันไร้ชีวิตชีวาสิ้นดีเลย....
งั้นแสดงว่ากามเทพก็ไม่มีสิทธิ์มีแฟน มีก๊งมีกิ๊ก สวิทวี๊ดวิ๊วกันอะดิ โห...ซังกะตายสุดๆ L
“ไม่หรอก การทำให้คนสมหวังในความรักต่างหากคือความสุขของกามเทพ พวกเราถือกำเนิดมาจากความรัก ตราบใดที่มนุษย์ยังคงมีความรัก พวกเราก็ยังคงมีพลังอยู่บนโลกใบนี้”
ชัตเตอร์ตอบกลับมายาวเหยียด ทำให้ฉันนึกชื่นชมในหน้าที่ของกามเทพ
“แสดงว่ากามเทพก็ยังมีอีกหลายคน เอ๊ะหรือหลายตัว... ไม่ใช่ไม่ใช่ ต้องหลายตนสิ-.,- ”
ฉันเริ่มสับสนกับการใช้สรรพนามเรียกแทนกามเทพ ตกลงเขาใช้คำว่าตนใช่มั๊ยอ่ะ อยากกลับไปถามครูภาษาไทยจริงจริ๊ง
( =..= *)
“ใช่ กามเทพมีหลายตน และอยู่รอบๆตัวมนุษย์โดยที่มนุษย์ส่วนใหญ่ไม่รู้ตัว พวกเรามีหน้าที่ดลบันดาลให้คนสองคนที่เป็นคู่กันได้พบกัน แต่คนส่วนใหญ่มักคิดว่ามันเป็นความบังเอิญ”
นี่เรื่องจริงเหรอ งั้นแสดงว่าที่ป๊ากับม๊าฉันได้พบกัน แถมมีฉันออกมานั่งหน้าสวยอยู่ตรงนี้ (ไม่ค่อยเลยเนาะ ฮุฮุ) ก็เพราะกามเทพมีส่วนใช่มั๊ยอ่ะ ว้าว มหัศจรรย์น่าดู >..<
“ใช่เป็นอย่างที่เธอคิด”
ความจริงฉันคงไม่ต้องเปลืองน้ำลายพูดแล้วล่ะ เพราะตอนนี้แค่ฉันคิดก็เหมือนฉันพูดกับอีตาชัตเตอร์ไปซะหมดแล้ว อยากรู้จริงๆว่ากามเทพมีความสามารถอ่านใจคนได้ทุกตนเลยรึเปลา =..=
“ก็ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้วยัยเบ๊อะ เพราะถ้าอ่านใจคนไม่ได้ จะไปรู้ได้ยังไงล่ะว่าคนคนนั้นรักใคร รู้สึกดีๆกับใคร”
น่านไง...( -_- ) โดนไปหนึ่งดอกเลย นั่นสินะมันก็ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว ว้าว..ถ้าอย่างนั้นนายก็รู้นะสิว่าตอนนี้อ่ะ ฉันกำลังตกหลุมรักแทมินมากมายมากมาย ^^สุดยอดเลย ถ้างั้นก็รีบทำให้ฉันสมหวังกับแทมินสักทีเซ่...J ตื่นเต้น ตื่นเต้น ##
“…………..”
เงียบ....เอ๊ะหรือว่าเมื่อกี๊ฉันคิดเบาไป ถ้างั้นฉันพูดออกมาเลยดีกว่า ^-^
“ถ้างั้นนายก็ช่วยให้ฉันสมหวังกับแทมินสักทีดิ”
ฉันอุตส่าพูดขึ้นแต่อีตาชัตเตอร์กลับทำหน้าตายกลับมา อะไรกันย่ะ นี่นายหูหนวกกะทันหันหรือไงฮะ L
พรึบ…!!!
