คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 3: Valentines Day with Bajil & Varia
Chapter 3: Valentine’s Day with Bajil & Varia
เมื่อสึนะรีบวิ่งออกมาจากโรงเรียนและกำลังคิดว่าจะรีบกลับบ้านไปหารีบอร์นก็กลับได้พบว่าที่หน้าประตูโรงเรียนมีคนที่ตนคุ้นเคยอยู่คนหนึ่งยืนรออยู่แล้ว และเช่นเดียวกับที่เขาสังเกตเห็นฝ่ายนั้นเองก็ดูจะเห็นเขาแล้วเช่นกันจึงเดินมาทางเขาแล้วกล่าวทักทายเขาก่อน
“สวัสดีครับ ท่านซาวาดะ ไม่เจอกันนานเลยนะครับ”
“บาจิลคุง นายก็กลับมาญี่ปุ่นด้วยเหรอเนี่ย”
“ครับ คุณรีบอร์นให้กระผมมานำทางท่านไปพบพวกนั้นน่ะครับ เชิญตามมาทางนี้เลยครับ”
สึนะออกจะดีใจไม่น้อยเมื่อได้เห็นว่าคนที่ตนคุ้นเคยด้วยที่กลับไปอิตาลีหลังสงครามชิงแหวนสิ้นสุดแล้วกลับมาญี่ปุ่นอีกครั้งจึงชวนคุยเรื่องราวต่างๆมากมายระหว่างที่นั่งรถไปยังสถานที่ที่พวกนั้นรออยู่ และเมื่อนึกอะไรได้จึงยื่นดอกไม้ให้บาจิลไปหนึ่งช่อพร้อมกับกล่าวขอบคุณเรื่องต่างๆในช่วงศึกที่เพิ่งผ่านพ้นไป หากปฏิกิริยาตอบรับที่ได้ก็ไม่ผิดไปจากที่คาดเท่าใดเมื่อเจ้าของดวงตาสีฟ้าใสถามกลับมาว่า
“กระผมได้ยินนายท่านเคยบอกว่าการมอบดอกไม้ให้กับใครในวันวาเลนไทน์ หากฝ่ายตรงข้ามไม่ยอมรับจะต้องคว้านท้องหนีความอัปยศสินะครับ อย่างนี้ท่านซาวาดะมีช่อดอกไม้มากขนาดนี้แสดงว่าจะมอบให้หลายคน ก็คงต้องเสี่ยงโดนคว้านท้องมากเลยสินะครับ?”
‘…โดนหลอกอีกแล้วสินะ บาจิลคุง…’
สึนะอดที่จะนึกด่าพ่อประสาทของตัวเองที่เที่ยวมาหลอกเรื่องต่างๆไว้กับหนุ่มน้อยหน้าซื่อตาใสเบื้องหน้าไม่ได้ สุดท้ายจึงได้แต่พึมพำอยู่กับตัวเองในใจก้าวร้าวบุพการีตัวเองซะงั้น
+++++++++++++++++++++++++++++++
…….
…
“ถ้าอย่างนั้นกระผมขอส่งเท่านี้ล่ะกันนะครับ ท่านซาวาดะ”
“เอ๋~~บาจิลคุงไม่เข้าไปด้วยกันหน่อยเหรอ?”
เมื่อเห็นว่าตัวช่วยที่พอจะทำให้อุ่นใจได้หน่อยจากเงื้อมคมเขี้ยวของปากเสือปากจระเข้ที่ตัวเองกำลังจะเดินเข้าไปหาในห้องที่ห่างกันแค่เพียงหนึ่งประตูกั้นกำลังจะชิ่งหนีหายไปเสียดื้อๆร่างเล็กจึงเริ่มเกิดอาการงอแงจนบาจิลต้องทำท่ากระอักกระอ่วนใจหากก็ไม่อาจทำตามที่ร่างเล็กร้องขอได้ ได้แต่อธิบายสาเหตุให้สึนะฟังเท่านั้น
“ขอโทษนะครับ ท่านซาวาดะ แต่คุณรีบอร์นสั่งมาว่าไม่ให้เข้าไปรบกวนการพูดคุยของพวกคุณน่ะครับ เพราะงั้นผมคงต้องขอตัวแค่นี้”
สุดท้ายสึนะก็ได้แต่มองตามร่างของบาจิลที่เดินห่างออกไปอย่างจำใจ พลางอดไพล่ไปโทษคนที่ไม่อยู่ตรงนี้ไม่ได้ว่าหาเรื่องแกล้งเขาอีกแล้ว แต่ถึงไปบ่นทีหลังก็คงจะโดนตอกกลับมาว่า ‘…แกเป็นเจ้านายภาษาอะไร มานั่งกลัวลูกน้องตัวเองฟะ!’ แน่ๆ
แต่ถึงยังไงจากที่บาจิลคุงพูดให้ฟังก่อนจะไปว่าวันนี้พวกนั้นบางคนก็ติดภารกิจเลยมาได้แค่สามคนก็ยังพอทำให้ร่างเล็กหายใจได้โล่งคอหน่อยก่อนจะเตรียมใจให้พร้อมแล้วตัดใจเปิดประตูเข้าไปเสียที หากทว่า…
“โว้ยยยยยยยยยยยยยยย!!ไอ้เปี๊ยกแกมาช้าเป็นบ้า!!”
