คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ท้าทาย
พัระพาัวเอมาหยุอยู่ที่แผนารลาั้แ่เ้า เาลัเลว่าะเินเ้าไปีมั้ย เพราะปิแล้วเาไม่เยเินเ้าไปในแผนนั้น้วยัวเอ มีอะไร็ะใ้แ่เลา แ่ายาวๆ ็้าวเ้าไปโยอัโนมัิ เมื่อาเหลือบไปเห็นพลอยลาำลัยืนถ่ายเอสารอยู่รมุมห้อ ลิ่นน้ำหอมาแนลสำหรับผู้ายลอยฟุ้เ้าโสประสาทารรับลิ่นอพลอยลา เมื่อเาเินเ้ามาใล้เธอเ้าไปทุที ลิ่นนี้เธอำไ้ มันเป็นลิ่นเียวับผู้ายที่พราวามสาวอเธอไป้วยเินหนึ่แสนบาท
"ท่านประธาน"
เธอะัันเมื่อเามายืน้อนอยู่้าหลัห่าันแ่ืบ
"ุำลัทำอะไร ถ่ายเอสารอยู่เหรอ" เาทัทายเธอเสียเบาราวระิบ
พลอยลาระพริบาปริบๆ สูลมหายใเ้าปอ่อนอบ "่ะ"
"เย็นนี้ว่าหรือเปล่าไปิน้าวันนะ"
"ไม่ว่า่ะ" เธออบปิเสธทันทีแบบไม่้อิ
เาเาะนิ้วสอสามรั้บนเรื่อถ่ายเอสาร "ถ้าอย่าั้นเอาเป็นพรุ่นี้็ไ้" พูพร้อมยับัวเ้ามาใล้เธออีนิ นแผ่นหลับอบบาเือบะแนบสนิทับแผอำยำ
"ท่านประธาน..ุทำแบบนี้มันน่าเลียนะะ ถ้ามีใรผ่านมาเห็นเ้า เาะเอาไปรหาไ้"
"ไม่เป็นไรผมไม่ถือ" เาเอื้อมฝ่ามือไปอบำมืออพลอยลา รปลายมูลมาบนพวแ้มสาว เธอเอียแ้มหลบารรุรานาเาพัลวัน
"ุพัระ..อย่า่ะ!" เธอห้ามปาอสั่น ลัวใระมาเห็นเ้าแล้วะเอาไปพูในทาเสียหาย แ่นเอาแ่ใ็ไม่ฟัเธอเลยสันิ เธอระเถิบออห่านแผ่นหลัแนบิิำแพ เาปล้ำูบหอมแ้มเธอนไ้ แถมไม่วายระเรื่อยลมานถึ้นอาว นิ้วเรียวยาวไล้ไปามสันมูโ่รั้นที่เิึ้นนิๆ อเธอ
"เย็นนี้ผมะรอ ถ้ายัอยาฝึานที่นี่่อ อย่าัใผม ถ้ายัอยาเรียนบอะนะ" เา้มหน้าล ูบรพวแ้มเธออีรั้ สูลิ่นวามหอมอ่อนๆ อยู่เนิ่นนาน ่อนะถอนมูออ
"ถ้าอย่านั้นันะออไปฝึานที่อื่น"
"ไม่มีที่อื่นสำหรับุรับพลอยลา ุอย่าลืมสิว่า ุเยายบริารให้ผม" เา้มหน้าลไ้มูอมมผิวแ้มเธออีรั้
"ท่านประธาน นีุู่่ันเหรอะ"
"็ุายริๆ มั้ยล่ะ ถ้ายัอยาเรียนบมหาลัยแล้วมีอนาที่สใส็อย่าัใผม" เายิ้มมุมปาอย่าผู้นะ "เย็นนี้ไปรอผมที่ร้านเอะเบสนะ ผมะอโ๊ะเอาไว้ ถ้าุไม่ไป ุรู้ใ่มั้ยว่าะเิอะไรึ้น"
เธอยิ้มื่นๆ น้ำาแทบไหล แ่็้อล้ำลืนมันเอาไว้
"ผมไป่อนนะ เอันเย็นนี้นะรับ..พลอยลา"
"่ะ" เธอ้มหน้า้มาอบเาออไป ู่เธอเสร็เา็เินอมยิ้มออไปารนั้น เธอยิ้มหยันให้ับะาีวิอัวเอที่มันเส็เร็สิ้นี
เย็นวันนั้นเธอไม่ไ้ไปามนัอเา แ่เลือไปเินห้าับเพื่อนแทน พัระำหมัแน่น ทุอย่ามันูะผิแผนไปเสียหม เานั่รอเธอั้หนึ่ั่วโม ไม่มีแม้เาอพลอยลา "ะเล่นอย่านี้็ไ้นะ อย่าหาว่าันใร้าย็แล้วัน" เาบรามแน่น นนูนึ้นอย่าเห็นไ้ั ัเหล้าเ้าปาแ้วแล้วแ้วเล่า พัระิ่อไปหาเลานุารเพื่อสอบถามถึที่อยู่อพลอยลา และอีรึ่ั่วโมถัมา เา็ไ้ประวัิอรอบรัวเธอมาเรียบร้อย เธอมีแม่ที่ำลัป่วย พี่ายี้เหล้าและิารพนันอมแม บ้านเธออยู่อนแ่น เา้านัสืบให้ามิีวิอพี่ายเธอทันที ิารพนันอย่านี้เล่นไม่ยา เพราะเา็มีบ่อนารพนัน ที่มีหุ้นอยู่ในนั้น50% เาะมอมเมาพี่ายเธอ ให้ิารพนันเ้าไปอี นเธอ้อรีบวิ่แ้นมาหาเา "แล้วเราะไ้เห็นีันพลอยลา เธอบีบให้ัน้อทำแบบนี้เอนะ ะหาว่าันใร้ายไม่ไ้ อเล่นที่ันยัไม่เบื่อ นอื่นไม่สิทธิ์แย่ไปทั้นั้น อย่าหวัะให้ใรมาทับรอยัน" สายามริบ้อมอไปยัหน้าอโทรศัพท์ที่มีรูปพี่ายอพลอยลา "ผีพนันสินะ" พัระียิ้มออมา้วยวามสบายใ "เธอมัน็แ่ลูไ่ในำมือ ันะบีบ็าย ะลาย็รอพลอยลา"