จู่ๆอีตาชัตเตอร์ก็แวบหายไปต่อหน้าต่อตา อะไรกันย่ะ กลับมารับปากก่อนสิฟะ ไอ้กามเทพอู้งาน >..<
“เตรียมตัวออกไปมหาวิทยาลัยได้แล้วยัยต๊อง วันนี้เธอมีสอบไม่ใช่เหรอ ข้อสอบไม่ออกเรื่องแทมงแทมินอะไรของเธอหรอกนะ...เบ๊อะจริงๆ”
จู่ๆฉันก็ได้ยินเสียงพูดของชัตเตอร์ดังก้องๆมาจากไหนสักแห่งโดยที่ไม่เห็นตัว แถมยังมาสู่รู้อีกว่าวันนี้ฉันมีสอบ กร๊าซ...ซซ... เดี๋ยวก็เรียกฉันยัยต๊องเดี๋ยวก็เรียกฉันยัยเบ๊อะ ฉันชื่อซีเกมส์ย่ะ เรียกชื่อของฉันเซ่ฉันอุตส่าตั้งชื่อเพราะๆให้นายแล้วน้า.. >..<
# มหาวิทยาลัยอุทัยเทวี #
อย่าแปลกใจในชื่อสถาบันของฉันเลยคะพี่น้อง เพราะฉันก็ยังแปลกใจว่าทำไมฉันถึงมาสอบเข้าเป็นนิสิตสถาบันที่มีชื่อชวนให้นึกถึงน้องคางคกตัวน้อยๆแห่งนี้ =..=
วันนี้ข้อสอบไม่ได้ยากอย่างที่คิดจ้า b(^^ ) และส่วนใหญ่ฉันก็ค่อนข้างมั่นใจด้วยว่าฉันทำได้ อันที่จริงข้อสอบที่ฉันทำอยู่เมื่อกี๊อ่ะ มันคือข้อสอบชิงทุนไปเรียนเทคนิกถ่ายภาพอย่างมืออาชีพช่วงซัมเมอร์ที่อังกฤษ ถ้าสอบทุนได้ก็จะดีมาก เพราะนอกจากจะไม่ต้องรบกวนงบในกระเป๋าป๊ามากมายฉันก็ยังได้ประสบการณ์กลับมาด้วย
ก็ฉันอยากไปถ่ายภาพบรรยากาศของลอนดอนอาย พระราชวังแวร์ซายด์ (แวร์ซายอยู่ฝรั่งเศสย่ะ =.,= ) และอื่นๆอีกมากมาย ความจริงถ้ามีทุนไปเกาหลีก็จะดีมากเพราะฉันจะได้ขยับไปไกล้แทมินมากขึ้น ถึงแม้ฉันจะพูดภาษาเกาหลีได้งูๆปลาๆสุดๆก็เหอะ -.,- แต่มันดันไม่มีอะดิ ไปอังกฤษก็อังกฤษ ฉันทำอย่างกับสอบได้แล้วอย่างนั้นแหละเนาะ ฮุฮุ ^^
12.09 น.
หลังจากที่ส่งงานทุกอย่างเรียบร้อยเพื่อต้อนรับปิดเทอมช่วงซัมเมอร์ที่กำลังจะมาถึง ฉันก็นัดยัยลูกหว้ามากินข้าวเที่ยงกันที่ร้านประจำ และวางแผนกันว่าจะไปเดินตลาดที่อยู่ติดกับมหาวิทยาลัยซักหน่อย แต่พอกินข้าวเสร็จยัยลูกหว้าดันรีบกลับเพราะแม่ยัยลูกหว้าโทรมาบอกว่าเอวเคล็ดจากการเล่นโยคะตามวีดีโอฝึกเล่นโยคะที่คุณป้าแม่ยัยลูกหว้าดันไปแอบซื้อมาฝึก ยัยลูกหว้าเลยต้องยกเลิกแผนไปเดินตลาดกับฉันเพื่อพาคุณป้าไปหาหมอกระดูกและต่อด้วยการพาไปหาหมอแผนกอายุรกรรม โถ..น่าสงสาร=..=*
ก็คงเหลือแค่ฉันแล้วล่ะ ที่จะต้องเดินตลาดเพื่อช๊อปแหลกอยู่เพียงผู้เดียว โถ..น่าสงสารไม่แพ้กันเลยว่ามะ (+.,+)
ฉันเดินจับจ่ายดูนู่นดูนี่ไปเรื่อยๆเพลินๆ จู่ๆก็มีผู้ชายคนหนึ่ง ปิดผ้าคลุมหน้าพะรุงพะรังวิ่งมาชนฉันกระเด็นไปตามแรงโน้มถ่วงของโลก ด้วยความโมโห ฉันรีบลุกขึ้นยืนปัดกระโปรง ปากก็พร่ำด่าผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้า
“จะรีบไปจองโลงศพรึไงยะ ถึงได้รีบร้อนขนาดนี้ วิ่งชนฉันแรงขนาดนี้ไ ม่เอาสิบล้อมาชนฉันเลยละ ทีหลังหัดดูตาม้าตา......”
