คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1 จุดเริ่มต้น
บทที่ 1
จุดเริ่มต้น
ณ ห้องห้องหนึ่งในโรงเรียนสุดหรูที่เหล่าเซเลบคนดังต่างๆพักอยู่
ตืด~ตืด~
“อืม~” ร่างเล็กที่นอนอยู่บนที่นอนฝูกนุ่มๆขนาดนอนได้สองคนตื่นขึ้นมาด้วยอาการงัวเงีย
แต่ตัวยังอยู่บนที่นอนอยู่ เขาควานหาโทรศัพท์แล้วหยิบมารับทันที
ติ๊ด!
“ฮัลโหลครับ~” ร่างเล็กตอบรับโทรศัพท์ปลายทาง ด้วยอาการงัวเงียแต่ฟังรู้เรื่อง
[มึงไม่ต้องมาสุภาพกับกูเลยมึงอยู่ที่ห้องใช่มั้ยไอ้เรย์!!!!] แต่ดูเหมือนเสียงปลายทางนั้นจะกำลังเดือดทำให้ร่างเล็กพลิกตัวนอนหงายคุยกับเพื่อนสนิทที่โทรมาปลุกเขาด้วยหน้ายู่ยี่ที่บ่งบอกถึงอาการง่วงอย่างมาก
“อะไรของมึงว่ะไอ้เอกคนจะนอนเมื่อคืนกูแทบจะไม่ได้นอนเลยนะเว้ย~~” เรย์ยิ่งทำหน้ายู่ยี่กว่าเดิมเมื่อพูดชื่อเพื่อนออกมา
[กูรู้ว่างานมึงเยอะแต่ถ้ามึงยังไม่ลุกจากเตียงกูจะไปลากมึงออกจากห้อง!!]
ไอ้เอกมันเริ่มขึ้นเสียงกับผมแล้วตอนนี้มันก็ขู่ผมล่ะ เชื่อตายแหล่ะไอ้ป๊อดขนาด น้องเหมียวดาวคณะมันยังไม่กล้าจีบนับประสาอะไรกับการขู่ผมกันล่ะ (~ o ~)
“พอเลยมึงกล้าก็ขึ้นมาสิว่ะ~กูไม่กลัวหรอกมีอะไรจะเอามาขู่กูอีกมั้ย” ตาของผมมันเริ่มปิดลงเรื่อยๆจนกระทั่ง
[มี...วันนี้วันสอบวัดระดับความรู้ของปีเรานะครับคุณไอ้ดอลหน้าใหม่~~~]
ฟึ่บ!!!!
ลุกทันทีเมื่อได้ยินคำว่าสอบ …(⊙_⊙;)… ตาโพลงตื่นไม่มีทางปิดอีกรอบ -____-"
“แล้วทำไมมึงไม่บอกกูให้เร็วกว่านี้ว่ะ!!!!” ผมรีบลุกแล้วทิ้งโทรศัพท์วิ่งเข้าห้องน้ำทันที
[เฮ้...ไอ้เรย์!~~~]
“กูอาบน้ำอยู่!!อีก 10 นาทีลงไปมึงไม่ต้องขึ้นมารอกูอยู่รถ!!” เสียงที่ก้องมาจากห้องน้ำทำให้ปลายทางวางสายทันที
...
...
...
ติ๊ด!
“แสดงว่ามันไม่ได้มองนาฬิกาเลยนี่หว่าว่าเพิ่งจะ 6 โมงครึ่งเอง คริ คริ” <(￣︶￣)>
10 นาทีหลังจากนั้น
“แฮ่กๆ...อึก...ไหนมึงบอกว่าวันนี้มีสอบไงแล้วทำไมมึงยังดูชิวแทนที่จะรีบว่ะเอก?!!”
หอบกินสิครับรีบวิ่งลงมาตั้งแต่ชั้น 6 เกือบตกบันได ที่ต้องวิ่งก็เพราะลิฟต์มันเสีย เสียอะไรวันนี้ว่ะ -____-"
“ฮ่าๆๆๆนี่มึงไม่เคยจะดูนาฬิกาเลยใช่มั้ยฮะพ่อไอดอลมันพึ่งจะ 6 โมงครึ่งกำลังจะ 7 โมง 5555”
“ Σ( ° △ °|||)” ช็อตเหมือนไฟฟ้าลัดวงจรเลยครับ
“แล้วเราก็สอบตอนบ่ายนู่น~~55555”
“ไอ้.....” หมดคำจะด่ามันเลยครับ แต่ผมก็ไม่น่าวิ่งเร็วขนาดนี้เลยเหนื่อยสุดๆ
“เรย์วันนี้กูขับให้นะดูสภาพแล้วไม่ไหวว่ะ (‵▽′)╭ ” มันถามผมด้วยรอยยิ้มและสายตาที่เหมือนกับลูกหมานิดๆ
“มึงจะขับ?ไม่เอาอ่ะกูขับได้อยู่มึงมาอาศัยรถกูประจำอยู่แล้วนี่ ถึงคราวก่อนกูให้มึงขับแต่เพราะกูเจ็บแขนหรอกแต่ก็เกือบพาแขนกูหักอีกรอบ”
“เออวันนั้นกูขอโทษคราวนี้จะขับอย่างดีเลยครับ!!”
