ยัยแม่สื่อตัวร้ายกับนายเสือผู้หญิง

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2

“นี่ๆ>_< ทุกคนๆ ทุกคนในชมรมฟังทางนี้ ฉันมีเรื่องอยากจะประกาศ”

พี่เดซี่ตะโกนบอกทุกคนในชมรมให้หันมาฟัง ข่าวที่พี่เดซี่จะประกาศ ในตอนเช้าที่ทุกคนในชมรมจะอยู่ด้วยกันครอบทุกคน

“พรุ่งนี้ ทีม บาสชายของโรงเรียนเรา จะไปแข่งที่โรงเรียนยูรนิเวศวิทยา แล้วชมรมเชียร์ไม่ว่างเพราะต้องไปแข่งเชียร์ของโครงการต้านภัยยาเสพติด ทางโรงเรียนก็เลยจะจัด ชมรมเราไปเชียร์ทีมบาสชายแทนชมรมเชียร์จ้า”

เฮ้ย! ล้อเล่นน่า จัดชมรมหนังสือพิมพ์ไปแทนชมรมเชียร์นี่นะ คนคิดนี่สมองเสื่อมรึเปล่าเนี่ย  มันเข้ากันมากเลยนะ ให้นักข่าวไปเต้นเชียร์นี่นะ โอ๊ย~ เขาใช้อะไรคิดเนี่ย

“แล้วเราต้องไปเต้นอย่างที่ชมรมเชียร์เขาทำรึเปล่าครับ”

นายก๊องยกมือขึ้นเพื่อถามคำถาม

“เป็นคำถามที่ดีนะจ๊ะ^_^ ต้องเต้นจ้า”

“เต้นหรอครับO-O พรุ่งนี้ผมไม่ว่าง ต้องไปเยี่ยมย่าที่ต่างจังหวัดครับ”

“นี่ๆ-_- นายก๊อง  ฉันได้ข่าวมาว่า ย่าเธอเสียไปตั้งแต่ 2 ปีที่แล้วไม่ใช่หรอจ๊ะ ไม่ต้องมาอ้างหรอกย่ะ ฉันไม่ให้เธอไปเต้นแน่นอน”

“เฮ้อ~ รอดตัว”

นายก๊องหายใจอย่างโล่งอก โชคดีของนายไปนะนายก๊อง แต่เอ๊ะ! ฉันว่ามันแปลกๆนะ ทำไมอยู่ๆ ถึงมาให้ชมรมหนังสือพิมพ์ไปเต้นแทนชมรมเชียร์ล่ะ ชมรมเชียร์ ม. ปลายไม่อยู่ แล้วทำไมไม่เอาชมรมเชียร์ ม. ต้นไปแทนล่ะ เรื่องนี้มันต้องมีเงื่อนงำอะไรอยู่แน่เลย

“พี่เดซี่คะ ทำไมชมรมเชียร์ ม.ต้น ไม่ไปแทนล่ะคะ”

ฉันยกมือขึ้นเพื่อถามข้อความสงสัยที่อยู่ภายในใจ

“ม. ต้นก็อยู่ส่วน ม. ต้นสิยะ ส่วนนี่ ม. ปลายก็ต้องอยู่ส่วน ม. ปลาย จะมายุ่งเกี่ยวกันไม่ได้”

-_- มันเป็นกฎข้อไหนมิทราบ ไม่เห็นเคยได้ยินมาก่อนเลย

“แล้วทีมบาสชายที่ไปแข่งนี่ทีมไหนหรอคะ ทีม A หรือ ทีม B”

ยัยปอมยกมือขึ้นถามบ้าง

“ทีม A จ้า^_^ ทีมของพวกน้องบอยไง”

โป๊ะเชะ! ไขข้อข้องใจออกแล้ว ว่าทำไมชมรมเราถึงต้องไป ที่แท้ก็ฝีมือพี่เดซี่นี่เอง นี่คงกะว่า ชมรมเชียร์ ม. ปลายไม่ว่าง ก็ยืนกรานกับคณะประธานชมรมอื่นๆ ว่าจะต้องไปให้ได้แน่เลย ร้ายกาจ-_- จริงๆ พี่เดซี่นี่นะ

“จริงหรอคะ>_< ทีมของบอยไปแข่งหรอคะ งั้นแคทขอเป็นเชียร์หรีดเดอร์นะคะพี่เดซี่”

ยัยแคทที่นั่งอยู่มุมห้องที่ตอนแรกดูไม่ค่อยจะสนใจอะไรรีบยกมือขึ้นเสนอตัวทันที เชอะ! น่าหมั้นใส้นัก ไอ้บ้านั่นมันมีอะไรดีนักหนานะ ผู้หญิงทั้งหลายถึงได้กรี๊ดกร๊าด ยอมหน้าโง่ให้มันหลอกได้ขนาดนี้

“เบลล์ก็ขอเป็นด้วยนะคะ”

“จุ๊บจิ๊บด้วยค่ะ”

“แป้งร่ำด้วยนะคะ”