“ชิชิชิ น่าน~~ซิ เดี๋ยวเจ้าชายก็เจี๋ยนให้ซะเลย”
“ฮึ ไอ้สวะเอ๊ย!”
เพียงเสียงต้อนรับก็พาเอาหัวใจที่เตรียมมาเสียดิบดีบินหนีเข้าป่าไปเสียแล้ว ซาวาดะ สึนะโยชิที่ยืนตัวแข็งทื่อมองสามคนที่ว่าไม่ติดภารกิจเลยมาได้ไล่ไปทีละคน…พ่อฉลามหนุ่มสควอลโล่…กับ…เจ้าชายโรคจิตซาดิสต์เบลเฟกอน…กับ…คนสุดท้าย…อารต์ตัวพ่อนายแสนศักดิ์ เอ๊ย! แซนซัสหน้าบูดตลอดกาล
“ไอ้สวะ แกเรียกชาวบ้านมาดูแกเล่นตลกหรือไง!?มีธุระอะไรก็ว่ามา!!”
“คะ ครับ!”
เมื่อเห็นสึนะยืนตัวแข็งค้างไม่พูดไม่จาแซนซัสที่นั่งอยู่บนโซฟาก็เริ่มออกอาการเดือดปุดๆพลางทำท่าเตรียมขว้างแก้วไวน์ดูมีราคามาทางเขา เรียกให้สึนะต้องรีบสะดุ้งสุดตัวพร้อมขานรับอย่างรวดเร็วก่อนจะมายืนเจี๋ยมเจี้ยมอยู่หน้าพ่อคนอารมณ์เสียตลอดชาติพลางพยายามส่งยิ้มเป็นมิตรสุดชีวิตไปให้อีกฝ่ายทั้งที่รู้ดีว่าไร้ประโยชน์ใด (จริงเร้อ~~?)
“ทะ…ที่จริงวันนี้ก็ไม่มีอะไรหรอก แค่อยากขอบคุณที่พวกนายยอมทำสัญญาสงบศึกและจะไม่มาโจมตีพวกเราอีกแล้วน่ะ เพราะงั้นนะดอกไม้นี่ฉันให้พวกนาย”
กล่าวพลางก็ส่งช่อดอกไม้ไปให้ชายหนุ่มที่ยังคงนั่งนิ่งไม่กระดุกกระดิกตัว ไม่แม้จะยื่นมือมารับช่อดอกไม้ที่ถูกยื่นไป เพราะสกิลรอยยิ้มโมเอะของใครบางคนทำงานไม่รู้ตัวจนคนเห็นเกิดอาการค้าง ร่างเล็กจึงตัดใจวางช่อจัสมินและแดนดีไลออนช่อนั้นลงบนโต๊ะแทน ก่อนจะเดินไปมอบให้กับอีกสองคนที่เหลือที่ยังคงยืนอยู่ภายในห้อง
“ชิชิชิ ได้แค่นี้เจ้าชายไม่ดีใจหรอกนะ” (<< “เพราะเจ้าชายอยากได้ตัวคนให้มากกว่าล่ะ ชิชิชิ”^^)
คำพูดของเจ้าชายที่ฉีกยิ้มร่ารีบรับดอกไม้ที่สึนะส่งไปให้อย่างรวดเร็วดูขัดกันนั้นเรียกอาการหัวเราะคิกคักจากคนให้ได้อย่างง่ายดาย ก่อนจะเดินไปอีกทางหาร่างของเจ้าของเรือนผมสีเงินที่ยืนทำท่าประหม่าเมื่อรู้ว่ารายต่อไปที่ร่างเล็กจะมาหาคือตัวเอง
“เอ้า!สควอลโล่!”
“วะ…โว้ยยยยยยยยยยยยยย!!จะ…จะรับไว้ให้ก็ได้!!”