“ไม่!!จบนะ” พูดเสร็จผมก็เดินไปที่รถฮอนด้าแจสสีฟ้าคู่ใจผมทันที
“นัดสาวรึไงครับคุณไอดอลถึงได้ขับเอง” มันยังไม่เลิกแซะผมอีก
“ถ้ามึงยังไม่หยุดแซะหยุดพูดหยุดแซวกูนะกูจะให้มึงนั่งแท็กซี่ไป!!” แล้วผมก็เปิดประตูรถและเข้าไปในรถอย่างรวดเร็วเตรียมสตาร์จรถเพื่อไปมหา’ลัย
“เฮ้ยๆๆๆ!!กูล้อเล่นรอด้วยๆไอ้เรย์อย่าเพิ่งไป~!!” มันรีบเข้ามาในรถทันทีเลยครับ ￣□￣ll
ณ IA University คณะ นิเทศศาสตร์
เอี๊ยด~~!!
เสียงจอดของรถฮอนด้าแจสสีฟ้าสวยทำให้คนที่อยู่บริเวณนั้นหันมามองทันทีด้วยตาที่เป็นประกายแต่ละคนก็สวยๆทั้งนั้นแต่ถึงอย่างนั้นก็มีแววตาที่เหมือนจะกินเลือดกินเนื้อจ้องอยู่ด้วย
“นี่เรย์” เอกเรียกผมขณะที่ผมกำลังเอากระเป๋าออกจากรถ(มันลงก่อนผมน่ะ)
“อะไร?” ผมจัดการปิดประตูรถให้เสร็จแล้วเงยหน้าคุยกับมันไปเดินไป
“มึงทำไงคนถึงมองมึงขนาดนี้ว่ะ”
“หืม?ก็กูหล่อนิ” กวนมันสักนิดจิตแจ่มใส
“กูรู้ว่ามึงหล่อถึงได้มีผู้หญิงมอง คนนอกคนในก็มอง แต่ก็...”
“ก็ไรว่ะ?”
“ก็ขนาดผู้ชายด้วยกันยังมองระวังจะตกถึงท้องพวกมันนะเว้ย~~~”
พลั่ก!!!~
“โอ๊ย!!~มึงเตะกูทำไมว่ะไอ้เรย์เดี๋ยวหน้ากูก็หมดหล่อพอดีเพราะมึงเตะก็ไถลกับพื้นเนี่ย!!!”
“ปากมึงนี่แหล่ะทำให้มึงเจ็บตัวเอาอีกมั้ย?” ผมยืดกอดอกคุยกับมันขาข้างนึงยกขึ้นจะเตะมันอีกรอบอีกข้างก็ทรงตัวดีสุดๆ <(￣︶￣)>
ยังไม่ทันที่จะได้เตะมันอีกรอบก็มีคนมาหาผมผมเลยเก็บขาเข้าที่แล้วมอง เป็นผู้หญิงที่สวยจัง ≧︿≦
“เอ่อคือ...ใช่เรย์รึเปล่าค่ะ?” เธอถามอย่างเขินๆ คนอะไรน่ารักจัง~~ o(≧v≦)o
“ใช่ครับมีธุระอะไรหรอครับ?” แต่ตัวสูงกว่าผมอีกอ่ะ
“ขะ...ขอถ่ายรูปด้วยได้มั้ยค่ะฉันเป็นแฟนคลับเธอน่ะ” ≧△≦
“ได้สิครับผมไม่ดุหรอกครับเข้าใกล้ได้”ผมยิ้มหวานตอบกลับเธอเอียงคอไปทางซ้ายนิดๆ
นี่แหล่ะเทคนิคพิชิตชัยคว้าสาวมาครอง
“อ่า....งะ...งั้น...หะ...ให้...เพื่อน...ทะ...เธอถ่าย...หะ...ให้จะ...ได้...มั้ย” เธอเขินหน้าแดงจนก้มหน้าก้มตาพูดแถมยังติดอ่างอีกหึนี่แหล่ะเสน่ห์ของผม
“มาๆเดี๋ยวผมถ่ายให้ครับ” ไอ้เอกที่ฟื้นจากการโดนผมเตะไถลกับพื้นลุกขึ้นมาถ่ายรูปให้ผม
“...” ห่างกันจัง(แค่ประมาณทิชชู่ 1 ม้วน)
“ขยับเข้ามาใกล้ๆกันก็ได้ครับ” ผมกระซิบเบาใกล้ๆคอเธอเธอก็ขยับเข้ามาอย่างเร็วเลยครับ อิอิ
“1...2...3!!”