เออๆ-_- เอาเข้าไป โอ๊ย~ เซ็ง มันอะไรนักหนานะ ฉันล่ะเบื่อนายจริงๆเลย แม้แต่ชื่อนายฉันยังไม่อยากได้ยินเลย นายบ้า นายมันมีดีอะไรนักหนานะ

“พี่เดซี่คะ ปอมขอเป็นหรีดด้วยนะคะ”

เฮ้ย! ยัยปอม เธอก็เป็นไปกับเขาด้วยหรอเนี่ย เฮ้อ~ ฉันส่ายหัวอย่างอ่อนใจ อะไรกันนะ แม้แต่เพื่อนรักฉันก็เป็นไปกับเขาด้วย ฉันล่ะเกลียดๆๆๆๆ นายจริงๆเลย นายบอยเอ๊ย~

“ยูซ่า>O< เธอไม่เป็นหรอจ๊ะ”

พี่เดซี่ส่งเสียงหวานมาถามฉันจากหน้าห้อง เหอะๆ-_- อย่าหวังเลย

“ไม่ค่ะ”

ฉันตะโกนตอบเสียงแข็ง จ้างให้ฉันก็ไม่เป็นหรอกย่ะ

“งั้น..ยูซ่า เธอไปอยู่แผนกเสริฟน้ำนะยะ”

“ค่า”

เสริฟน้ำ-_- เอาวะ! ยังดีกว่า ไปเป็นหรีดยืนเต้นเชียร์ไอ้บ้านั่นก็แล้วกัน

                ตอนพักกลางวันฉันต้องมานั่งกินข้าวคนเดียวอย่างๆเซ็งๆ เพราะอะไรรู้ไหม เพราะว่ายัยปอมเพื่อนรักฉันมันต้องไปซ้อมหรีดเพื่อที่จะเต้นเชียร์ไอ้บ้าทีมบาสชายที่มันจะแข่งพรุ่งนี้น่ะสิ  เซ็งๆๆๆ เซ็งโว้ย~

“ข้าวไม่อร่อยหรอ ฉันเห็นเธอนั่งเขี่ยอยู่นานแล้วนะ”

นายบอยOoO นายมาได้ไงเนี่ย ดูสิ! ถือวิสาสะมานั่งโต๊ะเดียวกับฉันอีก

“ใครจุดธูปอันเชิญนายมานั่งโต๊ะเดียวกับฉันมิทราบ ลุกไปได้แล้ว ข้าวมันจะอร่อยไม่อร่อย มันขึ้นอยู่กับปากฉันไม่ใช่นาย ไม่ต้องมายุ่ง!!”

ฉันกระแทกเสียงกลับไปในคำหลัง แล้วนั่งเขี่ยข้าวในจานต่อ

“เหอะๆ-_- ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ คุณแม่สื่อคนเก่ง ฉันแค่อยากจะมาบอกว่า ฉันไม่อยากได้เธอมาเป็นแม่สื่อให้ฉันกับซูซานแล้วล่ะ ฉันอยากได้เธอมาเป็นคนใช้ส่วนตัว ฉันให้เงินเดือน เดือนละ 1 หมื่นบาท เป็นไง ข้อเสนอฉัน ตกลงไหม”

เหอะ-_- นายนี่มันเป็นฉันเป็นตัวอะไรนะ เดี๋ยวให้เป็นแม่สื่อ เดี๋ยวให้เป็นคนใช้ส่วนตัว ไม่มีทางหรอก เป็นอะไรที่เกี่ยวกับนายฉันก็ไม่เป็นทั้งนั้น

“ฉันขอปฏิเสธ”

“ทำไมล่ะ เงินเดือนฉันก็มีให้นะหรือว่า 1 หมื่นมันจะน้อยไป สัก 2 หมื่นเลยดีไหม”

“ไม่ดี”

“3 หมื่นล่ะ”

“จะกี่หมื่นก็ไม่เอาทั้งนั้นล่ะ”

ฉันกระแทกเสียงแล้วก็ลุกขึ้นหยิบจานเดินไปเก็บแล้วก็เดินออกมาจากโรงอาหาร แต่ยังมิวาย ไอ้บ้าบอยมันยังเดินตามมาอีก อะไรนักหนานะ

“เดี๋ยวสิ! เธอจะรีบไปไหน เรายังคุยธุระไม่เสร็จเลยนะ”

ฉันรีบเร่งฝีเท้าให้พ้นๆจากนายบ้านั่น แต่นายนั่นก็วิ่งมาขวางข้างหน้าฉันก่อน

“กี่หมื่นก็ไม่เอาทั้งหรอ แล้ว 1 แสนล่ะ”

“กี่หมื่น กี่แสน หรือเป็นล้านฉันก็ไม่สน นายเลิกตามฉันได้แล้ว ฉันเบื่อนาย นายคือคนที่ทำให้ฉันต้องเซ็งที่สุดในโลกเลย ไม่ต้องมายุ่งกับฉันได้แล้ว”

ฉันวีนใส่นายนั่นเข้าไปยกใหญ่แล้วก็รีบวิ่งจากมาทันที ให้ตายสิ ทำไมฉันถึงต้องมาเจอนายอีกด้วยนะ