พอแน่ใจว่ากระโปรงสะอาดแล้วก็เงยหน้าขึ้นมองผู้ชายที่วิ่งชนฉันเมื่อกี๊ ที่ตอนนี้ผ้าคลุมหน้าเปิดเฉพาะที่ใบหน้าให้ฉันเห็น แค่นั้นแหละฉันก็ตกอยู่ในอาการตะลึงตึงๆๆ.....
“ท..แทมิน”
ฉันเรียกชื่อคนตรงหน้าออกมาอย่างกับคนละเมอ ฉันไม่ได้ฝันไปใช่มั๊ย เมื่อกี้ฉันด่าแทมินซะยับเลยใช่มั๊ยง่าT^T เขารีบทำท่าจุ๊ปากให้ฉันเงียบ ก่อนจะดึงมือฉันมาแอบมุดหลังโต๊ะที่ร้านขายของที่ไม่เปิดร้าน ก่อนที่เขาจะรีบหยิบกระเป๋าสีดำเท่ๆใบหนึ่งออกมา หยิบแว่นตาดำ หนวดปลอม ผมปลอมมาใส่ และรีบใส่เสื้ออีกตัวทับตัวที่เขาใส่อยู่ และไม่อยากจะบอกเลยค่าว่าแทมินถอดกางเกงยีนตัวที่ใส่อยู่ออก น่าเสียดายที่เขาใส่กางเกงขาสั้นทับไว้ข้างใน =.,= ฉันเปล่าลามกน้า จริงจริ๊ง (เสียงสูงทำไมเนี่ย)ก่อนจะใส่กางเกงเนื้อผ้าสีดำแทน ส่วนฉันนะเหรอ ขออึ้งต่ออีกสักพักนะคุณผู้โช้ม.. O_o
“นี่คุณครับ ผมขอโทษนะที่วิ่งชนคุณเมื่อกี้ แต่คุณช่วยอะไรผมหน่อยนะครับ”
“มะ..ม่ายเป็นไรค่ะ..แล้วให้ฉันช่วยอะไรเหรอค่ะ บอกมาได้เลยไม่มีปัญหาอยู่แล้ว ^^”
สำเนียงแปล่งๆค่อนไปทางเกาหลีของแทมินปลุกให้ฉันได้สติ รีบตอบตกลงอย่างไม่ต้องคิด สำหรับแทมินให้ช่วยอะไรก็ว่ามาเลย ให้จับช้างมาอาบน้ำ ให้แปลงฟันให้จระเข้ก็จะทำให้ทุกอย่างเลยค่า..^__^
เมื่อตกลงกันเรียบร้อย ฉันกับเขาก็เดินออกมาจากที่หลบภัย
“กรี๊ด..กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆ....... แทมินอยู่ไหนแล้วเนี่ย เมื่อกี๊ฉันเห็นแทมิน”
จู่ๆก็มีคาราวานชะนีเห็ดป่าและเก้งกวางมากมายยกขโยงกันมาสอดส่ายซ้ายทีขวาทีตามหาแทมินกันให้ควั๊ก ถ้าจะให้นับดูอย่างละเอียดยัยพวกนี้มีกันไม่ต่ำกว่า 50 หรือ 60 คน....น่ากลัวชะมัด
“นี่เธอ เห็นแทมินซูเปอร์สตาร์ลูกครึ่งไทยเกาหลีวิ่งมาทางนี้รึเปล่า”
ยัยเก้งกระตุ้งกระติ้ง ที่ใส่กางเกงฟิตเปรี๊ยะรัดก้นอวบกลมมองเผินๆคล้ายก้นลิงพูดอย่างรีบจีบปากจีบคอถามฉันทันที