แชะ!!!
“เสร็จแล้วครับคุณ”
“เอ่อ...ขะ...ขอบคุณน่ะค่ะ” เธอรับโทรศัพท์คืนอย่างเขิน+ดีใจ
“ครับ...เรย์งั้นกูไปรอที่ห้องคาบแรกนะ” เอกมันบอกแล้วก็เดินไปทันที
“ได้เจอกัน”
“งั้น...ฉันก็...ขอ...ตะ...ตัว...เหมือนกัน...น่ะ...คะ...ค่ะ” เธอพูดติดขัดแล้วเดินไปทันที
“เดี๋ยวครับ” ผมเรียกให้เธอหยุดเธอหยุดแล้วหันมาหาผมด้วยท่าทางงงๆ
“ค่ะ?”
“อยู่ปีไหนหรอ?” เอียงคอนิดๆนี่แหล่ะแจ่ม(*∩_∩*)
“ปี 2 ค่ะ” ≧︿≦
“ปีเดียวกันเรียกแบบธรรมดาก็ได้นะไปล่ะ” ผมโบกมือลาเธอแล้วเดินเข้าตึกเรียนอย่างหล่อ และปล่อยให้เธอวิ่งแจ้นไปหาเพื่อนแล้วดี๊ด๊าด้วยกันต่อ
พอเข้ามาในห้องเท่านั้นแหล่ะความดังของผมก็ยังไม่หยุดอยู่แค่นี้น่ะสิครับ@(一-一)
“วี๊ด~วิ๊ด~มีสาวมาขอถ่ายรูปอีกแล้วหรอ~ท่านไอดอล” พวกเพื่อนผู้ชายแซวผมทันทีที่เข้าไปในห้อง
“นี่ๆแล้วเธอสวยรึเปล่าเรย์แต่ฉันคิดว่านายจะไม่นอกใจฉันนะ” พอผมนั่งที่ของผมเพื่อนผู้หญิงที่สนิทกัน เธอชื่อนานะก็ถามแต่คำว่านอกใจนี่ไม่ได้มีอะไรนะครับเธอพูดเล่นไปงั้น
“พอเลยๆเดี๋ยวอาจารย์ก็มาแล้วเลิกแซวกันได้แล้วน่า~~~” ผมผลักหัวเธอออกเบาๆก็เธอเอาหน้าเข้ามาใกล้จนจะชิดกันอยู่แหล่ะ เฮ้อ~นี่แหล่ะชีวิตประจำวันของผม
“ไรอ่ะล้อเล่นนิดเดียวเอง”
“ก็ไม่ได้อะไรนี่”
“นี่ๆจะว่าไปแพตตี้เห็นผู้ชายคนนึงอยู่คณะตรงข้ามกับพวกเราเขามาที่นี่บ่อยเลยน่ะแต่แพตตี้ไม่รู้ว่าเขามาทำไมน่ะสิ” ยัยแพตตี้หมูอ้วนเล่าสิ่งที่ตัวเองเห็นให้พวกผมฟัง
“คนไหนแพต?” เพื่อนผู้หญิงข้างผมหันไปถามยัยแพตทันทีที่ได้ยินคำว่า ผู้ชาย เน้นไว้เลยนะ
“หันไว้เชียวนะ” ผมแขวะเธอ
“ก็แหมๆมันแปลกนี่นาที่จะมีคนคณะอื่นเข้ามาคณะเราบ่อยขนาดนี้นะ”
“เขาอาจมาหาแฟนก็ได้นี่แกหวังที่จะคาบเขาใช่มั้ยล่ะนานะ”
“โอ๊ยเกลียดคนรู้ทันจริงๆเลย”
“ฉันรู้นิสัยแกน่ะ”
