คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ชอกช้ำ
"ุเพรหยุสัทีเถอะ่ะ พลอยเ็บไปหมแล้ว พลอยไม่ไหวแล้ว" เธอพยายามอร้อ อ้อนวอนนที่เลื่อนไหวอยู่บนร่าายอเธออย่าหนั โยไม่มีทีท่าะหยุพัหรือผ่อนแรล
"ไม่ไหว็้อไหว มีสิทธิ์อะไรมาเรียร้อ" เาไม่สนใว่าหล่อนะรู้สึแบบไหน ราบใที่เายัไม่หนำใ เธอไม่มีสิทธิ์โวยวายอะไรทั้นั้น
"โอ๊ย!! ุเพร..พลอยอร้อ พลอยเ็บเหลือเิน่ะ"
"เธอไม่มีสิทธิ์มาอร้อัน ทำหน้าที่อเธอไป นว่าันะพอใ..พลอยลา"
เาระหน่ำระแทสะโพลมาไม่หยุหย่อน ฝ่ามือร้อน็ยำเ้าอวบนแ้ำเป็นปื้นไปหม หนึ่ั่วโมับารร่วมรัแบบมารธอน นนใ้ร่าแทบทนไม่ไหว เือบะหมสิไปหลายรอบ เสียรวรา รีร้อ อร้อ อ้อนวอน ไม่เป็นผล ับนใร้ายนนี้ ทั้ที่เธอมีน้ำา และร้อไห้ออมาอย่าหนัเพราะวามเ็บปวาารร่วมรัับเา เาไม่เยทำเธอเบาๆ ไม่เยนุ่มนวลับเธอเลยสัรั้ เนินหน้าอที่บวม้ำเิาารูและยำที่รุนแร รอบๆ อ็เป็นปื้นแเิาารรัและบั เนินเนื้อโหนนูนที่ร้อนผ่าวแทบะไม่อยาเอื้อมมือไปสัมผัส เิาารถูระแทระทั้นแบบรุนแร เธอเ็บล้ายอวัยวะเพศีา มีเลือไหลออมามาทุรั้ที่ร่วมรัับเา พัระระแทท่อนเอ็นร้อนลมารั้แล้วรั้เล่า หนัหน่วรุนแร เพราะเาอบมีเ็์แบบรุนแร เ้าั้นาิสม์
"ุเพร" เธออ้อนวอนเาอีรั้ น้ำาไหลพรา เรี่ยวแรไม่มี ร่าายและิใอเธออนนี้บอบ้ำเหลือา
"ร้อออมา! ร้อออมา!"
เาำรามออมาเสียัในัหวะระแทระทั้นรั้สุท้าย พัระเหมือนนบ้าในสายาหล่อน เาอบเห็นหล่อนร้อไห้ และเ็บปวแทบเป็นแทบาย เาถึะสุสมอารม์หมาย แล้วปลปล่อยอเหลวในร่าายลบนัวหล่อนโยไม่มีเรื่อป้อันใๆ ำไ้ว่าเาป้อันรั้สุท้าย ็แ่รั้แรที่มีอะไรับเธอเท่านั้น หลัานั้นเา็ไม่ป้อันอีเลย เพราะเมื่อเารู้ว่าไ้เป็นนแรอเธอ เรื่ออะไระใส่ถุยา เนื้อแนบเนื้อมันไ้อารม์ว่าใส่ถุยาเป็นไหนไหน
นใ้ร่าสลบไปในที่สุ เาลุึ้นเ้าห้อน้ำำระร่าายที่เหนียวเหนอะหนะึ่เ็มไป้วยราบเหื่อไล เาสะใทุรั้ที่ไ้ร่วมรัับพลอยลา เพราะวามไร้เียสา มันทำให้เาื่นเ้นเร้าใ อยาปลปล่อยไฟราะลบนัวเธอ
ย้อนไปหนึ่เือนที่แล้ว.....เาเอหิสาวที่สวนสาธาระในเวลาเือบสามทุ่ม มีายหนุ่มหนึ่นยืนพูุยับหล่อนสัพั็ับรถออไป เาเลยับรถเ้าไปใล้ๆ เธอแทน
"เท่าไหร่" เาถามออไป เพราะมั่นใว่าเธอมาายบริาร เามาที่นี่เป็นประำเมื่อมีวาม้อารอยาปลปล่อย สาวๆ บริเวนี้สวยและมาใหม่เือบทุวัน เาะมาที่นี่อาทิย์ละรั้ เพื่อใ้บริารับสาวๆ ที่เารู้สึถูใ "ยัเ็อยู่เลย เท่าไหร่" เาถามออไปอีรั้ หลัาที่ยัไม่ไ้รับำอบ