หิสาวไ้แ่หลบหน้าเาั้แ่เินเ้าบริษัท ลัวะโนหาเรื่อที่เมื่อวานเธอไม่ไปามนัอเา แ่นแล้วนเล่าเธอ็หลบเาไม่พ้น เมื่อนเอาแ่ใใ้อำนาบาให่ เรียเธอให้เ้าไปพบ
ประูห้อถูล็อทันทีที่เธอเินเ้ามา เา้อนอุ้มร่าเธอเหวี่ยลบนโฟาัวให่หนาสีำ
"เมื่อวานันรอเธอน่ำ ทำไมไม่ไป ันเือนเธอแล้วใ่มั้ยพลอยลา"
"ุเพระ ปล่อยพลอยไปเถอะ่ะ พลอยลัวแล้ว"
"ลัวแล้ว..ทำไมยัล้าทำ เธอล้าัใัน"
เาริมฝีปาลบนลีบปารูประับหนัหน่วรุนแร บยี้แรๆ นห้อเลือ ฝ่ามือร้อนบีบแ้มเธอนเ็บ ่อนะบยี้ริมฝีปาลมาอีรั้ ราวนี้เาใ้ฟันับและัริมฝีปาอเธอนมีเลือไหลึมออมา พลอยลาร้อไห้ออมาทันทีเพราะวามเ็บระบม เาร่าเธอลให้นอนราบไปบนโฟา ปลเน็ไทสีฟ้ามามัมือเธอเอาไว้รึไว้เหนือศีรษะ ร่าทั้ร่าถูทับ้วยร่าำยำอเา เาแยาเธอออแล้วรึมันไว้้วยหัวเ่าทั้สอรั้ หลัานั้นเา็ัารลโทษเธอ ระุมเสื้อเิ้ถูปลออสามเม็าทา้านบน เผยให้เห็นไรนบนแผอหนั่นแน่น เาพับแนเสื้อสอสามลบ่อนะรูึ้นนถึ้อศอ หันไปถลระโปรอพลอยลา
"อย่า่ะ!..ปล่อยพลอยไปเถอะนะะ ุเพร"
พัระหาฟัไม่ แพนี้ัวสวยลายลูไม้สีมพูหวานถูรูลนถึหน้าา แววาหวาลัวอพลอยลา ยิ่ระุ้นไฟราะให้เพิ่มมาึ้น ะอร้ออ้อนวอนี่รั้ี่หน็ไม่เป็นผลับนๆ นี้ เพราะทันทีที่แพนี้ถูปลออ เา็้มหน้าลสูมลิ่นเนื้อสที่เาเยลอลิ้มิมรสมันมาแล้ว มันทั้หอม ทั้หวานเลยล่ะ
พัระ้วลิ้นลมาสอสามรั้ ่อนะประบริมฝีปาลบนปลายเม็ระสันที่อ่อนไหว ระปลายลิ้นละเลรร่อหลืบนหนำใึถอนริมฝีปาออ แล้วสอปลายนิ้วเ้ามาแทน พลอยลาสะุ้เฮือ ลืน้อนสะอื้นลอ เม้มริมฝีปาแน่น เายัมันลไปแล้วึเ้าึออแรๆ สอสามรั้
"ุเพรปล่อยพลอยไปเถอะ่ะ"
เธออร้ออ้อนวอนเาอีรั้ หลัาที่ส่วนล่าโนยัเ้ามาเพิ่มอีหนึ่นิ้ว เาละเลปลายนิ้วเ้าๆ ออๆ อยู่อย่านั้น พลอยลาน้ำาไหลพราเพราะวามเ็บแสบล้วนๆ มีเลือออไหลเปรอะเปื้อนมาามปลายนิ้วอเา เานิ่วหน้า่อนะเอ่ยออมา
"บอบบาัเลยนะ แ่นี้็เลือไหล"
เาไล้ปลายลิ้นร้ายปาป่ายไปามร่อสวาท ูลืนน้ำหวานที่มีลิ่นาวเลือผสม เาถ่มน้ำลายลในร่อสวาทอเธอ ละเลลิ้นูินอย่าัระ ภายนอพัระูหล่อเนี๊ยบแ่รสนิยมทาเพศอเาไม่่อยปินั เาอบฟัเสียรวราที่เิาวามเ็บปว แววาหวาลัว เลือลิ้ิ้นพล่านๆ ไปทั่วเายิ่อบ ยิู่่นอนมีเลือออ พัระยิ่อบมาเป็นพิเศษ มันทำให้เาถึสวรร์ั้นเ็ไ้เร็วมาึ้น เาลุึ้นยืนรูิปาเสแล็แล้ววัลำแท่ร้อนออมา เาใ้มือวารูรีน้ำรัีพ่นบนร่อสวาทอเธอ ร่าายระุเร็สอสามรั้่อนะำรามออมาเสียั้วยวามสะใ เาหยิบทิูโยนให้พลอยลา
"ัารัวเอะ แล้วราวหน้าอย่าัใันอี"
ความคิดเห็น