“เอาเถอะๆอย่าเพิ่งขัดแพตตี้สิ”
“ว่ามาเร็วมีไรอีก” นานะเร่งให้แพตตี้พูดต่อ
“หน้าของเขาคุ้นมากเลยอ่ะนึกแปปนะว่าเคยเจอที่ไหน”
“เร็วๆรีบนึก”
ขณะที่พวกผมกำลังคุยและกำลังให้แพตตี้นึกอยู่นั้นก็ได้มีคนๆหนึ่งกำลังเดินผ่านห้องพวกผมไปยัยแพตตี้รีบวิ่งไปที่ประตูทันทีหลังจากเห็นคนที่เดินผ่านไป
“แก!!คนเมื่อกี้ไงที่ฉันเห็นอ่ะเร็วๆ”
พวกผมรีบวิ่งไปที่ประตูทันทีและมันก็ทันพอที่จะเห็นเขาคนนั้นของแพตตี้ด้วย เขายืนคุยกับครูที่จะมาสอนเราในวิชาแรกอยู่พอดี ผมเลยเขยิบนิดนึงเพื่อที่จะได้เห็นชัดๆ เขาเป็นคนที่สูงมาก ขาวพอดี และที่สำคัญหล่อเข้มน่าหลงใหลมากเหมือนกับรูปปั้นเทพบุตรจากสวรรค์อะไรประมาณนั้นเลยล่ะ เฮ้ยๆๆๆเดี๋ยวทำไมคิดอะไรแบบนี้กันเป็นผู้ชายนะ น่าหลงใหลๆอะไรกันไม่ได้ๆๆๆๆๆๆๆๆ ::>_<::
ผมสลัดความคิดโง่ๆออกไปแล้วดูอยู่ตรงประตูต่อกับคนอื่นๆ เท่านั้นแหล่ะครับตนตัวสูงมองผมด้วยหางตา ย้ำว่ามองผม!!! ผมไม่ได้คิดไปเองนะ แต่ที่แย่กว่านั้นคือเจ้าพวกนี้ดันผมอยู่ได้น่ะสิจะล้มแล้วววววววว >"<||||
ปึก!!!
ตุ้บ!!!! และแล้วก็ล้มแบบสวยงามหน้าคว่ำกับพื้นทันที 〒_〒เพื่อนเลวดีจริงล้มแล้วไม่ช่วย ฮือๆ
“โอ๊ย~~~เจ็บหน้าแดงแน่เลย” ผมลุกขึ้นนั่งแล้วลูบหน้าตัวเองเบาๆ
“เป็นอะไรรึเปล่า?” คนตัวสูงวิ่งเข้ามาทันทีที่เห็นผมล้มแล้วถามผมด้วยสีหน้าที่เป็นห่วงสุดๆ และอาจารย์ก็ตามมาทีหลัง
“…” ผมเงยหน้ามองเขา(แต่มือยังอยู่ที่หน้า) ดูใกล้ๆแล้วดูดีกว่าเมื่อกี้อีก อาเร๊ะ?ม่ายยยยยยนี่คิดอะไรอีกแล้วเนี่ยยยยยย เพี๊ยะๆๆๆ!!//ตบความคิดตัวเอง
“ไม่เป็นอะไร” ผมตอบแล้วเขาก็พยุงผมยืนขึ้น
“ดีแล้วที่ไม่เป็นอะไร” ^_^"
“ขะ...ขอบคุณที่ช่วย” (¯▽¯;)
“เป็นอะไรรึเปล่านธากร?” อาจารย์สอนวิชาแรกถามผม แต่มันไม่ดีเลยที่อาจารย์พูดชื่อผมต่อหน้าหมอนี่~~~!!!!!!โอ้จารย์!!!!!