“ยัยนี่คงไม่รู้จักแทมินหรอก หน้าตาจืดชืดอย่างกับเต้าหู้อย่างเนี่ยอ่ะ คงจะรู้จักแค่ผู้ชายหนวดเครารุงรัง ซกมกๆแบบนี้แน่ๆ”
“น่านนะสิ นะ...นะ”
ยัยคนที่ยืนข้างๆยัยเก้งที่หน้าบานอย่างกับจานดาวเทียมรีบพูดเสริมขึ้นพลางเหล่ตามองแทมินในร่างผู้ชายหนวดเครารุงรังอย่างดูถูก แถมยัยคนอื่นๆก็ดันเห็นด้วยกันถ้วนหน้า..... >.,<
ฉันรีบเก็บอารมณ์ตีหน้าเอ๋อสุดฤทธิ์
“แทมงแทมินอะไรเหรอ..ฉันไม่รู้จักหรอก ฉันรู้จักแต่เด๋า ดอกสะเดอ”
“เห็นมั๊ย ฉันเดาผิดซะที่ไหนเล่า”
ฉันตอบกลับไปยัยจานดาวเทียมได้ทีก็ตอกหน้าฉันซะยับ เย็นไว้..เย็นไว้ซีเกมส์
ฉันทำท่าครุ่นคิด ก่อนจะแกล้งทำนึกอะไรสักอย่างออก เรื่องเล่นละครตบตาขอให้บอก ฮุฮุ ^^
“อ๋อแต่เมื่อตะกี้อ่ะ ฉันเห็นผู้ชายคนหนึ่ง ผิวขาวมีออร่าอย่างกับพวกดารา แถมหน้ายังหล่อใสไร้สิวสักกะเม็ด ตัวสูงกำลังดี หุ่นนี่ล้ำบึ๊ก ใส่กางเกงยีน เสื้อสีเขียว แล้วทรงผมอินเทรนด์สีทองๆ และก็ใส่หมวกสีดำเดินผ่านไปทางนั้นด้วย ฉันก็อยากเข้าไปขอเบอร์อยู่หรอก แต่พอดีว่าฉันมีแฟนแล้ว... ”
ฉันบอกเสื้อผ้าไปตามที่แทมินใส่ก่อนหน้านี้และชี้มือไปมั่วๆ ก่อนจะเกาะแขนออเซาะแทมินไว้อย่างออดอ้อน(และแทะโลม) ^.,^
“ว้าวๆ...จริงเหรอ ฉันจำได้แทมินใส่เสื้อสีเขียวกับกางเกงยีน”
ยัยเก้งหูผึ่งตาเป็นประกายขึ้นมาทันที ก่อนจะรีบกวักมือเรียกพรรคพวกให้วิ่งไปตามทิศทางที่ฉันบอก (มั่วๆ) ก่อนจะยกพลกันไปอย่างกับจะไปประท้วง เรียกร้องความเป็นธรรมให้แรงงานต่างด้าวยังไงยังงั้น =.,=
ฟู่ว....
ฉันถอนหายใจอย่างโล่งอกแทนแทมิน หันไปยิ้มให้ผู้ชายหนวดเครารุงรังที่ยืนอยู่ข้างๆ หวังว่าเขาคงจะไม่โกรธฉันหรอกนะที่ฉันแปลงร่างเป็นอาซิ้มปากจัดยืนด่าเขาเมื่อกี๊ ก็ฉันล้มก้นจ้ำบ๊ะทั้งเจ็บทั้งอาย ใครจะไปคิดว่าฉันจะได้เจอซุปตาร์ในดวงใจสภาพนี้กันเล่า มันดูจะเป็นเรื่องตลกร้ายไปหน่อย แต่ความรู้สึกฉันตอนนี้มันฟินจริงๆน้า ^_^
ความคิดเห็น