"ห้าหมื่น่ะ" เธออบมาแ่นั้น แล้ว้มหน้าลมอพื้น่อ
"้อมั่นในาไหนถึล้าอห้าหมื่น่อืน เธอยับริสุทธิ์อยู่เหรอ" เาเลิิ้วถาม นัยน์าพราวระยับ ถ้าให้ประเมิาสายา เา็ว่าอย่านั้น
"่ะ..ุให้ันไ้มั้ยะ" เธอ้มหน้าลอีรั้ไม่ล้าสบาับเา
"ันเอา" เาอบแ่นั้น รีบเปิประูฝั่นับเินลไปหาหล่อน "้อ่าย่อน หรือ่ายทีหลั"
"แล้วแุ่ะสะวเลย่ะ" เธออบเสียสั่น ้าวถอยหลัออไปเล็น้อย
"ั้น่อย่าย ถ้าถูใะเพิ่มให้อีเท่าัว ึ้นรถเถอะรับ"
"่ะ"
พัระเห็นไ้ัว่าเธอาสั่นอน้าวึ้นรถอเา "รั้แรเหรอเรา" เายิ้มพราว รีบับรถออไปาุนั้นทันที
"่ะ..รั้แร" (และิว่ารั้สุท้าย) เธอิในใ นั่้มหน้าไปลอทา แทบะไม่มออะไรเลย้วย้ำ
เาพาเธอมาโรแรมละแวนั้น ที่เาเ้าพัเป็นประำเมื่อมาทำิรรมอย่าว่า "ื่ออะไรล่ะ" เาถามออมาเมื่อับรถมาถึโรแรม
เธอเยหน้าึ้นเล็น้อย่อนะอบออไป "ื่อพลอย่ะ..พลอยลา"
"ันื่อเพรนะ อายุ 35 แล้วเธอล่ะอายุเท่าไหร่ ันไม่อบทำผิหมาย"
เธอมอหน้าเาเล็น้อย่อนะ้มหน้าลอีรั้ "20่ะ"
เาเป่าลมออาปา พลาเสยผมเบาๆ "เราเ้าไปันเถอะ"
เธอผะนิๆ ่อนะ้าวเท้าเินามเาไป (ีวิันไม่เหลืออะไรอีแล้ว) เธอิในใ วามบริสุทธิ์ที่หวแหนเอาไว้ ำลัะถูเหยียบย่ำไม่มีิ้นี ยิ่ศัิ์ศรียิ่ไม่มีเหลือ...
ยอเินห้าหมื่นถูโอนเ้าบัีอเธอทันทีที่เาไ้เธอในห้อน้ำ เธอแทบลานเพราะเาไม่ไ้นุ่มนวล ถุยาอนามัยถูโยนทิ้ลบนพื้นพร้อมราบเลือที่หยไหล
"โรสะใ" เาสบถำนี้บ่อยๆ อนระแทท่อนเอ็นนาให่ลในร่อรัอเธอ เธอรีร้อ้วยวามเ็บปวทรมาน ิ้นพล่านๆ บนพื้นห้อน้ำ เมื่อเาปลปล่อยน้ำาม เา็ลุพรวพราเินาไปทันที ทั้ที่เธอยันอนัวบิัวออยู่รนั้น
"นใำ" เธอสบถออมาเบาๆ ร่าายปวร้าวแสนสาหัส อวัยวะเพศแทบะีาเพราะ้อรอรับวามยิ่ให่อเา
"เรามา่อันเถอะนะ ันะโอนเินให้เธออีห้าหมื่นบาท ลมั้ย"
เธอยัไม่ทันไ้อบอะไร เา็เ้ามาลาเธอออไปาห้อน้ำ เพื่อบำเรอามให้เาบนเีย
"นี่นามบัรัน ถ้าะายอีรั้็ิ่อไปแล้วัน" เาพูแ่นั้นแล้วเินออาห้อนั้นไป
ส่วนเธอแทบลุึ้นไม่ไหว เพราะเ็บปวแทบปาาย โยเพาะุอ่อนไหวึ่ลาายเธอ มันบวมเ่อ มีเลือออ มีรอยเียว้ำบริเว้นาและ้อศอ เิาารทับ เธอหลับาลร้อไห้ออมาอย่าหนั "วามบริสุทธิ์อันมี่าเพียหนึ่แสน" เธอำโทรศัพท์ไว้แน่น ่อนะโอนเินหนึ่แสนลับไปให้รอบรัวทาบ้าน หมสิ้นแล้วทุสิ่ทุอย่า
ความคิดเห็น