“ครับไม่เป็นไรครับ” ผมกัดฟันพูด
“แล้วทำไมมาอยู่ตรงนี่”
“ผมจะไปเข้าห้องน้ำครับแต่ดันสะดุด...ขาตัวเองล้มครับ” ตอบไปได้ขายหน้าชะมัดคงได้ชื่อใหม่แน่ๆฉัน ไอดอลสุดหล่อสะดุดพื้นห้องเรียน ▽(▔﹏▔)≡
“อืมไปๆรีบไปรีบมาล่ะ”
“อ่าครับ” ผมรีบเดินหนีจากตรงนั้นทันทีแต่ก็ไม่พ้นจากมารอีกหลายตัวอยู่ดี เพราะต้องมาเจอกับพวกที่ชอบหาเรื่องผม(และพวกคนดังในโรงเรียนที่หน้าตาดีๆ)เฮ้อ~คงต้องเข้าวัดทำบุญสะเดาะเคราะห์แล้วสิ
“ดูสิใครมา” หัวหน้าของกลุ่มคนพวกนี้เอ่ยขึ้นแล้วเดินมาทางผมด้วยท่าทางหาเรื่องเต็มที่
“ไอดอลหน้าใหม่นี่เองแวะมาหาเราเชียวหรอดีใจจังว่ะต้องขอลายเซ็นรึเปล่าว่ะ”คนร่างใหญ่เดินมาหาผมอีกคน
“หน้าสวยดีนี่นาอย่างนายเป็นไอดอลอะไรหรอไอดอลที่ร้องเพลงในคาเฟ่รึว่า...” คนตัวสูงเดินมาหยุดที่ผม
“…” ผมเงียบฟังที่พวกเขาพูดเพราะผมไม่อยากมีเรื่อง
“ไอดอลตู้กระจกกันว่ะ5555555555” เขาพูดเสร็จก็ระเบิดหัวเราะออกมาแล้วคนอื่นๆก็หัวเราะตามแต่ผมไม่มันไม่ขำสักนิดเลยล่ะ
“พวกนายเนี่ยปากพล่อยจังเลยน่ะไม่เคยมีใครพูดแบบนี้กับฉันมาก่อนเลยพวกนายนี่แหล่ะคนแรกและกลุ่มแรกที่พูดแบบนี้กับฉันเลยน่ะ”
“แกว่าไงน่ะไอ้ไอดอลตู้กระจก!!!!”
ไอ้หัวหน้าทำท่าจะต่อยผมผมก็เลยหลบตัวไปทางซ้ายแล้วถีบตกสระระบายของเสียอย่างแรก
พลั่ก!!!!
ตู้ม!!!!!!!
“อี๊~น้ำของเสียกระเด็นติดแขนเลย”
“⊙▂⊙” พวกลูกน้องคนอื่นๆทำหน้าอึ้งสุดขีดแล้วมองมาทางผม
“…”ผมเลยมองกลับด้วยสายตาที่เหมือนกับอยากจะฆ่าคนอย่างรุนแรงเพราะโมโหจนพวกนั้นเริ่มถอยกรูไปใกล้กับสระที่หัวหน้าพวกนั้นตกลงไป
“พวกนายอยากรู้ไม่ใช่หรอว่าฉันเป็นไอดอลแบบไหนมาใกล้ๆสิเดี๋ยวจะเล่าให้ฟังเฉพาะพวกนายเลยนะฮึๆๆๆๆ”ผมเดินเข้าหาพวกนั้นใกล้ขึ้นเรื่อยๆจน
ตู้ม!!!!
พวกนั้นพร้อมใจกันตกลงสระระบายของเสีย ฮึ!!
“นี่ถ้าพวกนายยังพูดจาไม่ให้เกียรติคนอื่นหรือว่าหาเรื่องคนอื่นโดยไม่มีเหตุผลอีกล่ะก็ฉันจะทำให้พวกนายออกจากที่นี่แบบทรมานเลยคอยดู” ผมพูดด้วยความโมโหแล้วเดินจากไปแต่ก็ยังไม่ลืมที่จะบอกพวกนั้นอีกนิดหน่อย
“อ้อพวกนายคงจะคิดว่าฉันจะไม่ทำใช่มั้ยล่ะคิดผิดอย่างแรกเลยล่ะไอ้พวกงั่ง!!”
แล้วผมก็เดินจากไปโดยไม่หันหลังไปมองพวกนั้นอีก
ห่างจากหนุ่มไอดอลไม่มากนักมีคนตัวสูงที่เขาเพิ่งเจอที่หน้าห้องแอบมองเขาอยู่หลังต้นไม้ใหญ่เขามองเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดและเขายิ้มแสยะอย่างมีแผนหรือพอใจบางอย่าง
“นายหรอที่เขาว่าเป็นไอดอลร้ายเหมือนกันนี่ชักน่าสนใจแล้วสิ” เขาเดินออกมาจากหลังต้นไม้หลังจากที่หนุ่มไอดอลเดินจากไปได้ไม่นาน
“จะแน่สักแค่ไหนกันเชียว”
คนตัวสูงพูดเสร็จก็เดินกลับคณะของตัวเองไปในที่สุด
- END 1 –
ฟู่~~~กว่าจะจบตอนนี้ได้ผมทั้งติดเพลง ติดเมะ ติดนักแคสเกมส์(?) แต่ก็เอาเถอะผมมาต่อให้แล้วยังไงก็ขอบคุณที่มาอ่านกันนะครับอ้อ!ชวนเพื่อนๆมาอ่านกันเยอะๆนะครับ^_^เจอกันตอนหน้านะเออ
ความคิดเห็น