“ฮะฮะ ขอบใจนะ…ถ้ายังไงดอกไม้อีก 3 ช่อที่เหลือนี่ ผมขอฝากให้อีกสามคนที่ไม่ได้มาด้วยนะ สควอลโล่”
เมื่อธุระที่อยากคุยก็ได้คุยแล้ว ของที่อยากมอบให้ก็ได้มอบให้แล้วสึนะจึงเริ่มออกตัวจะขอลากลับก่อน ทว่าในขณะที่เอื้อมมือจะไปเปิดประตูออกจากห้องเสียงกร้าวจากคนที่หลุดจากอาการค้างแล้วก็ดังมาให้ได้เสียวสันหลังวาบ
“เฮ้ย ไอ้สวะ!แกเรียกพวกฉันมาถึงนี่ พูดตามใจตัวเองจบแล้วก็คิดจะไปง่ายๆ ยังงี้เรอะ!!”
...ว่าแล้วเชียว ว่าคงไม่ได้กลับง่ายๆอย่างที่คิดจริงๆด้วย...TTATT
คนที่เริ่มชินกับสกิลดวงซวยตลอดชีพ ความสามารถพิเศษติดตัวอีกอย่างของตัวเองอดคิดไม่ได้เช่นนั้น ก่อนจะทำใจดีสู้เสือหันหน้ากลับมาส่งยิ้มหวานแล้วกล่าวว่า
“อะ...อืม ถ้างั้นก็สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะ ขอให้มีความสุขมากๆล่ะกัน”
“ไอ้สวะ!แกอย่ามาเล่นตลกกับฉันนะ!!”
“ฉะ...ฉันเปล่า...”
“ไม่ต้องแก้ตัว!แกมานี่เลย!!”
เมื่อเห็นแซนซัสมองมาด้วยดวงตากร้าวเช่นนั้นสุดท้ายสึนะจึงจำต้องเดินเข้าไปหาตามที่อีกฝ่ายสั่งก่อนจะได้เห็นอีกฝ่ายยกแขนขึ้นแล้วกล่าวว่า
“ฉันเป็นหัวหน้าไอ้สวะพวกนี้ แต่แกดันให้ดอกไม้ฉันเท่าพวกมันแสดงว่าแกดูถูกฉัน!! ถ้าไม่อยากตายส่งอีกช่อที่เหลือมาให้ฉันซะ แล้วฉันจะไม่เอาความ!!”
“เอ๋!!ตะ...แต่ว่า...”
สึนะอดไม่ได้ที่จะอ้ำอึ้งก็ในเมื่อ...นี่มันของที่จะให้คุณดีโน่นี่นา
“อะไร!?มีปัญหา!?”
“ปะ..เปล่า...ถ้านายอยากได้ก็เอาไปเถอะ” (โธ่~~เอาไว้ซื้อให้คุณดีโน่ใหม่ละกันTTwTT)
“เสร็จแล้วแกก็ไสหัวไปได้แล้ว!!”
...อะไรวะ...เรียกชาวบ้านกลับมาแล้วก็ไล่กันเงี้ยนะ...เด็กหนุ่มอดไม่ได้ที่จะคิดเช่นนั้นหากก็รีบเดินออกจากประตูไปอย่างรวดเร็วก่อนความซวยจะมาเยือนอีกรอบ
...ปัง...
“โว้ยยยยยยยย! ไอ้บอสเฮงซวย แกขี้โกงนี่หว่า!!”
“ชิชิชิ นั่นซิ~บอส เจ้าชายก็รับไม่ได้เหมือนกันนะ”
ทันทีที่ประตูปิดลงเสียงโวยวายของสควอลโล่ก็ดังขึ้นตามทันที พร้อมๆกับเสียงสนับสนุนของเจ้าชายหัวทองที่ไล่หลังขึ้นมาติดๆกัน
“หุบปากซะไอ้สวะ! แล้วก็ส่งดอกไม้ของไอ้สวะตัวเปี๊ยกทั้งหมดนั่นมาให้ฉันซะ!!”
“เรื่องซิวะ!!”
“ชิชิชิ ตลกแบบนี้ไม่ขำนะเนี่ย”
“งั้นพวกแกก็ตายซะ!!”
“ก็เอาซิวะ!!”
“ชิชิชิ น่าสนุกยังงี้ เจ้าชายขอเล่นด้วยละกัน”
...และแล้วสงครามชิงดอกไม้ก็เริ่มขึ้นพร้อมกับที่ปืนของแซนซัส ดาบของสควอลโล่ มีดสั้นของเบล ถูกเจ้าของคว้าออกมาครบสูตรบ่งบอกระดับความหายนะที่จะบังเกิดที่อาจพอๆกับไต้ฝุ่นเข้าครั้งใหญ่โดยที่เจ้าตัวที่เป็นต้นเหตุยังคงรีบวิ่งออกให้ห่างที่เกิดเหตุที่สุดโดยไม่ได้รับรู้ถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นเลย
+++++++++++++++++++++++++++++++
รั่วขึ้นเรื่อยๆแฮะ...เรื่องนี้ =_=;
ความคิดเห็น